INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 04 maja 2010 r. (data wpływu do tut. BKIP w dniu 10 maja 2010 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów renty planistycznej (jednorazowa opłata z tytułu wzrostu wartości nieruchomości związana ze zmianą miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego) - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 maja 2010r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów renty planistycznej (jednorazowa opłata z tytułu wzrostu wartości nieruchomości związana ze zmianą miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego).

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

5 kwietnia 2007 r. Spółka umową zawartą w formie aktu notarialnego dokonała przeniesienia prawa użytkowania wieczystego części nieruchomości gruntowej, wraz z prawem własności wzniesionych na gruncie budynków, stanowiących odrębny od gruntu przedmiot własności.

Przedmiotowa część nieruchomości podlega ustaleniom miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, zatwierdzonego uchwałą Rady Miasta z dnia 28 czerwca 2006 r., obowiązującego od 20 października 2006 r.

Od 2 stycznia 2003r. do 19 października 2006 r. przedmiotowa część nieruchomości nie podlegała ustaleniom żadnego obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, bowiem zgodnie z art. 67 ust. 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994r. o zagospodarowaniu przestrzennym (t.j. Dz. U. z 1999r. Nr 15, poz. 139 z późn. zm.), plany miejscowe obowiązujące w dniu wejścia w życie tej ustawy (tj. w dniu 1 stycznia 1995r.) utraciły moc prawną po 1 stycznia 2003r.

Przeniesienie prawa użytkowania wieczystego przedmiotowej części nieruchomości nastąpiło w dniu 5 kwietnia 2007r., przy czym zgodnie z art. 27 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (t.j. Dz. U. z 2004r. Nr 261, poz. 2603 z późn. zm.) przeniesienie prawa użytkowania wieczystego nieruchomości gruntowej w drodze umowy wymaga wpisu w księdze wieczystej, który nastąpił w dniu 12 listopada 2007r. Zgodnie z art. 29 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o księgach wieczystych i hipotece (t.j. Dz. U. z 2001r. Nr 124, poz. 1361 z późn. zm.), wpis w księdze wieczystej ma moc wsteczną od chwili złożenia wniosku o dokonanie wpisu, co nastąpiło w dniu 24 października 2007r., a zatem po dacie wejścia w życie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego obszaru i równocześnie przed upływem 5 lat od daty wejścia w życie powyższego planu miejscowego.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy renta planistyczna (jednorazowa opłata z tyt. wzrostu wartości nieruchomości związana ze zmianą miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego) stanowi koszt uzyskania przychodu...

Zdaniem Spółki, zapłata przedmiotowej opłaty pozostaje w bezpośrednim związku ze sprzedażą nieruchomości, w więc stanowi ona koszt podatkowy Spółki poniesiony w celu uzyskania przychodu ze sprzedaży nieruchomości. Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1

Aby wydatek poniesiony przez podatnika mógł stanowić koszt uzyskania przychodu, muszą zaistnieć następujące przesłanki:

• został poniesiony przez podatnika,
• jest bezzwrotny,
• pozostaje w związku z prowadzoną działalnością,
• poniesiony został w celu osiągnięcia przychodów,
• -został właściwie udokumentowany,
• -nie jest kosztem wymienionym w art. 16 ust. 1 ustawy.
  
  

Wobec powyższego wydatek z tytułu zapłaty renty planistycznej poniesiony przez Spółkę spełnia wszystkie w/w warunki ustawowego zakwalifikowania go jako kosztu podatkowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U z 2000r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Powyższe oznacza, że wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami. Przy czym zwrot „w celu” oznacza to, że nie każdy wydatek poniesiony przez podatnika w związku z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą podlega odliczeniu od podstawy opodatkowania, lecz tylko ten wydatek, który pozostaje w takim związku przyczynowo-skutkowym, że poniesienie go ma wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodów, albo zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów.

Bezpośrednimi kosztami uzyskania przychodów są wydatki, które mogą przyczynić się do powstania konkretnego przychodu osiągniętego w danym momencie. W związku z tym stanowią one koszty, które można powiązać z konkretnym przychodem, pozostają w bezpośrednim związku przyczynowo-skutkowym z przychodami podatkowymi (mają bezpośredni wpływ na wartość osiągniętych przychodów). Do kosztów tych zaliczyć można np. koszty sprzedaży towarów lub usług.

Z kolei jako koszty uzyskania przychodów inne niż bezpośrednio związane z przychodami (koszty „pośrednie”) przyjmowane są przede wszystkim koszty funkcjonowania podatnika, których ponoszenie jest związane z prowadzeniem działalności, a których nie da się powiązać z konkretnym przychodem przedsiębiorcy.

Aby zaliczyć wydatek do kosztów uzyskania przychodów muszą być spełnione następujące warunki:

• został on poniesiony w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
• poniesiony został w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów,
• został właściwie udokumentowany,
• nie znajduje się w katalogu kosztów zawartym w art. 16 ust. 1 ww. ustawy.
  
  

Zatem do kosztów uzyskania przychodów podatnik ma prawo zaliczyć wszystkie koszty, zarówno te bezpośrednio, jak i pośrednio związane z przychodami, o ile zostały one prawidłowo udokumentowane, za wyjątkiem kosztów ustawowo uznanych za nie stanowiące kosztów uzyskania przychodów.

Opłata z tytułu wzrostu wartości nieruchomości w związku z uchwaleniem planu miejscowego, zwana dalej „opłatą planistyczną”, określona jest w przepisach ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717, z późn. zm.). Stosownie do art. 36 ust. 4 tej ustawy, jeżeli w związku z uchwaleniem planu miejscowego albo jego zmianą wartość nieruchomości wzrosła, a właściciel lub użytkownik wieczysty zbywa tę nieruchomość, wójt, burmistrz albo prezydent miasta pobiera jednorazową opłatę ustaloną w tym planie, określoną w stosunku procentowym do wzrostu wartości nieruchomości. Opłata ta jest dochodem własnym gminy. Wysokość opłaty nie może być wyższa niż 30% wzrostu wartości nieruchomości.

Z powyższego wynika, iż należność z tytułu opłaty planistycznej, może powstać wyłącznie po dacie uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia. Na dzień uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości, opłata planistyczna nie jest jeszcze należna, ani wymagalna. Zatem odpłatne zbycie nieruchomości nie daje automatycznie podstaw do poboru opłaty planistycznej. U jej podstaw leży wzrost wartości nieruchomości położonej na obszarze objętym miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, w związku z jego uchwaleniem lub zmianą ustaleń zawartych w tym planie. Zatem uiszczenie opłaty planistycznej nie jest warunkiem do zawarcia transakcji odpłatnego zbycia nieruchomości.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, iż Spółka dokonała przeniesienia prawa użytkowania wieczystego części nieruchomości gruntowej wraz z prawem własności wzniesionych na gruncie budynków, stanowiących odrębny od gruntu przedmiot własności.

Opłata planistyczna jest jednakże niewątpliwie związana ze sprzedażą przedmiotowego prawa, a zatem został spełniony warunek poniesienia kosztu w celu uzyskania przychodu.

W kontekście powyższego wydatek z tytułu zapłaty renty planistycznej poniesiony przez Spółkę, spełnia niewątpliwie wszystkie wymienione warunki ustawowe do zakwalifikowania go jako kosztu podatkowego. W związku z powyższym Spółka, na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych będzie mogła zaliczyć poniesioną opłatę do kosztów uzyskania przychodu.

Stanowisko Spółki należy zatem uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-512 Kraków po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.