INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 19.05.2010 r. (data wpływu 25.05.2010 r.) – uzupełnionym pismem z dnia 27.07.2010 r. (data nadania 28.07.2010 r., data wpływu 02.08.2010 r.) na wezwanie z dnia 20.07.2010 r. ( data nadania 20.07.2010 r., data odbioru 23.07.2010 r.) - o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie określenia kursu waluty do przeliczania na złote kosztów na potrzeby ewidencji oraz dla ustalenia różnic kursowych wg metody podatkowej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25.05.2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie określenia kursu waluty do przeliczania na złote kosztów na potrzeby ewidencji oraz dla ustalenia różnic kursowych wg metody podatkowej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka - Wnioskodawca (dalej: „Spółka”) prowadzi działalność w zakresie produkcji kół i osi kolejowych.

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Spółka zaangażowana jest w bieżącą współpracę z kontrahentami zagranicznymi, w rezultacie której Spółka zaciąga zobowiązania w walutach obcych oraz ponosi koszty wynikające z faktur wystawianych w walutach obcych przez jej zagranicznych kontrahentów.

Różnice kursowe dla celów podatkowych Spółka rozlicza w oparciu o tzw. podatkową metodę rozliczania różnic kursowych wskazaną przez ustawodawcę w art. 9b ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm., dalej jako: „ustawa o PDOP”). Oznacza to, iż Wnioskodawca ustala odpowiednio przychody oraz koszty podatkowe z tytułu różnic kursowych przy zastosowaniu zasad wskazanych przez ustawodawcę w art. 15a ustawy o PDOP.

Dla celów kalkulacji podatkowych różnic kursowych oraz przeliczenia na złote polskie (na potrzeby ewidencji kosztów w księgach rachunkowych) faktur oraz innych zagranicznych dowodów księgowych wystawianych w walutach obcych przez zagranicznych kontrahentów Spółka stosuje średni kurs wymiany waluty obcej ogłaszany przez Narodowy Bank Polski (dalej: NBP°) z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień wystawienia faktury lub innego zagranicznego dowodu księgowego dokumentującego poniesienie kosztu.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w przedstawionym stanie faktycznym prawidłowe jest podejście, że na potrzeby ewidencji kosztów w księgach rachunkowych oraz w celu obliczania wysokości podatkowych różnic kursowych - kursem walutowym właściwym dla ustalenia/przeliczenia wartości kosztu poniesionego w walucie obcej jest kurs z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień wystawienia faktury lub innego dowodu księgowego przez zagranicznego kontrahenta...

Stanowisko Spółki:

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o PDOP, koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu.

Aby zatem prawidłowo wykazać w ewidencji rachunkowej wysokość poniesionych kosztów w walucie obcej należy w pierwszej kolejności określić dzień poniesienia kosztu, a następnie zastosować właściwy kurs średni ogłaszany przez NBP.

Dla potrzeb ustalenia podatkowych różnic kursowych i związanej z tym konieczności przeliczenia kosztu wyrażonego w walucie obcej na złote stosuje się przepisy art. 15a wskazanej ustawy.

Przepis art. 15a ust. 6 ustawy o PDOP wyraźnie stanowi, iż w celu ustalenia różnic kursowych należy dokonać m.in. ustalenia wartości poniesionego kosztu przy zastosowaniu kursu średniego NBP z ostatniego dnia poprzedzającego dzień poniesienia kosztu, przy czym za koszt poniesiony uważa się - zgodnie z art. 15a ust. 7 ustawy o PDOP - koszt wynikający z otrzymanej faktury (rachunku) albo innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku).

Zdaniem Spółki - ustosunkowując się do powołanych wyżej przepisów prawa podatkowego należy stwierdzić, że na potrzeby:

• ewidencji w księgach rachunkowych kosztów wyrażonych w walutach obcych oraz

• ustalania różnic kursowych dla celów podatkowych

• za dzień poniesienia kosztu należy przyjąć dzień wystawienia faktury przez kontrahenta zagranicznego. W konsekwencji, dla celów przeliczenia na złote polskie wartości kosztu zakupu towarów bądź usług wyrażonego w walutach obcych, należy stosować kurs średni NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień wystawienia faktury (rachunku).
  
  

Biorąc pod uwagę powyższe, zdaniem Spółki, do przeliczenia wartości kosztu poniesionego w walucie obcej, udokumentowanego fakturą lub rachunkiem, należy zastosować kurs walutowy właściwy dla dnia poniesienia tego kosztu, którym jest dzień wystawienia tych dokumentów przez kontrahenta zagranicznego.

Zaprezentowany powyżej sposób rozumienia przepisów ustawy o PDOP, dotyczący sposobu przeliczania na złote polskie kosztów wyrażonych w walutach obcych został przyjęty w wielu indywidualnych interpretacjach organów podatkowych, wydawanych na wniosek podatników. Przykładowo, w interpretacji z dnia 24 grudnia 2009 r., sygn. IPPB5/423-595/09-3/IŚ Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie stwierdził, że:

„(...) Należy wskazać, iż przy ustalaniu różnic kursowych powinien być uwzględniany dzień wystawienia faktury. Z art. 15a ust. 7 ustawy o PDOP wynika bowiem, iż przy różnicach kursowych za koszt poniesiony uważa się koszt wynikający z otrzymanej faktury (rachunku) lub innego dowodu w przypadku braku faktury, a zatem przy przeliczeniu waluty obcej na złote należy przyjmować kurs średni NBP z dnia poprzedzającego dzień wystawienia faktury, a nie dzień otrzymania faktury lub ujęcia (zaksięgowania) kosztu. Mając na celu ujednolicenie rozliczeń podatkowych z ewidencją rachunkową związaną z transakcjami walutowymi z tytułu zobowiązań, uzasadnione jest zatem, aby przy przeliczaniu kosztu poniesionego zastosować jednolity kurs średni NBP z dnia poprzedzającego dzień wystawienia faktury (…)”.

W podobnym tonie wypowiedział się Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 25 czerwca 2009 r., sygn. IPPB5/423-179/09-2/IŚ:

„(...) w świetle regulacji ustawy o PDOP - dla potrzeb ustalenia różnic kursowych - Spółka winna stosować do przeliczania na złote kosztów uzyskania przychodów kurs średni ogłaszany przez NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu: tj. poprzedzającego dzień wystawienia faktury (rachunku) przez dostawców (...)”.

Potwierdzenie zaprezentowanego stanowiska znalazło się również w innych interpretacjach indywidualnych, wydawanych przez organy podatkowe: np. w piśmie Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 24 kwietnia 2008 r., sygn. IBPB3/423-68/08/MO oraz w piśmie Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 27 sierpnia 2008 r., sygn. IP-PB3-423-781/08-2/ER.

Reasumując, Spółka stoi na stanowisku, że kierując się brzmieniem art. 15 ust. 1 ustawy o PDOP, a także art. 15a ust. 2 pkt 2 i ust. 3 pkt 2 w związku z art. 15a ust. 6 i ust. 7 tej ustawy należy przyjąć, że kurs waluty z dnia poniesienia kosztu odpowiada średniemu kursowi waluty ogłaszanemu przez NBP w ostatnim dniu roboczym poprzedzającym dzień wystawienia faktury przez zagranicznego kontrahenta.

Mając na uwadze przedstawione powyżej argumenty, Spółka wniosła, jak na wstępie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Spółki w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej w tym zakresie oceny stanowiska Spółki.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.