INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 13.07.2010 r. (data wpływu 19.07.2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów inwestycji w obcym środku trwałym - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19.07.2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów inwestycji w obcym środku trwałym.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w ramach Spółki jawnej z małżonką („Spółka”). Jest to Spółka dwojga małżonków, między którymi istnieje wspólność małżeńska, a udział w zyskach i stratach spółki każdego wynosi 50%.

Wnioskodawca wraz z małżonką wybudował budynek na gruncie będącym ich wspólną własnością. Część tego budynku została oddana Spółce w użyczenie na potrzeby prowadzonej przez nią działalności gospodarczej. W celu dostosowania pomieszczeń dla celów prowadzonej działalności Spółki, ze środków Spółki zostały sfinansowane prace adaptacyjno-wykończeniowe w części budynku, użytkowanej przez Spółkę („Inwestycja”).

Inwestycja obejmowała między innymi zakup i instalację grzejników, położenie podłóg, instalację oświetlenia, wyposażenie i wykończenie pomieszczeń sanitarnych odmalowanie pomieszczeń, wykonanie ścinek działowych itp.

Łączny koszt Inwestycji wyniósł powyżej 3.500 zł netto. W wyniku dokonanej Inwestycji budynek w części użytkowanej przez Spółkę został ulepszony. Ostatnie wydatki w ramach Inwestycji dokonano w grudniu 2009 roku. Od tego momentu Inwestycja stała się kompletna i zdatna do użytku w ramach działalności gospodarczej prowadzonej przez Spółkę.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy koszty Inwestycji poniesione ze środków Spółki mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów poprzez odpisy amortyzacyjne z tytułu inwestycji w obcym środku trwałym na podstawie art. 22j ust. 4 pkt 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.; dalej: „Ustawa o PIT”), czy powinny być rozliczone jako koszty podatkowe bezpośrednio...

Zdaniem Wnioskodawcy zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o PIT kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. W artykule 22 ust. 1 ustawy o PIT ustawodawca nie wskazuje enumeratywnie, jakie wydatki mogą być uznane za koszty uzyskania przychodu.

Możliwość zaliczenia konkretnego wydatku do kategorii kosztów uzyskania przychodów uzależniona została od istnienia związku przyczynowo - skutkowego tzn. poniesienie wydatku ma lub może mieć wpływ na powstanie lub zwiększenie tego przychodu, bądź funkcjonowania tego źródła przychodów. Kosztami uzyskania przychodów są zarówno koszty bezpośrednio, jak i pośrednio związane z uzyskiwanymi przychodami, pod warunkiem, że podatnik wykaże, zostały one w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów.

Kosztami uzyskania przychodów są zatem wszelkie wydatki, które łącznie spełniają następujące warunki: zostały faktycznie poniesione w celu uzyskania przychodu, tzn. pozostają w racjonalnym związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami oraz nie zostały wymienione w art. 23 ustawy zawierającymi katalog wydatków nie uznawanych za koszty uzyskania przychodów.

Kosztami uzyskania przychodów są również odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23 (art. 22 ust. 8 ww. ustawy).

Z treści przepisu art. 22a ust. 1 pkt 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Z kolei przepis art. 22a ust. 2 ww. ustawy stanowi, iż amortyzacji podlegają również, z zastrzeżeniem art. 22c, niezależnie od przewidywanego okresu używania:

• przyjęte do używania inwestycje w obcych środkach trwałych, zwane dalej „inwestycjami w obcych środkach trwałych”,
• budynki i budowle wybudowane na cudzym gruncie,
• składniki majątku, wymieniona w ust. 1, niestanowiące własności lub współwłasności podatnika wykorzystywane przez niego na potrzeby związane z prowadzoną działalnością na podstawie umowy określonej w art. 23a pkt 1, zawartej z właścicielem lub współwłaścicielami tych składników - jeżeli zgodnie z przepisami rozdziału 4a odpisów amortyzacyjnych dokonuje korzystający zwane także środkami trwałymi.
  
  

Przepisy prawa podatkowego nie definiują wprost, co należy rozumieć przez inwestycje w obcych środkach trwałych. W ustawie o PIT znajduje się jedynie definicja inwestycji. Zgodnie z art. 5a pkt 1 ww. ustawy inwestycje to środki trwałe w budowie w rozumieniu ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (tj. Dz. U. z 2002 r. Nr 76, poz. 694). Środki trwałe w budowie to zaliczane do aktywów trwałych środki trwałe w okresie ich budowy, montażu lub ulepszenia już istniejącego środka trwałego - art. 3 ust. 1 pkt 16 ww. ustawy o rachunkowości.

Biorąc pod uwagę powyższe definicje można stwierdzić, że inwestycje w obcych środkach trwałych to ogół działań (nakładów) podatnika odnoszących się do niestanowiącego jego własności środka trwałego, które zmierzają do jego ulepszenia, tzn. polegają na jego przebudowie, rozbudowie, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji lub polegają na stworzeniu składnika majątku mającego cechy środka trwałego.

Poprzez „inwestycje w obcych środkach trwałych” należy rozumieć nakłady ponoszone na ulepszenie istniejącego już środka trwałego, który nie stanowi własności (współwłasności) podatnika, jest jednak wykorzystywany na podstawie stosownej umowy (najmu, dzierżawy itp.). Natomiast nowe budynki i budowle wybudowane na cudzym gruncie są specyficznym środkiem trwałym. Jest to spowodowane faktem, że mogą one być własnością podmiotu, który zbudował ten budynek.

Pogląd ten potwierdzają organy podatkowe w wydawanych interpretacjach (przykładowa interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 07.01.2010 r. sygn. ILPB1/415-1126/09-4/AA).

Ustawa o PIT nie precyzuje również użytych w niej pojęć przebudowa adaptacja, rozbudowa, rekonstrukcja, modernizacja. W doktrynie prawa podatkowego oraz na gruncie wydanych przez organy podatkowe interpretacji przyjmuje się, że ulepszeniem jest trwałe unowocześnienie środka trwałego, które podnosi jego wartość techniczną, jak i przystosowania składnika majątkowego do wykorzystanego w innym celu niż pierwotne jego przeznaczenie lub nadanie temu składnikowi nowych cech użytkowych, wyrażające się w poprawie standardu użytkowego lub technicznego lub obniżce kosztów eksploatacji. Efektem ulepszenia środka trwałego ma być zwiększenie jego wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środka trwałego do używania, wyrażające się wydłużeniem okresu jego używania.

Rozbudowa natomiast to powiększenie (rozszerzenie) składników majątkowych, w szczególności budynków i budowli, linii technologicznych (Tak m.in. Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacji z 30.11.2009 r., sygn. ITPB1/415-697/09/PSZ).

W stanie faktycznym przedstawionym w niniejszym wniosku Spółka, którą Podatnik prowadzi wraz z małżonkiem dokonała wydatków na adaptację środka trwałego niebędącego własnością Spółki. Z uwagi na charakter inwestycji i fakt, iż budynek w wyniku realizacji inwestycji został ulepszony, podatnik uważa, iż wydatki poniesione w ramach inwestycji należy traktować jako inwestycję w obcym środku trwałym i rozliczać poprzez odpisy amortyzacyjne. Z uwagi na procentowy udział w zyskach oraz kosztach Spółki podatnik będzie uprawniony rozliczyć jako swoje koszty podatkowe 50% odpisu amortyzacyjnego wyliczonego za dany okres (miesiąc) od następnego miesiąca do miesiąca oddania inwestycji od używania w działalności gospodarczej Spółki.

Zgodnie z art. 22j ust. 4 ustawy o PIT, podatnicy mogą indywidualnie ustalić stawki amortyzacyjne dla przyjętych do używania inwestycji w obcych środkach trwałych z tym, że stosownie do art. 22j ust. 4 pkt 1 ww. ustawy dla inwestycji w obcych budynkach (lokalach) lub budowlach - okres amortyzacji nie może być krótszy niż 10 lat.

Zatem okres amortyzacji inwestycji nie będzie mógł być krótszy niż 10 lat.

Prawidłowość powyższego wniosku potwierdzają liczne interpretacje organów podatkowych, w tym m.in.:

• Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacji z 30.11.2009 r., sygn. ITPB1/415-697/09/PSZ,
• Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji z 05.03.2009 r., sygn. IBPBI/1/415-993/08/AP.
  
  

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14 c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Wskazać jedynie należy, iż obwieszczeniem Marszałka Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 25 marca 2010 r. został ogłoszony jednolity tekst ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307).

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.