Rodzaj dokumentu
interpretacja indywidualna
Sygnatura
IBPBI/1/415-526/10/AP
Data
2010.08.11
Autor
Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach
Temat
Podatek dochodowy od osób fizycznych --> Zwolnienia przedmiotowe
Podatek dochodowy od osób fizycznych --> Koszty uzyskania przychodów
Słowa kluczowe
dofinansowanie
dofinansowanie
działalność gospodarcza
działalność gospodarcza
Fundusz Pracy
Fundusz Pracy
osoba bezrobotna
osoba bezrobotna
wyposażenie
wyposażenie
Istota interpretacji
Skutki podatkowe otrzymania z Powiatowego Urzędu Pracy jednorazowych środków na podjęcie działalności gospodarczej
Wniosek ORD-IN
2 MB
INTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 27 maja 2010 r. (data wpływu do tut. Biura 1 czerwca 2010 r.), uzupełnionym w dniach 26 lipca i 5 sierpnia 2010 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych otrzymania dotacji na rozpoczęcie działalności gospodarczej, pochodzącej ze środków Funduszu Pracy – jest prawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 1 czerwca 2010 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych otrzymania dotacji na rozpoczęcie działalności gospodarczej, pochodzącej ze środków Funduszu Pracy. Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismami z dnia 14 i 28 lipca 2010 r. Znak: IBPBI/1/415-526/10/AP, wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło w dniach 26 lipca i 5 sierpnia 2010 r.
W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:
W dniu 20 kwietnia 2010 r. Wnioskodawczyni zawarła z prezydentem miasta umowę w sprawie przyznania bezrobotnemu jednorazowych środków z Funduszu Pracy na rozpoczęcie działalności gospodarczej w zakresie usług tłumaczenia i nauczania języka angielskiego. Pomoc publiczna została udzielona w dniu 20 kwietnia 2010 r. na podstawie art. 46 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach runku pracy (Dz. U. z 2008 r. Nr 69 poz. 415 ze zm.). Jest pomocą de minimis (rozporządzenie komisji (WE) nr 1998/2006 z 15 grudnia 2006 r. w sprawie stosowania art. 87 i 88 Traktatu do pomocy de minimis (Dz. Urz. UE L 379 z 28 grudnia 2006 r.) Przyznane środki z Funduszu Pracy w kwocie 18.500 zł Wnioskodawczyni zamierza przeznaczyć na zakup sprzętu komputerowego, programów, słowników i mebli biurowych w celu osiągnięcia przychodów z działalności gospodarczej w zakresie usług tłumaczenia i nauczania języka angielskiego.
W dniu 11 maja 2010 r. Wnioskodawczyni dokonała wpisu do ewidencji działalności gospodarczej z datą rozpoczęcia działalności gospodarczej z dniem 7 czerwca 2010 r. Wnioskodawczyni zamierza prowadzić podatkową księgę przychodów i rozchodów oraz rozliczać się wg skali podatkowej. Nie będzie płatnikiem podatku do towarów i usług. Złożyła wniosek o nadanie nr REGON i NIP.
W uzupełnieniu wniosku wskazano, iż Wnioskodawczyni z otrzymanych środków zakupiła następujące składniki majątku: - Laptop w cenie 3.199,00 zł,
- Urządzenie wielofunkcyjne w cenie 1.149,00 zł
- Oprogramowanie komputerowe w cenie 1.049,00 zł
- Program tłumaczeniowy w cenie 2.975,58 zł
- Biurko biurowe w cenie 1.382,00 zł
- Regał aktowy w cenie 489,00 zł
- Półkę regałową w cenie 229,00 zł
- Fotel biurowy w cenie 529,00 zł
- Dwa krzesła w cenie 324,00 zł
- Niszczarkę w cenie 100,00 zł
- Mysz komputerową w cenie 59,90 zł
- Dwie kamerki komputerowe w cenie 117,80 zł
- Programy multimedialne do nauki języka angielskiego w cenie od 4,99 zł do 309,00 zł, na łączną kwotę 1.275,27 zł.
- Słowniki, literaturę fachową w cenie od 10,20 zł do 229,00 zł, na łączną kwotę 4.825,02 zł.
- Materiały biurowe (papier, segregatory, zszywki itp.) na kwotę 240,93 zł.
Wyżej podane ceny są cenami brutto. Składniki majątku opisane w punktach 1-14 zakupione zostały na podstawie faktur i nie stanowią środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, od których dokonuje się odpisów amortyzacyjnych. Przewidywany okresu użytkowania tych przedmiotów jest dłuższy niż rok, a wartość początkowa nie przekracza 3.500 zł. Składniki majątku wymienione w punkcie 15 (materiały biurowe) przeznaczone są do zużycia w ciągu 12 miesięcy. Wydatki poniesione na ich nabycie stanowią koszt uzyskania przychodu w miesiącu nabycia.
W związku z powyższym zadano następujące pytanie:
Czy wydatki opisane powyżej sfinansowane ze środków przyznanych bezrobotnemu na podjęcie działalności, o których mowa w art. 46 ust. 1 pkt 2 ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy będzie można uznać za koszty uzyskania przychodu i wpisać do podatkowej księgi przychodów i rozchodów na podstawie faktury...
Zdaniem Wnioskodawczyni, środki które otrzymała, jako bezrobotna na podjęcie działalności, są wolne od podatku dochodowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 121. Natomiast wydatki sfinansowane z jednorazowych środków przyznanych bezrobotnemu na podjęcie działalności gospodarczej na podstawie art. 46 ust. 1 pkt 2 ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy, stanowią koszty uzyskania przychodów. Wydatki, które zamierza ponieść w celu osiągnięcia przychodu nie zostały wymienione w art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, czyli nie zostały wyłączone z katalogu kosztów uzyskania przychodów. W art. 23 ust. 1 pkt 56 ww. ustawy, wymieniono wydatki i koszty sfinansowane z dochodów, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 46, 47a, 47c, 47d, 116, 122, 129, 136 i 137 z pominięciem art. 21 ust. 1 pkt 121. Z tego Wnioskodawczyni wnioskuje, że koszty finansowane z dochodów, o których mowa w art. 21 ust. 1 uważa się za koszty uzyskania przychodów. Zdaniem Wnioskodawczyni, zgodnie z art. 22d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, może nie dokonywać odpisów amortyzacyjnych od składników majątku opisanych w punktach 1-14. Wydatki poniesione na ich nabycie będą stanowić koszty uzyskania przychodów w miesiącu oddania ich do użytkowania.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.
W myśl art. 46 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (t.j. Dz. U. z 2008 r. Nr 69, poz. 415 ze zm.), starosta z Funduszu Pracy może przyznać bezrobotnemu jednorazowo środki na podjęcie działalności gospodarczej, w tym na pokrycie kosztów pomocy prawnej, konsultacji i doradztwa związane z podjęciem tej działalności (…). Szczegółowe warunki przyznania powyższych środków oraz refundacji zostały określone w rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 17 lutego 2010 r. zmieniającym rozporządzenie w sprawie dokonywania refundacji kosztów wyposażenia lub doposażenia stanowiska pracy dla skierowanego bezrobotnego oraz przyznawania bezrobotnemu środków na podjęcie działalności gospodarczej (Dz. U. Nr 30, poz. 156).
Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 121 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.), wolne od podatku dochodowego są jednorazowe środki przyznane bezrobotnemu na podjęcie działalności, o których mowa w art. 46 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy. Stosownie do art. 22 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 tej ustawy.
Aby zatem wydatek mógł zostać uznany za koszt uzyskania przychodu winien w myśl powołanego przepisu spełniać łącznie następujące warunki: - pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub ze źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
- nie znajdować się na liście wydatków nieuznanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
- być właściwie udokumentowany.
Analiza treści zarówno art. 22 ust. 1 jaki i art. 23 ww. ustawy wskazuje, że co do zasady, nie ma przeszkód, aby podatnik zaliczył do kosztów uzyskania przychodów wydatki poniesione na zakup wyposażenia sfinansowanego ze środków otrzymanych z Powiatowego Urzędu Pracy. Zauważyć przy tym należy, iż zgodnie z § 3 pkt 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz. U. Nr 152, poz. 1475 ze zm.), przez wyposażenie rozumieć należy rzeczowe składniki majątku, związane z wykonywaną działalnością, niezaliczone zgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowym, do środków trwałych. Przy czym, dokonując kwalifikacji podatkowej w ww. zakresie pod uwagę bierze się wartość jednostkową pojedynczej sztuki kompletnego i zdatnego do używania nabytego składnika majątku.
Zgodnie z § 4 ust. 1 pkt 2 ww. rozporządzenia, osoby fizyczne, spółki cywilne osób fizycznych, spółki jawne osób fizycznych oraz spółki partnerskie, o których mowa w § 2 ust. 1, obowiązane do prowadzenia księgi, zwane dalej "podatnikami", prowadzą ewidencję wyposażenia. Zgodnie z § 4 ust. 2 ww. rozporządzenia, ewidencją wyposażenia obejmuje się wyposażenie, którego wartość początkowa, w rozumieniu odrębnych przepisów, przekracza 1.500 zł. Ewidencja wyposażenia powinna zawierać co najmniej następujące dane: numer kolejny wpisu, datę nabycia, numer faktury lub rachunku, nazwę wyposażenia, cenę zakupu wyposażenia lub koszt wytworzenia, numer pozycji, pod którą wpisano w księdze koszt związany z nabyciem wyposażenia, datę likwidacji (w tym również datę sprzedaży lub darowizny) oraz przyczynę likwidacji wyposażenia (§ 4 ust. 3 ww. rozporządzenia). Za cenę zakupu uważa się zgodnie z § 3 pkt 2 ww. rozporządzenia cenę, jaką nabywca płaci za zakupione składniki majątku, pomniejszoną o podatek od towarów i usług, podlegający odliczeniu zgodnie z odrębnymi przepisami, a przy imporcie powiększoną o należne cło, podatek akcyzowy oraz opłaty celne dodatkowe, obniżoną o rabaty opusty, inne podobne obniżenia, w przypadku zaś otrzymania składnika majątku w drodze darowizny lub spadku - wartość odpowiadającą cenie zakupu takiego samego lub podobnego składnika.
Pamiętać jednakże należy, iż warunkiem zaliczenia określonego wydatku do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej jest istnienie związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy poniesionymi wydatkami, a przychodami z prowadzonej przez Wnioskodawczynię działalności gospodarczej (lub szerzej źródłem przychodu jakim jest działalność gospodarcza) oraz należyte udokumentowanie poniesionych wydatków. Fakt sfinansowania wydatków na zakup wyposażenia ze środków przyznanych osobie bezrobotnej z Powiatowego Urzędu Pracy na podjęcie działalności gospodarczej, nie wyklucza możliwości zaliczenia tych wydatków do kosztów uzyskania przychodów, mimo iż przyznane środki korzystają ze zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 121 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przepis ten nie został bowiem wymieniony w art. 23 ust. 1 pkt 56 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (w tzw. negatywnym katalogu kosztów), zgodnie z którym nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków i kosztów bezpośrednio sfinansowanych z dochodów (przychodów), o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 46, 47a, 47c, 47d, 116, 122, 129, 136 i 137.
Stosownie do treści art. 22a ust. 1 ww. ustawy amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania: - budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
- maszyny, urządzenia i środki transportu,
- inne przedmioty
-o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.
W myśl art. 22d ust. 1 ww. ustawy podatnicy mogą nie dokonywać odpisów amortyzacyjnych od składników majątku, o których mowa w art. 22a i 22b, których wartość początkowa, określona zgodnie z art. 22g, nie przekracza 3.500 zł; wydatki poniesione na ich nabycie stanowią wówczas koszty uzyskania przychodów w miesiącu oddania ich do używania. Z treści złożonego wniosku wynika, iż w dniu 20 kwietnia 2010 r. Wnioskodawczyni otrzymała z Urzędu Pracy jednorazowe środki na podjęcie działalności gospodarczej. Z ww. środków zakupiła składniki majątku, które zaliczyła do wyposażenia prowadzonej działalności gospodarczej, z uwagi na fakt iż wartość tych składników nie przekraczała 3.500 zł.
Mając powyższe na względzie stwierdzić należy, iż w przypadku, gdy jednostkowa wartość składnika majątku wykorzystywanego w prowadzonej działalności gospodarczej powyżej 1 roku, jest wyższa niż 3.500zł, podatnik ma obowiązek wprowadzić go do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych i może dokonywać odpisów amortyzacyjnych od jego wartości początkowej.
Natomiast w przypadku, gdy wartość jednostkowa składnika majątku nie przekracza kwoty 3.500 zł, Wnioskodawczyni może wybrać jedną z następujących możliwości: - zaliczyć ww. składnik do środków trwałych i dokonywać odpisów amortyzacyjnych na zasadach ogólnych albo zamortyzować jednorazowo w miesiącu oddania do używania lub w miesiącu następnym (art. 22f ust. 3 ww. ustawy),
- nie zaliczyć ww. składnika do środków trwałych (lecz potraktować je jako wyposażenie), a wydatki poniesione na jego nabycie zaliczyć bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów w miesiącu oddania go do używania (art. 22d ust. 1 ww. ustawy).
Obowiązek i sposób dokonywania zapisów w podatkowej księgi przychodów i rozchodów określa ww. rozporządzenie w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów. Zgodnie z § 1 tego rozporządzenia, określa ono sposób prowadzenia księgi przychodów i rozchodów, zwanej dalej „księgą”, szczegółowe warunki, jakim powinna odpowiadać ta księga, aby stanowiła dowód pozwalający na określenie zobowiązań podatkowych, oraz szczegółowy zakres obowiązków związanych z jej prowadzeniem, a także terminy zawiadomienia naczelnika urzędu skarbowego o prowadzeniu księgi.
Reasumując stwierdzić należy, iż otrzymane z Powiatowego Urzędu Pracy jednorazowe środki na rozpoczęcie działalności gospodarczej nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, bowiem stanowią one przychód zwolniony z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 121 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Natomiast wydatki sfinansowane z tych środków przeznaczone na zakup składników majątku nie zaliczonych do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, a więc na gruncie przedmiotowej sprawy poniesione na nabycie wyposażenia mogą stanowić koszty uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej w miesiącu oddania ich do użytkowania. Tym samym winny zostać ujęte w podatkowej księdze przychodów i rozchodów.
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.
|