INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 31 stycznia 2010r. (data wpływu do tut. Biura – 04 marca 2010r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania otrzymywanego z Niemiec zasiłku dla bezrobotnych, transferowanego do Polski i wypłacanego przez polski Urząd Pracy – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 04 marca 2010r. do tut. Biura wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania otrzymywanego z Niemiec zasiłku dla bezrobotnych, transferowanego do Polski i wypłacanego przez polski Urząd Pracy.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca ze względów zdrowotnych wrócił do Polski i uzyskał zgodę na transfer zasiłku dla bezrobotnych do Polski na okres trzech miesięcy, tj. od 01 lutego 2008r. do 30 kwietnia 2008r. W zaświadczeniu E 303/1 DE istnieje zapis, iż zasiłek dla bezrobotnych jest pomniejszony o podatek w Niemczech i wykazany jako kwota netto. Kwota ta, w przeliczeniu na złotówki była wypłacana przez okres 3 miesięcy w Polsce. Wnioskodawca wskazał, iż w 2008r. jego miejscem zamieszkania było terytorium Polski. Zgodnie z art. 18 ust. 2 umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania zawartej z Niemcami świadczenia otrzymywane z Niemiec przez osobę mającą miejsce zamieszkania w Polsce podlegają opodatkowaniu tylko w Niemczech. Świadczenia wypłacane w ramach niemieckiego ubezpieczenia (ustawowego) na wypadek bezrobocia są objęte przepisami polsko-niemieckiej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, którego wykaz jest w posiadaniu Ministerstwa Finansów.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy za zasiłek dla bezrobotnych transferowany z Niemiec i wypłacany przez polską instytucję należy w Polsce odprowadzić podatek i rozliczyć za ten okres PIT...

Zdaniem wnioskodawcy, zasiłek dla bezrobotnych, do którego nabył prawo w Niemczech, transferowany do Polski w związku z poszukiwaniem pracy w Polsce, stanowił dochód osiągany na terytorium Niemiec, objęty regulacją zawartą w art. 18 ust. 2 umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania. W związku z powyższym dochód ten podlegał opodatkowaniu wyłącznie w Niemczech a w Polsce jest zwolniony z opodatkowania.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Na wstępie tut. organ wskazuje, że opisując stan faktyczny (poz. 50 wniosku ORD-IN) wnioskodawca podał art. 18 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Mając jednak na uwadze merytoryczną treść przedmiotowego wniosku, tut. organ uznał, iż wnioskodawca miał na uwadze art. 18 ust. 2 umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000r. Nr 14, poz. 176 ze zm.), osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Polski, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Stosownie do art. 4a tej ustawy, powyższy przepis stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż wnioskodawca ze względów zdrowotnych wrócił do Polski i uzyskał zgodę na transfer zasiłku z Niemiec do Polski na okres trzech miesięcy, tj. od 01 lutego 2008r. do 30 kwietnia 2008r. Otrzymany przez niego za ww. okres 3 miesięcy zasiłek był w kwocie netto. Wnioskodawca wskazał, iż w 2008r. jego miejscem zamieszkania było terytorium Polski.

Zgodnie z art. 18 ust. 1 umowy zawartej między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku podpisanej w Berlinie dnia 14 maja 2003r. (Dz. U. z 2005 r. Nr 12, poz. 90), emerytury i podobne świadczenia lub renty, otrzymywane przez osobę mającą miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie z drugiego Umawiającego się Państwa, podlegają opodatkowaniu tylko w tym pierwszym Państwie.

Stosownie do art. 18 ust. 2 ww. umowy, bez względu na postanowienia ustępu 1 niniejszego artykułu płatności otrzymywane przez osobę mającą miejsce zamieszkania w jednym Umawiającym się Państwie (w Polsce) z obowiązkowego systemu ubezpieczeń socjalnych drugiego Umawiającego się Państwa (Niemiec), podlegają opodatkowaniu tylko w tym drugim Państwie (w Niemczech).

Na podstawie § 2 ust. 1 pkt 3 rozporządzenia Ministra Gospodarki i Pracy z dnia 6 października 2004r. w sprawie szczegółowego trybu przyznania zasiłku dla bezrobotnych, dodatku szkoleniowego, stypendium i dodatku aktywizacyjnego (Dz. U. z 2004r. Nr 219, poz. 2222 ze zm.), obowiązującego w 2008r., w przypadkach, o których mowa w przepisach art. 67-71a rozporządzenia nr 1408/71/EWG z dnia 14 czerwca 1971r. w sprawie stosowania systemów zabezpieczenia społecznego do pracowników najemnych i ich rodzin przemieszczających się we Wspólnocie, z późniejszymi zmianami (DZ. Urz. WE L 149 z 5 lipca 1971r.), marszałek województwa stwierdza zachowanie prawa do zasiłku dla bezrobotnych nabytego w innym niż Rzeczypospolitej Polskiej państwie członkowskim Unii Europejskiej w przypadku bezrobotnego poszukującego pracy w Rzeczypospolitej Polskiej.

Przyznanie prawa dla bezrobotnych, o którym mowa w ust. 1, następuje na podstawie zaświadczeń wydanych w państwach członkowskich lub zaświadczenia powiatowego urzędu pracy o rejestracji bezrobotnego przedstawionych przez osobę ubiegającą się o przyznanie prawa (ust. 2 ww. artykułu).

Zgodnie z powyższym, obywatel Polski, który pracował za granicą i powrócił do kraju, może ubiegać się o tzw. zasiłek transferowy.

W myśl art. 70 ust. 1 ww. rozporządzenia Rady (EWG) Nr 1408/71 w przypadkach określonych w przepisach art. 69 ust. 1, świadczenia udzielane są przez instytucję każdego z państw, do którego bezrobotny udaje się w celu poszukiwania pracy. Instytucja właściwa Państwa Członkowskiego, którego ustawodawstwu podlegali pracownik najemny lub osoba prowadząca działalność na własny rachunek w okresie ostatniego wykonywania pracy, zobowiązana jest do zwrotu kosztów tych świadczeń.

Stosownie do art. 70 ust. 2 rozporządzenia 1408/71, zwroty są ustalane i dokonywane na podstawie udokumentowanych rzeczywistych wydatków lub w kwocie zryczałtowanej, na zasadach określonych w rozporządzeniu Rady (EWG) Nr 574/72 z dnia 21 marca 1972 r. dotyczącego stosowania rozporządzenia Rady (EWG) nr 1408/71 (dalej: rozporządzenie 574/72).

Zgodnie z art. 97 ust. 1 rozporządzenia 574/72, kwota wypłaconych świadczeń jest zwracana przez instytucję państwa właściwego na rzecz instytucji, która wypłaciła te świadczenia, w wysokości wynikającej z rozliczenia tej ostatniej instytucji.

Oznacza to, że o formie zwrotu kosztów wypłaconego transferowanego zasiłku dla bezrobotnych (rzeczywiste wydatki lub kwota zryczałtowana) decyduje zawsze instytucja państwa, do którego udał się bezrobotny, tj. w tym przypadku instytucja polska. W praktyce polskich instytucji zawsze stosuje się rozliczenie w oparciu o rzeczywiste wydatki.

Zgodnie z art. 70 ust. 3 rozporządzenia 1408/71, państwa członkowskie mogą ustalić między sobą inne sposoby dokonywania zwrotów lub wypłat, lub też mogą zrezygnować z dokonywania jakichkolwiek zwrotów pomiędzy instytucjami podlegającymi ich kompetencji. Jak wynika z oświadczenia polskiego Ministerstwa Pracy i Polityki Społecznej, Polska nie zawarła tego rodzaju porozumienia z żadnym państwem członkowskim UE, EOG ani Szwajcarią.

Z powyższego wynika więc, że kosztem wypłaty przedmiotowych świadczeń obciążona będzie instytucja państwa, do którego bezrobotny uda się w celu poszukiwania pracy.

Należy uznać, iż zwrot kosztów wypłaconych przez polskie instytucje zasiłków transferowych dla bezrobotnych następuje zawsze, zaś kwota tego zwrotu zawsze odpowiada kwocie rzeczywiście poniesionych przez Fundusz Pracy wydatków. Oznacza to, iż Fundusz Pracy występuje tu jedynie jako instytucja kredytująca świadczenia dla bezrobotnych wypłacane de facto na koszt innych państw.

W związku z powyższym, należy uznać, iż wypłacany przez polski Urząd Pracy zasiłek transferowy dla bezrobotnych, zwracany następnie w rzeczywistej wysokości przez właściwą instytucję Niemiec, jest świadczeniem pochodzącym z Niemiec.

Zgodnie z ustawodawstwem ubezpieczenia społecznego Niemiec, w skład obowiązkowego systemu ubezpieczenia społecznego wchodzi m.in. ustawowe ubezpieczenie na wypadek bezrobocia. Oznacza to, iż transferowy zasiłek dla bezrobotnych jest wypłacany w ramach obowiązkowego systemu ubezpieczenia socjalnego, o którym mowa w art. 18 ust. 2 polsko - niemieckiej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Oznacza to, iż dochód wnioskodawcy z tego tytułu podlega opodatkowaniu wyłącznie w Niemczech, a w Polsce jest zwolniony z opodatkowania. W konsekwencji wnioskodawca nie był zobowiązany do wykazania tegoż dochodu (transferowego zasiłku) w zeznaniu podatkowym.

W świetle powyższego stanowisko wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Do wniosku wnioskodawca dołączył dokumenty. Należy jednak zauważyć, że wydając interpretacje w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów nie przeprowadza postępowania dowodowego w związku z czym nie jest obowiązany, ani uprawniony do ich oceny; jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego przedstawionym przez wnioskodawcę i jego stanowiskiem.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu, ul. Kośnego 70, 45-372 Opole po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.