INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 10 maja 2010 r. (data wpływu 12 maja 2010 r.), uzupełnionym w dniu 28 lipca 2010 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie dokumentowania usług na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz zwolnienia z obowiązku prowadzenia ewidencji obrotu przy zastosowaniu kasy rejestrującej – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 maja 2010 r. został złożony wniosek, uzupełniony w dniu 28 lipca 2010 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie dokumentowania usług na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz zwolnienia z obowiązku prowadzenia ewidencji obrotu przy zastosowaniu kasy rejestrującej.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Od 2003 r. prowadzi Pan działalność gospodarczą w zakresie usług doradztwa prawnego (kancelaria radcy prawnego). Z tytułu prowadzenia tej działalności, od momentu jej rozpoczęcia, jest Pan podatnikiem podatku od towarów i usług na zasadach ogólnych. Co istotne, zasadniczo nie świadczy Pan usług na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej, niezależnie od zwolnienia przedmiotowego dla wykonywanej działalności, nie podlega Pan obowiązkowi ewidencjonowania sprzedaży przy pomocy kasy fiskalnej z uwagi na zbyt niskie obroty wobec osób prywatnych. W roku 2009 r. dokonał Pan rozszerzenia wpisu w ewidencji działalności gospodarczej poprzez objęcie nią także krótkotrwałego wynajmu domków letniskowych. Z tego tytułu przeprowadził Pan inwestycję, w wyniku której dysponuje domkami letniskowymi, które planuje wynajmować w okresie letnim. Podstawową grupę klientów stanowić będą osoby prywatne (osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej). Osoby te zwykle nie żądają wystawienia faktury VAT. Z nadesłanego w dniu 28 lipca 2010 r. uzupełnienia wynika, iż w Pana przekonaniu najwłaściwszą formą klasyfikacji świadczonych usług, w kontekście załącznika do rozporządzenia w sprawie zwolnienia z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących, jest według PKWiU z 1997 r. pozycja 55.23.13 – „usługi wynajmu umeblowanych lokali krótkotrwałego zakwaterowania”. Zwraca Pan jednak uwagę, iż w odnosząc się do zwolnienia określonego w poz. 5 załącznika (PKWiU 55.23.15), opis obu usług (klasyfikacji) jest w zasadzie tożsamy, przez co dopuszczalne powinno być także przyjęcie, iż świadczone przez Pana usługi mieszczą się w poz. 5 załącznika. Ponadto zwraca Pan uwagę, iż świadczone przez Pana usługi mieszczą się w poz. 35 załącznika, gdyż po pierwsze, są one świadczone na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej, a po drugie spełniają kryteria opisane w punkcie 1 i 2 tej pozycji.

Reasumując, w Pana ocenie istnieją podstawy, aby świadczone przez Pana usługi, zaliczyć do kategorii usług, o których mowa w poz. 5 lub 35 załącznika.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy można korzystać ze zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania przy pomocy kas rejestrujących w zakresie wynajmu domków letniskowych do czasu, aż sprzedaż usług wynajmu i usług prawniczych na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej przekroczy kwotę 40.000 zł...
2. Jak dokumentowany powinien być fakt uiszczenia zaliczki na poczet wynagrodzenia za pobyt w domku letniskowym oraz płatność końcowa, jeśli kwoty te płacone są przez osobę fizyczną nieprowadzącą działalności gospodarczej, osoba taka nie zażąda wystawienia faktury, a wartość sprzedaży na rzecz osób prywatnych uprawnia mnie do zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania przy pomocy kasy rejestrującej...
3. Czy po przekroczeniu kwoty uprawniającej do zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania przy pomocy kas rejestrujących powstanie obowiązek ewidencjonowania sprzedaży w zakresie usług wynajmu domków letniskowych przy pomocy kas fiskalnych, przy założeniu, że każda sprzedaż będzie ewidencjonowana przeze mnie za pomocą faktury VAT...

Ad. 1

Zdaniem Wnioskodawcy, w opisanym stanie faktycznym jest prawo do zastosowania zwolnienia z ewidencjonowania przy zastosowaniu kas rejestrujących, o którym mowa w § 3 ust. 1 pkt 3 w zw. z § 3 ust. 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia z dnia 23 grudnia 2009 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących. Uprawnienie do zwolnienia wynika z faktu nieprzekroczenia w roku ubiegłym progu 40.000 zł obrotu z tytułu sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej. Zwolnienie utraci moc po upływie dwóch miesięcy, licząc od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym nastąpi w trakcie 2010 r. przekroczenie kwoty obrotów w wysokości 40.000 zł z działalności, o której mowa w art. 111 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Wynika to z następujących argumentów: art. 111 ust. 1 ustawy stanowi, że podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących. Z kolei, zgodnie z § 3 „rozporządzenia w sprawie kas”, zwalnia się z obowiązku ewidencjonowania do dnia 31 grudnia 2010 r. m.in. podatników, u których kwota obrotu z działalności, o której mowa w art. 111 ust. 1 ustawy, nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym kwoty 40.000 zł i jeżeli wcześniej nie powstał wobec nich obowiązek ewidencjonowania. Jednocześnie pokreślenia wymaga, iż zgodnie z art. 2 pkt 22 ustawy, pod pojęciem sprzedaży rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów. Można zatem stwierdzić, iż na gruncie przepisów o VAT nie wprowadza się podziału na różnego rodzaju odrębne rodzaje sprzedaży, czy też „źródła sprzedaży" – w tym kontekście ustawa o podatku od towarów i usług różni się diametralnie od ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, która wyraźnie definiuje odrębne źródła przychodów.

Podobnie sprawa ma się z pojęciem „obrotu”, którym posługuje się zarówno ustawa o podatku od towarów i usług, jak i „rozporządzenie w sprawie kas”. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. A zatem, obrót to ogół kwot osiągniętych przez podatnika z tytułu realizowanej przez niego sprzedaży – w ramach rozliczenia podatnika nie dochodzi zatem do ustalenia odrębnych kwot obrotu z tytułu poszczególnych rodzajów jego aktywności gospodarczej realizowane w ramach jego indywidualnej działalności.

Uprawnione zatem jest stwierdzenie, że na gruncie przepisów o VAT ogół czynności wykonywanych przez podatnika wpływa w całości na jego sytuację prawną - nie można zatem przyjąć, iż w ramach jednej działalności gospodarczej (prowadzonej w oparciu o jeden wpis do ewidencji działalności gospodarczej) dochodzi do rozpoczęcia prowadzenia odrębnej, z punktu widzenia rozliczenia podatku od towarów i usług, działalności gospodarczej.

Reasumując, w przypadku rozszerzenia działalności (np. jak w sytuacji Wnioskodawcy – rozpoczęcia działalności wynajmu domków letniskowych w trakcie prowadzenia działalności polegającej na doradztwie prawnym), nie można mówić o rozpoczęciu sprzedaży w roku 2010 w rozumieniu przepisów „rozporządzenia w sprawie kas”. W efekcie, w opisanej sytuacji w stosunku do Wnioskodawcy nie znajdzie zastosowania przepis § 3 ust. 5 rozporządzenia w sprawie kas przewidujący próg zwolnienia w wysokości 20.000 zł. Dla podatników „rozpoczynających sprzedaż w 2010 r.”, lecz przepis § 3 ust. 1 pkt 3 przewidujący próg zwolnienia na poziomie 40.000 zł. W konsekwencji, na mocy § 3 ust. 1 pkt 3 i ust. 4 rozporządzenia w sprawie kas, przedmiotowe zwolnienie utraci moc po upływie dwóch miesięcy, licząc od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym i nastąpi w trakcie 2010 r. przekroczenie kwoty obrotów w wysokości 40.000 zł z działalności, o której mowa w art. 111 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Ad. 2

Zdaniem Wnioskodawcy, nie ma obowiązku dokumentowania sprzedaży (wpłaty zaliczki oraz wpłaty kwoty końcowej) ani w formie faktury zaliczkowej, ani też w formie faktury końcowej, a podstawą wpisu w ewidencji (rejestrze VAT) będzie wyciąg bankowy lub dokument kasowy potwierdzający dokonanie płatności przez kontrahenta. Rozważana kwestia dotyczy okresu, w którym Wnioskodawca jest zwolniony z obowiązku ewidencjonowania sprzedaży przy wykorzystaniu kasy rejestrującej.

Zgodnie z art. 106 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podatnicy są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy. Przepis ten stosuje się odpowiednio do wpłat zaliczkowych. Z punktu widzenia omawianego stanu faktycznego kluczowe znaczenie ma jednak przepis ust. 4 art. 106 ustawy o podatku od towarów i usług, który stanowi, iż podatnicy, o których mowa w ust. 1-3 art. 106, nie mają obowiązku wystawiania faktur osobom fizycznym nieprowadzącym działalności gospodarczej. Jednakże na żądanie tych osób, podatnicy są obowiązani do wystawienia faktury. Przepisu ust. 4 zdanie pierwsze nie stosuje się w przypadku sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju oraz wewnątrzwspólnotowej dostawy nowych środków transportu, które w każdym przypadku muszą być potwierdzone fakturami. Biorąc pod uwagę, iż opisana w stanie faktycznym działalność gospodarcza nie polega na sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju oraz wewnątrzwspólnotowej dostawie nowych środków transportu, stwierdzić trzeba, iż obowiązek dokumentowania sprzedaży za pomocą faktur powstanie wyłącznie w sytuacji, gdy wystawienia faktury zażąda nabywca usługi. Natomiast, gdy tego rodzaju żądanie nie zostanie zgłoszone, wpłaty zaliczkowe, jak i płatności końcowe uiszczane na poczet wynajmu domków letniskowych przez osoby fizyczne nie prowadzące działalności gospodarczej, nie wymagają dokumentowania fakturami.

Ad. 3

Zdaniem Wnioskodawcy, po przekroczeniu progu zwolnienia kwotowego (opisanego wyżej), Wnioskodawca będzie uprawniony do tego, aby nie ewidencjonować sprzedaży przy wykorzystaniu kas rejestrujących pod warunkiem, że każda sprzedaż dokonywana na rzecz osoby fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej będzie dokumentowana przy pomocy faktury VAT. Stanowisko to wynika z następujących argumentów. Zgodnie z § 2 rozporządzenia w sprawie kas, zwalnia się z obowiązku ewidencjonowania do dnia 31 grudnia 2010 r. sprzedaż w zakresie czynności wymienionych w załączniku do rozporządzenia. W pozycji 5 załącznika wymieniono: usługi krótkotrwałego zakwaterowania pozostałe, gdzie indziej niesklasyfikowane (z wyłączeniem usług hotelarskich i turystycznych) – których świadczenie przez podatnika w całym zakresie i dokumentowane jest fakturą. Wnioskodawca wskazuje, iż z udzielonej mu w dniu 15 stycznia 2010 r. przez urząd statystyczny w Łodzi odpowiedzi, wynika, że opisane usługi klasyfikować należy jako:

• PKWiU 55.20.1: „usługi obiektów noclegowych turystycznych i miejsce krótkotrwałego zakwaterowania" (zgodnie z PKWiU z 2008 r.),

• PKWiU 55.23.13-00.00: „usługi wynajmu pozostałych umeblowanych lokali krótkotrwałego zakwaterowania" (zgodnie z PKWiU z 2004 r.),

• PKWiU 55.23.13-00.00: „usługi wynajmu umeblowanych lokali krótkotrwałego zakwaterowania" (zgodnie z PKWiU z 1997 r.).

Biorąc pod uwagę powyższe, zdaniem Wnioskodawcy, świadczone przez niego usługi spełniają kryteria opisane w pozycji 5 załącznika do „rozporządzenia w sprawie kas”, a co za tym idzie, przy założeniu, iż sprzedaż tych usług dokumentowana będzie fakturą, nie zachodzi konieczność ewidencjonowania sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących. Niezależnie od powyższego zwolnienia, w pozycji 15 załącznika wymienia się: „usługi w zakresie wynajmowania nieruchomości na własny rachunek – których świadczenie przez podatnika w całym zakresie dokumentowane jest fakturą”. Zdaniem wnioskodawcy, świadczone przez niego usługi zakwalifikować można także i do tej kategorii.

Ponadto, w pozycji 35 załącznika wymienia się „świadczenie usług na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych, o ile łącznie zostaną spełnione następujące warunki:

1. każde świadczenie usługi dokonane przez podatnika jest dokumentowane fakturą, w której zawarte są w szczególności dane identyfikujące odbiorcę;
2. liczba wszystkich dokonanych operacji świadczenia usług, o których mowa w pkt 1, w 2009 r. nie przekroczyła 50, przy czym liczba odbiorców tych usług w tym okresie była mniejsza niż 20. Biorąc pod uwagę, iż wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej w 2009 r. nie przekroczył opisanych wyżej progów, przyjąć można, iż w jego przypadku zastosowanie znajdzie także zwolnienia opisane w pkt 35 załącznika do rozporządzenia w sprawie kas.

Wskazuje Pan, iż świadczone usługi mieszczą się w poz. 35 załącznika, gdyż po pierwsze, są one świadczone na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej, a po drugie spełniają kryteria opisane w punkcie 1 i 2 tej pozycji. Reasumując, w Pana ocenie istnieją podstawy, aby świadczone przez Pana usługi, zaliczyć do kategorii usług, o których mowa w poz. 5 lub 35 załącznika.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z brzmieniem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Przez świadczenie usług – w myśl art. 8 ust. 1 powołanej ustawy – rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7(…).

Na podstawie art. 8 ust. 3 ustawy, usługi wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, z zastrzeżeniem ust. 4, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, z wyjątkiem usług elektronicznych i usług turystyki, o których mowa w art. 119.

Należy wskazać, iż w myśl § 3 pkt 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. Nr 207 poz. 1293 ze zm.) – dla celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług do dnia 31 grudnia 2010 r. stosuje się Polską Klasyfikację Wyrobów i Usług (PKWiU), wprowadzoną rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 18 marca 1997 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. Nr 42 poz. 264 ze. zm).

Stosownie do treści art. 106 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

W myśl zaś art. 106 ust. 3 przepis m.in. ust. 1 stosuje się odpowiednio do części należności otrzymywanych przed wydaniem towaru lub wykonaniem usługi.

Natomiast z art. 106 ust. 4 wynika, że podatnicy, o których mowa w ust. 1-3, nie mają obowiązku wystawiania faktur, o których mowa w ust. 1 i 2, osobom fizycznym nieprowadzącym działalności gospodarczej. Jednakże na żądanie tych osób podatnicy są obowiązani do wystawienia faktury.

W świetle powyższego, obowiązek wystawienia faktury VAT nie wystąpi w sytuacji, w której nabywca towarów lub usług jest osobą fizyczną nieprowadzącą działalności gospodarczej. Jednak w sytuacji, gdy osoba taka zażąda faktury VAT, dokonujący sprzedaży jest zobowiązany do jej wystawienia.

Obowiązek w zakresie prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących wynika z art. 111 ustawy o podatku od towarów i usług.

W myśl ust. 1 tego przepisu, podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani do prowadzenia ewidencji obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Kwestie dotyczące między innymi zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących oraz terminów rozpoczęcia prowadzenia tej ewidencji, ustawodawca reguluje na mocy wydawanych rozporządzeń w zakresie kas rejestrujących.

W obecnym stanie prawnym, w przedmiotowym zakresie obowiązują przepisy rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 23 grudnia 2009 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących (Dz. U. Nr 224, poz. 1797).

Stosownie do § 2 powołanego rozporządzenia, zwalnia się z obowiązku ewidencjonowania do dnia 31 grudnia 2010 r. sprzedaż w zakresie czynności wymienionych w załączniku do rozporządzenia.

W poz. 5 tego załącznika wymieniono usługi krótkotrwałego zakwaterowania pozostałe, gdzie indziej niesklasyfikowane (z wyłączeniem usług hotelarskich i turystycznych) – których świadczenie przez podatnika w całym zakresie dokumentowane jest fakturą (PKWiU ex 55.23.15).

Natomiast w poz. 15 wymienionego załącznika wymieniono usługi w zakresie wynajmowania nieruchomości na własny rachunek – których świadczenie przez podatnika w całym zakrsie dokumentowane jest fakturą (PKWiU ex 70.2).

Oznaczenie w załączniku danej grupy „ex” oznacza, że zwolnienie odnosi się tylko do danej usługi z danego grupowania. Umieszczenie tego dopisku przy konkretnym symbolu statystycznym ma na celu zawężenie stosowania zwolnienia tylko do usług należących do wymienionego grupowania statystycznego, spełniającego określone warunki sprecyzowane przez ustawodawcę w rubryce „nazwa usługi”. Zatem wynikające z konkretnego załącznika zwolnienie dotyczy wyłącznie danej usługi z danego grupowania. Tym samym, nie należy utożsamiać usług o podobnie brzmiącym opisie a sklasyfikowanych w różnych podkategoriach danego grupowania.

Ze złożonego w dniu 28 lipca 2010 r. uzupełnienia do wniosku wynika, iż w Pana ocenie, najwłaściwszą klasyfikacją dla świadczonych usług w zakresie wynajmu domków letniskowych jest 55.23.13 – „usługi wynajmu umeblowanych lokali krótkotrwałego zakwaterowania”.

Biorąc powyższe pod uwagę stwierdzić należy, iż tak sklasyfikowane usługi nie zostały wymienione w załączniku do rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Trzeba bowiem podkreślić, iż jak wynika z powołanego wcześniej przepisu art. 8 ust. 3 ustawy, usługi wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, z zastrzeżeniem ust. 4, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, z wyjątkiem usług elektronicznych i usług turystyki, o których mowa w art. 119. Określając wykaz czynności zwolnionych z obowiązku ewidencjonowania przy zastosowaniu kasy rejestrującej stanowiący załącznik do powołanego rozporządzenia, normodawca wskazał konkretne świadczenia podlegające temu zwolnieniu, zawężając ich zakres do wskazanych podkategorii PKWiU.

Nie można się zatem zgodzić z Pana stwierdzeniem, iż zawarty w PKWiU opis usług sklasyfikowanych jako 55.23.13 „jest w zasadzie tożsamy” z opisem usług sklasyfikowanych jako 55.23.15, przez co dopuszczalne powinno być także przyjęcie, iż świadczone usługi w zakresie wynajmu domków letniskowych, dla których wskazał Pan PKWiU 55.23.13 mieszczą się w poz. 5 załącznika.

Mając powyższe na względzie, w tak przedstawionej sytuacji – wbrew Pana twierdzeniu – nie jest możliwe zastosowanie zwolnienia z obowiązku w zakresie kas rejestrujących na podstawie § 2 w powiązaniu poz. 5 lub poz. 15 załącznika do powołanego rozporządzenia.

Niezależnie od powyższego, w poz. 35 załącznika do powołanego rozporządzenia, wymieniono świadczenie usług na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych, o ile łącznie zostaną spełnione następujące warunki:²⁾

1. każde świadczenie usługi dokonane przez podatnika jest dokumentowane fakturą, w której zawarte są w szczególności dane identyfikujące odbiorcę;
2. liczba wszystkich dokonanych operacji świadczenia usług, o których mowa w pkt 1, w 2009 r. nie przekroczyła 50, przy czym liczba odbiorców tych usług w tym okresie była mniejsza niż 20 ³⁾

przy czym z objaśnień do poz. 35 załącznika wynika, że:

²⁾ nie dotyczy podatników, którzy rozpoczęli ewidencjonowanie tych usług (sprzedaży towarów) przed dniem 1 stycznia 2010 r.

³⁾ dotyczy również podatników rozpoczynających w 2010 r. wykonywanie sprzedaży, jeżeli do końca 2010 r. podatnik spełni warunki, o których mowa w poz. 35 załącznika, z tym że w przypadku podatników rozpoczynających wykonywanie czynności w drugiej połowie 2010 r., jeżeli liczba operacji świadczenia tych usług do końca roku nie przekroczy odpowiednio 25, a liczba odbiorców tych usług – 10.

Z powyższych zapisów wynika, iż podatnik może skorzystać z tego zwolnienia przedmiotowego wyłącznie w sytuacji, gdy nie rozpoczął ewidencjonowania tych usług przed 1 stycznia 2010 r., wszystkie świadczone przez niego usługi są dokumentowane fakturą identyfikującą odbiorcę oraz liczba dokonanych transakcji udokumentowanych fakturą na rzecz osób, o których mowa w art. 111 ust. 1 ustawy w 2009 r. nie przekroczyła 50, przy czym usługi te były wykonane w 2009 r. na rzecz mniej niż 20 kontrahentów.

Ponadto, stosownie do zapisu § 3 ust. 1 pkt 3 wymienionego rozporządzenia, zwalnia się z obowiązku ewidencjonowania do dnia 31 grudnia 2010 r. podatników, u których kwota obrotu z działalności, o której mowa w art. 111 ust. 1 ustawy, nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym 40.000 zł i jeżeli wcześniej nie powstał wobec nich obowiązek ewidencjonowania, z zastrzeżeniem ust. 4.

Z przedstawionego w złożonym wniosku opisu stanu faktycznego wynika, iż okresie letnim zamierza Pan w wynajmować domki letniskowe. Podstawową grupę klientów będą stanowiły osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej. Wcześniej prowadził Pan wyłącznie usługi w zakresie doradztwa prawnego, które, jak Pan wskazał, zasadniczo nie są świadczone na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej. Do tej pory nie powstał wobec Pana obowiązek w zakresie prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących z uwagi na zbyt niskie obroty.

Mając na uwadze przedstawiony opis zdarzenia przyszłego oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa podatkowego należy stwierdzić, iż mając na uwadze brzmienie § 3 ust. 1 pkt 3 powołanego rozporządzenia, do dnia 31 grudnia 2010 r. ma Pan prawo do korzystania ze zwolnienia podmiotowego z obowiązku prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej, o ile wcześniej, wartość sprzedaży na rzecz osób wymienionych w art. 111 ust. 1 ustawy, nie przekroczy kwoty 40.000 zł.

Odnosząc się natomiast do kwestii dokumentowania należy wskazać, iż świadcząc usługi na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej, co do zasady nie ma Pan obowiązku wystawiania faktur VAT z tytułu otrzymanej zaliczki na poczet wynagrodzenia za pobyt w domku letniskowym jak i kwoty końcowej, chyba że osoby te zażądają ich wystawienia. W tej sytuacji, podstawą do dokonania wpisów w ewidencji sprzedaży prowadzonej dla celów podatku od towarów i usług będzie, jak Pan słusznie wskazuje, wyciąg bankowy lub dokument kasowy potwierdzający dokonanie płatności przez kontrahenta. Powyższe jednak nie pozostaje bez wpływu na ewentualny obowiązek w zakresie prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej. Należy bowiem zauważyć, iż w przypadku przekroczenia kwoty obrotu z tytułu sprzedaży na rzecz osób, o których mowa w art. 111 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług w wysokości 40.000 zł, skorzystanie ze zwolnienia przedmiotowego na podstawie § rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 23 grudnia 2009 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących w powiązaniu z poz. 35 załącznika do tego rozporządzenia jest możliwe pod warunkiem, że przed 1 stycznia 2010 r. nie rozpoczęto ewidencjonowania usług przy zastosowaniu kas rejestrujących, wszystkie świadczone są dokumentowane fakturą identyfikującą odbiorcę, a liczba dokonanych transakcji udokumentowanych fakturą na rzecz osób, o których mowa w art. 111 ust. 1 ustawy w 2009 r. nie przekroczyła 50, przy czym usługi te były wykonane w 2009 r. na rzecz mniej niż 20 kontrahentów.

Reasumując, o ile byłyby spełnione są warunki określone w poz. 35 załącznika, a przed dniem 1 stycznia 2010 r., jak wynika ze złożonego wniosku, nie rozpoczął Pan prowadzenia przedmiotowej ewidencji, to będzie Pan mógł korzystać ze zwolnienia przedmiotowego na podstawie § 2 w powiązaniu z poz. 35 załącznika do dnia 31 grudnia 2010 r.

Należy zaznaczyć, iż zgodnie z Komunikatem Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005 roku w sprawie trybu udzielania, informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych (Dz. Urz. GUS Nr 1 poz. 11) zainteresowany podmiot sam klasyfikuje prowadzoną działalność, swoje produkty (wyroby i usługi), towary, środki trwałe i obiekty budowlane według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach, wprowadzonych rozporządzeniami Rady Ministrów lub stosowanych bezpośrednio na podstawie przepisów Wspólnoty Europejskiej i to jego obciążają ewentualne negatywne konsekwencje z tytułu błędnego zaklasyfikowania towarów i usług. Zatem tut. organ nie dokonywał oceny poprawności przedstawionych przez Wnioskodawcę klasyfikacji statystycznych. W związku z tym niniejszej odpowiedzi udzielono przy założeniu, że podana klasyfikacja jest prawidłowa.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu datowania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy Krajowe Biuro Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.