INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Gminy, przedstawione we wniosku z dnia 2 lutego 2010 r. (data wpływu 8 lutego 2010 r.) uzupełnionym pismem z dnia 12 kwietnia 2010 r. (data wpływu 16 kwietnia 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania oraz dokumentowania czynności wniesienia wkładu niepieniężnego do spółki z ograniczoną odpowiedzialnością – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 8 lutego 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania oraz dokumentowania czynności wniesienia wkładu niepieniężnego do spółki z ograniczoną odpowiedzialnością. Przedmiotowy wniosek został w dniu 16 kwietnia 2010 r. uzupełniony poprzez doprecyzowanie opisu zdarzenia przyszłego oraz o własne stanowisko w sprawie.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Gmina (dalej Gmina) jako jednostka samorządu terytorialnego realizuje zadania ustawowe mające na celu zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty, w tym realizuje zadania własne z zakresu gospodarki wodnej oraz wodociągów i zaopatrzenia w wodę, kanalizacji, usuwania i oczyszczania ścieków komunalnych, utrzymania czystości i porządku oraz urządzeń sanitarnych. W związku z tym, w latach 1980 i 1990 wybudowano stacje uzdatniania wody, oczyszczalnie ścieków, zakupiono i zamontowano hydrofory, pompy głębinowe, zbiorniki i odstojniki. Gmina nigdy nie odzyskała podatku naliczonego dotyczącego realizacji powyższych inwestycji i nigdy też takie prawo jej nie przysługiwało. Niektóre oczyszczalnie ścieków powstały w 2007 r.

W 2007 r. Gmina utworzyła Gminne Przedsiębiorstwo Komunalne Sp. z o.o., którego statutową działalnością jest m.in.: pobór i uzdatnianie wody (PKD 41.00), działalność usługowa w zakresie rozprowadzania wody (PKD 41.00), wykonywanie instalacji wodnokanalizacyjnych (PKD 45.33), odprowadzanie i oczyszczanie ścieków (PKD 90.01), gospodarowanie odpadami (PKD 90.02). Działalność ta prowadzona jest na terenie Gminy i ma charakter zbiorowy. Gmina posiada 100% udziałów w Spółce.

Gmina chciałaby dokonać w bieżącym roku wniesienia wkładu niepieniężnego w postaci wyżej wymienionych środków trwałych, tj.: stacje uzdatniania wody wraz z urządzeniami towarzyszącymi oraz oczyszczalnie ścieków, realizując tym samym postanowienie aktu założycielskiego Spółki, które brzmi: „podwyższenie kapitału zakładowego do kwoty dwudziestu milionów złotych (20.000.000 zł) w terminie do dnia 31 grudnia 2015 r. i towarzyszące temu odpowiednie zwiększenie udziałów o dalsze udziały po pięćset złotych (500 zł) każdy – nie stanowi zmiany umowy Spółki, przy czym udziały mogą być wnoszone gotówką lub aportem”.

W uzupełnieniu do wniosku Gmina wskazała, iż:

• jest zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym,

• stacja uzdatniania wody (dalej SUW) została wybudowana przez Gminę w 1987 r. W dniu 2 maja 2007 r. SUW został przekazany protokolarnie do używania dla Gminnego Przedsiębiorstwa Komunalnego na podstawie zawartej umowy użyczenia. Zatem, dostawa przedmiotowej budowli nie będzie dokonana w ramach pierwszego zasiedlenia. Przed majem 2007 r. sieci wodociągowe i kanalizacyjne były przekazane w zarząd Przedsiębiorstwom Wodno-Kanalizacyjnym, dla których Gmina nie była organem założycielskim,

• pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budowli upłynie więcej czasu niż 2 lata,

• w okresie od 1987 r. ponosiła wydatki na ulepszenie przedmiotowej budowli lecz nigdy nie miała prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. W latach 1999-2001 poniesiono wydatki w wysokości 9.699 zł, tj. 19,6% wartości początkowej SUW, a w 2008 r. poniesiono wydatki na ulepszenie w wysokości 35.890 zł, tj. 42,06% wartości początkowej SUW. Od wymienionych wydatków Gmina nigdy nie dokonała odliczenia podatku VAT,

• po dokonaniu ulepszeń obiekt nie był wykorzystywany do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług,

• okres użytkowania tzw. „urządzeń towarzyszących” przez Gminę wyniósł więcej niż pół roku od nabycia prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel.
  
  

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w związku z wniesieniem aportu do Spółki Gmina O… będzie musiała zapłacić podatek VAT i jeśli tak – to czy będzie musiała wystawić fakturę VAT Spółce i czy Spółka będzie musiała kwotę podatku zapłacić Gminie...

Zdaniem Wnioskodawcy, Gmina nie będzie musiała zapłacić podatku VAT w związku z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług, gdyż są to towary używane i Gminie nigdy nie przysługiwało w stosunku do tych towarów prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Gmina stoi na stanowisku, że będzie musiała wystawić fakturę VAT dla Gminnego Przedsiębiorstwa Komunalnego Sp. z o.o. w przypadku zarówno jeśli będzie musiała zapłacić podatek VAT, jak i wtedy gdy okaże się, że dostawa SUW poprzez wniesienie aportu będzie zwolniona od podatku VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Towarami, w świetle art. 2 pkt 6 ustawy, są rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Przez dostawę towarów, stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Aport to wkład na utworzenie lub powiększenie majątku spółki, który daje prawo do udziału w jej zyskach. Przedmiotem aportu mogą być pieniądze (aporty pieniężne), rzeczy lub prawa (aporty rzeczowe) oraz umiejętności, kompetencje techniczne, czy zawodowe.

Z uwagi na powyższe, wniesienie aportu (wkładu niepieniężnego) do spółki prawa handlowego lub cywilnego spełnia definicję dostawy towarów – następuje tutaj przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Wobec powyższego, mamy do czynienia z odpłatną dostawą towarów w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy, podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych (art. 15 ust. 6 ustawy).

Należy zaznaczyć, że jednostki samorządu terytorialnego takie jak gminy, powiaty czy województwa, są innymi niż organy władzy publicznej uczestnikami sektora finansów publicznych, zatem nie korzystają z wyłączenia z opodatkowania, o którym mowa w art. 15 ust. 6 ustawy, lecz są objęte zwolnieniem wskazanym w § 12 ust. 1 pkt 12 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 24 grudnia 2009 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 224, poz. 1799). Zgodnie z tym przepisem, zwalnia się od podatku czynności związane z wykonywaniem zadań publicznych nałożonych odrębnymi przepisami, wykonywane w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność przez jednostki samorządu terytorialnego, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

W myśl art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (t. j. Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1591 ze zm.), gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność.

Natomiast, zgodnie z art. 6 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym, do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów.

Art. 7 ust. 1 pkt 3 powołanej ustawy stanowi, iż zaspakajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty należy do zadań własnych gminy – w szczególności zadania te obejmują sprawy wodociągów i zaopatrzenia w wodę, kanalizacji, usuwania i oczyszczania ścieków komunalnych, utrzymania czystości i porządku oraz urządzeń sanitarnych, wysypisk i unieszkodliwiania odpadów komunalnych, zaopatrzenia w energię elektryczną i cieplną oraz gaz.

Zwolnienie od podatku VAT jednostek samorządu terytorialnego jest możliwe tylko wtedy, gdy wykonują one czynności w ramach przypisanych im specyficznych zadań i funkcji samorządowych (publicznych). Natomiast, powołany przepis § 12 ust. 1 pkt 12 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 24 grudnia 2009 r. jednoznacznie wskazuje, iż zwolnieniem od podatku nie są objęte czynności realizowane przez jednostki samorządu terytorialnego, wykonywane na podstawie umów cywilnoprawnych.

Biorąc pod uwagę opis sprawy stwierdzić należy, iż wniesienie przedmiotowych środków trwałych w formie wkładu niepieniężnego do spółki prawa handlowego będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług jako odpłatna dostawa towarów. Podmiotem dokonującym odpłatnej dostawy towarów w analizowanej sytuacji będzie Gmina. Czynność ta nie będzie korzystała ze zwolnienia, o którym mowa w powołanym przepisie w § 12 ust. 1 pkt 12 ww. rozporządzenia, bowiem jak wykazano powyżej, zwolnienie to nie dotyczy czynności wykonywanych przez jednostki samorządu terytorialnego na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Z opisu sprawy wynika, iż Gmina w 1987 r., jako czynny podatnik podatku od towarów i usług, w ramach własnych zadań określonych w art. 7 ust. 1 pkt 3 ustawy o samorządzie gminnym, zrealizowała inwestycję polegającą na budowie stacji uzdatniania wody wraz z urządzeniami towarzyszącymi oraz oczyszczalnie ścieków. Od maja 2007 r. Gminne Przedsiębiorstwo Komunalne, na podstawie zawartej umowy użyczenia, użytkuje ww. środki trwałe.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie definiują pojęcia umowy użyczenia, dlatego też należy odwołać się do art. 710 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.), który stanowi, iż przez umowę użyczenia użyczający zobowiązuje się zezwolić biorącemu, przez czas oznaczony lub nieoznaczony, na bezpłatne używanie danej mu w tym celu rzeczy.

Zatem, istotnymi cechami tej umowy są dwa elementy: oddanie rzeczy w używanie na pewien czas oraz jej nieodpłatność.

Powyższe oznacza, iż oddanie do bezpłatnego używania na podstawie umowy użyczenia – na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług – stanowi nieodpłatne świadczenie usług.

Ponadto, w treści wniosku wskazano, iż sieci wodociągowe i kanalizacyjne przed majem 2007 r. (czyli przed oddaniem ich do używania w ramach umowy użyczenia) były przekazane w zarząd Przedsiębiorstwom Wodno-Kanalizacyjnym, dla których Gmina nie była organem założycielskim.

Nadmienić należy, że według art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Przez dostawę towarów, stosownie do przepisu art. 7 ust. 1 ustawy, należy rozumieć przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…). Natomiast świadczenie usług, w myśl art. 8 ust. 1 ustawy, to każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Z treści powołanego wyżej przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 jednoznacznie wynika, że dostawa towarów i świadczenie usług, co do zasady, podlega opodatkowaniu podatkiem VAT jedynie wówczas, gdy czynności te są wykonywane odpłatnie. Ustawodawca jednakże przewidział od powyższej reguły wyjątki, które zostały zawarte – w przypadku dostawy towarów – w art. 7 ust. 2 ustawy oraz – w przypadku świadczenia usług – w art. 8 ust. 2 ustawy.

W myśl art. 8 ust. 2 ustawy, nieodpłatne świadczenie usług niebędące dostawą towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług, jeżeli nie są one związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa, a podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług związanych z tymi usługami, w całości lub w części, traktuje się jako odpłatne świadczenie usług.

Zatem, aby nieodpłatne świadczenie usług podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług muszą być spełnione łącznie dwa warunki, a mianowicie:

• brak związku świadczonych usług z prowadzonym przez podatnika przedsiębiorstwem,

• istnienie prawa podatnika do odliczenia w całości lub w części podatku naliczonego związanego ze świadczonymi usługami.
  
  

Za usługi niezwiązane z prowadzeniem przedsiębiorstwa należy uznać wszelkie usługi, których świadczenie odbyło się bez związku z potrzebami prowadzonej działalności gospodarczej. Niedopełnienie któregokolwiek z warunków określonych w art. 8 ust. 2 ustawy o VAT jest podstawą do traktowania nieodpłatnej usługi jako niepodlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Wobec powyższego, czynność oddania przez Wnioskodawcę w użyczenie na rzecz Gminnego Przedsiębiorstwa Komunalnego stacji uzdatniania wody, nie rodzi obowiązku podatkowego w podatku VAT. Również oddanie w zarząd majątku wytworzonego w ramach realizacji przedmiotowej inwestycji, nie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, z uwagi na nieodpłatność tej czynności oraz fakt, iż nie miał w tym przypadku zastosowania art. 8 ust. 2 ustawy – nieodpłatne przekazanie inwestycji do użytkowania odbyło się w związku z prowadzoną przez Gminę działalnością (wykonywanie we własnym imieniu i na własną odpowiedzialność zadań publicznych, wskazanych w art. 7 ust. 1 pkt 3 ustawy o samorządzie gminnym).

Z uwagi na fakt, iż przedmiotem aportu będą stacje uzdatniania wody wraz z urządzeniami towarzyszącymi oraz oczyszczalnie ścieków, konieczne jest dokonanie oceny czy aport ten, pomimo, iż stanowi odpłatną dostawę towarów, nie będzie korzystał ze zwolnienia od opodatkowania na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, zgodnie z którym zwolnieniem z podatku VAT objęta została dostawa budynków, budowli lub ich części.

W związku z powyższym istotne jest ustalenie, czy wybudowane przez Gminę stacje uzdatniania wody wraz z urządzeniami towarzyszącymi oraz oczyszczalnie ścieków są budowlą, o której mowa w art. 2 pkt 6 ustawy.

Jak już wspomniano na wstępie, towarami w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług, są rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej.

Polska Klasyfikacja Obiektów Budowlanych, wprowadzona do stosowania rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) (Dz. U. Nr 112, poz. 1316 ze zm.), dokonuje klasyfikacji obiektów budowlanych rozumianych jako konstrukcje połączone z gruntem w sposób trwały, wykonane z materiałów budowlanych i elementów składowych, będące wynikiem prac budowlanych. Natomiast przez budynki rozumie się zadaszone obiekty budowlane wraz z wbudowanymi instalacjami i urządzeniami technicznymi, wykorzystywane dla potrzeb stałych. Przystosowane są do przebywania ludzi, zwierząt lub ochrony przedmiotów.

W tym miejscu należy wskazać, iż zgodnie z definicją zawartą w art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (t. j. Dz. U. z 2006 r. Nr 156, poz. 1118 ze zm.), przez „obiekt budowlany” należy rozumieć:

1. budynek wraz z instalacjami i urządzeniami technicznymi,
2. budowlę stanowiącą całość techniczno-użytkową wraz z instalacjami i urządzeniami,
3. obiekt małej architektury.

Natomiast, „budowlą” jest każdy obiekt budowlany niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, jak: lotniska, drogi, linie kolejowe, mosty, wiadukty, estakady, tunele, przepusty, sieci techniczne, wolno stojące maszty antenowe, wolno stojące trwale związane z gruntem urządzenia reklamowe, budowle ziemne, obronne (fortyfikacje), ochronne, hydrotechniczne, zbiorniki, wolno stojące instalacje przemysłowe lub urządzenia techniczne, oczyszczalnie ścieków, składowiska odpadów, stacje uzdatniania wody, konstrukcje oporowe, nadziemne i podziemne przejścia dla pieszych, sieci uzbrojenia terenu, budowle sportowe, cmentarze, pomniki, a także części budowlane urządzeń technicznych (kotłów, pieców przemysłowych, elektrowni wiatrowych i innych urządzeń) oraz fundamenty pod maszyny i urządzenia, jako odrębne pod względem technicznym części przedmiotów składających się na całość użytkową (art. 3 pkt 3 cyt. ustawy).

Z kolei przez urządzenia budowlane, zgodnie z art. 3 pkt 9 Prawa budowlanego – należy rozumieć urządzenia techniczne związane z obiektem budowlanym, zapewniające możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem, jak przyłącza i urządzenia instalacyjne, w tym służące oczyszczaniu lub gromadzeniu ścieków, a także przejazdy, ogrodzenia, place postojowe i place pod śmietniki.

Z przytoczonych wyżej definicji wynika, iż stacja uzdatniania wody wraz z urządzeniami towarzyszącymi oraz oczyszczalnie ścieków stanowią obiekt budowlany.

Art. 41 ust. 1 ustawy stanowi, iż stawka podatku wynosi 22% (…). Oprócz stawki podstawowej, na wybrane grupy towarów i usług, ustawodawca przewidział stawki preferencyjne oraz zwolnienie od podatku.

I tak, w myśl art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

W świetle wyżej przytoczonego przepisu, kluczowym dla ustalenia zasad opodatkowania dostawy budynku używanego jest ustalenie, kiedy nastąpiło jego pierwsze zasiedlenie i jaki upłynął okres od tego momentu.

Przez pierwsze zasiedlenie – zgodnie z art. 2 pkt 14 ustawy – rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30 % wartości początkowej.

Aby można było mówić o pierwszym zasiedleniu, musi dojść do oddania budynku (budowli) do użytkowania w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu. Jeżeli zatem podatnik wybuduje obiekt lub go zmodernizuje, przy czym nakłady na ulepszenie przekraczają 30% jego wartości początkowej, a następnie obiekt ten (lub ulepszenie) zostanie oddany do użytkowania (wprowadzony do ewidencji środków trwałych), nie oznacza to, że został on zasiedlony. Oddanie do użytkowania nie nastąpiło bowiem w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu. Pierwsze zasiedlenie będzie miało miejsce wówczas, gdy wybudowany lub zmodernizowany budynek (obiekt) zostanie sprzedany lub np. oddany w dzierżawę, bowiem zarówno sprzedaż, jak i dzierżawa są czynnościami podlegającymi opodatkowaniu.

Analizując powyższe przepisy stwierdzić należy, iż jeżeli dostawa budynków, budowli lub ich części nie będzie mogła korzystać ze zwolnienia zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, wówczas należy poddać badaniu zaistnienie przesłanek wynikających z przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

1. w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
2. dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Zgodnie z art. 43 ust. 7a ustawy, warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10a lit. b, nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat.

Gmina wskazała, iż przedmiotowa budowla została wybudowana w 1987 r., jednakże nigdy nie przysługiwało jej prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z faktur dokumentujących wydatki poniesione na realizację przedmiotowej inwestycji i nigdy nie dokonano takiego odliczenia. W trakcie użytkowania przedmiotowej budowli, Wnioskodawca ponosił wydatki na jej ulepszenie lecz nigdy nie miał prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od poniesionych nakładów i nigdy nie dokonano odliczenia podatku VAT.

Biorąc pod uwagę powołane przepisy oraz opis sprawy stwierdzić, iż używanie budowli przez samego Wnioskodawcę, który wcześniej je wybudował nie spełnia definicji pierwszego zasiedlenia. Nie został bowiem spełniony warunek oddania tych budowli do użytkowania w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi po ich wybudowaniu lub ulepszeniu. Również przez pierwsze zasiedlenie nie można uznać oddania przez Gminę sieci wodociągowej i kanalizacyjnej w zarząd oraz w użyczenie, gdyż są to czynności, które nie podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT.

Wobec powyższego, dokonując analizy opisu sprawy stwierdzić należy, iż w przedmiotowej sprawie mamy do czynienia z aportem budowli w ramach pierwszego zasiedlenia, o którym mowa w art. 2 pkt 14 ustawy, bowiem czynność wniesienia aportem środków trwałych podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, jako odpłatna dostawa towarów. Jednakże, z uwagi na fakt, iż Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z faktur dotyczących wydatków związanych z realizacją powyższej inwestycji, jak również nie ponosił on wydatków na ulepszenie przedmiotowej budowli, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, to w przedmiotowej sprawie zastosowanie znajdzie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy.

Mając na uwadze treść powołanych przepisów oraz opis sprawy stwierdzić należy, że aport przedmiotowych budowli tj. stacji uzdatniania wody wraz z urządzeniami towarzyszącymi oraz oczyszczalnie ścieków)przez Gminę do Gminnego Przedsiębiorstwa Komunalnego Sp. z o.o., będzie korzystać ze zwolnienia od podatku od towarów i usług, na podstawie przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy. Bowiem Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z faktur dokumentujących budowę przedmiotowych nieruchomości oraz nie ponosił on wydatków na jej ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zgodnie z art. 106 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy (...).

W myśl art. 106 ust. 8 ustawy, minister właściwy do spraw finansów publicznych, w drodze rozporządzenia:

1. określi szczegółowe zasady wystawiania faktur, dane, które powinny zawierać, oraz sposób i okres ich przechowywania;
2. może określić wzory faktur dla wszystkich lub niektórych rodzajów czynności;
3. może określić przypadki, w których faktury mogą być wystawiane przez inne przedmioty niż wymienione w ust. 1 i 2, oraz szczegółowe zasady i warunki wystawiania faktur w takich przypadkach.

Na podstawie delegacji ustawowej zawartej w powołanym artykule, Minister Finansów wydał rozporządzenie z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1337 ze zm.), zwane dalej rozporządzeniem.

Stosownie do regulacji § 4 ust. 1 rozporządzenia, zarejestrowani podatnicy jako podatnicy VAT czynni, posiadający numer identyfikacji podatkowej, wystawiają faktury oznaczone wyrazami „FAKTURA VAT”.

Elementy, jakie co najmniej powinna zawierać faktura stwierdzająca dokonanie sprzedaży, zostały określone w § 5 ust. 1 rozporządzenia i są to:

1. imiona i nazwiska lub nazwy bądź nazwy skrócone sprzedawcy i nabywcy oraz ich adresy;
2. numery identyfikacji podatkowej sprzedawcy i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 10 i 11;
3. numer kolejny faktury oznaczonej jako „FAKTURA VAT”;
4. dzień, miesiąc i rok wystawienia faktury, a w przypadku, gdy data ta różni się od daty sprzedaży, również datę sprzedaży; w przypadku sprzedaży o charakterze ciągłym podatnik może podać na fakturze miesiąc i rok dokonania sprzedaży, pod warunkiem podania daty wystawienia faktury;
5. nazwa (rodzaj) towaru lub usługi;
6. miara i ilość sprzedanych towarów lub zakres wykonanych usług;
7. cena jednostkowa towaru lub usługi bez kwoty podatku (cenę jednostkową netto);
8. wartość towarów lub wykonanych usług, których dotyczy sprzedaż, bez kwoty podatku (wartość sprzedaży netto);
9. stawki podatku;
10. suma wartości sprzedaży netto towarów lub wykonanych usług z podziałem na poszczególne stawki podatku i zwolnionych od podatku oraz niepodlegających opodatkowaniu;
11. kwota podatku od sumy wartości sprzedaży netto towarów (usług), z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku;
12. kwota należności ogółem wraz z należnym podatkiem.
    
    

W myśl § 5 ust. 7 rozporządzenia, w przypadku dostawy towarów lub świadczenia usług zwolnionych od podatku zwolnionych od podatku ma podstawie art. 43 ust. 1 ustawy albo przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3 ustawy, poza danymi określonymi w ust. 1 pkt 5, wskazuje się również:

1. symbol towaru lub usługi, określony w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, jeżeli ustawa lub przepisy wykonawcze do ustawy powołują ten symbol lub
2. przepisy ustawy albo aktu wydanego na podstawie ustawy, na podstawie którego podatnik stosuje zwolnienia od podatku, lub
3. przepis dyrektywy, który zwalnia od podatku te dostawę lub to świadczenie.

W świetle powyższego, Wnioskodawca dokonując wniesienia wkładu niepieniężnego w postaci środków trwałych, tj. stacji uzdatniania wody wraz z urządzeniami towarzyszącymi oraz oczyszczalnie ścieków, będzie zobowiązany do udokumentowania tej czynności za pomocą faktury VAT, uwzględniając wymogi wynikające z § 5 rozporządzenia z dnia 28 listopada 2008 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Zainteresowanego w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe, jednakże z uwagi na zastosowanie innej argumentacji niż wskazana przez Wnioskodawcę.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

W niniejszej interpretacji załatwiono wniosek dotyczący podatku od towarów i usług, natomiast w sprawie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.