INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. u. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. u. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 4 stycznia 2010 r. (data wpływu: 5 stycznia 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia przedmiotowego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 stycznia 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia przedmiotowego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Po zasądzeniu przez sąd rejonowy odszkodowania z tytułu niezgodnego z prawem rozwiązania umowy o pracę, były pracodawca wypłacił odszkodowanie wraz z odsetkami. Od wartości odszkodowania wraz z odsetkami nie potrącono podatku od odszkodowania, ani od wypłaconych odsetek.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy zasądzone odsetki z tytułu niezgodnego z prawem rozwiązania umowy o pracę jest zwolnione z podatku dochodowego od osób fizycznych...
2. Czy zasądzone odsetki od zasądzonego odszkodowania są zwolnione z podatku dochodowego od osób fizycznych...

Zdaniem Wnioskodawczyni,

1. Odszkodowanie zasądzone przez sąd i wypłacone przez byłego pracodawcę jest zwolnione z podatku dochodowego. Do wypłaty odszkodowania z tytułu niezgodnego z prawem rozwiązania umowy o pracę będzie miał zastosowanie art. 21 ust. 1 pkt 3. Wypłacone odszkodowanie nie znajduje się w wymienionych wyjątkach art. 21 ust. 1 pkt 3 i zasady ustalania takiego odszkodowania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw (art. 56 Kodeksu pracy).
2. Odsetki wypłacone wraz z odszkodowaniem nie są zwolnione z podatku dochodowego od osób fizycznych. Art. 21 ust. 1 pkt 95 mówi o odsetkach od świadczeń wypłaconych z tytułu stosunku pracy, jednak trudno stwierdzić, że jest to świadczenie z tytułu stosunku pracy. Odszkodowanie, jak i odsetki od odszkodowania, mimo, iż dotyczą byłego stosunku pracy, nie są świadczeniami mającymi bezpośredni związek ze stosunkiem pracy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. u. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Natomiast zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, źródłami przychodów są: stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Za przychód ze stosunku pracy, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 1, uważa się w myśl art. 12 ust. 1, wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za nie wykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych. Kwestie zasad i podstawy do wypłaty odszkodowania z tytułu nieuzasadnionego wypowiedzenia umowy o pracę reguluje ustawa z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (t. j. Dz. u. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 ze zm.).

Stwierdzić można, że otrzymane od byłego pracodawcy świadczenia z tytułu odszkodowań, zarówno w związku z uznaniem nieuzasadnionego lub niezgodnego z prawem wypowiedzenia umowy o pracę (art. 45 Kodeksu pracy), jak i w związku z uznaniem niezgodnego z prawem rozwiązania przez pracodawcę umowy o pracę bez wypowiedzenia (art. 56 Kodeksu pracy) wiążą się z faktem zatrudnienia pracownika. Tak więc, przychody z tytułu ww. odszkodowań można zakwalifikować do przychodów ze źródła określonego w art. 10 ust. 1 pkt 1 i art. 12 ustawy tj. ze stosunku pracy.

Zgodnie bowiem z art. 56 § 1 ustawy Kodeks pracy, pracownikowi, z którym rozwiązano umowę o pracę bez wypowiedzenia z naruszeniem przepisów o rozwiązywaniu umów o pracę w tym trybie, przysługuje roszczenie o przywrócenie do pracy na poprzednich warunkach albo o odszkodowanie. o przywróceniu do pracy lub odszkodowaniu orzeka sąd pracy. Przepisy art. 45 § 2 i 3 stosuje się odpowiednio (art. 56 § 2 ww. ustawy). Stosownie do art. 58 ww. ustawy odszkodowanie, o którym mowa w art. 56, przysługuje w wysokości wynagrodzenia za okres wypowiedzenia. Jeżeli rozwiązano umowę o pracę, zawartą na czas określony albo na czas wykonania określonej pracy, odszkodowanie przysługuje w wysokości wynagrodzenia za czas, do którego umowa miała trwać, nie więcej jednak niż za 3 miesiące. w razie rozwiązania przez pracodawcę umowy o pracę, zawartej na czas określony lub na czas wykonania określonej pracy, z naruszeniem przepisów o rozwiązywaniu umów o pracę bez wypowiedzenia, pracownikowi przysługuje wyłącznie odszkodowanie, jeżeli upłynął już termin, do którego umowa miała trwać, lub gdy przywrócenie do pracy byłoby niewskazane ze względu na krótki okres, jaki pozostał do upływu tego terminu. Odszkodowanie przysługuje w wysokości określonej w art. 58 (art. 59 Kodeksu pracy). Jeżeli pracodawca rozwiązał umowę o pracę w okresie wypowiedzenia z naruszeniem przepisów o rozwiązywaniu umów o pracę bez wypowiedzenia, pracownikowi przysługuje wyłącznie odszkodowanie. Odszkodowanie przysługuje w wysokości wynagrodzenia za czas do upływu okresu wypowiedzenia (art. 60 Kodeksu pracy).

Zgodnie z zapisem art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wolne od podatku dochodowego są otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw, z wyjątkiem:

1. określonych w prawie pracy odpraw i odszkodowań z tytułu skrócenia okresu wypowiedzenia umowy o pracę,
2. odpraw pieniężnych wypłacanych na podstawie przepisów o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników,
3. odpraw i odszkodowań z tytułu skrócenia okresu wypowiedzenia funkcjonariuszom pozostającym w stosunku służbowym,
4. odszkodowań przyznanych na podstawie przepisów o zakazie konkurencji,
5. odszkodowań za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą,
6. odszkodowań za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzeniem działów specjalnych produkcji rolnej, z których dochody są opodatkowane według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1, lub na zasadach, o których mowa w art. 30c,
7. odszkodowań wynikających z zawartych umów lub ugód innych niż ugody sądowe.

Ustawodawca zwolnił z opodatkowania te odszkodowania, których wysokość lub zasady wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw, z wyjątkiem wymienionych w lit. a)-g) tego przepisu, t. j. m. in. odszkodowań wypłacanych na podstawie zawartych ugód i umów innych niż sądowe.

Z kolei na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3b powołanej wyżej ustawy, ze zwolnienia od podatku dochodowego od osób fizycznych korzystają inne odszkodowania lub zadośćuczynienia otrzymane na podstawie wyroku lub ugody sądowej do wysokości określonej w tym wyroku lub ugodzie, z wyjątkiem odszkodowań lub zadośćuczynień:

1. otrzymanych w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą,
2. dotyczących korzyści, które podatnik mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono.

Na mocy przytoczonych wyżej przepisów otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, są, co do zasady, zwolnione od podatku dochodowego.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawczyni otrzymała odszkodowanie z tytułu niezgodnego z prawem rozwiązania umowy o pracę wraz z odsetkami. Przyznano je na podstawie wyroku sądowego. Przedmiotowe odszkodowanie było odszkodowaniem, którego wysokość i zasady ustalania – jak wykazano wyżej – wynikają wprost z przepisów Kodeksu pracy. Sprawia to, iż otrzymane przez Wnioskodawczynię odszkodowanie należy do kategorii odszkodowań, do których zastosowanie ma art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Reasumując, należy stwierdzić, otrzymane przez Wnioskodawczynię odszkodowanie za niezgodne z prawem rozwiązanie umowy o pracę spełnia przesłanki do zwolnienia z opodatkowania przewidzianego w art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zasady ustalania odszkodowań za niezgodne z prawem rozwiązanie umowy o pracę wynikają bowiem z przepisów Kodeksu pracy i odszkodowania z tego tytułu nie zostały wyłączone w lit. a)-g) niniejszego artykułu ze zwolnienia od podatku dochodowego.

Natomiast odnośnie zasądzonych przedmiotowych odsetek wypłaconych wraz z odszkodowaniem, tut. Organ wskazuje co następuje.

Stosownie do art. 21 ust. 1 pkt 95 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zwolnione z opodatkowania są odsetki z tytułu nieterminowej wypłaty wynagrodzeń i świadczeń z tytułów, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Tak więc, zwolnienie to obejmuje tylko takie odsetki, które spełniają równocześnie warunki:

1. świadczenia, od których są naliczane – zaliczone zostały do źródła przychodów, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 1 ustawy,
2. są z tytułu nieterminowej wypłaty świadczeń.

W świetle powyższego, pierwszy z ww. warunków można uznać za spełniony. Natomiast, w kwestii dotyczącej „nieterminowości” wypłaty, należy stwierdzić, iż nie można wskazać terminu wypłaty odszkodowań, o których mowa w art. 45 § 1 i art. 56 § 1 Kodeksu pracy. Podkreślić należy, iż z brzmienia wymienionych przepisów Kodeksu pracy jednoznacznie wynika, iż pracownikowi nie służy prawo do odszkodowania, ale prawo do roszczenia o odszkodowanie (lub przywrócenie poprzedniego stanu). Takie orzeczenie działa z mocą ex nunc, czyli odszkodowanie jest należne od dnia orzeczenia sądu. Zasądzenie odsetek od ww. odszkodowania należy zatem traktować, jako kolejną część odszkodowania (nie wynikającą z prawa pracy), a nie jako sankcję ustawowa za nieterminową wypłatę świadczenia. Należy podkreślić, że w przypadku braku orzeczenia o odsetkach, odsetki ustawowe byłyby należne ipso iure od dnia wymagalności takiego odszkodowania, nie od dnia wystąpienia do sądu.

Biorąc powyższe pod uwagę, stwierdzić należy, iż na gruncie przedmiotowej sprawy zasądzone przez sąd odsetki od odszkodowania w związku z niezgodnym z prawem rozwiązaniem przez pracodawcę umowy o pracę nie spełniają warunku określonego w przepisie art. 21 ust. 1 pkt 95 ustawy i nie podlegają zwolnieniu z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Ponadto informuje się, że wydając interpretację w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów nie przeprowadza postępowania dowodowego w związku z czym nie jest obowiązany, ani uprawniony do oceny dokumentów załączonych do wniosku; jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego przedstawionym przez Wnioskodawczynię i Jej stanowiskiem.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. u. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.