INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. u. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. u. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 29 grudnia 2009 r. (data wpływu 31 grudnia 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie korekty podatku należnego od wierzytelności nieściągalnych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 31 grudnia 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie korekty podatku należnego od wierzytelności nieściągalnych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Jako przedsiębiorca, Wnioskodawczyni pozostawała w stosunkach gospodarczych ze Sp. z o.o. (dalej Spółka). w 2008 roku na potwierdzenie dokonanej sprzedaży usług dla Spółki, Zainteresowana wystawiła następujące faktury VAT:

1. faktura VAT z dnia 5 listopada 2008 r. na kwotę netto 3.000 zł + VAT 660 zł,
2. faktura VAT z dnia 11 grudnia 2008 r. na kwotę netto 3.000 zł + VAT 660 zł.

Powyższe faktury zostały przez Wnioskodawczynię wykazane w miesiącach ich wystawienia jako obrót opodatkowany, od którego został wykazany podatek należny. Do dnia dzisiejszego żadna z ww. należności nie została uregulowana. Spółka w momencie świadczenia usług będących przedmiotem ww. faktur spełniała definicję podatnika, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o VAT – zarejestrowana jako podatnik VAT czynny. Na dzień dzisiejszy, zarówno Zainteresowana, jak i Spółka są podatnikami zarejestrowanymi jako podatnicy VAT czynni. Przedmiotowe wierzytelności nie zostały zbyte. Licząc od początku roku, w którym wystawione zostały ww. faktury upłynęły 2 lata. Natomiast licząc od końca roku – upłynął 1 rok. Nie istnieje pomiędzy Wnioskodawczynią a dłużnikiem związek, o którym mowa w art. 32 ustawy o VAT. Jako spółka z ograniczoną odpowiedzialnością, dłużnik objęty jest obowiązkiem wpisu w Krajowym Rejestrze Sądowym oraz obowiązkiem zgłaszania w tym rejestrze wszelkich dotyczących go zmian, w tym zmiany adresu siedziby. Jednakże, dotychczasowe próby doręczenia do Spółki zawiadomień o zamiarze dokonania odliczenia VAT na adres wskazany w KRS, kończyły się odesłaniem korespondencji z adnotacją: „adresata nie zastano”. Dłużnicy nie dopełnili obowiązku podania nowego adresu w KRS, Zainteresowana zaś nie jest w posiadaniu żadnych informacji dotyczących aktualnej siedziby Spółki. Faktem jest, że podmiot ten nie został na dzień złożenia wniosku wykreślony z Krajowego Rejestru Sądowego, zgodnie z tym zarząd Spółki nadal działa.

W oparciu o opisany powyżej zaistniały stan faktyczny Zainteresowana zamierza dokonać stosownej korekty podatku VAT należnego, zgodnie z art. 89a ustawy o VAT.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawczyni może skorygować podatek należny w oparciu o art. 89a ustawy o VAT nie mając potwierdzenia odbioru przez dłużnika zawiadomienia o zamiarze dokonania korekty...

Zdaniem Wnioskodawczyni, przysługuje jej prawo do dokonania korekty należnego podatku VAT w oparciu o art. 89a ustawy o VAT, pomimo braku potwierdzenia odbioru przez dłużnika zawiadomienia, o którym mowa w art. 89a tejże ustawy. Brak tego potwierdzenia wynika bowiem wyłącznie z faktu, że dłużnik pod adresem wynikającym z aktualnego odpisu z KRS nie dokonuje odbioru korespondencji, nie podając równocześnie żadnego innego adresu do korespondencji. w postępowaniu sądowym możliwe jest skuteczne doręczenie pisma podmiotowi podlegającemu wpisowi w KRS, na podstawie art. 139 § 3 Kodeksu postępowania cywilnego, w przypadku niewskazania przez niego aktualnego adresu dla doręczeń. w takiej sytuacji, w razie niemożności fizycznego doręczenia na adres wskazany w KRS i niepodania przez adresata nowego adresu, pismo pozostawia się w aktach sprawy ze skutkiem doręczenia na adres z Rejestru. Na zarządzie Spółki spoczywa bowiem obowiązek uaktualniania jej danych, natomiast wierzyciel nie może ponosić negatywnych konsekwencji braku wniosku o wpis nowego adresu przez dłużnika. Ponadto, w ocenie Zainteresowanej, takie działanie Spółki ma właśnie na celu uniemożliwienie doręczania pism Spółce.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 89a ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. u. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, podatnik może skorygować podatek należny z tytułu dostawy towarów lub świadczenia usług na terytorium kraju w przypadku wierzytelności, których nieściągalność została uprawdopodobniona, z zastrzeżeniem ust. 2-5. Korekta podatku dotyczy również kwoty podatku przypadającej na część kwoty wierzytelności odpisanej jako nieściągalna lub której nieściągalność została uprawdopodobniona.

Stosownie do art. 89a ust. 1a ustawy, nieściągalność wierzytelności uważa się za uprawdopodobnioną w przypadku, gdy wierzytelność nie została uregulowana w ciągu 180 dni od upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze.

Natomiast w ust. 2 ww. artykułu postanowiono, iż przepis ust. 1 stosuje się w przypadku, gdy spełnione są następujące warunki:

1. dostawa towaru lub świadczenie usług jest dokonana na rzecz podatnika, o którym mowa w art. 15 ust. 1, zarejestrowanego jako podatnik VAT czynny, niebędącego w trakcie postępowania upadłościowego lub w trakcie likwidacji;
2. wierzytelności zostały uprzednio wykazane w deklaracji jako obrót opodatkowany i podatek należny;
3. wierzyciel i dłużnik na dzień dokonania korekty, o której mowa w ust. 1, są podatnikami zarejestrowanymi jako podatnicy VAT czynni;
4. wierzytelności nie zostały zbyte;
5. od daty wystawienia faktury dokumentującej wierzytelność nie upłynęły 2 lata, licząc od końca roku, w którym została wystawiona;
6. wierzyciel zawiadomił dłużnika o zamiarze skorygowania podatku należnego ze względu na wystąpienie okoliczności, o których mowa w ust. 1, a dłużnik w ciągu 14 dni od dnia otrzymania zawiadomienia nie uregulował należności w jakiejkolwiek formie.

W myśl art. 89a ust. 3 ustawy, korekta podatku należnego może nastąpić w rozliczeniu za okres rozliczeniowy, w którym upłynął termin określony w ust. 2 pkt 6, nie wcześniej niż w rozliczeniu za okres, w którym wierzyciel uzyskał potwierdzenie odbioru przez dłużnika zawiadomienia, o którym mowa ust. 2 pkt 6. Warunkiem dokonania korekty jest uzyskanie przez wierzyciela potwierdzenia odbioru przez dłużnika zawiadomienia, o którym mowa ust. 2 pkt 6.

Przepis ten wprost wskazuje, że warunkiem niezbędnym dla dokonania korekty jest otrzymanie przez dłużnika zawiadomienia. Potwierdza to również art. 89b ust. 5 ustawy przewidujący, iż do zawiadomienia, o którym mowa w ust. 1, stosuje się odpowiednio przepisy Ordynacji podatkowej o doręczeniach.

Z kolei ust. 1 ww. artykułu stanowi, że w przypadku otrzymania zawiadomienia, o którym mowa w art. 89a ust. 2 pkt 6, i nieuregulowania należności w terminie 14 dni od dnia otrzymania tego zawiadomienia, podatnik (dłużnik) jest obowiązany do odpowiedniego pomniejszenia podatku naliczonego podlegającego odliczeniu lub w przypadku jego braku, do odpowiedniego powiększenia kwoty podatku należnego, o kwotę podatku wynikającą z nieuregulowanych faktur, poprzez korektę deklaracji za okres, w którym dokonał odliczenia.

Stosownie do zapisu art. 148 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. u. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), pisma doręcza się osobom fizycznym w ich mieszkaniu lub miejscu pracy.

Art. 148 § 1 ustawy Ordynacja podatkowa stanowi, iż pisma mogą być również doręczone:

1. w siedzibie organu podatkowego;
2. w miejscu pracy adresata – osobie upoważnionej przez pracodawcę do odbioru korespondencji;
3. na wskazany adres poczty elektronicznej.

W razie niemożności doręczenia pisma w sposób określony w § 1 i 2, a także w innych uzasadnionych przypadkach pisma doręcza się w każdym miejscu, gdzie się adresata zastanie (art. 148 § 3 Ordynacji podatkowej).

W przypadku nieobecności adresata w mieszkaniu pisma doręcza się za pokwitowaniem pełnoletniemu domownikowi, sąsiadowi lub dozorcy domu, gdy osoby te podjęły się oddania pisma adresatowi. Zawiadomienie o doręczeniu pisma sąsiadowi lub dozorcy domu umieszcza się w oddawczej skrzynce pocztowej lub na drzwiach mieszkania adresata lub w widocznym miejscu przy wejściu na posesję adresata (art. 149 ustawy Ordynacja podatkowa).

Natomiast osobom prawnym oraz jednostkom organizacyjnym mniemającym osobowości prawnej – na podstawie art. 151 Ordynacji podatkowej – pisma doręcza się w lokalu ich siedziby lub w miejscu prowadzenia działalności – osobie upoważnionej do odbioru korespondencji. Przepisy art. 146, art. 148 § 2 pkt 1 i 3 oraz art. 150 stosuje się odpowiednio.

W art. 151a ustawy Ordynacja podatkowa postanowiono, że jeżeli podany przez osobę prawną lub jednostkę organizacyjną niemającą osobowości prawnej adres jej siedziby nie istnieje lub jest niezgodny z odpowiednim rejestrem i nie można ustalić miejsca prowadzenia działalności, pismo pozostawia się w aktach sprawy ze skutkiem doręczenia.

Zgodnie z art. 150 § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, w razie niemożności doręczenia pisma w sposób wskazany w art. 148 § 1 lub art. 149:

1. poczta przechowuje pismo przez okres 14 dni w swojej placówce pocztowej – w przypadku doręczania pisma przez pocztę;
2. pismo składa się na okres 14 dni w urzędzie gminy (miasta) – w przypadku doręczania pisma przez pracownika organu podatkowego lub przez inną upoważnioną osobę.

Adresata zawiadamia się dwukrotnie o pozostawaniu pisma w miejscu określonym w § 1. Powtórne zawiadomienie następuje w razie niepodjęcia pisma w terminie 7 dni (art. 150 § 1a Ordynacji podatkowej).

W myśl art. 150 § 2 ustawy Ordynacja podatkowa, zawiadomienie o pozostawaniu pisma w miejscu określonym w § 1 umieszcza się w oddawczej skrzynce pocztowej lub, gdy nie jest to możliwe, na drzwiach mieszkania adresata, jego biura lub innego pomieszczenia, w którym adresat wykonuje swoje czynności zawodowe, bądź w widocznym miejscu przy wejściu na posesję adresata. w tym przypadku doręczenie uważa się za dokonane z upływem ostatniego dnia okresu, o którym mowa w § 1, a pismo pozostawia się w aktach sprawy.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawczyni w 2008 roku na potwierdzenie dokonanej sprzedaży usług dla Spółki wystawiła faktury VAT. Faktury zostały przez Zainteresowaną wykazane w miesiącach ich wystawienia jako obrót opodatkowany, od którego został wykazany podatek należny. Do dnia dzisiejszego żadna z należności nie została uregulowana. Spółka w momencie świadczenia usług będących przedmiotem faktur spełniała definicję podatnika, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług – zarejestrowana jako podatnik VAT czynny. Na dzień dzisiejszy, zarówno Zainteresowana, jak i Spółka są podatnikami zarejestrowanymi jako podatnicy VAT czynni. Przedmiotowe wierzytelności nie zostały zbyte. Licząc od końca roku, w którym wystawione zostały faktury upłynął 1 rok. Nie istnieje pomiędzy Wnioskodawczynią a dłużnikiem związek, o którym mowa w art. 32 ustawy. Jako spółka z ograniczoną odpowiedzialnością, dłużnik objęty jest obowiązkiem wpisu w Krajowym Rejestrze Sądowym oraz obowiązkiem zgłaszania w tym rejestrze wszelkich dotyczących go zmian, w tym zmiany adresu siedziby. Dotychczasowe próby doręczenia do Spółki zawiadomień o zamiarze dokonania odliczenia podatku VAT na adres wskazany w KRS, kończyły się odesłaniem korespondencji z adnotacją: „adresata nie zastano”. Dłużnik nie dopełnił obowiązku podania nowego adresu w KRS, Zainteresowana zaś nie jest w posiadaniu żadnych informacji dotyczących aktualnej siedziby Spółki. Podmiot ten nie został na dzień złożenia wniosku wykreślony z Krajowego Rejestru Sądowego.

Biorąc pod uwagę przytoczone powyżej przepisy stwierdzić należy, iż aby podatnikowi przysługiwało prawo do skorygowania podatku należnego muszą być spełnione określone tymi przepisami warunki.

Możliwość skorzystania z tzw. „ulgi na złe długi” powstaje wówczas, gdy spełnione są warunki dotyczące zarówno samej wierzytelności, jej powstania, jak i osoby dłużnika i wierzyciela. Wskazuje na to językowy zapis przepisu, który mówi o warunkach, których spełnienie pozwala na skorzystanie z przysługującego prawa. Obowiązek poinformowania dłużnika o zamiarze skorygowania podatku należnego ze względu na wystąpienie okoliczności, o których mowa w art. 89a ust. 1 ustawy ma charakter warunku formalnego. Odwołanie się w art. 89b ust. 5 ustawy wprost do przepisów Ordynacji podatkowej dotyczących doręczeń, ma na celu zabezpieczenie wierzyciela przed negatywnymi konsekwencjami nieodbierania przez dłużników kierowanej do nich korespondencji.

Zatem, podatnik chcąc skorzystać z uprawnienia do korekty podatku należnego, o którym mowa w art. 89a ust. 1 ustawy, jest obowiązany dowieść, że dłużnik został w sposób prawidłowy zawiadomiony, posiadając odpowiednie pokwitowanie odbioru.

W świetle powyższego stwierdzić należy, że o ile Wnioskodawczyni dokonała wszelkich działań, w celu ustalenia adresu siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności dłużnika i faktycznie nie można ustalić innego adresu dłużnika niż ten, pod który dotychczas kierowała korespondencję do niego, to doręczenie zastępcze, w rozumieniu Ordynacji podatkowej, zawiadomienia dłużnika o zamiarze skorygowania podatku należnego należy uznać za skuteczne w myśl przepisu art. 148 i 151 ustawy Ordynacja podatkowa.

Zatem z uwagi na fakt, iż w przedmiotowej sprawie zostały spełnione również warunki wymienione w art. 89a ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, Zainteresowana ma prawo dokonania korekty podatku należnego z tytułu wierzytelności nieściągalnych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. u. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.