INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 26 stycznia 2010r. (data wpływu do tut. Biura – 05 lutego 2010r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie ustalenia podstawy opodatkowania - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 05 lutego 2010r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie ustalenia podstawy opodatkowania. We wniosku tym wnioskodawczyni nawiązała do wcześniej złożonego wniosku ( z dnia 20 października 2009r.) wskazując dodatkowe dane dotyczące stanu faktycznego i zaznaczając, iż jest to nowy wniosek o interpretację przepisów prawa podatkowego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Mąż wnioskodawczyni zmarł w 2006r. Z tytułu nabycia spadku po zmarłym mężu, Urząd Skarbowy ustalił wnioskodawczyni podatek od spadków i darowizn. Przed wpłaceniem kwoty podatku wnioskodawczyni poinformowała Urząd Skarbowy, że mąż był marynarzem, zachorował na statku, że wyokrętowano go ze statku i przewieziono do szpitala w M. a następnie w V. (Brazylia) gdzie zmarł w czerwcu 2006r. W rzeczach osobistych męża wnioskodawczyni odnalazła umowę o pracę, z której dowiedziała się, że armator ubezpieczył męża i na wypadek jego śmierci, żona ma otrzymać kwotę 50 tysięcy USD. Umowę tę wnioskodawczyni przesłała do Urzędu Skarbowego i prosiła, aby Urząd obliczając kwotę spadku wziął pod uwagę ww. kwotę, której nie otrzymała i wpisał tę kwotę w poz. F2 „długi i ciężary obciążające nabyte rzeczy lub prawa majątkowe”, podobnie zresztą jak koszty pogrzebu.

Urząd Skarbowy w decyzji nie uwzględnił tych kosztów, ponieważ wnioskodawczyni nie dostarczyła odpowiednich dowodów, że ww. pieniędzy nie otrzymała. Brak dowodów skutkował nie uwzględnieniem powyższego w postępowaniu organu podatkowego. W decyzji zaznaczono, że o ile wyszłyby na jaw nowe istotne dowody, w chwili wydania decyzji nieznane organowi, który wydał decyzję w sprawie, to stanowić one mogą podstawę do wznowienia postępowania w sprawie zakończonej decyzją (art. 240 i następne Ordynacji podatkowej). Wnioskodawczyni uiściła należną kwotę podatku. Obecnie wnioskodawczyni oprócz umowy o pracę męża (w języku angielskim) posiada również dowód wypłaty odszkodowania w wysokości 35 tyś. USD oraz akt przyjęcia spadku z dobrodziejstwem inwentarza.

W związku ze wskazaniami wnioskodawczyni, wyżej przedstawiony stan faktyczny został przedstawiony również w oparciu o wniosek z dnia 20 października 2009r.

W związku z powyższym wnioskodawczyni powołując się na treść art. 7 ustawy o podatku od spadków i darowizn uważa, że poniesione koszty leczenia szpitalnego i transportu spadkodawcy, które w rzeczywistości zostały przerzucone na nią przez armatora można zaliczyć do długów i ciężarów spadkowych. Zdaniem wnioskodawczyni, kwotę 15 tyś. USD, o która pomniejszono sumę ubezpieczeniową wskazaną w polisie należy wpisać w poz. F2 zeznania podatkowego formularza SD-3. W ocenie wnioskodawczyni fakt posiadania umowy o pracę męża zawierającej zapis o wypłacie odszkodowania w wysokości 50 tyś. USD na wypadek śmierci marynarza, jak również dowodu wypłaty odszkodowania w wysokości 35 tyś. USD oraz aktu przyjęcia spadku z dobrodziejstwem inwentarza pozwalają na otrzymanie przez nią części zapłaconego podatku (zwrot podatku).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Jako, że opisane we wniosku nabycie tytułem spadku nastąpiło w 2006r. w niniejszej sprawie zastosowanie mają przepisy ustawy o podatku od spadków i darowizn w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2006r.

Zgodnie bowiem z treścią art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2006r. o zmianie ustawy o podatku od spadków i darowizn oraz ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz. U. z 2006r. Nr 222, poz. 1629) do nabycia własności rzeczy lub praw majątkowych, które nastąpiło przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, stosuje się przepisy ustawy o podatku od spadków i darowizn w brzmieniu obowiązującym przed dniem 01 stycznia 2007r.

W myśl art. 1 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 28 lipca 1983r. o podatku od spadków i darowizn (t.j. Dz. U. z 2004r. Nr 142, poz. 1514 ze zm. ) - w brzmieniu obowiązującym przed 01 stycznia 2007r. - podatkowi temu podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej tytułem spadku.

Z uwagi na fakt, że ustawa o podatku od spadków i darowizn nie zawiera definicji pojęcia „spadek”, należy w tym zakresie odwołać się do ustawy z dnia 23 kwietnia 1964r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.). W myśl art. 922 § 1 tej ustawy przez spadkobranie należy rozumieć przejście praw i obowiązków majątkowych zmarłego z chwilą jego śmierci na jedną lub kilka osób. Na spadek składa się ogół praw i obowiązków należących do zmarłego w chwili jego śmierci, które ze swej istoty mogą przejść na jego następców prawnych. Nie należą do spadku prawa i obowiązki zmarłego ściśle związane z jego osobą, jak również prawa, które z chwilą jego śmierci przechodzą na oznaczone osoby niezależnie od tego, czy są one spadkobiercami.

Zgodnie z art. 924 ww. ustawy, spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy, natomiast stosownie do przepisu art. 925 tej ustawy spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku.

Z treści złożonego wniosku wynika, że mąż wnioskodawczyni był marynarzem i zmarł w Brazylii w 2006r. Z tytułu nabycia spadku po zmarłym mężu, Urząd Skarbowy ustalił wnioskodawczyni podatek od spadków i darowizn. Urząd Skarbowy w decyzji nie uwzględnił wszystkich kosztów poniesionych przez wnioskodawczynie ponieważ nie dysponowała ona odpowiednimi dowodami ich poniesienia. Wnioskodawczyni poniosła koszty leczenia i transportu w czasie ostatniej choroby spadkodawcy w wysokości 15 tyś. USD (choć nie wprost), gdyż koszty te - poniesione przez armatora (ubezpieczyciela) - zostały następnie przerzucone na wnioskodawczynię, gdyż armator (ubezpieczyciel) zmniejszył o ww. kwotę wypłatę należności z polisy ubezpieczeniowej spadkodawcy na wypadek śmierci (50 tyś. USD). Obecnie wnioskodawczyni oprócz umowy o pracę męża (w języku angielskim), aktu przyjęcia spadku z dobrodziejstwem inwentarza posiada również dowód wypłaty odszkodowania w wysokości 35 tyś. USD.

Zgodnie z art. 5 ww. ustawy o podatku od spadków i darowizn obowiązek podatkowy ciąży na nabywcy własności rzeczy i praw majątkowych (…).

W myśl art. 6 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy obowiązek podatkowy powstaje – przy nabyciu w drodze dziedziczenia - z chwilą przyjęcia spadku.

Natomiast zgodnie z art. 6 ust. 4 tej ustawy, w przypadku nabycia, które nie zostało zgłoszone do opodatkowania, a następnie nabycie to stwierdzono pismem obowiązek podatkowy powstaje z chwilą sporządzenia pisma. Jeżeli pismem takim jest orzeczenie sądu, to obowiązek podatkowy powstaje z chwilą uprawomocnienia się orzeczenia.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ww. ustawy o podatku od spadków i darowizn – w brzmieniu obowiązującym przed 01 stycznia 2007r. - podstawę opodatkowania stanowi wartość nabytych rzeczy i praw majątkowych po potrąceniu długów i ciężarów (czysta wartość), ustalona według stanu rzeczy i praw majątkowych w dniu nabycia i cen rynkowych z dnia powstania obowiązku podatkowego. Jeżeli przed dokonaniem wymiaru podatku nastąpi ubytek rzeczy spowodowany siłą wyższą, do ustalenia wartości przyjmuje się stan rzeczy w dniu dokonania wymiaru, a odszkodowanie za ubytek należne z tytułu ubezpieczenia wlicza się do podstawy wymiaru.

Stosownie do art. 7 ust. 3 ww. ustawy do długów i ciężarów zalicza się również koszty leczenia i opieki w czasie ostatniej choroby spadkodawcy, jeżeli nie zostały pokryte za jego życia i z jego majątku, koszty pogrzebu spadkodawcy, łącznie z nagrobkiem, w takim zakresie, w jakim koszty te odpowiadają zwyczajom przyjętym w danym środowisku, jeżeli nie zostały pokryte z majątku spadkodawcy, z zasiłku pogrzebowego lub nie zostały zwrócone w innej formie, oraz koszty postępowania spadkowego, wynagrodzenie wykonawcy testamentu, obowiązki wykonania zapisów i poleceń zamieszczonych w testamencie, wypłaty z tytułu zachowku oraz inne obowiązki wynikające z przepisów Kodeksu cywilnego dotyczących spadków.

Ustawa o podatku od spadków i darowizn nie definiuje pojęcia długów i ciężarów, niezbędne zatem jest odniesienie się do znaczenia, jakie mają one w przepisach prawa cywilnego. Definicja długów i ciężarów spadkowych wynika z definicji spadku zawartej w art. 922 ww. Kodeksu cywilnego.

Z treści art. 922 § 3 ww. Kodeksu cywilnego wynika, iż do długów spadkowych należą także koszty pogrzebu spadkodawcy w takim zakresie, w jakim pogrzeb ten odpowiada zwyczajom przyjętym w danym środowisku, koszty postępowania spadkowego, obowiązek zaspokojenia roszczeń o zachowek oraz obowiązek wykonania zapisów i poleceń, jak również inne obowiązki przewidziane w przepisach księgi niniejszej.

Długiem i ciężarem związanym z nabyciem spadku są więc obowiązki majątkowe zmarłego wynikające ze stosunków prawnych pozostających w mocy mimo jego śmierci, które z tą datą przeszły na spadkobierców. Takie długi i ciężary obejmuje art. 7 ust. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn. Natomiast ust. 3 tego artykułu rozszerza ten zakres i dotyczy obciążeń, które nie wynikają ze stosunków prawnych istniejących za życia spadkodawcy, lecz powstają z mocy przepisów prawa spadkowego i są ponoszone już przez spadkobiercę.

Stosownie do art. 17a ust. 1 ustawy o podatku od spadów i darowizn podatnicy podatku są obowiązani, z zastrzeżeniem ust. 2, złożyć, w terminie miesiąca od dnia powstania obowiązku podatkowego, właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego zeznanie podatkowe o nabyciu rzeczy lub praw majątkowych według ustalonego wzoru. Do zeznania podatkowego dołącza się dokumenty mające wpływ na określenie podstawy opodatkowania.

Natomiast w myśl art. 17a ust. 3 powyższej ustawy w przypadku nabycia rzeczy lub praw majątkowych niewykazanych w zeznaniu podatkowym, podatnik jest obowiązany do złożenia korekty zeznania podatkowego organowi, któremu złożono zeznanie podatkowe, w terminie 14 dni od dnia, w którym dowiedział się o ich nabyciu.

Zgodnie z art. 240 § 1 pkt 5 ustawy Ordynacja podatkowa w sprawie zakończonej decyzją ostateczną wznawia się postępowanie jeżeli wyjdą na jaw istotne dla sprawy nowe okoliczności faktyczne lub nowe dowody istniejące w dniu wydania decyzji nieznane organowi, który wydał decyzję.

Mając zatem na uwadze przytoczone powyżej uregulowania prawne oraz przedstawiony we wniosku stan faktyczny należy stwierdzić, że skoro w sprawie rozstrzygniętej w wydanej przez urząd skarbowy decyzji ustalającej należny podatek od spadków i darowizn po zmarłym mężu wnioskodawczyni (która podatek zapłaciła), nie rozstrzygnięto zagadnienia długów i ciężarów spadkowych w kwestii kosztów leczenia i transportu w czasie ostatniej choroby spadkodawcy, a wnioskodawczyni obecnie posiada nowe dowody poniesienia ww. kosztów, to te dowody mogą stanowić podstawę do wznowienia przez organ podatkowy postępowania podatkowego zakończonego decyzją Naczelnika Urzędu Skarbowego. Uznać bowiem należy - mając na uwadze treść powołanego wyżej art. 7 ust. 3 ww. ustawy o podatku od spadków i darowizn - że w rzeczywistości to wnioskodawczyni poniosła koszty leczenia i transportu w czasie ostatniej choroby spadkodawcy w wysokości 15 tyś. USD, gdyż koszty w tym zakresie poniesione przez armatora (ubezpieczyciela) zostały następnie przerzucone na wnioskodawczynię. Armator (ubezpieczyciel) bowiem zmniejszył wypłatę należności z polisy ubezpieczeniowej spadkodawcy na wypadek śmierci - która wynosiła 50 tyś. USD - o kwotę 15 tyś. USD i faktycznie wypłacił wnioskodawczyni kwotę 35 tyś. USD.

Reasumując należy stwierdzić, że skoro została spełniona przesłanka zawarta w treści art. 7 ust. 3 ustawy o podatku od spadków i darowizn, to można uznać, że wnioskodawczyni poniosła wydatki zaliczane do długów i ciężarów spadkowych, o których mowa w art. 7 ust. 3 ustawy o podatku od spadków i darowizn. Dowodem poniesienia tych wydatków może być jakikolwiek dokument, z którego wynika, że kwota 15 tyś. zł. o jaką armator (ubezpieczyciel) obniżył wypłacone odszkodowanie stanowi koszt leczenia i transportu męża poniesiony przez armatora (ubezpieczyciela) a następnie przerzucony na wnioskodawczynię. Zatem dokumentem tym może być również dowód wypłaty odszkodowania w wysokości 35 tyś. w powiązaniu z umową o pracę męża zawierająca zapis o wypłacie odszkodowania w wysokości 50 tyś. USD na wypadek śmierci marynarza oraz aktem przyjęcia spadku z dobrodziejstwem inwentarza, jak również wszelkie inne dokumenty, z których wynika, iż koszty leczenia i transportu zostały pokryte z polisy ubezpieczeniowej.

Podkreślić jednak należy, że nowe okoliczności przedmiotowej sprawy i dowody istniejące w dniu wydania decyzji nieznane wcześniej organowi - o których jest mowa w przedmiotowym wniosku - aczkolwiek stanowią podstawę do wznowieniu postępowania, to jednak nie przesądzają o pożądanym przez wnioskodawczynię rezultacie w postaci otrzymania zwrotu części zapłaconego podatku. Bowiem dopiero merytoryczna ocena opisanych we wniosku dowodów, dokonana w trakcie przeprowadzonego przez uprawniony do tego organ podatkowy pierwszej instancji postępowania podatkowego pozwoli na jednoznaczną odpowiedź w tym zakresie.

Wobec powyższego stanowisko wnioskodawczyni uznać należy za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.