INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 03.02.2010 r. (data wpływu 09.02.2010 r.) uzupełnione w dniu 17.05.2010 r. (data wpływu) na wezwanie z dnia 04.05.2010 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie usług transportu międzynarodowego jest:

• nieprawidłowe – w części uznania usług dodatkowych wykonywanych przez podmioty inne niż podmioty dokonujące transportu towarów za usługi transportu międzynarodowego;
• prawidłowe - w pozostałej części.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 09.02.2010 r. wpłynął ww. wniosek uzupełniony w dniu 17.05.2010 r. (data wpływu) na wezwanie z dnia 04.05.2010 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie usług transportu międzynarodowego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka w ramach prowadzonej działalności gospodarczej świadczy między innymi kompleksowe usługi spedycyjne związane z transportem międzynarodowym towarów z państw trzecich do odbiorców w Polsce. Transport odbywa się drogą morską lub lotniczą z państwa trzeciego do portu w innym kraju UE (np. z Chin do Hamburga), gdzie następuje odprawa celna ostateczna a następnie towary te, po dopuszczeniu do obrotu na terytorium innego państwa członkowskiego, przemieszczane są na terytorium Polski środkami transportu drogowego. Kontrahenci Spółki są polskimi podatnikami podatku od towarów i usług, posiadającymi polski numer, pod którym są zarejestrowani dla potrzeb podatku od towarów i usług. Świadczenie usług odbywa się w oparciu o zlecenia na konkretne przewozy. W konsekwencji Spółka zobowiązuje się do przetransportowania konkretnego towaru z miejsca nadania do miejsca przeznaczenia, jak również wykonania szeregu czynności pomocniczych, które umożliwią wykonanie głównego zadania czyli transportu. Usługi pomocnicze wykonywane w ramach przyjętego zlecenia na usługi spedycji to między innymi: usługi portowe takie jak rozładunek, przeładunek, przepakowywanie, przechowywanie, kompletowanie towaru do wysyłki, wszelkie czynności związane z dopuszczeniem towaru do obrotu na terytorium Wspólnoty, formalności celno-podatkowe, odprawa celna, czynności dokumentacyjne, aranżowanie ubezpieczenia, krótkotrwałe magazynowanie w razie konieczności.

Wykonanie powyższych czynności Spółka podzleca podmiotom zewnętrznym, innym spedytorom, przewoźnikom, armatorom morskim. Wyżej wymienione usługi składają się na jeden finalny produkt tj. usługę spedycji świadczoną przez Spółkę na rzecz jej kontrahentów w różnych wariantach. Spółka może odpowiadać za organizację transportu na całej trasie, albo za organizację transportu np. na trasie Hamburg - Polska.

Spółka każdorazowo gromadzi następujące dokumenty:

• kopie listów lotniczych AWB lub konosamentów morskich dotyczących transportu towarów z miejsca ich nadania poza terytorium Wspólnoty, do miejsca odprawy celnej na terytorium Wspólnoty (np. do Wiednia, Frankfurtu lub Hamburga);
• kopie listów przewozowych w transporcie drogowym (CMR) dotyczących transportu z miejsca clenia do miejsca docelowego Polsce;
• faktury od przewoźników, spedytorów, armatorów morskich, linii lotniczych za podzlecony transport i usługi pomocnicze.
  
  

W uzupełnieniu do przedmiotowego wniosku Spółka wskazała, że w sytuacji kiedy Spółka jest odpowiedzialna za transport towarów z miejsca nadania w kraju trzecim do miejsca przeznaczenia w Polsce, z dokumentów transportowych towarzyszących transportowanym towarom z krajów trzecich wynika, iż miejscem przeznaczenia jest Polska.

W związku z faktem, iż Spółka fizycznie nie zajmuje się zgłoszeniem towarów do odprawy celnej na terytorium innego państwa członkowskiego a podmiot, któremu Spółka zleca odprawę celną kwestia wliczania transportu na odcinku Wiedeń / Frankfurt / Hamburg — miejsce przeznaczenia w Polsce - do podstawy opodatkowania z tytułu importu towarów kształtuje się różnie. Co do zasady do wartości celnej towarów doliczane są koszty transportu towarów do miejsca ich wprowadzenia na obszar celny Wspólnoty. Ponieważ import towaru związany jest bezpośrednio z wewnątrzwspólnotową dostawą towarów, która podlega opodatkowaniu w Polsce jako WNT, to transakcja ta w innych krajach członkowskich korzysta ze zwolnienia z opodatkowania VAT.

Nabywane przez spółkę usługi pomocnicze takie jak: usługi portowe związane z towarem, rozładunek, przeładunek, przepakowywanie, przechowywanie kompletowanie towaru do wysyłki, czynności związane z dopuszczeniem towarów do obrotu na terytorium Wspólnoty, formalności celno-podatkowe, odprawa celna, czynności dokumentacyjne, aranżowanie ubezpieczenia, krótkotrwałe magazynowanie, będące składowymi kompleksowej usługi spedycyjnej świadczonej na rzecz klienta Spółki są przedmiotem fakturowania przez rożnych dostawców Spółki w rożnych wariantach tj. łącznie z usługami transportowymi lub oddzielnie.

Wszystkie zakupione przez spółkę usługi są elementami kalkulacyjnymi całej należności za świadczoną przez Spółkę usługę spedycji na rzecz jej kontrahentów.

W sytuacji, w której Spółka jest odpowiedzialna za transport towarów (których miejscem nadania był kraj trzeci) wyłącznie na trasie np. Hamburg – Polska, z dokumentów transportowych towarzyszących transportowanym towarom z krajów trzecich wynika, iż miejscem przeznaczenia jest Polska.

W związku z faktem, iż Spółka fizycznie nie zajmuje się zgłoszeniem towarów do odprawy celnej na terytorium innego państwa członkowskiego, kwestia wliczania transportu na odcinku Hamburg — miejsce przeznaczenia w Polsce do podstawy opodatkowania z tytułu importu towarów kształtuje się różnie. Co do zasady do wartości celnej towarów doliczane są koszty transportu towarów do miejsca ich wprowadzenia na obszar celny Wspólnoty. Ponieważ import towaru związany jest bezpośrednio z wewnątrzwspólnotową dostawą towarów, która podlega opodatkowaniu w Polsce jako WNT, to transakcja ta w innych krajach członkowskich korzysta ze zwolnienia z opodatkowania VAT.

W sytuacji, w której Spółka jest odpowiedzialna za transport towarów (których miejscem nadania był kraj trzeci) wyłącznie na trasie np. Hamburg – Polska Spółka obciąża swoich kontrahentów również za usługi pomocnicze między innymi: rozładunek, przeładunek, załadunek, przechowywanie, czynności związane z dopuszczeniem towarów do obrotu na terytorium Wspólnoty, formalności celno-podatkowe, odprawa celna, czynności dokumentacyjne, aranżowanie ubezpieczenia, krótkotrwale magazynowanie. Spółka nie wykonuje usług samodzielnie a zleca je podmiotom zewnętrznym.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy świadczone przez Spółkę usługi stanowią usługi, o których mowa art. 83 ust. 1 pkt 23 ustawy o VAT...
2. Czy nabywane przez Spółkę usługi niezależnie od liczby podwykonawców realizujących na jej zlecenie poszczególne etapy usługi, stanowią usługi, o których mowa w art. 83 ust. 1 pkt 23 ustawy o VAT...
3. Czy Spółka na podstawie posiadanych dokumentów ma prawo stosować stawkę 0% zarówno do nabywanych (import usług), jak i świadczonych usług transportu międzynarodowego i usług pomocniczych do transportu międzynarodowego...
4. Czy czynności pomocnicze w stosunku do usług transportu opisane w stanie faktycznym powinny być opodatkowane na takich samych zasadach jak usługa główna czyli stawką 0%...
   
   

1. Zdaniem Spółki świadczone przez nią usługi polegające na organizacji transportu towarów z kraju znajdującego się poza Unią Europejską do Polski spełniają definicję transportu międzynarodowego, o której mowa w art. 83 ust, 3 pkt 1 lit. b ustawy o VAT, gdyż dochodzi do przemieszczenia towarów z miejsca nadania poza terytorium Wspólnoty do miejsca przeznaczenia na terytorium kraju. Jednocześnie zgodnie z art. 83 ust. 3 pkt 3 za usługi transportu międzynarodowego uważa się również usługi pośrednictwa i spedycji międzynarodowej.
2. W przypadku gdy usługa jest świadczona przez podatnika nieposiadającego siedziby, stałego miejsca zamieszkania lub stałego miejsca prowadzenia działalności na terytorium Polski podatnikiem z tytułu importu usług jest Spółka jako usługobiorca będący podatnikiem w rozumieniu art. 15 ustawy o VAT. Zgodnie z art. 28b ustawy o VAT miejsce świadczenia nabywanych usług znajduje się na terytorium Polski. Zdaniem Spółki nabywane usługi powinny być klasyfikowane jako usługi transportu międzynarodowego oraz usługi pomocnicze do transportu międzynarodowego niezależnie od faktu, iż są nabywane od różnych podwykonawców.
3. Zgodnie z art. 83 ust. 5 pkt 1 ustawy o VAT dokumentami stanowiącymi dowód świadczenia usług transportu międzynarodowego są w przypadku transportu towarów przez przewoźnika lub spedytora - list przewozowy lub dokument spedytorski (kolejowy, lotniczy, samochodowy, konosament morski) stosowany wyłącznie w komunikacji międzynarodowej lub inny dokument, z którego jednoznacznie wynika, że w wyniku przewozu z miejsca nadania do miejsca przeznaczenia nastąpiło przekroczenie granicy z państwem trzecim. Zdaniem Spółki posiadane przez nią kopie AWB lub konosamentów morskich oraz listów przewozowych CMR jednoznacznie potwierdzają przekroczenie granicy z państwem trzecim. Zdaniem Spółki nie znajduje zastosowania art. 83 ust. 5 pkt 2, zgodnie z którym zastosowanie stawki VAT w wysokości 0% jest dodatkowo uzależnione od posiadania dokumentu potwierdzonego przez urząd celny, z którego jednoznacznie wynika fakt wliczenia wartości usługi do podstawy opodatkowania z tytułu importu towarów. Przepis ten ma zastosowanie wyłącznie w sytuacji gdy transportowane towary są przedmiotem importu w Polsce. W przedmiotowej sytuacji import w rozumieniu ustawy, rozumiany jako przywóz towarów z terytorium państwa trzeciego na terytorium kraju, nie dokonuje się w Polsce. Miejscem importu towarów jest państwo członkowskie, na którego terytorium znajdują się towary w momencie ich wprowadzenia do Wspólnoty. W przedmiotowej sytuacji odprawa celna ostateczna odbywa się w innym niż Polska kraju członkowskim Unii Europejskiej. Dokonanie importu na terenie innego państwa członkowskiego wyklucza stosowanie przepisu art. 83 ust. 5 pkt 2 ustawy.
4. Pojedyncze świadczenie występuje wówczas, gdy jedna lub więcej części składowych uznaje się za usługę zasadniczą podczas gdy inne elementy traktuje się jako usługi pomocnicze, do których stosuje się te same zasady opodatkowania co do usługi zasadniczej jeśli nie stanowi ona dla klienta celu samego w sobie, lecz jest środkiem do lepszego wykonania usługi zasadniczej. Świadczona przez Spółkę usługa spedycji międzynarodowej ma na celu dostarczenie towarów z kraju trzeciego do nabywcy na terytorium Polski. Spółka podejmuje się wykonania wszelkich czynności niezbędnych do realizacji zlecenia. W związku z powyższym zdaniem Spółki usługi transportu towarów oraz pozostałe świadczone usługi składają się na jedną usługę.
   
   

Stanowisko Spółki znajduje oparcie w dotychczasowych orzeczeniach polskich organów podatkowych, tj. np. w interpretacjach o sygnaturach: lLPP2/443-628/08-5/EWW z 16.10.2008 roku, ITPP2/443-473a/09/RS z 27.08.2009 roku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe – w części uznania usług dodatkowych wykonywanych przez podmioty inne niż podmioty dokonujące transportu towarów za usługi transportu międzynarodowego oraz za prawidłowe w pozostałej części.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju
2. eksport towarów;
3. import towarów;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

W myśl postanowień art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

W przypadku świadczenia usług bardzo istotnym dla prawidłowego rozliczenia podatku od towarów i usług jest określenie miejsca świadczenia danej usługi. Od poprawności określenia miejsca świadczenia zależeć będzie, czy dane świadczenie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce, czy też nie.

W myśl obowiązującego od dnia 1 stycznia 2010 r. art. 28b ust. 1 ustawy miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę lub stałe miejsce zamieszkania, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1, art. 28g ust. 1, art. 28i, 28j i 28n.

Stosownie do art. 41 ust. 1 ustawy stawka podatku wynosi 22% z zastrzeżeniem m.in. art. 83, w którym wymienione zostały szczególne przypadki zastosowania obniżonej stawki podatku w wysokości 0%.

W myśl art. 83 ust. 1 pkt 23 ustawy, stawkę podatku w wysokości 0% stosuje się do usług transportu międzynarodowego.

Natomiast przez usługi transportu międzynarodowego, na mocy art. 83 ust. 3 pkt 1 ustawy, o których mowa w ust. 1 pkt 23, rozumie się przewóz lub inny sposób przemieszczania towarów:

1. z miejsca wyjazdu (nadania) na terytorium kraju do miejsca przyjazdu (przeznaczenia) poza terytorium Wspólnoty,
2. z miejsca wyjazdu (nadania) poza terytorium Wspólnoty do miejsca przyjazdu (przeznaczenia) na terytorium kraju,
3. z miejsca wyjazdu (nadania) poza terytorium Wspólnoty do miejsca przyjazdu (przeznaczenia) poza terytorium Wspólnoty, jeżeli trasa przebiega na pewnym odcinku przez terytorium kraju (tranzyt),
4. z miejsca wyjazdu (nadania) na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju do miejsca przyjazdu (przeznaczenia) poza terytorium Wspólnoty lub z miejsca wyjazdu (nadania) poza terytorium Wspólnoty do miejsca przyjazdu (przeznaczenia) na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, jeżeli trasa przebiega na pewnym odcinku przez terytorium kraju.
   
   

Na podstawie art. 83 ust. 3 pkt 3 ustawy, usługi pośrednictwa i spedycji międzynarodowej, związane z usługami transportu międzynarodowego, są przez ustawodawcę traktowane tak jak usługi transportu międzynarodowego, w związku z tym w zakresie świadczenia usług spedycji międzynarodowej należy stosować regulacje przewidziane dla usług transportowych.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca świadczy kompleksowe usługi spedycyjne związane z transportem międzynarodowym towarów z państw trzecich do odbiorców w Polsce, którzy są polskimi podatnikami podatku od towarów i usług. Wnioskodawca wskazał, że występują sytuacje, w których Spółka odpowiada za organizację transportu towarów, których miejscem nadania jest kraj trzeci na całej trasie tj. z miejsca nadania w kraju trzecim do miejsca przeznaczenia w Polsce lub za organizację transportu tych towarów wyłącznie na trasie np. Hamburg (Niemcy) – Polska. W pierwszej sytuacji wskazać należy, że transport towarów z kraju trzeciego do Polski spełnia definicję transportu międzynarodowego, o której mowa w art. 83 ust. 3 pkt 1 lit. b ustawy. Bowiem, jak wskazał Wnioskodawca, z dokumentów przewozowych towarzyszących przemieszczanym towarom wynika jednoznacznie, że miejscem nadania jest kraj trzeci a miejscem przeznaczenia tych towarów jest Polska.

W drugiej sytuacji, kiedy to Wnioskodawca jest odpowiedzialny jedynie za transport towarów z Hamburga (Niemcy) do Polski posiadając jednocześnie dokumenty, z których wynika, iż miejscem nadania tych towarów jest kraj trzeci a miejscem przeznaczenia Polska należy wskazać, iż mimo, że definicja transportu międzynarodowego określona w art. 83 ust. 3 ustawy nie zawiera takiego przypadku, to przepis § 8 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 24.12.2009 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2009 r. nr 221, poz. 1799), stanowi, iż obniżoną do wysokości 0% stawkę podatku stosuje się również do wewnątrzwspólnotowych usług transportu towarów, jeżeli transport ten stanowi część usługi transportu międzynarodowego. Ust. 3 ww. paragrafu rozporządzenia stanowi, iż przez wewnątrzwspólnotową usługę transportu towarów, o której mowa w ust. 1 pkt 2 rozumie się transport towarów, którego rozpoczęcie i zakończenie ma miejsce odpowiednio na terytorium dwóch rożnych państw członkowskich. A zatem w oparciu o powyżej cyt. przepis rozporządzenia należy uznać, iż transport wewątrzwspólnotowy towarów na odcinku Hamburg (Niemcy) – Polska, w sytuacji wskazanej we wniosku, stanowi część transportu międzynarodowego.

Stosownie do art. 83 ust. 5 ustawy, dokumentami stanowiącymi dowód świadczenia usług, o których mowa w ust. 1 pkt 23, są w przypadku transportu:

1. towarów przez przewoźnika lub spedytora – list przewozowy lub dokument spedytorski (kolejowy, lotniczy, samochodowy, konosament morski, konosament żeglugi śródlądowej), stosowany wyłącznie w komunikacji międzynarodowej, lub inny dokument, z którego jednoznacznie wynika, że w wyniku przewozu z miejsca nadania do miejsca przeznaczenia nastąpiło przekroczenie granicy z państwem trzecim, oraz faktura wystawiona przez przewoźnika (spedytora), z zastrzeżeniem pkt 2;
2. towarów importowanych – oprócz dokumentów, o których mowa w pkt 1, dokument potwierdzony przez urząd celny, z którego jednoznacznie wynika fakt wliczenia wartości usługi do podstawy opodatkowania z tytułu importu towarów;
   
   

Spółka dokonuje transportu towarów z kraju trzeciego do Polski lub odpowiada za transport na odcinku Hamburg (Niemcy) – Polska stanowiącego część transportu międzynarodowego. Wnioskodawca w uzupełnieniu do wniosku wskazał, iż w obu przypadkach z dokumentów transportowych towarzyszących przemieszczanym towarom wynika, iż miejscem nadania towarów jest kraj trzeci a miejscem przeznaczenia jest Polska. Spółka wskazuje dodatkowo, iż każdorazowo gromadzi następujące dokumenty:

• kopie listów lotniczych AWB lub konosamentów morskich dotyczących transportu towarów z miejsca ich nadania poza terytorium Wspólnoty, do miejsca odprawy celnej na terytorium Wspólnoty (np. do Wiednia, Frankfurtu lub Hamburga);
• kopie listów przewozowych w transporcie drogowym (CMR) dotyczących transportu z miejsca clenia do miejsca docelowego Polsce;
• faktury od przewoźników, spedytorów, armatorów morskich, linii lotniczych za podzlecony transport i usługi pomocnicze.
  
  

A zatem można przyjąć, iż Wnioskodawca spełnia wymagania odnośnie dowodów wymienionych w art. 83 ust. 5 pkt 1 ustawy świadczących o tym, że usługi wykonywane przez Niego na rzecz kontrahenta spełniają definicję usług transportu międzynarodowego, o których mowa w art. 83 ust. 1 pkt 23 ustawy.

Należy zgodzić się ze stanowiskiem Wnioskodawcy, że w przedstawionej sytuacji potwierdzeniem świadczenia przez Niego na rzecz kontrahenta usług transportu międzynarodowego są dokumenty wymienione w art. 83 ust. 5 pkt 1 a nie pkt 2 ustawy. Dokumenty wymienione w punkcie 2 tegoż artykułu wymagane są w przypadku gdy świadczona usługa transportu związana jest z importem towarów. Przez import towarów zgodnie z art. 2 pkt 7 ustawy rozumie się przywóz towarów z terytorium państwa trzeciego na terytorium kraju. A zatem w stanie faktycznym przedstawionym we wniosku w Polsce nie występuje import towarów. Odprawa celna ostateczna ma miejsce na terytorium innego kraju członkowskiego niż Polska.

Z treści przedmiotowego wniosku wynika, że świadczenie przez Spółkę przedmiotowych usług odbywa się w oparciu o zlecenia na konkretne przewozy, których wykonanie Spółka podzleca również innym podmiotom tj. spedytorom, przewoźnikom, armatorom morskim. Nabywane przez Spółkę usługi pomocnicze jak np.: usługi portowe związane z towarem, rozładunek, przeładunek, przepakowywanie, przechowywanie kompletowanie towaru do wysyłki, czynności związane z dopuszczeniem towarów do obrotu na terytorium Wspólnoty, formalności celno-podatkowe, odprawa celna, czynności dokumentacyjne, aranżowanie ubezpieczenia, krótkotrwałe magazynowanie, będące składowymi kompleksowej usługi spedycyjnej świadczonej na rzecz klienta Spółki są przedmiotem fakturowania przez rożnych dostawców Spółki w rożnych wariantach tj. łącznie z usługami transportowymi lub oddzielnie.

Wątpliwości Wnioskodawcy sprowadzają się do tego, czy przedmiotowe usługi nabywane od innych podmiotów stanowią usługi transportu międzynarodowego.

Ustosunkowując się do tego zagadnienia należy wskazać, iż definicja usług transportu międzynarodowego towarów określona została, jak wskazano powyżej w art. 83 ust. 3 pkt 1 ustawy, podającego dokładnie przebieg trasy przemieszczanych towarów. Przepis ust. 3 tegoż artykułu dodatkowo zalicza do usług transportu międzynarodowego usługi pośrednictwa i spedycji. Ponadto z przepisu § 8 ust. 1 wyżej cyt. rozporządzenia regulującego kwestię zastosowania stawki podatku w wysokości 0% dla wymienionych w nim enumeratywnie czynności można wnioskować jakie dodatkowo rodzaje transportu mogą być uznane za części transportu międzynarodowego. Są to następujące odcinki:

• transport w całości wykonywany na terytorium kraju,

• transport, którego rozpoczęcie i zakończenie ma miejsce odpowiednio na terytorium dwóch różnych krajów członkowskich.
  
  

Z wniosku wynika, iż Spółka zleca wykonywanie czynności innych niż transportowe podmiotom, które jednocześnie dokonują usług transportu tj. spedytorom, przewoźnikom, armatorom morskim. W takiej sytuacji można uznać, że usługi dodatkowe wykonywane na zlecenie Spółki stanowią usługi pomocnicze w stosunku do usługi głównej jaką jest transport będący częścią usługi transportu międzynarodowego. Należy w tym miejscu zaznaczyć, iż w § 8 ust.1 pkt 3 lit. b wyżej cyt. rozporządzenia oprócz wymienionych powyżej przypadków uznanych przez przepisy jako spełniających definicję transportu międzynarodowego lub części transportu międzynarodowego dla zastosowania stawki 0 % na równi traktuje usługi transportu towarów świadczonych na rzecz podatnika w rozumieniu art. 28a ustawy będącego usługobiorcą tych usług, posiadającego na terytorium kraju siedzibę, stałe miejsce prowadzenia działalności, jeżeli transport wykonywany jest w całości poza terytorium kraju z miejsca wyjazdu (nadania) poza terytorium Wspólnoty do miejsca przyjazdu (przeznaczenia) na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju. Z powyższego wynika, iż w sytuacji gdy Spółka zleca wykonanie transportu (wraz z usługami pomocniczymi) na trasie przebiegającej na odcinku z państwa trzeciego do innego niż Polska kraju członkowskiego wykazując z tytułu tej transakcji import usług ma prawo do zastosowania stawki 0 % tak jak dla innych odcinków tras stanowiących część transportu międzynarodowego. Należność za usługi pomocnicze winna stanowić, w tym przypadku, element kalkulacyjny przy określaniu należności za usługę główną tj. usługę transportu.

W sytuacji natomiast, gdy podmioty inne niż te, które jednocześnie wykonują usługę transportu towarów wystawiają na rzecz Wnioskodawcy faktury za czynności związane z wykonywaniem usług np. portowych związanych z towarem, usług rozładunku, przeładunku, przepakowywania, przechowywania, kompletowania towaru do wysyłki, czynności związanych z dopuszczeniem towarów do obrotu na terytorium Wspólnoty, z załatwieniem formalności celno-podatkowych, odprawy celnej, czynności dokumentacyjnych, aranżowania ubezpieczenia, krótkotrwałego magazynowania, należy zauważyć, iż każda z transakcji musi być rozpatrywana oddzielnie w zależności od tego co jest przedmiotem świadczenia. W przypadku, gdy faktury są wystawiane przed podatników niemających siedziby oraz stałego miejsca prowadzenia działalności na terytorium kraju, a miejscem świadczenia danych usług jest terytorium Polski wówczas transakcja taka dla Wnioskodawcy stanowi import usług. Zastosowanie odpowiedniej stawki zależy od czynności, która jest przedmiotem świadczonej usługi. W związku z powyższym nie można zgodzić się z Wnioskodawcą, iż usługi te stanowią usługi pomocnicze do usług transportu międzynarodowego i podlegają opodatkowaniu stawką w wysokości 0%.

Reasumując, świadczone przez Spółkę usługi polegające na organizacji transportu z kraju znajdującego się poza Unią do Polski, w tak przedstawionym stanie faktycznym, należy uznać za usługi transportu międzynarodowego. Nabywane przez Spółkę usługi transportowe od innych podwykonawców, stanowiące dla podatnika import usług również należy traktować jako część usług transportu międzynarodowego. Jeżeli podmioty świadczące usługi transportowe wykonują na rzecz Spółki dodatkowe usługi, można uznać te dodatkowe usługi za usługi pomocnicze do usługi głównej świadczonej przez ten podmiot tj. usługi transportu. Należność za te usługi winna być elementem kalkulacyjnym wartości usługi głównej. W tej sytuacji Wnioskodawca rozpatrując transakcję jako import usług ma prawo do zastosowania stawki w wysokości 0%.

W tej części stanowisko Wnioskodawcy należało zatem uznać za prawidłowe.

W przypadku odrębnego fakturowania usług będących przedmiotem wniosku, nazwanych przez Wnioskodawcę jako pomocnicze, świadczonych przez podmioty nie dokonujące jednocześnie transportu towarów usługi te nie mogą być traktowane na równi z usługami transportu międzynarodowego i opodatkowane stawką właściwą dla takiej usługi. Każda z tych transakcji winna być rozpatrywana odrębnie.

Biorąc powyższe pod uwagę w tej części stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.