INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. u. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. u. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z o.o. przedstawione we wniosku z dnia 15 marca 2010 r. (data wpływu 18 marca 2010 r.), uzupełnionym pismem z dnia 20 maja 2010 r. (data wpływu 26 maja 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie korekty podatku należnego w związku z nieuregulowanymi wierzytelnościami – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 marca 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie korekty podatku należnego w związku z nieuregulowanymi wierzytelnościami. w dniu 26 maja 2010 r. przedmiotowy wniosek został uzupełniony o doprecyzowanie stanu faktycznego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca dokonał sprzedaży towaru. Faktura za sprzedaż została wystawiona zgodnie z przepisami. Towar dostarczono w dniu wystawienia faktury. Termin zapłaty wskazany na fakturze wynosił 45 dni. Dłużnik za fakturę płacił w kilku ratach. Przy ostatniej wpłacie, która wg dłużnika kończyła spłatę zadłużenia, Spółka naliczyła odsetki ustawowe od nieterminowych wpłat. Wpłata ta została przez Wnioskodawcę zaksięgowana w pierwszej kolejności na odsetki, w drugiej kolejności na należność główną. Dłużnik o takim sposobie rozliczenia wpłaty został przez Spółkę poinformowany pisemnie. Do dłużnika były także wcześniej wysyłane ponaglenia do zapłaty i noty odsetkowe. w wyniku takiego księgowania wpłaty, w księgach Spółki na koncie dłużnika widnieje nadal nierozliczona z nim w całości należność główna. Część długu, która pozostała nierozliczona składa się z wartości netto i podatku VAT. Od pozostałego długu Wnioskodawca ma nadal prawo naliczyć odsetki ustawowe.

Ponieważ, przeterminowanie należności głównej sięga już około roku, Spółka poinformowała dłużnika, że jeżeli nie zapłaci zobowiązania wobec niej w wymagalnym przepisami terminie, to Wnioskodawca skorzysta z prawa do ulgi na złe długi. Dłużnik nie dokonał zapłaty (wszystkie procedury wymagane przepisami do prawa skorzystania z ulgi na złe długi zostały przez Spółkę spełnione). w momencie składania deklaracji VAT-7 uwzględniającej ulgę, została ona zakwestionowana przez Urząd Skarbowy. Urząd pozostałość zadłużenia, która w księgach Spółki widnieje jako należność główna traktuje jako odsetki oraz twierdzi, że od odsetek nie można odliczyć podatku VAT.

Ze złożonego w dniu 26 maja 2010 r. uzupełnienia do wniosku wynika, iż:

1. dłużnik został zawiadomiony listem poleconym z potwierdzeniem odbioru o zamiarze skorygowania podatku należnego VAT,
2. dłużnik nie uregulował żadnej należności w terminie 14 dni od otrzymania zawiadomienia,
3. Spółka posiada oświadczenie z Urzędu Skarbowego dłużnika o jego czynnym statusie podatnika VAT. Urząd Skarbowy nie posiada informacji, że dłużnik jest w trakcie postępowania upadłościowego lub likwidacji,
4. wierzytelność została ujęta w deklaracji w miesiącu, w którym dokonana była sprzedaż jako obrót opodatkowany i podatek należny,
5. Wnioskodawca oraz dłużnik na dzień dokonania korekty są czynnymi podatnikami podatku VAT,
6. wierzytelność nie została zbyta,
7. faktura wystawiona w styczniu 2009 r., licząc od końca roku w którym została wystawiona nie upłynął jeszcze rok,
8. pomiędzy wierzycielem a dłużnikiem nie występuje związek o którym mowa w art. 32 ust. 2-4 ustawy o VAT.

Spółka oświadczyła również, iż kwestia o której mowa w wniosku nie została rozstrzygnięta przez organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w formie decyzji lub postanowienia.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy pozostałość zadłużenia kwalifikuje się do rozliczenia podatku w odniesieniu do nieściągalnych wierzytelności...

Zdaniem Wnioskodawcy, w momencie otrzymania ostatniej wpłaty kończącej wg urzędu skarbowego spłatę faktury i rozliczając tę wpłatę w pierwszej kolejności z notą odsetkową a w drugiej kolejności z należnością główną, Spółka ma jednak prawo do skorzystania z tej ulgi w takiej wysokości jaka pozostała po rozliczeniu noty odsetkowej. Na naliczenie odsetek i rozliczenie ich w pierwszej kolejności z otrzymanej wpłaty, a dopiero to co pozostanie na zaspokojenie należności głównej pozwala Kodeks cywilny.

Nota księgowa jest dokumentem księgowym uprawniającym do rozliczania zaistniałych zdarzeń. Odsetki zostały zaksięgowane w przychody firmy, od nich został naliczony i odprowadzony podatek dochodowy.

Kwota widniejąca w księgach jest nadal częścią niespłaconej należności głównej, składającą się z wartości netto i podatku VAT, od tej kwoty Zainteresowany ma nadal prawo naliczać odsetki. a wiec ma także prawo skorzystać z ulgi na złe długi.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 89a ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. u. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, podatnik może skorygować podatek należny z tytułu dostawy towarów lub świadczenia usług na terytorium kraju w przypadku wierzytelności, których nieściągalność została uprawdopodobniona, z zastrzeżeniem ust. 2-5. Korekta podatku dotyczy również kwoty podatku przypadającej na część kwoty wierzytelności odpisanej jako nieściągalna lub której nieściągalność została uprawdopodobniona.

Nieściągalność wierzytelności uważa się za uprawdopodobnioną w przypadku, gdy wierzytelność nie została uregulowana w ciągu 180 dni od upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze (art. 89a ust. 1a ustawy).

W myśl art. 89a ust. 2 ustawy, przepis ust. 1 stosuje się w przypadku, gdy spełnione są następujące warunki:

1. dostawa towarów lub świadczenie usług jest dokonywana na rzecz podatnika, o którym mowa w art. 15 ust. 1, zarejestrowanego jako podatnik VAT czynny, niebędącego w trakcie postępowania upadłościowego lub w trakcie likwidacji,
2. wierzytelności zostały uprzednio wykazane w deklaracji jako obrót opodatkowany i podatek należny,
3. wierzyciel i dłużnik na dzień dokonania korekty, o której mowa w ust. 1, są podatnikami zarejestrowanymi jako podatnicy VAT czynni,
4. wierzytelności nie zostały zbyte,
5. od daty wystawienia faktury dokumentującej wierzytelność nie upłynęły 2 lata, licząc od końca roku, w którym została wystawiona,
6. wierzyciel zawiadomił dłużnika o zamiarze skorygowania podatku należnego ze względu na wystąpienie okoliczności, o których mowa w ust. 1, a dłużnik w ciągu 14 dni od dnia otrzymania zawiadomienia nie uregulował należności w jakiejkolwiek formie.

Art. 89a ust. 3 ustawy stanowi, iż korekta podatku należnego może nastąpić w rozliczeniu za okres rozliczeniowy, w którym upłynął termin określony w ust. 2 pkt 6, nie wcześniej niż w rozliczeniu za okres, w którym wierzyciel uzyskał potwierdzenie odbioru przez dłużnika zawiadomienia, o którym mowa w ust. 2 pkt 6. Warunkiem dokonania korekty jest uzyskanie przez wierzyciela potwierdzenia odbioru przez dłużnika zawiadomienia, o którym mowa w ust. 2 pkt 6.

Stosownie do art. 89a ust. 4 ustawy, w przypadku gdy po dokonaniu korekty określonej w ust. 1 należność została uregulowana w jakiejkolwiek formie, podatnik, o którym mowa w ust. 1, obowiązany jest zwiększyć podatek należny w rozliczeniu za okres, w którym należność została uregulowana. w przypadku częściowego uregulowania należności podatek należny zwiększa się w odniesieniu do tej części.

Podatnik obowiązany jest wraz z deklaracją podatkową, w której dokonuje korekty podatku należnego określonej w ust. 1, zawiadomić o korekcie, o której mowa w ust. 1, właściwy dla podatnika urząd skarbowy wraz z podaniem kwot korekty podatku należnego (art. 89a ust. 5 ustawy).

Podatnik w ciągu 7 dni od dnia dokonania korekty podatku należnego wymienionej w ust. 1 obowiązany jest również zawiadomić dłużnika o tej czynności. Kopia zawiadomienia jest przesyłana do właściwego dla podatnika urzędu skarbowego (art. 89a ust. 6 ustawy).

Powołane wyżej przepisy dopuszczają zatem możliwość dokonania przez podatnika korekty podatku należnego, który powstał w związku z dostawą towarów lub świadczeniem usług na terytorium kraju, w sytuacji gdy nabywca towaru bądź usługi, nie dokonał zapłaty na rzecz dostawcy. Zauważyć należy także, iż podstawowym warunkiem umożliwiającym korektę jest dokonanie transakcji na rzecz podatnika, który w momencie jej dokonywania był podatnikiem w rozumieniu art. 15 ustawy, a więc podatnikiem prowadzącym samodzielnie działalność gospodarczą, zarejestrowanym jako podatnik VAT czynny, niebędącym w trakcie postępowania upadłościowego lub w trakcie likwidacji. Ponadto, wierzyciel musi zawiadomić dłużnika o zamiarze skorygowania podatku należnego ze względu na wystąpienie okoliczności, o których mowa w art. 89a ust. 1. Jeżeli dłużnik w ciągu 14 dni od dnia otrzymania zawiadomienia ureguluje należności, korekty nie dokonuje się. Jeżeli dłużnik w powyższym terminie ureguluje tylko część należności korekty nie dokonuje się w odniesieniu do tej części.

Wobec powyższego, tylko łączne spełnienie wszystkich warunków wymienionych w art. 89a ust. 2 ustawy, daje prawo do skorygowania podatku należnego.

Z powołanych wyżej przepisów nie wynika natomiast, aby zastosowanie tzw. „ulgi na złe długi” uzależnione było od akceptacji tej czynności przez dłużnika.

W myśl art. 89b ust. 1 ustawy, w przypadku otrzymania zawiadomienia, o którym mowa w art. 89a ust. 2 pkt 6, i nieuregulowania należności w terminie 14 dni od dnia otrzymania tego zawiadomienia, podatnik (dłużnik) jest obowiązany do odpowiedniego pomniejszenia podatku naliczonego podlegającego odliczeniu lub w przypadku jego braku, do odpowiedniego powiększenia kwoty podatku należnego, o kwotę podatku wynikającą z nieuregulowanych faktur, poprzez korektę deklaracji za okres, w którym dokonał odliczenia.

Stosownie do art. 89b ust. 2 ustawy, w przypadku częściowego uregulowania należności przed upływem terminu, o którym mowa w ust. 1, korekta dotyczy podatku naliczonego przypadającego na nieuregulowaną część należności.

Natomiast, zgodnie z postanowieniami art. 89b ust. 5 ustawy, do zawiadomienia, o którym mowa w ust. 1, stosuje się odpowiednio przepisy Ordynacji podatkowej o doręczeniach.

Z opisu sprawy wynika, iż Spółka dokonała sprzedaży towaru i wystawiła fakturę VAT z terminem płatności wynoszącym 45 dni. Dłużnik za fakturę płacił w kilku ratach. Przy ostatniej wpłacie – w ocenie dłużnika, kończącej spłatę zadłużenia – Spółka naliczyła odsetki ustawowe od nieterminowych wpłat. Wpłata ta została przez Wnioskodawcę zaksięgowana w pierwszej kolejności na odsetki, w drugiej kolejności na należność główną. Wnioskodawca poinformował dłużnika o takim sposobie rozliczenia wpłaty. Do dłużnika były także wcześniej wysyłane ponaglenia do zapłaty i noty odsetkowe. Wnioskodawca poinformował również dłużnika, że jeżeli nie zapłaci zobowiązania wobec niego w wymagalnym przepisami terminie, to Spółka skorzysta z prawa do ulgi na złe długi. Dłużnik nie dokonał zapłaty.

Spółka oświadczyła, iż dłużnik został zawiadomiony listem poleconym z potwierdzeniem odbioru o zamiarze skorygowania podatku należnego VAT i nie uregulował żadnej należności w terminie 14 dni od otrzymania zawiadomienia. Wnioskodawca posiada oświadczenie z Urzędu Skarbowego dłużnika o jego czynnym statusie podatnika VAT. Urząd Skarbowy nie posiada informacji, że dłużnik jest w trakcie postępowania upadłościowego lub likwidacji. Przedmiotowa wierzytelność została ujęta w deklaracji w miesiącu, w którym dokonana była sprzedaż jako obrót opodatkowany i podatek należny. Spółka oraz dłużnik na dzień dokonania korekty są czynnymi podatnikami podatku VAT. Wierzytelność nie została zbyta. Zainteresowany wystawił fakturę w styczniu 2009 r. i licząc od końca roku w którym została wystawiona nie upłynął jeszcze rok. Pomiędzy wierzycielem a dłużnikiem nie występuje związek o którym mowa w art. 32 ust. 2-4 ustawy o VAT.

Odnosząc się zatem do przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego należy stwierdzić, że Wnioskodawca spełniał warunek, o którym mowa w art. 89a ust. 1a ustawy, bowiem od terminu płatności minęło ponad 180 dni, czyli wierzytelność uważa się za uprawdopodobnioną. Poza tym:

• sprzedaż towaru dokonana była na rzecz podatnika VAT czynnego, nie będącego w trakcie postępowania upadłościowego lub w trakcie likwidacji,
• wierzytelność została uprzednio wykazana w deklaracji jako obrót opodatkowany i podatek należny,
• Spółka i dłużnik na dzień dokonania korekty są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni,
• wierzytelność nie została zbyta,
• od daty wystawienia faktury dokumentującej wierzytelność nie upłynęły 2 lata, licząc od końca roku, w którym została wystawiona.

Zainteresowany wskazał również, iż pomiędzy wierzycielem a dłużnikiem, nie występują powiązania, o których mowa w art. 32 ust. 2-4 ustawy.

Reasumując, Spółka – na podstawie art. 89a ustawy – może skorygować podatek należny przypadający na część kwoty wierzytelności uznanej za nieściągalną, pod warunkiem, że nie została on uregulowana.

Jednocześnie należy podkreślić, że analiza przedmiotu umów cywilnoprawnych nie mieści się w ramach określonych przepisem art. 14b § 1 cyt. wyżej ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa, zgodnie z którym minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). w związku z powyższym, Minister Finansów nie jest uprawniony do oceny czy Wnioskodawca miał prawo do pokrywania z otrzymanych od dłużnika kwot w pierwszej kolejności odsetek. Kwestie te rozstrzygają bowiem umowy stron oraz przepisy Kodeksu cywilnego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. u. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.