INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 23 kwietnia 2010 r. (data wpływu 26 kwietnia 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na remont środków trwałych - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26 kwietnia 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na remont środków trwałych.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Prowadzi Pan pozarolniczą działalność gospodarczą w zakresie produkcji między innymi wyrobów jubilerskich, produkcji kostki granitowej oraz wykonywania usług spawalniczo-ślusarskich. W roku podatkowym 2009 i 2010 zobowiązany jest Pan do prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów, a od uzyskanego dochodu z prowadzonej samodzielnie działalności gospodarczej opłaca podatek dochodowy od osób fizycznych wg stawki podatkowej w wysokości 19%. Zaliczki na podatek dochodowy opłacane są kwartalnie.

Wskazuje Pan, iż w roku podatkowym 2009 był „małym podatnikiem”, o którym to podatniku mowa w art. 5a pkt 20 oraz w art. 22k ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W roku podatkowym 2009 podczas licytacji prowadzonej przez Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym nabył Pan od spółki jawnej nieruchomość zabudowaną budynkami oraz budowlami (utwardzonym placem oraz ogrodzeniami). Dostawa przedmiotowej nieruchomości została udokumentowana przez Komornika Sądowego fakturą VAT z dnia 9 listopada 2010 r. Podatek naliczony wynikający z przedmiotowej faktury VAT został odliczony przez podatku należnego za IV kwartał 2009 r. Z uwagi na to, iż w przedmiotowych budynkach Spółka przeprowadziła remont generalny oraz modernizację, ich stan techniczny jest dobry. Wykonane przez Spółkę prace związane były z przystosowaniem budynków do działalności produkcyjnej w zakresie produkcji okien plastykowych oraz drzwi. Ponieważ wyżej wymieniona Spółka wydatki na ulepszenie oraz modernizację budynków i utwardzenie palcu zaliczyła do kosztów uzyskania przychodu w latach podatkowych 2002 - 2008, Naczelnik Urzędu Skarbowego wszczął kontrolę podatkową dotyczącą ustalenia zasadności opodatkowania dostawy przedmiotowej nieruchomości podatkiem od towarów i usług. W dniu 12 grudnia 2009 r., w celu ustalenia stanu przeznaczenia użytkowanych budynków wystąpił Pan do Starostwa Powiatowego o wydanie wypisów z ewidencji budynków znajdujących się na nabytej nieruchomości. Z wydanych zaświadczeń wynika, iż nabyta nieruchomość na dzień 2 grudnia 2009 r. była zabudowana następującymi budynkami:

• budynkiem handlowo - usługowym o pow. 535 m²,

• budynkiem biurowym o pow. 147 m²,

• zbiornikami, silosami i budynkami magazynowymi - o pow. 31 m²,

• budynkiem przemysłowym- pow. 615 m²,

• budynkiem transportu i łączności o pow. 110 m².

Nabyte budynki zostały wykazane w ewidencji środków trwałych prowadzonej przez Pana działalności. Po analizie dokumentów stwierdził Pan, iż Spółka w okresie od roku 2002 do dnia zbycia nieruchomości w roku 2009, pomimo użytkowania budynków nie zgodnie z ich przeznaczeniem (np. w budynku handlowo - usługowym była prowadzona produkcja okien i drzwi) i po wykonaniu szeregu prac adaptacyjnych przystosowujących budynki do działalności produkcyjnej, nie dokonała jakichkolwiek zmian w ewidencji budynków prowadzonej przez Starostwo Powiatowe. Po przyjęciu do użytkowania nieruchomości zmienił Pan przeznaczenie części budynków oraz przeprowadził prace adaptacyjne związane z przystosowaniem (adaptacją) pomieszczeń do prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej. Między innymi, budynek handlowo-usługowy został zaadaptowany na halę produkcyjną przygotowaną do produkcji wyrobów jubilerskich. W tym celu została wymieniona instalacja elektryczna, przebudowano ściany działowe, wykonano tynki gipsowe, wymieniono okna oraz drzwi, poprawiono posadzkę. Na ten cel, w okresie od miesiąca listopada 2009 r. do dnia składania wniosku poniósł Pan wydatek w kwocie ponad 69.000 zł netto. Dokonano też bieżących napraw w budynku biurowym wymieniając między innymi drzwi oraz układając w pomieszczeniach terakotę. Z tego tytułu poniósł Pan w roku 2009 wydatek w wysokości ok 5.000 zł. Uznał Pan, iż przedmiotowe wydatki na adaptację i ulepszenie budynku biurowego nie są kosztem uzyskania przychodu, tylko stosownie do art. 22g ust. 17 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zwiększają wartość początkową środka trwałego (budynku), od której to wartości naliczane są odpisy amortyzacyjne zaliczane do kosztów uzyskania przychodu. W przyszłości zamierza Pan ponieść wydatki na adaptację budynku przemysłowego i zmienić jego przeznaczenie na warsztat ślusarki - kamieniarki. Po dokonanych pracach adaptacyjnych zamierza Pan wystąpić do Starostwa Powiatowego o dokonanie zmian w ewidencji budynków oraz dokonanie wpisów ewidencji budynków zgodnych z ich faktycznym przeznaczeniem.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy opisane powyżej wydatki na adaptację i ulepszenie budynków związane z przystosowaniem (adaptacją) budynków do prowadzonej działalności gospodarczej poniesione w roku 2009, w roku podatkowym 2010 oraz w następnych latach podatkowych można zaewidencjonować w podatkowej księdze przychodów i rozchodów oraz zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu roku podatkowego 2009, 2010 oraz w następnych latach podatkowych...

Zdaniem Wnioskodawcy, decydujący wpływ na zwiększenie wartości początkowej ulepszonego (adaptowanego) środka trwałego ma charakter poniesionych wydatków inwestycyjnych, a nie fakt ich wykazania w ewidencji środków trwałych, czy też fakt zaewidencjonowania w podatkowej księdze przychodów i rozchodów lub też w księgach rachunkowych jako koszt uzyskania przychodu. Nabyte przez Pana budynki nie były przystosowane do zakresu prowadzonej działalności gospodarczej. Z uwagi na powyższe wydatków na adaptację i ulepszenie budynków, związanych z przystosowaniem budynków do zakresu prowadzonej działalności gospodarczej poniesionych w roku 2009, w roku 2010 oraz w latach następnych nie ma Pan prawa zaewidencjonować w podatkowej księdze przychodów i rozchodów oraz zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu roku podatkowego 2009, 2010 oraz lat podatkowych następnych. O kwotę przedmiotowych wydatków stosownie do art. 22g ust. 17 ustawy, ma Pan obowiązek zwiększyć wartość początkową budynków, od której naliczane są odpisy amortyzacyjne. Bez znaczenia natomiast w przedmiotowej sprawie jest fakt, iż Naczelnik Urzędu Skarbowego uznaje, iż spółka jawna (zbywca nieruchomości) tylko z uwagi na fakt nie wykazania wydatków adaptacyjnych (ulepszających) związanych z przystosowaniem budynków do produkcji okien plastykowych i produkcji drzwi w ewidencji środków trwałych miała prawo zaliczyć niniejsze wydatki do kosztów uzyskania przychodu lat podatkowych 2002-2009.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Stosownie do treści art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51 poz. 307 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Z powyższego przepisu wynika, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie koszty, a więc bezpośrednio i pośrednio związane z uzyskiwaniem przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 powołanej ustawy. Jednakże, aby dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów, podatnik musi wykazać jego związek z prowadzoną działalnością oraz to, że poniesienie tego wydatku miało lub mogło mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu, ewentualnie na zachowanie lub zabezpieczenie źródła tego przychodu.

Zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w ww. ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych - wydatki na nabycie i ulepszenie środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych nie są zaliczane bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów. Z treści art. 23 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy wynika bowiem, że nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków m.in. na:

1. nabycie gruntów lub prawa wieczystego użytkowania gruntów, z wyjątkiem opłat za wieczyste użytkowanie gruntów,
2. nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż wymienione w lit. a) środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części,
3. ulepszenie środków trwałych, które zgodnie z art. 22g ust. 17 powiększają wartość środków trwałych, stanowiącą podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych

• wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów przy określaniu dochodu z odpłatnego zbycia rzeczy określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d), oraz gdy odpłatne zbycie rzeczy i praw jest przedmiotem działalności gospodarczej, a także w przypadku odpłatnego zbycia składników majątku związanych z działalnością gospodarczą, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, bez względu na czas ich poniesienia.

W myśl art. 22g ust. 17 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli środki trwałe uległy ulepszeniu w wyniku przebudowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji, wartość początkową tych środków, ustaloną zgodnie z ust. 1, 3-9 i 11-15, powiększa się o sumę wydatków na ich ulepszenie, w tym także o wydatki na nabycie części składowych lub peryferyjnych, których jednostkowa cena nabycia przekracza 3 500 zł. Środki trwałe uważa się za ulepszone, gdy suma wydatków poniesionych na ich przebudowę, rozbudowę, rekonstrukcję, adaptację lub modernizację w danym roku podatkowym przekracza 3.500 zł i wydatki te powodują wzrost wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środków trwałych do używania, mierzonej w szczególności okresem używania, zdolnością wytwórczą, jakością produktów uzyskiwanych za pomocą ulepszonych środków trwałych i kosztami ich eksploatacji.

Przez ulepszenie środków trwałych należy rozumieć:

1. przebudowę, czyli zmianę (poprawienie) istniejącego stanu środków trwałych na inny,
2. rozbudowę, tj. powiększenie (rozszerzenie) składników majątkowych, w szczególności budynków i budowli, linii technologicznych itp.,
3. rekonstrukcję, tj. odtworzenie zużytych całkowicie lub częściowo składników majątku,
4. adaptację, tj. przystosowanie (przerobienie) składnika majątkowego do wykorzystania go innym celu niż ten, do którego był pierwotnie przeznaczony albo nadania mu nowych cech użytkowych,
5. modernizację, tj. unowocześnienie środka trwałego.

Z kolei, istotą remontu jest wykonanie prac przywracających pierwotny stan techniczny i użytkowy środka trwałego, niezwiększających jego wartości początkowej. Remontem jest zatem przywrócenie pierwotnego stanu technicznego i użytkowego środka trwałego poprzez wymianę zużytych składników technicznych, nie powodujące jednak zmian w użytkowaniu, przeznaczeniu i konstrukcji tego obiektu. Remont środka trwałego powinien zmierzać do zachowania jego dotychczasowej substancji. Konsekwencją remontu ma być utrzymanie środka trwałego we właściwym stanie technicznym i użytkowym.

W przypadku, gdy wydatki zostaną poniesione na remont środka trwałego, stanowią one bezpośrednio koszty uzyskania przychodów.

Różnica pomiędzy nakładami ponoszonymi na remont a nakładami ponoszonymi na ulepszenie środków trwałych polega na tym, że remont zmierza do podtrzymania, odtworzenia wartości użytkowej środka trwałego i jest rodzajem naprawy, wymiany zużytych elementów, natomiast w wyniku ulepszenia środek trwały zostaje unowocześniony lub przystosowany do spełniania innych, nowych funkcji, zyskuje istotną zmianę cech użytkowych.

Z przedłożonego wniosku wynika, iż po przyjęciu do użytkowania nieruchomości zmienił Pan przeznaczenie części budynków oraz przeprowadził prace adaptacyjne związane z przystosowaniem (adaptacją) pomieszczeń do prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej. Budynek handlowo-usługowy został zaadaptowany na halę produkcyjną przygotowaną do produkcji wyrobów jubilerskich. W tym celu została wymieniona instalacja elektryczna, przebudowano ściany działowe, wykonano tynki gipsowe, wymieniono okna oraz drzwi, poprawiono posadzkę. Ponadto dokonano też bieżących napraw w budynku biurowym wymieniając między innymi drzwi oraz układając w pomieszczeniach terakotę. W przyszłości zamierza Pan ponieść wydatki na adaptację budynku przemysłowego i zmienić jego przeznaczenie na warsztat ślusarki - kamieniarki.

Jak podano we wniosku, wykonane prace dotyczyły adaptacji i ulepszenia budynku biurowego, dlatego poniesione wydatki nie zostały zaliczone bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodu, tylko stosownie do art. 22g ust. 17 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zwiększyły wartość początkową środka trwałego (budynku), od której to wartości naliczane są odpisy amortyzacyjne zaliczane do kosztów uzyskania przychodu

Zatem, skoro ww. prace stanowią modernizację i adaptację środka trwałego, będącego ulepszeniem w rozumieniu art. 22g ust. 17 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych to wydatki z tego tytułu nie mogą być zaliczone bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów. Poniesione przez Pana nakłady powodują wzrost wartości użytkowej opisanych we wniosku środków trwałych, zatem wydatki, o których mowa we wniosku potraktować należy jako podwyższające wartość środka trwałego. Kosztem uzyskania przychodów będą odpisy amortyzacyjne od prawidłowo ustalonej wartości początkowej środków trwałych.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku, ul. Sienkiewicza 84, 15-950 Białystok po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.