INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 30 października 2009 r. (data wpływu 29 grudnia 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 grudnia 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Przedmiotem prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej jest działalność agentów i brokerów ubezpieczeniowych. Wybraną formą opodatkowania są zasady ogólne – podatkowa księga przychodów i rozchodów, Wnioskodawca nie jest płatnikiem podatku od towarów i usług.

W sierpniu 2009 roku Wnioskodawca uczęszczał na kurs doskonalenia jazdy samochodem, którego potwierdzeniem jest wystawiona faktura. Kurs ten obejmował szkolenie z zakresu bezpieczeństwa prowadzenia samochodu w ekstremalnych warunkach drogowych. Celem takiego szkolenia było podniesienie poziomu kwalifikacji kierowcy w aspekcie bezpieczeństwa jazdy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy fakturę za odbycie kursu udoskonalenia jazdy samochodem w kwocie brutto 6.207,56 zł Wnioskodawca będzie mógł zaliczyć jako koszt uzyskania przychodów...

Zdaniem Wnioskodawcy, fakturę za ww. kurs będzie mógł zaliczyć jako koszt uzyskania przychodów.

Praca Wnioskodawcy jako brokera ubezpieczeniowego polega na docieraniu do klientów i zawieraniu z nimi umów ubezpieczeniowych. Wnioskodawca dużo się przemieszcza, gdyż z jednej strony miejscem jego pracy jest biuro, z drugiej mieszkania klientów gdzie najczęściej odbywają się spotkania. Godziny pracy Wnioskodawcy nie są sztywne, a spotkania z klientami w ich domach odbywają się najczęściej popołudniami i wieczorami.

Można stwierdzić, że głównie Wnioskodawca wykonuje swoją pracę poruszając się samochodem na terenie całego kraju, w związku z tym ważne jest by ewentualna „niepełnosprawność” wynikająca z wypadku drogowego nie stanowiła dla Wnioskodawcy ograniczenia. W związku ze zdarzeniami losowymi, jakie już Wnioskodawcę napotkały i jakie mogą napotkać w przyszłości w trakcie dojazdu do potencjalnych klientów, w szczególności niesprzyjające warunki pogodowe, Wnioskodawca uważa, że kurs bezpiecznej jazdy z uwzględnieniem technik jazdy jako koszt uzyskania przychodów jest w pełni uzasadniony.

Reasumując, podniesienie kwalifikacji zawodowych wpływa na jakość i zakres oferowanych przez Wnioskodawcę usług, a co za tym idzie – na konkurencyjność firmy. Jednocześnie wpływa na osiąganie przez firmę wyższych przychodów i powinno być zakwalifikowane jako koszt uzyskania przychodów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. z 2000 r. Dz. U. Nr 14, poz. 176 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ustawy.

W powołanym przepisie art. 22 ust. 1 tej ustawy, ustawodawca nie wskazuje enumeratywnie jakie wydatki mogą być uznane za koszty uzyskania przychodu. Możliwość zaliczenia konkretnego wydatku do kategorii kosztów uzyskania przychodów uzależniona została od istnienia związku przyczynowo-skutkowego, tzn. poniesienie wydatku ma lub może mieć wpływ na powstanie lub zwiększenie tego przychodu, bądź funkcjonowanie tego źródła.

Kosztami uzyskania przychodu są zarówno koszty bezpośrednio, jak i pośrednio związane z uzyskiwanymi przychodami, racjonalne i gospodarczo uzasadnione. Z oceny związku wydatku ze źródłem przychodów winno wynikać, iż poniesiony wydatek obiektywnie może się przyczynić do osiągnięcia przychodów z danego źródła, zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu.

Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu winien, w myśl powołanego przepisu spełniać łącznie następujące warunki:

• pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
• nie znajdować się na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
• być właściwie udokumentowany.

Z przedstawionych informacji wynika, że Wnioskodawca uczęszczał na kurs doskonalenia jazdy samochodem, którego potwierdzeniem jest wystawiona faktura, a przedmiotem wykonywanej przez Zainteresowanego działalności jest działalność agentów i brokerów ubezpieczeniowych.

Kurs ten obejmował szkolenie z zakresu bezpieczeństwa prowadzenia samochodu w ekstremalnych warunkach drogowych, a celem tego szkolenia było podniesienie poziomu kwalifikacji kierowcy w aspekcie bezpieczeństwa jazdy.

Ukończenie tego typu kursu jest przydatne zarówno do prowadzonej działalności gospodarczej jak i prywatnie w celu kierowania pojazdami do celów osobistych.

Tak więc wydatek poniesiony na ww. kurs nie ma ścisłego związku tylko z prowadzoną działalnością gospodarczą. Ukończenie tego typu kursu ułatwi Wnioskodawcy w znacznym stopniu również życie prywatne.

Reasumując, w świetle zawartych we wniosku informacji oraz powołanych przepisów prawa podatkowego, należy stwierdzić, że faktura za odbycie kursu udoskonalenia jazdy samochodem w kwocie brutto 6.207,56 zł nie powinna być zaliczona do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.