INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 03 marca 2010r. (data wpływu do tut. Biura – 08 marca 2010r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sfinansowania sekretarce przez pracodawcę kursu prawa jazdy – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 08 marca 2010r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sfinansowania sekretarce przez pracodawcę kursu prawa jazdy.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Pracodawca opłacił kurs na prawo jazdy kat. B pracownicy zatrudnionej na podstawie umowy o pracę na stanowisku Sekretarka-Asystentka. Zamiarem pracodawcy jest powierzenie nowych obowiązków polegających na używaniu samochodu służbowego w celach takich jak:

• załatwianie spraw służbowych w urzędach, których siedziby znajdują się nieraz w różnych miejscowościach,
• przewożenie kontrahentów, odbieranie zaproszonych gości z lotniska, oprowadzanie gości po Oddziałach zakładu pracy połączone z działaniami o charakterze reprezentacyjnym.
  
  

Do chwili obecnej wyżej wymienione sprawy załatwiała Sekretarka-Asystentka jeżdżąc samochodem służbowym z kierowcą, co z uwagi na małą ilość kierowców oraz wielość zadań powierzanych kierowcom ma negatywny wpływ na organizację pracy w przedsiębiorstwie.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy od kwoty opłaconej za kurs prawa jazdy należy naliczyć podatek od osób fizycznych...

Wnioskodawca uważa, iż w związku z tym, że posiadanie prawa jazdy przez Sekretarkę-Asystentkę pozostaje w ścisłym związku z wykonywanymi obowiązkami służbowymi i przyczyni się do poprawy organizacji pracy w przedsiębiorstwie sfinansowanie przez pracodawcę kursu na prawo jazdy podlega zwolnieniu z podatku dochodowego od osób fizycznych w związku z art. 9 ust. 1 pkt 1 Rozporządzenia MEN oraz MP i PS z 12 października 1993r. w sprawie zasad i warunków podnoszenia kwalifikacji zawodowych i wykształcenia osób dorosłych (Dz. U. z 1993r. nr 103, poz. 472 ze zm.).

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam co następuje:

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Przepis art. 11 ust. 1 ww. ustawy stanowi, iż przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Z przepisu art. 12 ust. 1 ww. ustawy wynika, iż za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Jednakże zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 90 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wolna od podatku dochodowego jest wartość świadczeń przyznanych, zgodnie z odrębnymi przepisami, przez pracodawcę na podnoszenie kwalifikacji zawodowych i wykształcenia ogólnego pracownika z wyjątkiem wynagrodzeń otrzymanych za czas urlopu szkoleniowego oraz za czas zwolnień z części dnia pracy, przysługujących pracownikom podejmującym naukę w szkołach lub podnoszącym kwalifikacje zawodowe w formach pozaszkolnych.

Odrębne przepisy, o których mowa w powyższym przepisie, regulujące możliwość przyznania pracownikowi dodatkowych świadczeń w związku z podnoszeniem kwalifikacji zawiera rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 12 października 1993r. w sprawie zasad i warunków podnoszenia kwalifikacji zawodowych i wykształcenia ogólnego dorosłych (Dz. U. Nr 103, poz. 472 ze zm.) obowiązujące na dzień złożenia wniosku oraz rozporządzenie Ministra Edukacji i Nauki z dnia 03 lutego 2006r. w sprawie uzyskiwania i uzupełniania przez osoby dorosłe wiedzy ogólnej, umiejętności i kwalifikacji zawodowych w formach pozaszkolnych (Dz. U. Nr 31, poz. 216 ze zm.).

Przy czym przepisy rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 12 października 1993r. stosuje się do osób podnoszących kwalifikacje zawodowe i wykształcenie ogólne, zakładów pracy oraz organizatorów oświaty dorosłych prowadzących działalność w formach szkolnych i pozaszkolnych (§ 1 ust. 1 tego rozporządzenia). Z przepisu § 9 ust. 1 tego rozporządzenia wynika, iż pracownikowi podnoszącemu kwalifikacje zawodowe w formach pozaszkolnych na podstawie skierowania zakładu pracy przysługuje, o ile umowa zawarta między nim i zakładem pracy nie stanowi inaczej:

1. zwrot kosztów uczestnictwa, w tym zakwaterowania, wyżywienia i przejazdu,
2. urlop szkoleniowy na udział w obowiązkowych zajęciach oraz zwolnienie z części dnia pracy w wymiarze określonym w § 10, płatne według zasad obowiązujących przy obliczaniu wynagrodzenia za urlop wypoczynkowy.
   
   

Natomiast z przepisu § 2 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Edukacji i Nauki z dnia 03 lutego 2006r. wynika, iż uzyskiwanie i uzupełnianie przez osoby dorosłe wiedzy ogólnej, umiejętności i kwalifikacji zawodowych odbywa się w pozaszkolnych formach kształcenia, którym jest m.in. kurs.

W treści art. 21 ust. 1 pkt 90 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest mowa między innymi o podnoszeniu kwalifikacji zawodowych. Według Słownika Języka Polskiego Wydawnictwa Naukowego PWN SA (Warszawa 1997-2010):

• zawód jest to wyuczone zajęcie wykonywane w celach zarobkowych,
• kwalifikacja jest to wykształcenie i uzdolnienia potrzebne do pełnienia jakiejś funkcji lub wykonywania jakiegoś zawodu.
  
  

W przypadku doskonalenia zawodowego pracownika wyróżnić można sytuacje gdy szkolenia są niezbędne dla wykonywania obowiązków zawodowych pracownika w firmie na danym stanowisku.

Ze stanu faktycznego wniosku wynika, iż wnioskodawca opłacił kurs prawa jazdy kat. B pracownicy zatrudnionej na podstawie umowy o pracę na stanowisku Sekretarka-Asystentka.

Aby więc mówić o podnoszeniu kwalifikacji zawodowych, kurs prawa jazdy musiałby być ściśle związany z zajęciem, które pracownica – Sekretarka-Asystentka wykonuje w ramach swoich obowiązków pracowniczych.

Zauważyć należy, iż pracownica zatrudniona na stanowisku Sekretarki-Asystentki nie wykonuje obowiązków związanych z prowadzeniem samochodu służbowego. Nie jest bowiem pracownicą zatrudnioną u wnioskodawcy na stanowisku kierowcy. Nie można zatem przyjąć, że poprzez zdobycie uprawnień do prowadzenia samochodu służbowego nastąpiło podwyższenie posiadanych kwalifikacji w zakresie bycia Sekretarką-Asystentką.

W świetle powyższego sfinansowanie przez wnioskodawcę – pracodawcę kosztów kursu na prawo jazdy kat. B stanowi dla pracownicy – Sekretarki-Asystentki przychód ze stosunku pracy, gdyż kurs ten, niewątpliwie przydatny również poza pełnieniem obowiązków służbowych (do celów osobistych), nie jest niezbędny do wykonywania obowiązków zawodowych pracownicy. Zdobyte umiejętności nie są ściśle związane z wykonywanym przez nią zajęciem (praca Sekretarki-Asystentki) i nie będą wykorzystywane wyłącznie w pracy zawodowej.

Zatem poniesiona przez pracodawcę odpłatność za ww. kurs nie jest dla pracownicy świadczeniem przyznanym przez pracodawcę na podnoszenie kwalifikacji zawodowych, w związku z czym nie jest zwolniona z podatku dochodowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 90 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Odpłatność ta jest natomiast przychodem ww. pracownicy ze stosunku pracy, o którym mowa w ww. art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Cytowany art. 12 ust. 1 ww. ustawy zawiera przykładowe wyliczenie świadczeń stanowiących przychody ze stosunku pracy co oznacza, iż nie należy traktować go jako wyczerpującego katalogu rodzajów świadczeń zaliczanych do przychodów z tych tytułów. Świadczą o tym zwroty użyte w tym przepisie przez ustawodawcę: „...a w szczególności...” oraz „...i wszelkie inne kwoty...”. Dlatego, do przychodów określonych w tym przepisie należy zaliczyć również inne nie wymienione wprost w nim świadczenia, jeżeli uzyskiwane są przez pracownika w związku z wykonywaną przez niego pracą. Zatem właściwym jest stwierdzenie, że do przychodów ze stosunku pracy należy również zaliczyć koszt poniesionego przez wnioskodawcę na rzecz pracownicy kursu prawa jazdy kat. B. Tym samym wnioskodawca jako płatnik zobowiązany jest do pobrania i odprowadzenia od poniesionego świadczenia zaliczki na podatek na zasadach określonych w art. 32 i art. 38 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wobec powyższego stanowisko wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.