INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 24 marca 2010 (data wpływu do Biura Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku 19 kwietnia 2010r.), uzupełnionym pismem z dnia 30 kwietnia 2010 (data wpływu 7 maja 2010r.) oraz pismem z dnia 14 czerwca 2010r (data wpływu 18 czerwca 2010r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku odprowadzania podatku VAT od czynności związanych ze sporządzaniem opinii jako biegły sądowy dla sądów i prokuratury - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 kwietnia 2010r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku odprowadzania podatku VAT od czynności związanych ze sporządzaniem opinii jako biegły sądowy dla sądów i prokuratury. Niniejszy wniosek wpłynął w dniu 29 marca 2010r. do Naczelnika Urzędu Skarbowego i został przekazany do tut. Organu pismem z dnia 7 kwietnia 2010r. (data wpływu 19 kwietnia 2010r.). Ponadto przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 30 kwietnia 2010r. (data wpływu 7 maja 2010r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. Organu Nr IPPP2-443-219/10-2/AK z dnia 26 kwietnia 2010r. oraz pismem z dnia 14 czerwca 2010r. (data wpływu 18 czerwca 2010r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. Organu Nr IPPP2-443-219/10-4/AK z dnia 26 maja 2010r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca wskazał, iż w swojej działalności gospodarczej nie ma wpisu „działalność prawnicza i sądowa” 7523 i takiej działalności nie prowadzi. Zlecenia są sporadyczne. Jako biegły sądowy nie prowadzi działalności gospodarczej w dziedzinie wydawania opinii dla wymiaru sprawiedliwości. Z końcem roku otrzymuje z sądów PIT-11.

Pismem z dnia 30 kwietnia 2010r. (data wpływu 7 maja 2010r.) Wnioskodawca wyjaśnił, iż prowadzi działalność gospodarczą zgodnie z zaświadczeniem o wpisie do ewidencji działalności gospodarczej, które jest załącznikiem do zapytania skierowanego w dniu 24 marca 2010 roku do Naczelnika Urzędu Skarbowego. W ww. piśmie, Strona wskazała, iż prowadzi działalność zawodową rzeczoznawcy majątkowego zgodnie z uprawnieniami z dnia 4 listopada 2002 roku wydanymi przez Urząd Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast. Powoływany przez sądy wykonuje opinie dla sądów z zakresu wycen majątkowych, najczęściej szacowania nieruchomości lub praw do nieruchomości. Opinie Wnioskodawca wykonuje na podstawie zlecenia wykonania opinii lub postanowieniu sądu np. wg wzoru:

„Dopuścić dowód z opinii biegłego ds. wyceny nieruchomości w celu ustalenia aktualnej wartości rynkowej mieszkania będącego przedmiotem podziału. Ustalić aktualną wartość mieszkania, zaś stan fizyczny mieszkania przyjąć na dzień uprawomocnienia się wyroku rozwodowego tj. 16.07.1996r.”

Umowę zlecenia określa się jako umowę starannego działania i przeciwstawia umowie o dzieło określanej umową rezultatu. Oznacza to, iż w umowie zlecenia ważna jest wykonywana praca (wykonywanie czynności) na rzecz zleceniodawcy, która niekoniecznie będzie prowadzić do określonego rezultatu - co jest przedmiotem umowy o dzieło. Wynagrodzenie z umowy zlecenia przysługuje za samo „staranne działanie”, nie zaś za jego rezultat. Wnioskodawca podkreślił, iż sąd może, ale nie musi brać opinii sporządzonej przez Stronę pod uwagę i zaliczać ją, jako dowód w postępowaniu sądowym. Wobec osób trzecich, a więc stron postępowania biegły sądowy nie ponosi odpowiedzialności, gdyż nie on jest dysponentem sporządzonej opinii.

Ponadto pismem z dnia 14 czerwca 2010r. Wnioskodawca wyjaśnił, iż prowadzona przez niego działalność gospodarcza polega na szacowaniu praw do nieruchomości oraz iż odprowadza on podatek od towarów i usług.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Czy sporządzając opinie, jako biegły sądowy dla sądów i prokuratury na ich zlecenia i postanowienia Wnioskodawca jest zobowiązany do odprowadzania podatku VAT...

Zdaniem Wnioskodawcy, wyrażonym w uzupełnieniu do złożonego wniosku, które wpłynęło do tut. Organu w dniu 7 maja 2010r., biegły sądowy nie prowadzący działalności gospodarczej w zakresie działalności prawniczej i sądowej nie jest objęty obowiązkiem podatku VAT. Art. 1 VI Dyrektywy Unii Europejskiej precyzuje, że dostawa towarów i świadczenie usług podlegają podatkowi VAT. Na podstawie art. 83 i 87 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej należy przestrzegać obowiązującego prawa. Z art. 4 VI Dyrektywy Unii Europejskiej wynika, że nie uznaje się za działalność gospodarczą czynności charakteryzujących się brakiem ryzyka gospodarczego rozumianego, jako ryzyko działania na rynku, ryzyko związane z obrotem gospodarczym po stronie wykonującego czynności. Działalnością gospodarczą jest zarobkowa działalność wytwórcza, handlowa, budowlana, usługowa oraz poszukiwanie, rozpoznawanie i eksploatacja zasobów naturalnych, wykonywana w sposób zorganizowany i ciągły. Biegły sądowy nie wykonuje działalności gospodarczej. Jego praca nie jest usługą a działaniem publiczno prawnym. Opinia biegłego nie jest ani towarem, ani usługą, jest lub może być dowodem sądowym. Nie może być usługą, której bezpośrednim odbiorcą jest uczestnik postępowania. W przypadku instytucji prowadzących działalność gospodarczą związaną z wydawaniem opinii na potrzeby szeroko rozumianego wymiaru sprawiedliwości, podatek ten powinien być wliczany w koszty opinii.

I właśnie ustawa z dnia 05 listopada 2009 roku o zmianie dekretu o należnościach świadków, biegłych i stron w postępowaniu sądowym mówi o biegłych prowadzących działalność gospodarczą związaną z wydawaniem opinii na potrzeby szeroko rozumianego wymiaru sprawiedliwości.

Ponadto zauważyć należy, że wysokość wynagrodzenia nie jest ustalana przez biegłego sądowego.

Na podstawie Dekretu z dnia 26 października 1950 roku o należnościach świadków, biegłych i stron w postępowaniu sądowym:

Art. 10

1. Wysokość wynagrodzenia biegłego za wykonaną pracę określa sąd, (a nie biegły wystawiając fakturę VAT) uwzględniając wymagane od biegłego kwalifikacje, potrzebny do wydania opinii nakład pracy i poświęcony czas, a także w miarę potrzeby pokrycie wydatków niezbędnych do wykonania zleconej pracy.

Art. 14.

1. Świadkowie i biegli (tłumacze) powinni zgłosić żądanie przyznania im przypadających należności po wykonaniu swego obowiązku w tym samym dniu

§ 14. 1. Należności biegłych ... ustala się i przyznaje na podstawie przedstawionych rachunków i innych dokumentów {karty pracy biegłego} sprawdzonych przez głównego księgowego sądu wypłacającego należność lub przez innego pracownika wyznaczonego przez prezesa sądu>

a jeżeli byli wezwani na rozprawę, najpóźniej nazajutrz po zakończeniu rozprawy.

2. Osoby, które nie zgłosiły żądania w terminie zastrzeżonym w ust. 1, tracą prawo do wynagrodzenia. Osoby wezwane powinny być o tym uprzedzone.

Art. 15.

1. Należności świadków, biegłych (tłumaczy) i stron przyznaje i ustala sąd, (a nie biegły wystawiając fakturę VAT), a na rozprawie przewodniczący kompletu orzekającego. W przypadkach zgłoszenia żądania po zamknięciu rozprawy należności może przyznać i ustalić także kierownik sądu.
2. Przyznaną należność należy wypłacić niezwłocznie, w razie niemożności niezwłocznej wypłaty - należność przekazuje się pocztą bez obciążenia opłatą pocztową świadka, biegłego (tłumacza) lub strony.
   
   

Zauważyć również należy, że biegły sądowy nie ma możliwości technicznych wystawienia faktury VAT. Wystawiając taką fakturę, określa się wysokość wynagrodzenia, termin płatności oraz należy odprowadzić podatek VAT, którego obowiązek rodzi się wraz z wystawieniem faktury VAT, a także zaliczkę na podatek dochodowy. Zauważyć ponadto należy, że faktura VAT nie stanowi żadnego dokumentu dla oddziałów finansowych sądów. Jedynie postanowienie sądu może być podstawą takiej wypłaty. Mało tego, nawet nie postanowienie, bo na postanowienie można wnieść zażalenie i postanowienie może być zmienione. Tak więc wynagrodzenie biegłego sądowego nie jest określone fakturą VAT, a prawomocnym postanowieniem sądu na podstawie żądania zapłaty.

Definicję podatnika oraz działalności gospodarczej na potrzeby VAT ustawodawca zawarł w art. 15 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o VAT (Dz. U. nr 54, poz. 535 ze zm.). Jednak w ust. 3 tego artykułu postanowił, że za wykonywaną samodzielnie działalność gospodarczą nie uznaje się czynności, z tytułu których przychody zostały wymienione w art. 13 pkt 2-9 ustawy o pdof. Pod warunkiem jednak, że z tytułu wykonania tych czynności osoby je wykonujące są związane ze zlecającym prawnymi więzami tworzącymi stosunek prawny pomiędzy zlecającym i wykonującym, co do warunków wykonywania tych czynności, wynagrodzenia i odpowiedzialności zlecającego wobec osób trzecich.

Art. 13.

Za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się:

6) przychody osób, którym organ władzy lub administracji państwowej albo samorządowej, sąd lub prokurator, na podstawie właściwych przepisów, zlecił wykonanie określonych czynności, a zwłaszcza przychody biegłych w postępowaniu sądowym, dochodzeniowym i administracyjnym oraz płatników, z zastrzeżeniem art. 14 ust. 2 pkt 10, i inkasentów należności publicznoprawnych, a także przychody z tytułu udziału w komisjach powoływanych przez organy władzy lub administracji państwowej albo samorządowej, z wyjątkiem przychodów, o których mowa w pkt 9,

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zmianami), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Zakres tych czynności został zdefiniowany w art. 7 i art. 8 cyt. ustawy. Jak stanowi art. 7 ust. 1 cyt. ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Natomiast w myśl art. 8 ust. 1 pkt 3) cyt. ustawy przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Zatem art. 5 cyt. ustawy w związku z art. 8 cyt. ustawy określa czynności, których wykonanie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, a definicja świadczenia usług ma charakter dopełniający definicję dostawy towarów i jest wyrazem realizacji zasady powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług transakcji wykonywanych przez podatników w ramach ich działalności gospodarczej zdefiniowanej w art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług. Wykaz podmiotów, które uważane są za podatników podatku od towarów i usług oraz rodzaje czynności, które stanowią działalność gospodarczą, określone zostały m.in. w przepisach art. 15 cyt. ustawy.

Na mocy art. 15 ust. 1 cyt. ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Stosownie do art. 15 ust. 2 cyt. ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Natomiast według art. 15 ust. 3 pkt 3 cyt. ustawy, za wykonywaną samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 1, nie uznaje się czynności z tytułu których przychody zostały wymienione w art. 13 pkt 2-9 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli z tytułu wykonania tych czynności osoby te są związane ze zlecającym wykonanie tych czynności prawnymi więzami tworzącymi stosunek prawny pomiędzy zlecającym wykonanie czynności i wykonującym zlecane czynności co do warunków wykonywania tych czynności, wynagrodzenia i odpowiedzialności zlecającego wykonanie tych czynności wobec osób trzecich.

Zgodnie z przepisem art. 13 pkt 6 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się przychody osób, którym organ władzy lub administracji państwowej albo samorządowej, sąd lub prokurator, na podstawie właściwych przepisów zlecił wykonanie określonych czynności, a zwłaszcza przychody biegłych w postępowaniu m. in. sądowym.

Aby czynności osoby fizycznej nie były uznawane za wykonywaną samodzielnie działalność gospodarczą, muszą być spełnione warunki określone w art. 15 ust. 3 pkt 3 cyt. ustawy o podatku od towarów i usług, a mianowicie: związanie wykonującego czynności ze zlecającym ich wykonanie prawnymi więzami tworzącymi stosunek prawny między zlecającym wykonanie czynności i wykonującym zlecane czynności co do: warunków wykonywania tych czynności, wynagrodzenia i odpowiedzialności zlecającego za wykonanie tych czynności.

W związku z powyższym należy stwierdzić, że nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług jedynie te czynności określone w art. 13 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, które realizowane są w oparciu o stosunek prawny, w ramach którego zostaną sformułowane elementy określające warunki osobistego wykonywania czynności w ramach danego stosunku prawnego, a także przejęcie odpowiedzialności zlecającego wobec osób trzecich za czynności wykonującego zlecenie. Czynności wymienione w ww. art. 13 ust 6, które są realizowane w oparciu o stosunek prawny, w którym nie określono odpowiedzialności zlecającego wobec osób trzecich, za czynności wykonującego zlecenie - jako niespełniające wymogów wymienianych w art. 15 ust. 3 pkt 3 cyt. ustawy o podatku od towarów i usług – podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług z tytułu samodzielnej działalności gospodarczej.

Z okoliczności przedstawionych przez Wnioskodawcę wynika, iż wykonuje na zlecenie sądów i prokuratury opinie jako biegły sądowy. Wykonuje czynności z zakresu wydawania opinii jako rzeczoznawca majątkowy zgodnie z uprawnieniami z dnia 4 listopada 2002, wydanymi przez Urząd Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast. Wnioskodawca wykonuje opinie z zakresu wycen majątkowych, najczęściej szacowania nieruchomości lub praw do nieruchomości. Podatnik prowadzi ponadto działalność gospodarczą, której przedmiotem nie jest „działalność prawnicza i sądowa”. Działalność gospodarcza prowadzona przez Stronę polega na szacowaniu praw do nieruchomości; Wnioskodawca odprowadza podatek od towarów i usług.

W przypadku sporządzania przez biegłego opinii nie można mówić, iż sąd bierze na siebie odpowiedzialność za jego czynności. Biegłym sądowym może być ustanowiona osoba, która posiada teoretyczne i praktyczne wiadomości specjalne w danej dziedzinie potwierdzone stosownymi dokumentami. Organ procesowy, dopuszczając w toku postępowania dowód w postaci opinii biegłego, odwołuje się do jego specjalistycznej wiedzy i autorytetu. Sąd może tę opinię biegłego przyjąć lub odrzucić. By opinia biegłego była obiektywna musi być autonomiczna, niezależna. To w konsekwencji powoduje, że biegli w toku opiniowania są samodzielni. W konsekwencji powyższego, biegły nie może korzystać z wyłączenia z opodatkowania na podstawie art. 15 ust. 3 pkt 3 cyt. ustawy o podatku od towarów i usług albowiem w stosunku prawnym łączącym sąd z biegłym nie występują przesłanki wymienione w tym przepisie. W szczególności biegły sądowy ponosi odpowiedzialność wobec organu orzekającego oraz wobec osób trzecich za wykonywane przez siebie czynności. W związku z niespełnieniem jednego z warunków określonych w art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy odnośnie odpowiedzialności zlecającego wykonanie czynności za ich wykonanie przez zleceniobiorcę, czynności wykonywane przez Wnioskodawcę (sporządzanie opinii) na zlecenie sądu podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Zatem czynności biegłego wykonującego powierzone mu funkcje wypełniają dyspozycję art. 8 ust. 1 pkt 3 oraz art. 15 ust. 2 cyt. ustawy i jako takie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, a biegły w myśl art. 15 ust. 1 cyt. ustawy jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Wyjaśnić należy, iż zgodnie z art. 106 ust. 1 cyt. ustawy o podatku od towarów i usług podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Zgodnie z § 11 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 24 stycznia 2005r. w sprawie biegłych sądowych (Dz. U. Nr 15, poz. 133), biegłemu przysługuje za wykonanie czynności wynagrodzenie w wysokości określonej odrębnymi przepisami. W myśl § 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 18 grudnia 1975 r. w sprawie kosztów przeprowadzenia dowodu z opinii biegłych w postępowaniu sądowym (Dz. U. Nr 46, poz. 254 ze zm.), koszty przeprowadzenia dowodu z opinii biegłych w postępowaniu sądowym obejmują wynagrodzenie biegłych za wykonaną pracę, koszty zużytych materiałów oraz inne wydatki niezbędne do wydania opinii. Prawo biegłego do żądania wynagrodzenia za spełnienie nałożonych nań obowiązków wynika z art. 288 ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. Kodeks postępowania cywilnego (Dz. U. Nr 43, poz. 296 ze zm.), art. 9 ust. 1 dekretu z dnia 26 października 1950 r. o należnościach świadków, biegłych i stron w postępowaniu sądowym (Dz. U. Nr 49, poz. 445, ze zm.) oraz § 2 cyt. rozporządzenia w sprawie kosztów przeprowadzenia dowodu z opinii biegłych w postępowaniu sądowym.

Stosownie do przepisu art. 29 ust. 1 cyt. ustawy, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-22, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i ust. 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Mając na uwadze powołane przepisy należy stwierdzić, że kwotą należną z tytułu sprzedaży – czyli z tytułu świadczenia przez biegłego na rzecz sądu usługi polegającej na wydaniu opinii – jest kwota wynagrodzenia. Tym samym obrotem dla biegłego jest kwota wynagrodzenia pomniejszona o kwotę należnego podatku.

Stosownie do § 3 ust. 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 24 grudnia 2009r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 224, poz. 1799), w przypadku świadczenia usług na rzecz sądów powszechnych, administracyjnych, wojskowych lub prokuratury przez osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, którym sądy te lub prokurator, na podstawie właściwych przepisów, zleciły wykonanie określonych czynności związanych z postępowaniem sądowym lub przygotowawczym, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty.

Przytoczony przepis nie nakłada obowiązku płacenia podatku VAT na inne podmioty (sąd, strony procesu), lecz przesuwa jedynie moment powstania obowiązku jego płacenia z chwili wykonania usługi na, korzystniejszą dla biegłych, chwilę wypłaty im wynagrodzenia za sporządzoną opinię.

Reasumując, czynności wykonywane przez biegłego na rzecz sądu wykonywane na jego zlecenie, polegające na wydaniu opinii wypełniają dyspozycję art. 8 ust. 1 pkt 3 oraz art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) i podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.