INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 22 grudnia 2009 r. (data wpływu 28 grudnia 2009 r.) uzupełnionym pismem z dnia 26 lutego 2010 r. (data wpływu 4 marca 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku prowadzenia ewidencji obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 grudnia 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku prowadzenia ewidencji obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących. Przedmiotowy wniosek uzupełniono pismem z dnia 26 lutego 2010 r. (data wpływu 4 marca 2010 r.) o doprecyzowanie stanu faktycznego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W dniu 20 listopada 2009 r. w ewidencji działalności gospodarczej zarejestrowana została jednoosobowa działalność gospodarcza Wnioskodawcy (dalej: Wnioskodawca lub Przedsiębiorca).

Jako przedmiot działalności Wnioskodawcy zgłoszone zostały następujące rodzaje usług (nomenklatura i symbole zgodne PKD-2007):

1. Działalność fizjoterapeutyczna (86.90.A),
2. Pozostała działalność w zakresie opieki zdrowotnej, gdzie indziej niesklasyfikowana (86.90.E),
3. Pozostała pomoc społeczna z zakwaterowaniem (87.90.Z),
4. Pomoc społeczna bez zakwaterowania dla osób w podeszłym wieku i osób niepełnosprawnych (88.10.Z),
5. Pozostała pomoc społeczna bez zakwaterowania, gdzie indziej niesklasyfikowana (88.99.Z),
6. Nauka języków obcych (85.59.A),
7. Technika (85.32.A),
8. Pozostałe pozaszkolne formy edukacji, gdzie indziej niesklasyfikowane (85.59.B),
9. Działalność usługowa związana z poprawą kondycji fizycznej (96.04.Z),
10. Pozostała działalność usługowa, gdzie indziej niesklasyfikowana (96.09.Z).
    
    

Z wykształcenia Zainteresowany jest fizjoterapeutą.

Tym samym, w ramach prowadzonej działalności (w przeważającej części) zamierza on świadczyć usługi polegające na poprawie zdrowia osób fizycznych poprzez wykorzystanie różnych technik masażu. Niezależnie od powyższego, Wnioskodawca pozostaje pracownikiem Akademii Wychowania Fizycznego, gdzie na Wydziale X w Zakładzie X jest zatrudniony na stanowisku asystenta (pracownik naukowo-dydaktyczny). Na ww. uczelni Wnioskodawca ma także otwarty przewód doktorski. W zakresie obowiązków akademickich Wnioskodawcy leży przekazanie studentom wiedzy z zakresu masażu klasycznego i leczniczego. Także studia doktoranckie Wnioskodawcy mają na celu poszerzenie jego wiedzy z zakresu masażu leczniczego. W ramach umów zlecenia i umów o dzieło Przedsiębiorca prowadzi także zajęcia na prywatnych uczelniach także i tam kształci on studentów w zakresie masażu klasycznego i leczniczego wykorzystując w tym celu wiedzę zdobytą w trakcie studiów magisterskich, jak i doktoranckich.

W związku z podjęciem przez Wnioskodawcę decyzji o założeniu działalności gospodarczej, w celu rozszerzenia katalogu świadczonych przez siebie usług, zdecydował również o rozpoczęciu dodatkowych 5-letnich studiów z zakresu osteopatii, tj. holistycznego traktowania pacjenta pod kątem procesu diagnozowania i leczenia manualnego, który kładzie nacisk na rozwiązanie problemów, a nie jedynie skutków związanych z zaburzeniami funkcjonalnymi organizmu człowieka, w celu przywrócenia pełnego zdrowia poprzez likwidację ogólnych dysfunkcji ruchomości w obrębie stawów tkanek, mających wpływ na pojawienie się choroby lub jej podtrzymanie.

Na uwagę zasługuje fakt, iż wiedza z zakresu osteopatii (jako tzw. metody manualnej alternatywnej względem medycyny konwencjonalnej), w skutek ścisłego programu nauczania obowiązującego na uczelniach wyższych, do realizacji którego Wnioskodawca zobowiązany jest jako pracownik naukowy, nie zostanie przez niego wykorzystana w żaden inny sposób jak tylko poprzez świadczenie usług w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Wiedza i umiejętności zdobyte w trakcie ww. studiów pozwoli Zainteresowanemu zatem jedynie na poszerzenie oferty handlowej swojej działalności, a nie uzyskanie dodatkowych przychodów z innych źródeł, tj. przychodów ze stosunku pracy, czy przychodów z działalności wykonywanej osobiście.

Jako miejsce wykonywania działalności, we wniosku o wpis do ewidencji, Wnioskodawca wskazał dwie lokalizacje. Jedną stanowi lokal użytkowy wynajmowany od innego przedsiębiorcy. Drugi to lokal mieszkalny będący współwłasnością w częściach równych Wnioskodawcy i jego żony. Lokal ten został nabyty przez Zainteresowanego i jego żonę jeszcze przed zawarciem małżeństwa. W celu świadczenia usług fizjoterapeutycznych na wysokim poziomie i w celu zapewnienia pacjentom komfortowych warunków, Wnioskodawca zdecydował o wykorzystaniu/udostępnieniu pacjentom następujących pomieszczeń znajdujących się w stanowiącym jego współwłasność lokalu mieszkalnym:

1. tzw. pokój dzienny – w nim Zainteresowany wykonuje zabiegi fizjoterapeutyczne korzystając z zakupionego w tym celu stołu do masażu,
2. łazienka – dostępna dla pacjentów przed, w trakcie i po zabiegu.

Udostępnienie łazienki wynika z faktu używania przez Wnioskodawcę różnego rodzaju olejków, oliw i innych preparatów, które natłuszczają skórę pacjentów. Konieczność używania ww. środków uzasadnione jest dobrem pacjenta, jako że brak odpowiedniego natłuszczenia wywołać może skutek w postaci otarć, a przy niektórych metodach masażu wręcz oparzeń skóry. Po zakończonym zabiegu pacjent uprawniony jest zatem skorzystać z łazienki w celu zmycia z siebie ww. preparatów – tak by nie pobrudzić swojej odzieży.

Z uwagi na fakt, iż lokal mieszkalny został nabyty przez Przedsiębiorcę i jego żonę w okresie przed zawarciem związku małżeńskiego, jako majątek osobisty nie wszedł do ich majątku wspólnego. Wnioskodawca rozlicza się na zasadach ogólnych prowadząc w tym celu podatkową księgę przychodów i rozchodów.

W uzupełnieniu Zainteresowany wskazał, iż z uwagi na zaistniałą w międzyczasie zmianę okoliczności dotyczących zawartych we wniosku, wszystkie pytania w nim zwarte odnoszą się do zaistniałych stanów faktycznych. Ponadto, Wnioskodawca poinformował, iż na potrzeby podatku VAT nie jest zainteresowany ani jako podatnik VAT czynny, ani jako podatnik VAT zwolniony.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca świadcząc usługi fizjoterapeutyczne zobowiązany jest rejestrować sprzedaż usług za pomocą kasy rejestrującej w przypadku osób nieprowadzących działalności gospodarczej, a za pomocą rachunków w przypadku osób prawnych, osób fizycznych prowadzących działalność gospodarczą a także osób fizycznych, które zgłosiły takie żądanie oraz czy w razie braku żądania wystawienia rachunku przez osobę fizyczną nieprowadzącą działalności gospodarczej Zainteresowany zobowiązany jest do sporządzenia dowodu wewnętrznego dokumentującego sprzedaż usługi...

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 106 ust. 1 ustawy o VAT, „podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę podatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. , 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.” Przy czym art. 106 ust. 4 ustawy o VAT, stanowi, iż „podatnicy, o których mowa w ust. 1-3, nie mają obowiązku wystawiania faktur (...) osobom fizycznym nieprowadzącym działalności gospodarczej. Jednakże na żądanie tych osób podatnicy są obowiązani do wystawienia faktury.”

Ponieważ art. 15 ustawy o VAT, stanowi, iż „podatnikami są (...) osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności”, co do zasady Przedsiębiorca obowiązany jest wystawiać faktury dokumentujące sprzedaż usług.

Na uwagę zasługuje jednak brzmienie § 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 25 maja 2005 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 102, poz. 860), zgodnie z którym „zarejestrowani podatnicy jako podatnicy VAT czynni, posiadający numer identyfikacji podatkowej, wystawiają faktury oznaczone wyrazami «FAKTURA VAT».”

Z powyższego wynika, iż Przedsiębiorca wykonujący usługi zwolnione od podatku VAT nie będąc podatnikiem VAT czynnym nie jest zobowiązany do wystawiania faktur.

Przy czym, jak stanowi § 20 pkt 5 ww. rozporządzenia „za fakturę uznaje również rachunki, o których mowa art. 87-90 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (...) wystawiane przez podatników nieobowiąznych do wystawiania faktur...” Art. 87 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) stanowi z kolei, iż „jeżeli odrębne przepisy nie stanowią inaczej, podatnicy prowadzący działalność gospodarczą obowiązani są na żądanie kupującego lub usługobiorcy wystawić rachunek potwierdzający dokonanie sprzedaży lub wykonanie usługi.”

Mając na uwadze powyższe, Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż w odniesieniu do osób prawnych oraz osób fizycznych prowadzących pozarolniczą działalność gospodarczą nie ma obowiązku wystawiania faktur dokumentujących wykonanie usługi. Zobowiązany jest jedynie do wystawienia rachunku. Także w odniesieniu do usługobiorcy będącego osobą fizyczną nieprowadzącą pozarolniczej działalności gospodarczej Zainteresowany nie jest zobowiązany do wystawienia na jego żądanie faktury, lecz zobowiązany jest jedynie do wystawienia rachunku.

Przechodząc do obowiązków ewidencyjnych Wnioskodawcy w odniesieniu do osób fizycznych nieprowadzących pozarolniczej działalności gospodarczej, które nie zgłosiły żądania wystawienia rachunku, należy zwrócić uwagę na brzmienie art. 111 ust. 1 ustawy o VAT, zgodnie z którym „podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej (...) są obowiązani prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.” Przy czym, zgodnie z § 2 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 19 grudnia 2008 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących (Dz. U. Nr 228, poz. 1510) „zwalnia się z obowiązku ewidencjonowania do dnia 31 grudnia 2009 r. sprzedaż w zakresie czynności wymienionych załączniku do rozporządzenia.” W pozycji nr 26 ww. załącznika wymieniono usługi w zakresie ochrony zdrowia i opieki społecznej sklasyfikowane w PKWiU 85, a więc usługi stanowiące przedmiot działalności Zainteresowanego.

Mając na uwadze powyższe, Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż w terminie do dnia 31 grudnia 2009 r. nie będzie na nim ciąży obowiązek ewidencjonowania sprzedaży usług na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej przy użyciu kasy rejestrującej. Będzie on jednak, zgodnie z § 19 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz. U. Nr 152, poz. 1475 ze zm.) zobowiązany do zaewidencjonowania osiągniętego przychodu dowodem wewnętrznym sporządzonym na koniec dnia. Jak bowiem stanowi ww. przepis „zapisy w księdze dotyczące przychodów ze sprzedaży (...) usług są dokonywane na podstawie wystawionych faktur a w przypadku sprzedaży nieudokumentowanej fakturami - na podstawie wystawionego na koniec dnia dowody wewnętrznego, w którym w jednej kwocie wskazana jest wartość tych przychodów za dany dzień, o ile nie jest prowadzona ewidencja sprzedaży lub ewidencja przy zastosowaniu kas rejestrujących.”

Począwszy od 2010 r., o ile nie zostanie utrzymane zwolnienie z obowiązku prowadzenia kas rejestrujących dla podatników świadczących usługi zwolnione z VAT, Wnioskodawca zobowiązany będzie do zakupu i rozpoczęcia ewidencjonowania sprzedaży usług na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej za pomocą kasy rejestrującej. Obowiązek taki powstanie po stronie Zainteresowanego począwszy od dnia 1 stycznia 2010 r., tj. bez względu na wielkość obrotu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stan faktyczny uznaje się za prawidłowe.

Stosownie do art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Jak stanowi art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów, w rozumieniu art. 7.

Zgodnie z art. 8 ust. 3 ustawy, usługi wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, z zastrzeżeniem ust. 4, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, z wyjątkiem usług elektronicznych i usług turystyki, o których mowa w art. 119.

Klasyfikacją, do której odwołują się przepisy ustawy o podatku od towarów i usług, jest Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług (PKWiU). W myśl przepisu § 3 Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) wprowadzonej rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. (Dz. U. Nr 207, poz. 1293 ze zm.), do celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług do dnia 31 grudnia 2010 r. stosuje się Polską Klasyfikację Wyrobów i Usług (PKWiU) wprowadzoną rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 18 marca 1997 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. Nr 42, poz. 264 ze zm.).

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Dla udokumentowania sprzedaży świadczonych usług podatnik zobowiązany jest w przypadku osób prawnych, osób fizycznych prowadzących działalność gospodarczą a także osób fizycznych, które zgłosiły takie żądanie wystawić fakturę VAT, a w przypadku osób nieprowadzących działalności gospodarczej zobowiązany jest rejestrować sprzedaż usług za pomocą kasy rejestrującej.

Podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych, zgodnie z art. 111 ust. 1 ustawy, są obowiązani prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Z tej podstawowej reguły wynika, że obowiązek ewidencjonowania sprzedaży za pomocą kas rejestrujących dotyczy tylko takich podmiotów, które dokonują sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych.

Zwolnienie z obowiązku instalowania kas rejestrujących określone zostało w § 2 i § 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 19 grudnia 2008 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących (Dz. U. z 2008 r. Nr 228, poz. 1510), zwanym dalej rozporządzeniem.

Powyższe zwolnienia wskazują na dwojakiego rodzaju zwolnienie z obowiązku ewidencjonowania obrotu przy zastosowaniu kas rejestrujących, mianowicie: zwolnienie dla określonych grup podatników (zwolnienie podmiotowe) i zwolnienie dla konkretnych czynności (zwolnienie przedmiotowe).

Stosownie do treści § 3 ust. 1 pkt 3 rozporządzenia, zwalnia się z obowiązku ewidencjonowania do dnia 31 grudnia 2009 r. również podatników, u których kwota obrotu z działalności, o której mowa w art. 111 ust. 1 ustawy, nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym kwoty 40.000 zł i jeżeli wcześniej nie powstał wobec nich obowiązek ewidencjonowania, z zastrzeżeniem ust. 4, który stanowi, że zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 3, traci moc po upływie dwóch miesięcy, licząc od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym nastąpiło w trakcie 2009 r. przekroczenie kwoty obrotów w wysokości 40.000 zł, z działalności, o której mowa w art. 111 ust. 1 ustawy.

Zwalnia się z obowiązku ewidencjonowania do dnia 31 grudnia 2009 r. również podatników rozpoczynających sprzedaż w 2009 r., z tym że w przypadku przekroczenia kwoty obrotów w wysokości 20.000 zł, z działalności, o której mowa w art. 111 ust. 1 ustawy, zwolnienie obowiązuje do dnia przekroczenia tej kwoty (§ 3 ust. 5 rozporządzenia).

Powyższe zwolnienie jest zwolnieniem podmiotowym, tj. dotyczącym podmiotu.

Natomiast, w myśl § 2 pkt 2 rozporządzenia, zwalnia się z obowiązku ewidencjonowania do dnia 31 grudnia 2009 r. – sprzedaż w zakresie czynności wymienionych w załączniku do rozporządzenia.

Powyższe zwolnienie jest zwolnieniem przedmiotowym, tj. dotyczącym niektórych czynności wykonywanych przez podatnika.

Z opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności (w przeważającej części) zamierza on świadczyć usługi polegające na ochronie zdrowia osób fizycznych poprzez wykorzystanie różnych technik masażu. Jak wskazał Zainteresowany czynności te mieszczą się w grupowaniu PKWiU 85. Niezależnie od powyższego, Wnioskodawca pozostaje pracownikiem Akademii Wychowania Fizycznego, gdzie na Wydziale X w Zakładzie X jest zatrudniony na stanowisku asystenta (pracownik naukowo-dydaktyczny). Również w ramach umów zlecenia i umów o dzieło Zainteresowany prowadzi także zajęcia na prywatnych uczelniach także i tam kształci on studentów w zakresie masażu klasycznego i leczniczego wykorzystując w tym celu wiedzę zdobytą w trakcie studiów magisterskich jak i doktoranckich.

W załączniku do cyt. rozporządzenia dotyczącym czynności zwolnionych z obowiązku ewidencjonowania w pozycji 26 zostały zawarte usługi w zakresie ochrony zdrowia i opieki społecznej, które mieszczą się w grupowaniu PKWiU 85.

Zatem, w powyższej sytuacji Zainteresowany będzie dokonywał świadczenia usług, które mogą skorzystać ze zwolnienia przedmiotowego, tzn. są wyszczególnione w ww. załączniku, jak również nie stanowią wyłączeń z § 4 ust. 1 rozporządzenia.

Biorąc pod uwagę opisane zdarzenie przyszłe oraz dokonaną analizę przepisów prawa podatkowego stwierdzić należy, iż Wnioskodawca świadcząc usługi fizjoterapeutyczne nie jest zobowiązany do rejestrowania sprzedaży usług za pomocą kasy rejestrującej w związku z tym, iż korzysta on ze zwolnienia przedmiotowego, ponieważ wykonywane przez niego usługi są wyszczególnione w poz. 26 załącznika do rozporządzenia dotyczącym czynności zwolnionych z obowiązku ewidencjonowania.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca świadczy usługi polegające na ochronie zdrowia osób fizycznych poprzez wykorzystanie różnych technik masażu osobom prawnym, osobom fizycznym prowadzącym działalność gospodarczą a także osobom fizycznym.

Art. 106 ust. 1 ustawy określa, iż podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy (...).

Wyjątek od ww. zasady obowiązku wystawiania faktur przez podatnika, wynika z art. 106 ust. 4 ustawy. Wskazuje on, iż podatnicy, o których mowa w ust. 1-3, nie mają obowiązku wystawiania faktur, o których mowa w ust. 1 i 2, osobom fizycznym nieprowadzącym działalności gospodarczej. Jednakże na żądanie tych osób podatnicy są obowiązani do wystawienia faktury.

Zgodnie z § 4 ust. 1 rozporządzenia z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1337 ze zm.), zarejestrowani podatnicy jako podatnicy VAT czynni, posiadający numer identyfikacji podatkowej, wystawiają faktury oznaczone wyrazami „FAKTURA VAT”.

Z opisu sprawy, wynika iż Wnioskodawca nie jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług.

W myśl art. 87 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), jeżeli odrębne przepisy nie stanowią inaczej, podatnicy prowadzący działalność gospodarczą obowiązani są na żądanie kupującego lub usługobiorcy wystawić rachunek potwierdzający dokonanie sprzedaży lub wykonanie usługi.

Art. 87 § 3 ww. ustawy stanowi, iż podatnicy wymienieni w § 1, od których zażądano rachunku przed wykonaniem usługi lub wydaniem towaru, wystawiają rachunek nie później niż w terminie 7 dni od dnia wykonania usługi lub wydania towaru. Jeżeli jednak żądanie wystawienia rachunku zostało zgłoszone po wykonaniu usługi lub wydaniu towaru, wystawienie rachunku następuje w terminie 7 dni od dnia zgłoszenia żądania.

Stosownie do art. 87 § 4 cyt. ustawy, podatnik nie ma obowiązku wystawienia rachunku, jeżeli żądanie zostało zgłoszone po upływie 3 miesięcy od dnia wydania towaru lub wykonania usługi.

Zgodnie z art. 88 § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, podatnicy wystawiający rachunki są obowiązani kolejno je numerować i przechowywać kopie tych rachunków, w kolejności ich wystawienia, do czasu upływu okresu przedawnienia zobowiązania podatkowego.

Stosownie do zapisu § 14 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 sierpnia 2005 r. w sprawie naliczania odsetek za zwłokę oraz opłaty prolongacyjnej, a także zakresu informacji, które muszą być zawarte w rachunkach (Dz. U. z 2005 Nr 165, poz. 1373 ze zm.), rachunek potwierdzający dokonanie sprzedaży lub wykonanie usługi zawiera co najmniej:

1. imiona i nazwiska (nazwę albo firmę) oraz adresy sprzedawcy i kupującego bądź wykonawcy i odbiorcy usługi;
2. datę wystawienia i numer kolejny rachunku;
3. odpowiednio wyraz „ORYGINAŁ” albo „KOPIA”;
4. określenie rodzaju i ilości towarów lub wykonanych usług oraz ich ceny jednostkowe;
5. ogólną sumę należności wyrażoną liczbowo i słownie;
6. czytelny podpis wystawcy rachunku oraz odcisk pieczęci wystawcy rachunku, jeżeli się nią posługuje.

Zatem, biorąc powyższe pod uwagę stwierdzić należy, iż Zainteresowany nie jest obowiązany wystawiać faktury VAT, ponieważ nie jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług. Wykonywanie usług na rzecz osób prawnych, osób fizycznych prowadzących działalność gospodarczą winno być dokumentowane rachunkiem. W przypadku osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych Wnioskodawca obowiązany jest do wystawienia rachunku potwierdzającego wykonanie usługi tylko na żądanie usługobiorcy. Żądanie wystawienia przedmiotowego rachunku musi być zgłoszone przez usługobiorcę w terminie do 3 miesięcy od wykonania usługi.

Podkreślić należy, że w przypadku kiedy takie żądanie nie zostanie zgłoszone, Zainteresowany winien udokumentować sprzedaż usługi poprzez sporządzenie dowodu wewnętrznego w dowolnej formie.

Tut. Organ informuje również, że od dnia 1 stycznia 2010 r. obowiązuje rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 23 grudnia 2009 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących (Dz. U. Nr 224, poz. 1797).

W zakresie stanu faktycznego dotyczącego zwolnienia od podatku usług fizjoterapeutycznych wydano w dniu 11 marca 2010 r. odrębną interpretację o nr XX

W kwestii pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.