INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 02 lutego 2010r. (data wpływu do tut. Organu – 11 lutego 2010r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych m. in. w zakresie opodatkowania umorzonych należności – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 lutego 2010r. wpłynął do tut. Organu ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych m. in. w zakresie opodatkowania umorzonych należności.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Inwentaryzacja ujawniła niedobór składników majątku obrotowego – towarów handlowych. Niedoborami tymi będą obciążone osoby materialnie odpowiedzialne. Ze względu na trudną sytuację pracowników, dobrą dotychczasową pracę lub nie uznanie przez pracowników niedoborów za zawinione spółka będzie rozważała możliwość umorzenia części lub całości należności. Ponadto wnioskodawca oświadczył, że zarówno pracownicy jak i spółka dołożyła wszelkich starań, aby braki nie wystąpiły. Jednakże w wyniku czysto ludzkich pomyłek przy wydawaniu i przyjmowaniu masowej ilości towarów wystąpiły braki.

W związku z powyższym zadano m. in. następujące pytanie:

Czy kwota umorzona będzie stanowiła dla pracownika przychód ze stosunku pracy...

Zdaniem wnioskodawcy, do przychodów ze stosunku pracy zalicza się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartości pieniężne świadczeń w naturze. Gdyby niedobór inwentaryzacyjny spowodowany był zagarnięciem mienia i byłoby to w sposób oczywisty udokumentowane to można byłoby mówić o przysporzeniu majątku. Natomiast samo umorzenie zobowiązania nie jest otrzymaniem jakiegokolwiek świadczenia przez pracownika. Dlatego też wartość umorzenia nie będzie opodatkowana podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego stwierdzam co następuje:

Niniejsza interpretacja indywidualna stanowi pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego dotyczącą podatku dochodowego od osób fizycznych. W zakresie podatku dochodowego od osób prawnych wydano odrębną interpretację.

Przepis art. 10 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010r. Nr 51, poz. 307) zawiera katalog przychodów podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 1 tej ustawy źródłem przychodów jest stosunek pracy.

Stosownie do art. 12 ust. 1 ww. ustawy za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

W myśl art. 114 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (t. j. Dz. U. z 1998r. Nr 21, poz. 94 ze zm.) pracownik, który wskutek niewykonania lub nienależytego wykonania obowiązków pracowniczych ze swej winy wyrządził pracodawcy szkodę, ponosi odpowiedzialność materialną według zasad określonych w przepisach niniejszego rozdziału.

Zgodnie z treścią art. 353 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964r. Kodeks Cywilny (Dz. U. z 1964r. Nr 16, poz. 93 ze zm.) zobowiązanie polega na tym, że wierzyciel może żądać od dłużnika świadczenia, a dłużnik powinien świadczenie spełnić.

Jak wynika z wniosku, inwentaryzacja ujawniła niedobór składników majątku obrotowego – towarów handlowych. Niedoborami tymi będą obciążone osoby materialnie odpowiedzialne. Ze względu na trudną sytuację pracowników, dobrą dotychczasową pracę lub nie uznanie przez pracowników niedoborów za zawinione spółka będzie rozważała możliwość umorzenia części lub całości należności.

Na gruncie prawa podatkowego przychodem podlegającym opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych jest każda forma przysporzenia majątkowego, tzn. zarówno pieniężna jak i niepieniężna. Termin „świadczenie” pojawia się na gruncie Kodeksu cywilnego i zgodnie z jego art. 353 oznacza przedmiot stosunku zobowiązaniowego, który wyraża się obowiązkiem określonego zachowania się przez podmiot zobowiązany. Dla celów podatkowych pojęcie „nieodpłatnego świadczenia” ma szerszy zakres niż w prawie cywilnym. Obejmuje ono nie tylko działanie lub zaniechanie na rzecz innej strony, ale w jego zakres wchodzą także wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest nieodpłatne przysporzenie majątku innej osobie kosztem majątku innego podmiotu, mające konkretny wymiar finansowy. Świadczenia nieodpłatne to szczególnego rodzaju świadczenia, w przypadku których otrzymujący odnosi określoną korzyść pod tytułem darmym, co oznacza, że nie świadczy nic w zamian.

Mając na uwadze przedstawione we wniosku zdarzenie oraz powołane wyżej przepisy prawa należy zatem stwierdzić, że korzyści jakie osiągnie pracownik z tytułu umorzenia ww. należności będą stanowić dla niego przychód ze stosunku pracy, o którym mowa w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Podkreślić bowiem należy, iż gdyby pracodawca nie podjął decyzji o umorzeniu rzeczonego zobowiązania, to pracownicy byliby zobowiązani do poniesienia kosztem swego majątku określonych świadczeń finansowych, skoro jak wynika z wniosku, takim zobowiązaniem zostali obciążeni. Tym samym umorzenie tegoż zobowiązania skutkuje tym, że uzyskują oni określoną korzyść finansową.

Wobec powyższego, stanowisko wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę oraz stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.