INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 31 marca 2010 r. (data wpływu 2 kwietnia 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie powstania u pracownika przychodu ze stosunku pracy – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 kwietnia 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie powstania u pracownika przychodu ze stosunku pracy.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Lasy Państwowe są państwową jednostką organizacyjną Skarbu Państwa nieposiadającą osobowości prawnej i reprezentującą Skarb Państwa w zakresie zarządzanego mienia. W skład Lasów Państwowych wchodzą następujące jednostki organizacyjne: Dyrekcja Generalna Lasów Państwowych, regionalne dyrekcje lasów państwowych, nadleśnictwa oraz inne jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej. Lasami Państwowymi kieruje Dyrektor Generalny przy pomocy dyrektorów regionalnych dyrekcji lasów państwowych. Lasy Państwowe działają w oparciu o przepisy ustawy z dnia 28 września 1991 r. o Lasach (Dz. U. z 2005 r. Nr 45, poz. 435 ze zm.). Jednostki organizacyjne Lasów Państwowych nie są jednostkami budżetowymi w rozumieniu ustawy o finansach publicznych.

Dyrektor Regionalnej Dyrekcji Lasów Państwowych wykonuje zadania ustawowe wynikające z ustawy o lasach przy pomocy dwóch zastępców, z których jeden jest zastępcą ds. ekonomicznych. Zarówno dyrektor Regionalnej Dyrekcji Lasów Państwowych, jak i jego zastępcy, są pracownikami w rozumieniu przepisów kodeksu pracy.

W następstwie kontroli podatkowej dotyczącej naliczenia podatku VAT od zakupów współfinansowanych ze środków UE w 2004 r. aktualnie prowadzone jest postępowanie przed Drugim Urzędem Skarbowym dotyczące narażenia na uszczuplenie podatku VAT.

W czasie postępowania, zastępcy dyrektora ds. ekonomicznych, który w czasie objętym postępowaniem przygotowawczym był również głównym księgowym, przedstawiono zarzut popełnienia przestępstwa między innymi z art. 56 ustawy karnej skarbowej. Zagrożenie wysoką karą grzywny, jak i bezpośredni interes Regionalnej Dyrekcji Lasów Państwowych, a wynikający z subsydiarnej odpowiedzialności, o której mowa w art. 24 § 1 w związku z art. 184 § 1 ustawy karnej skarbowej sprawił, iż Regionalna Dyrekcja Lasów Państwowych zdecydowała się skorzystać z pomocy profesjonalnego pełnomocnika - adwokata specjalizującego się w obronie w sprawach karnych skarbowych. Pełnomocnik zobowiązał się do reprezentowania interesów RDLP w toczącym się postępowaniu przed organem podatkowym oraz związaną z tym bezpośrednio obroną podejrzanego Zastępcy Dyrektora RDLP ds. ekonomicznych. Za świadczoną usługę obrony w sprawie karnej skarbowej pełnomocnik wystawił fakturę VAT na RDLP.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w świetle art. 12 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14. poz. 176 ze zm.) nieodpłatne skorzystanie przez pracownika z pomocy prawnej adwokata, który reprezentuje w tym samym postępowaniu interesy pracodawcy i którego usługi opłacił pracodawca, jest dla pracownika przychodem ze stosunku pracy, skutkującym koniecznością pobrania zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych...

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z treścią art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za nie wykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Sposób redakcji wskazanego przepisu prowadzi do wniosku, iż katalog zdarzeń, zaliczonych do przychodów ze stosunku pracy jest katalogiem otwartym. W szczególności brak jest konkretyzacji świadczeń pieniężnych, ponoszonych za pracownika i innych nieodpłatnych świadczeń. Opisany przez Wnioskodawcę stan faktyczny sprawy wskazuje, iż odpowiedzi na postawione pytanie poszukiwać należy w interpretacji sygnalizowanych powyżej zagadnień, tj. w kontekście świadczenia pieniężnego ponoszonego za pracownika lub zakwalifikowania zdarzenia jako innego nieodpłatnego świadczenia.

Dodać należy, iż jak dotąd brak jest orzecznictwa administracji jak również interpretacji organów podatkowych bezpośrednio związanej z sygnalizowanym problemem. Z kolei przedmiotem analizy doktryny w kontekście pojęcia świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika oraz inne nieodpłatne świadczenia były takie zdarzenia, jak między innymi wykupienie pracownikowi pakietu medycznego, czy tez sfinansowanie prywatnych rozmów telefonicznych. W tym kontekście panuje zbieżny pogląd, iż opłacenie pracownikowi pakietu medycznego lub sfinansowanie prywatnych rozmów telefonicznych stanowi przychód ze stosunku pracy w rozumieniu art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych tylko wówczas, gdy pracodawca pokrywa wydatki imiennie za każdego pracownika.

Tak między innymi Janusz Marciniuk w Komentarzu do art. 12 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (Wydawnictwo C.H. Beck Rok 2009 wydanie 10).

Tymczasem w stanie faktycznym sprawy, pełnomocnik wynajęty przez Wnioskodawcę ma reprezentować wprost interesy Regionalnej Dyrekcji Lasów Państwowych w kontekście cytowanych wcześniej przepisów kodeksu karnego skarbowego o odpowiedzialności subsydiarnej w ramach postępowania, w którym zarzuty postawiono pracownikowi Wnioskodawcy. Co prawda zainteresowany pracownik może skorzystać bezpośrednio z porady i obrony pełnomocnika wynajętego przez pracodawcę, jednakże działań pracownika związanych ze stosowaniem prawa podatkowego, a skutkujących postawieniem zarzutów, nie sposób oderwać w tym przypadku od czynności podejmowanych bezpośrednio na rzecz pracodawcy, a więc również interesu pracodawcy w korzystnym zakończeniu sprawy. Decyzje, za które imiennie odpowiada pracownik, związane są bezpośrednio z pełnioną przez niego funkcją.

Mając na względzie, iż na tle sprawy opisanej powyżej interes pracodawcy i interes pracownika zazębiają się wzajemnie, zdaniem Wnioskodawcy skorzystanie przez pracownika z pomocy pełnomocnika, opłaconego przez pracodawcę, a który reprezentuje również interes pracodawcy w związku z art. 24 § 1 i art. 184 § 1 Kodeksu karnego skarbowego, nie podlega pod pojęcie przychodu ze stosunku pracy lub zrównanego ze stosunkiem pracy w rozumieniu art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Nadto nadmienić należy, iż pomoc prawna ma charakter incydentalny, dla potrzeb konkretnej sprawy i nie oznacza możliwości korzystania w przyszłości z pomocy prawnej finansowanej przez pracodawcę.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, źródłami przychodów są: stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Zgodnie z art. 11 ust. 1 cyt. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14 – 15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Stosownie do art. 12 ust. 1 powołanej ustawy, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za nie wykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Użyty powyżej zwrot „w szczególności” oznacza, że wymienione kategorie przychodów zostały wymienione jedynie przykładowo. Przychodem ze stosunku pracy i stosunków pokrewnych są więc wszelkiego rodzaju wypłaty i świadczenia skutkujące u podatnika powstaniem przysporzenia majątkowego, mające swoje źródło w łączącym pracownika z pracodawcą stosunku pracy lub stosunku pokrewnym.

W związku z powyższym, zatrudnienie przez pracodawcę adwokata do obrony pracownika będzie stanowiło przychód z art. 12 ust. 1 ww. ustawy – ze stosunku pracy i jako taki będzie podlegało opodatkowaniu.

Zgodnie z art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nie posiadające osobowości prawnej, zwane dalej „zakładami pracy”, są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy – wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Na podstawie art. 41 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych płatnicy, o których mowa w ust. 1, są obowiązani pobierać zryczałtowany podatek dochodowy od dokonywanych wypłat (świadczeń) lub stawianych do dyspozycji podatnika pieniędzy lub wartości pieniężnych z tytułów określonych w art. 29, art. 30 ust. 1 pkt 2, 4, 4a, 5 i 13 oraz art. 30a ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 5.

Z przedstawionych we wniosku informacji wynika, iż Wnioskodawca (pracodawca) zdecydował się skorzystać z pomocy profesjonalnego pełnomocnika - adwokata specjalizującego się w obronie w sprawach karnych skarbowych, gdzie pełnomocnik zobowiązał się do reprezentowania interesów RDLP w toczącym się postępowaniu przed organem podatkowym oraz związaną z tym bezpośrednio obroną podejrzanego Zastępcy Dyrektora RDLP ds. ekonomicznych.

Reasumując, w opinii tut. Organu obrona pracownika przez zatrudnionego przez Wnioskodawcę adwokata stanowić będzie dla tego pracownika przychód ze stosunku pracy, o którym mowa w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a w związku z tym, na Wnioskodawcy ciążyć będzie obowiązek płatnika z tytułu zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim, ul. Dąbrowskiego 13, 66-400 Gorzów Wielkopolski po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.