INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 19.04.2010r. (data wpływu 21.04.2010r.), uzupełnionego na wezwanie z dnia 24.06.2010r. (data doręczenia 29.06.2010r.) pismem z dnia 02.07.2010r. (data nadania 02.07.2010r., data wpływu 06.07.2010r.) - o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie konsekwencji podatkowych zawartych kontraktów terminowych typu forward - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21.04.2010r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie konsekwencji podatkowych zawartych kontraktów terminowych typu forward.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny/ zdarzenie przyszłe.

Spółka jest spółką celową i została utworzona w celu realizacji inwestycji polegającej na budowie kompleksu biurowego w Warszawie. Do momentu zakończenia budowy i oddania inwestycji do używania jako środka trwałego jest to główny przedmiot działalności Spółki.

W celu realizacji wskazanego powyżej projektu Spółka zaciągnęła w austriackim banku (dalej: „Bank”) kredyt inwestycyjny wyrażony w EUR.

Zgodnie z ustaleniami z Bankiem, poszczególne transze finansowania przekazywane są zgodnie z ustalonym z Bankiem harmonogramem na podstawie wniosków o wypłatę każdorazowo przygotowanych przez Spółkę (tj. utilisation request”) najpierw bezpośrednio na konto prowadzone przez Bank w EUR i wskazane odpowiednio w utilisation request (a więc zgodnie z bieżącym zapotrzebowaniem Spółki), a następnie na wskazane przez Spółkę konta prowadzone przez polskie banki w EUR i PLN (przy czym w tym przypadku ostateczny stosunek kwot w EUR i PLN uzależniony był każdorazowo od opisanych poniżej wartości wynikających z zawartych przez Spółkę kontraktów terminowych).

W celu wyeliminowania ryzyka kursowego wynikającego z faktu, iż co do zasady wydatki inwestycyjne ponoszone przez Spółkę są wyrażone w PLN, Spółka zawarła w lutym 2009 r. 15 walutowych kontraktów terminowych typu forward, mających zabezpieczyć przyszłe wypłaty poszczególnych transz kredytu. Dodatkowo, Spółka zawarła z Bankiem w tym samym terminie 3 kontrakty terminowe zabezpieczające kurs wymiany waluty dla potencjalnych dodatkowych transz środków (planowanych w okresie (i) od 20.03.2009 do 16.09.2009, (ii) od 16.09.2009 do 20.01.2010 oraz (iii) od 20.01.2010 do 20.04.2010.

Celem tych dodatkowych kontraktów było zabezpieczenie Spółki przed niedoborem PLN wynikającym z potencjalnego błędnego oszacowania przyszłego zapotrzebowania na PLN w chwili budżetowania projektu.

Z punktu widzenia zaciągniętego kredytu i realizowanej w Warszawie inwestycji, zabezpieczenie przed niekorzystnymi wahaniami kursów walut polegało na ustaleniu z Bankiem — poprzez zawarcie kontraktów terminowych — kursu EUR/PLN po jakim Spółka dostarczy Bankowi w określonym terminie określoną ilość EIJR (odpowiadającą całości bądź części odpowiedniej transzy kredytu, oszacowaną przez siebie na podstawie zakładanego zapotrzebowania na PLN) i dokona tym samym wymiany EUR na PLN w dniach rozliczenia poszczególnych kontraktów, zgodnych co do zasady z planowanymi przez Spółkę wypłatami kolejnych transz kredytu.

Zawarcie tych umów nie tylko znacznie ograniczyło (i nadal ogranicza) ryzyko kursowe, ale także zabezpieczyło (i nadal zabezpiecza) płynność finansową Spółki, umożliwiając jej bieżące regulowanie zobowiązań inwestycyjnych oraz prawidłową realizację budżetu projektu.

Spółka pragnie podkreślić, iż wskazane powyżej kontrakty zostały zawarte wyłącznie w celu zabezpieczenia ryzyka kursowego związanego z kredytem inwestycyjnym zaciągniętym przez Spółkę w EUR.

Dla zobrazowania opisanego powyżej stanu faktycznego Spółka pragnie przykładowo wskazać, iż w dniu 4 lutego 2010 r. w odpowiednim utilisation request Spółka zawnioskowała o wypłatę w lutym 2010 r. kwoty X EUR wskazując równocześnie, iż kwota ta ma zostać w pierwszym etapie przetransferowana na kontro prowadzone przez Bank, a następnie na zostać przelana na polskie rachunki prowadzone dla Spółki w następujący sposób: (i) kwota Y PLN (odpowiadająca wartości odpowiedniego kontraktu terminowego zawartego przez Spółkę z terminem realizacji na luty 2010) na rachunek prowadzony w PLN oraz (ii) różnica pomiędzy kwotą X EUR i Y PLN (a dokładnie jej równowartością w EUR wynikającą z kontraktu terminowego) na rachunek prowadzony w EUR.

Zgodnie z pismem Spółki z dnia 02.07.2010r. przedmiotowe kontrakty terminowe mają charakter rzeczywisty.

W związku z powyższym Spółka wystąpiła z prośbą o odpowiedź na pytania:

1. Czy ujemny wynik (strata) powstały w związku z realizacją kontraktów forward zwiększa wartość początkową inwestycji w czasie jej realizacji...
2. Czy dodatni wynik (zysk) powstały w związku z realizacją kontraktów forward zmniejsza wartość początkową inwestycji w czasie jej realizacji...
   
   

Stanowisko Spółki.

Zdaniem Spółki, dla celów podatku dochodowego od osób prawnych, wynik osiągnięty w związku z realizacją osiągnięty w związku z realizacją kontraktów forward zawartych przez Spółkę w związku z realizacją inwestycji polegającej na budowie kompleksu biurowego wpływa na wartość początkową tej inwestycji.

Zdaniem Spółki ujemny wynik (strata) powstały — przed dniem oddania inwestycji do używania — w związku z realizacją kontraktów forward zabezpieczających finansowanie inwestycji zwiększa jej wartość początkową.

W przypadku natomiast, gdy w związku z realizacją kontraktów Spółka osiągnie przed dniem oddania inwestycji do używania wynik dodatni (zysk), wartość początkowa inwestycji ulegnie odpowiedniemu pomniejszeniu.

Zauważyć bowiem należy, iż zgodnie z treścią art. 16g ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2000 r., nr 54, poz. 654, ze zm., dalej: „ustawa o PDOP”) zawartość początkową środków trwałych uważa się w razie - ich wytworzenia we własnym zakresie — koszt wytworzenia.

Natomiast w myśl art. 16g ust. 4 ustawy o PDOP, za koszt wytworzenia uważa się wartość, w cenie nabycia, zużytych do wytworzenia środków trwałych: rzeczowych składników majątku i wykorzystanych usług obcych kosztów wynagrodzeń za pracę wraz z pochodnymi, inne koszty dające się zaliczyć do wartości wytworzonych środków trwałych. Do kosztów wytworzenia nie zalicza się: kosztów ogólnych zarządu, kosztów sprzedaży oraz pozostałych kosztów operacyjnych i kosztów operacji finansowych, w szczególności odsetek od pożyczek (kredytów) i prowizji, z wyłączeniem odsetek i prowizji naliczonych do dnia przekazania środka trwałego do używania.

Spółka wskazuje, że użycie przez ustawodawcę zwrotu, iż do kosztu wytworzenia środka trwałego zalicza się „inne koszty dające się zaliczyć do wartości wytworzonych środków trwałych” oznacza iż katalog wydatków, które należy uwzględnić w kosztach wytworzenia środka trwałego ma charakter otwarty. Daje te podstawę dla uznania, że do kosztów wytworzenia zalicza się wszelkie wydatki poniesione do dnia przekazania środka trwałego do używania pod warunkiem, że pozostają one w ścisłym związku z realizowaną inwestycją. Powyższe stanowisko zostało potwierdzone między innymi w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (dalej: WSA) w Warszawie z dnia 26 października 2009 (sygn. akt III SA/Wa 552/09), w którym sąd wskazał, że „użyty w przepisie art. 16g ust. 4 u.p.d.o.p. zwrot „koszty dające się zaliczyć do wartości wytworzonych środków trwałych” oznacza wydatki, które są ponoszone w wyniku podjęcia procesu wytwarzania środka trwałego. Ów ścisły związek tych wydatków z procesem inwestycyjnym skutkuje tym, że składają się one łącznie na wartość substancji wytwarzanego środka trwałego. Zdaniem Sądu, wydatkami takimi są wydatki, co do których nie ma wątpliwości, że nie wystąpiłyby, gdyby podatnik nie wytwarzał we własnym zakresie środka trwałego. Świadczy o tym również wyłączenie w art. 16g ust. 4 u.p.d.o.p. z grupy wydatków zaliczanych do kosztów wytworzenia kosztów ogólnych zarządu, gdyż tego rodzaju koszty występują niezależnie od tego czy podatnik realizuje inwestycję, gdyż są to koszty nie dające się przypisać do konkretnego produktu wytwarzanego przez podatnika.” W świetle wniosków płynących z cytowanego powyżej orzeczenia, do kosztów wytworzenia środka trwałego zaliczyć należy ogół kosztów, które nie zostałyby poniesione przez Spółkę, gdyby nie rozpoczęto przedsięwzięcia inwestycyjnego, wpływających bezpośrednio na możliwość realizacji inwestycji.

Spółka dodaje, że powyższy pogląd jest już ugruntowany w orzecznictwie i znajduje odzwierciedlenie także w innych wyrokach sądów administracyjnych.

W ocenie Spółki, zawarcie kontraktów terminowych forward jest ściśle związane z przeprowadzaną przez Spółkę inwestycją, gdyż ma na celu: ograniczenie ryzyka kursowego związanego z kredytem inwestycyjnym zaciągniętym przez Spółkę w związku z realizacją inwestycji polegającej na budowie kompleksu biurowego. Oczywistym jest też, iż gdyby nie inwestycja oraz zaciągnięty w walucie obcej na korzystnych dla Spółki warunkach kredyt Spółka nie zawierałaby transakcji zabezpieczających wypłatę kolejnych transz kredytu, a tym samym zabezpieczających realizację zobowiązań inwestycyjnych. Z tego też powodu zdaniem Spółki wynik na realizacji kontraktów powinien zostać zaliczony do kosztu wytworzenia środka trwałego, a tym samym powinien zostać uwzględniony w wartości początkowej inwestycji zarówno w przypadku, gdy w związku z realizacją kontraktów Spółka osiągnie zysk, jak i stratę.

Na prawidłowość przedstawionego przez Spółkę stanowiska wskazuje także zdaniem Spółki treść art. 16 ust 1 pkt 8b ustawy o PDOP, który wprost przewiduje możliwość zaliczenia wydatków związanych z instrumentami pochodnymi do wartości początkowej środków trwałych. Zgodnie z tym przepisem, nie uznaje się za koszty uzyskania przychodów wydatków związanych z nabyciem pochodnych instrumentów finansowych — do czasu realizacji praw wynikających z tych instrumentów albo ich odpłatnego zbycia — o ile wydatki te, stosowanie do art. 16g ust. 3 i 4 ustawy o PDOP, nie powiększają wartości początkowej środka trwałego oraz wartości niematerialnych i prawnych.

Definicja pochodnych instrumentów finansowych ujęta została natomiast w przepisie art. 16 ust. 1b ustawy o PDOP, stosownie do którego, przez pochodne instrumenty finansowe, rozumie się prawa majątkowe, których cena zależy bezpośrednio lub pośrednio od ceny towarów, walut obcych, waluty polskiej, złota dewizowego, platyny dewizowej lub papierów wartościowych, albo od wysokości stóp procentowych lub indeksów, a w szczególności opcje i kontrakty terminowe.

W świetle powyższego, uznać należy, że zawarte przez Spółkę kontrakty forward zabezpieczające finansowanie projektu realizowanego przez Spółkę stanowią pochodne instrumenty finansowe, a wynik osiągnięty w związku z ich realizacją powinien być uwzględniony w wartości początkowej środka trwałego. Jeżeli w dniu realizacji instrumentu finansowego — między wartością na dzień zawarcia kontraktu, a jego wartością na dzień realizacji — wystąpi wynik ujemny, wówczas koszt wytworzenia środka trwałego należy powiększyć o tę stratę.

Natomiast w przeciwnym wypadku, to jest jeżeli w dniu realizacji instrumentu finansowego między wartością na dzień zawarcia kontraktu, a jego wartością na dzień realizacji, wystąpi wynik dodatni, konsekwentnie koszt wytworzenia środka trwałego należy pomniejszyć o ten zysk.

Spółka wskazuje, iż stanowisko organów podatkowych (w indywidualnych sprawach podatników) — zgodnie z którym wynik powstały w związku z realizacją kontraktów terminowych zabezpieczających finansowanie inwestycji powinien być uwzględniony w wartości początkowej inwestycji — zostało potwierdzone między innymi w:

1. Interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 10 sierpnia 2009r. ILP3/423-360/09-2/ŁM, w treści której wskazano, że „jeżeli nabycie pochodnego instrumentu finansowego służy zabezpieczeniu transakcji nabycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 16 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, to stosownie do art. 16g ust. 3 i 4 tej ustawy, wszelkie wydatki poniesione w celu nabycia tego instrumentu oraz jego realizacji powiększają wartość środka trwałego lub wartości niematerialnej czy prawnej.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika również, iż Spółka w celu ograniczenia ryzyka kursowi zabezpieczenia płynności w finansowaniu procesu inwestycyjnego zawiera np. kontrakty forward, kontrakty SWAP. Zabezpieczenie przed niekorzystnymi wahaniami kursów walut polega najczęściej w takich wypadkach na ustaleniu z bankiem kursu wymiany, po jakim Spółka dokona wymiany waluty w dacie rozliczenia instrumentu pochodnego.

Reasumując, skutki realizacji transakcji zabezpieczających finansowanie inwestycji — w myśl art. 16g ust. 3 i 4 w związku z art. 16 ust. 1 pkt 8b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych - powinny zostać zaliczone do wartości początkowej inwestycji do momentu oddania jej do użytkowania.”

2. Interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 17 lipca 2009 r., ILPB3/423-297/09-2/MM, w treści której wskazano, iż „Spółka zawarła umowę ramową o wsp6pracy w zakresie transakcji terminowych i pochodnych oraz dodatkową transakcji walutowych — forward. Umowa służyła zabezpieczeniu przed ryzykiem kursowym wartości nabywczej środków pieniężnych pozyskiwanych w EURO. Wobec odmiennej niż prognozowano sytuacji na rynku walut, Spółka ponosi koszty w związku z realizacją praw wynikających z tych umów.

Reasumując powyższe, skutki finansowe wynikające z zawartej umowy ramowej zabezpieczającej ciągłość finansową projektu inwestycyjnego związane z wytworzeniem w ramach tej inwestycji środków trwałych do dnia oddania ich do używania stanowią koszty uzyskania przychodów, poprzez dokonywane odpisy amortyzacyjne, jako część składowa kosztu wytworzenia środków trwałych.”

3. Interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 2 czerwca 2009 r., IPPB5/423-130/09-4/IŚ, w treści której Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie odpowiadając na pytanie: Czy w świetle przepisów o podatku dochodowym od osób prawnych wynik (ujemny bądź dodatni) zrealizowany na transakcji zabezpieczającej kurs waluty obcej zawartej w celu zagwarantowania i zabezpieczenia finansowania inwestycji powinien zostać zaliczony do wartości początkowej środków trwałych do momentu oddania inwestycji do użytkowania...” zgodził się w pełni ze stanowiskiem podatnika, zgodnie z którym „wynik na realizacji transakcji terminowej zabezpieczającej kredyt związany z inwestycją powinien wpływać na wartość początkową środka trwałego do momentu oddania inwestycji do użytkowania.”

4. Interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie Z dnia 21 listopada 2008 r, IPPB3/423-1309/08-3/ER, w treści której Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie zgodził się ze stanowiskiem podatnika dotyczącym zwiększenia wartości początkowej nabywanego środka trwałego, zgodnie z którym „w przypadku nabycia środków trwałych ich wartość początkową powiększa się o koszty związane z ich zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego do używania. Zdaniem Spółki, do takich kosztów można zaliczyć wydatki, które Spółka ponosi w związku z osiągnięciem ujemnego wyniku na instrumencie pochodnym typu NDF. Na takie podejście wskazuje art. 16 ust. 1 pkt 8b updop, który wprost przewiduje możliwość kapitalizacji wydatków związanych z instrumentami pochodnymi do wartości początkowej środków trwałych.

W konsekwencji, w sytuacji gdy Spółka wykazuje stratę z tytułu realizacji kontraktu NDF zabezpieczającego kurs waluty w związku z nabyciem środka trwałego, to strata ta. powinna zwiększać wartość początkową tego środka dla celów pdop.”

Jednocześnie Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, w treści tej interpretacji za nieprawidłowe uznał stanowisko podatnika, zgodnie z którym, „wynik na realizacji kontraktu NDF zabezpieczającego kurs waluty obcej w związku z wytworzeniem we własnym zakresie środka trwałego powinien być rozpoznany na bieżąco w rachunku podatkowym Spółki”, wskazując przy tym w treści uzasadnienia, iż „do wartości początkowej środka trwałego zalicza się ogół kosztów poniesionych w związku z jego wytworzeniem od momentu rozpoczęcia inwestycji aż do momentu przekazania środka trwałego do używania.

Użycie przez ustawodawcę zwrotu iż do kosztu wytworzenia środka trwałego zalicza się inne koszty dające się zaliczyć do wartości wytworzonych środków trwałych” oznacza, iż katalog wydatków poniesionych w związku z wytworzeniem środka trwałego powiększających jego wartość początkową jest otwarty. Mogą, więc mieć miejsce również inne, nie wymienione wprost w przepisie koszty, które będą miały wpływ na wartość początkową danego składnika majątku.

W związku z powyższym wszelkie wydatki, poniesione w ceru nabycia instrumentu finansowego non delivery forward (NDF) oraz jego realizacji, do dnia oddania środków trwałych do używania, winny zwiększać ich wartość początkową.

Nabycie pochodnego instrumentu finansowego służy zabezpieczeniu transakcji związanych z nabywaniem składników służących wytwarzaniu środków trwałych, o których mowa w art. 16 ust. 1 pkt 1 ustawy i stosowanie do art. 16g ust 4 wszelkie wydatki ponoszone w celu nabycia tego instrumentu oraz jego realizacji powinny korygować koszt wytworzenia środka trwałego zarówno gdy realizacja kontraktu przynosi Spółce straty jak też zyski.

Podsumowując, dla celów podatku dochodowego od osób prawnych, wynik osiągnięty w związku z realizacją kontraktów terminowych forward zawartych przez Spółkę w związku z realizacją inwestycji polegającej na budowie kompleksu biurowego wpływa na wartość początkową tej inwestycji w ten sposób, że ujemny wynik (strata) powstały w związku z realizacją kontraktów zabezpieczających finansowanie inwestycji zwiększa wartość początkową środka trwałego do dnia oddania go do używania. W przypadku natomiast, gdy w związku z realizacją kontraktów Spółka osiągnie wynik dodatni (zysk) wartość początkowa środka trwałego ulegnie zmniejszeniu o ten zysk osiągnięty do dnia przekazania środka trwałego do używania.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej w tym zakresie oceny stanowiska wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w przypadku interpretacji dotyczącej zdarzenia przyszłego – stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.