INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 23 czerwca 2010r. (data wpływu do tut. Biura –25 czerwca 2010r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie skutków podatkowych nabycia spadku z Wielkiej Brytanii - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 czerwca 2010r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie skutków podatkowych nabycia spadku z Wielkiej Brytanii.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest Brytyjczykiem. Urodził się w Londynie w angielskiej rodzinie, bez polskich korzeni. Wnioskodawca jest mężem Polki, od 2006r. mieszka w Polsce. Wnioskodawca nie ma obywatelstwa polskiego; jest zameldowany na pobyt czasowy. Wnioskodawca jest podatnikiem w Polsce. Matka wnioskodawcy (Brytyjka) zmarła 04 września 2008r. Zostawiła testament, w którym zaznaczyła udział wnioskodawcy w 1/3 całego majątku. Firma adwokacka zajęła się dystrybucją spadku, określiła wielkość spadku, spłaciła należności, długi wobec innych, opłacając należne angielskie podatki. W dniu 04 czerwca 2010r. firma zakończyła procedurę i przesłała do adwokata wnioskodawcy w Anglii certyfikat 55273 akcji zarejestrowany w imieniu wnioskodawcy w dniu 24 maja 2010r. o wartości 52620 funtów brytyjskich, czek na wnioskodawcę z datą 04 czerwca 2010r. na kwotę 5474,89. Jest to 1/3 części spadku jego matki; wartość netto po spłacie adwokatów, podatków, kosztów pogrzebu i innych kosztów.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy w zaistniałym stanie faktycznym wnioskodawcy przysługuje zwolnienie z podatku od spadków i darowizn... Czy należy złożyć formularz SD-Z2; czy i jakie inne...

Zdaniem wnioskodawcy przysługuje mu zwolnienie z podatku od nabycia spadku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 28 lipca 1983r. o podatku od spadków i darowizn (t. j. Dz. U. z 2009r. Nr 93, poz. 768), podatkowi od spadków i darowizn podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej tytułem dziedziczenia, zapisu, dalszego zapisu, polecenia testamentowego.

Stosownie do art. 2 ww. ustawy nabycie własności rzeczy znajdujących się za granicą lub praw majątkowych wykonywanych za granicą podlega podatkowi, jeżeli w chwili otwarcia spadku lub zawarcia umowy darowizny nabywca był obywatelem polskim lub miał miejsce stałego pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Zgodnie z powyższym w sytuacji nabycia w spadku przedmiotów lub praw majątkowych znajdujących się lub wykonywanych za granicą, czynnikiem decydującym o podleganiu ustawie o podatku od spadków i darowizn jest posiadanie przez spadkobiercę obywatelstwa polskiego lub stałego miejsca pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w chwili otwarcia spadku. Zatem spadkobierca, który w chwili otwarcia spadku był obywatelem polskim lub miał miejsce stałego pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej podlega opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn od nabytej własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz od nabytej własności rzeczy znajdujących się za granicą lub praw majątkowych wykonywanych za granicą.

W myśl przepisu art. 922 § 1 i § 2 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.) przez spadkobranie należy rozumieć przejście praw i obowiązków majątkowych zmarłego z chwilą jego śmierci na jedną lub kilka osób. Na spadek składa się ogół praw i obowiązków należących do zmarłego w chwili jego śmierci, które ze swej istoty mogą przejść na jego następców prawnych. Nie należą do spadku prawa i obowiązki zmarłego ściśle związane z jego osobą, jak również prawa, które z chwilą jego śmierci przechodzą na oznaczone osoby niezależnie od tego, czy są one spadkobiercami.

Na podstawie art. 5 ustawy o podatku od spadków i darowizn obowiązek podatkowy ciąży na nabywcy własności rzeczy i praw majątkowych. Natomiast stosownie do art. 6 ust. 1 pkt 1 ustawy, przy nabyciu w drodze dziedziczenia obowiązek podatkowy powstaje z chwilą przyjęcia spadku. Jeżeli nabycie niezgłoszone do opodatkowania stwierdzono następnie pismem, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą sporządzenia pisma; jeżeli pismem takim jest orzeczenie sądu, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą uprawomocnienia się orzeczenia. W przypadku, gdy nabycie nie zostało zgłoszone do opodatkowania, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą powołania się przez podatnika przed organem podatkowym lub organem kontroli skarbowej na fakt nabycia (art. 6 ust. 4 ww. ustawy).

Podstawę opodatkowania stanowi wartość nabytych rzeczy i praw majątkowych po potrąceniu długów i ciężarów (czysta wartość), ustalona według stanu rzeczy i praw majątkowych w dniu nabycia i cen rynkowych z dnia powstania obowiązku podatkowego. Jeżeli przed dokonaniem wymiaru podatku nastąpi ubytek rzeczy spowodowany siłą wyższą, do ustalenia wartości przyjmuje się stan rzeczy w dniu dokonania wymiaru, a odszkodowanie za ubytek należne z tytułu ubezpieczenia wlicza się do podstawy wymiaru (art. 7 ust. 1 ustawy).

Zgodnie z art. 9 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn, opodatkowaniu podlega nabycie przez nabywcę od jednej osoby, własności rzeczy i praw majątkowych o czystej wartości przekraczającej kwotę wolną w wysokości 9.637 zł, jeżeli nabywcą jest osoba zaliczona do I grupy podatkowej.

W myśl art. 14 ust. 2 ww. ustawy zaliczenie do grupy podatkowej następuje według osobistego stosunku nabywcy do osoby, od której lub po której zostały nabyte rzeczy i prawa majątkowe.

Zgodnie z art. 14 ust. 3 pkt 1 ww. ustawy do I grupy podatkowej zalicza się: małżonka, zstępnych, wstępnych, pasierba, zięcia, synową, rodzeństwo, ojczyma, macochę i teściów.

Natomiast stosownie do przepisu art. 4a ust. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn zwalnia się od podatku nabycie własności rzeczy lub praw majątkowych przez małżonka, zstępnych, wstępnych, pasierba, rodzeństwo, ojczyma i macochę, jeżeli:

1. zgłoszą nabycie własności rzeczy lub praw majątkowych właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego w terminie 6 miesięcy od dnia powstania obowiązku podatkowego powstałego na podstawie art. 6 ust. 1 pkt 2-8 i ust. 2, a w przypadku nabycia w drodze dziedziczenia w terminie 6 miesięcy a od dnia uprawomocnienia się orzeczenia sądu stwierdzającego nabycie spadku, z zastrzeżeniem ust. 2 i 4 (zaznaczyć przy tym należy, iż zgodnie z treścią art. 2 ustawy z dnia 10 października 2008r. o zmianie ustawy o podatku od spadków i darowizn (Dz .U. z 2008r. Nr 203, poz.1267) termin 6 miesięcy stosuje się w przypadkach, w których obowiązek podatkowy powstał po dniu 31 grudnia 2008r.) oraz
2. udokumentują – w przypadku gdy przedmiotem nabycia tytułem darowizny lub polecenia darczyńcy są środki pieniężne, a wartość majątku nabytego łącznie od tej samej osoby w okresie 5 lat, poprzedzających rok, w którym nastąpiło ostatnie nabycie, doliczona do wartości rzeczy i praw majątkowych ostatnio nabytych, przekracza kwotę określoną w art. 9 ust. 1 pkt 1 (t. j. 9.637 zł) – ich otrzymanie dowodem przekazania na rachunek bankowy nabywcy albo jego rachunek prowadzony przez spółdzielczą kasę oszczędnościowo-kredytową lub przekazem pocztowym.
   
   

Zgłoszenia o nabyciu własności rzeczy i praw majątkowych dokonać należy na formularzu SD-Z2 zgodnie z rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 18 grudnia 2006r. w sprawie zgłoszenia o nabyciu własności rzeczy i praw majątkowych (Dz. U. Nr 243, poz. 1762 ze zm.).

W przypadku niespełnienia warunków, o których mowa w ust. 1 i 2, nabycie własności rzeczy lub praw majątkowych podlega opodatkowaniu na zasadach określonych dla nabywców zaliczonych do I grupy podatkowej (art. 4a ust. 3 ww. ustawy).

Stosownie do art. art. 4a ust. 4 ww. ustawy obowiązek zgłoszenia nie obejmuje przypadków, gdy:

1. wartość majątku nabytego łącznie od tej samej osoby lub po tej samej osobie w okresie 5 lat, poprzedzających rok, w którym nastąpiło ostatnie nabycie doliczona do wartości rzeczy i praw majątkowych ostatnio nabytych, nie przekracza kwoty określonej w art. 9 ust. 1 pkt 1 lub
2. gdy nabycie następuje na podstawie umowy zawartej w formie aktu notarialnego.
   
   

Wyżej wymienione zwolnienie stosuje się, jeżeli w chwili nabycia nabywca posiadał obywatelstwo polskie lub obywatelstwo jednego z państw członkowskich Unii Europejskiej lub państw członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) – stron umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym lub miał miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub na terytorium takiego państwa (art. 4 ust. 4 cyt. ustawy).

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż wnioskodawca jest Brytyjczykiem (nie ma obywatelstwa polskiego), od 2006r. mieszka w Polsce; jest zameldowany na pobyt czasowy. W dniu 04 września 2008r. zmarła jego matka (Brytyjka) pozostawiając testament, w którym zaznaczyła udział wnioskodawcy w 1/3 całego majątku. Firma adwokacka w Wielkiej Brytanii zajęła się dystrybucją spadku, określiła wielkość spadku, spłaciła należności, długi wobec innych, opłacając należne angielskie podatki. W dniu 04 czerwca 2010r. firma zakończyła procedurę i przesłała do adwokata wnioskodawcy w Anglii certyfikat 55273 akcji zarejestrowany w imieniu wnioskodawcy na wnioskodawcę oraz czek.

Stosownie do przepisów art. 2 ust. 1 Konwencji z dnia 20 lipca 2006 r. między Rzeczpospolitą Polską a Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i zysków majątkowych (Dz. U. z 2006r. Nr 250, poz. 1840), Konwencja dotyczy podatków od dochodu i od zysków majątkowych, bez względu na sposób ich poboru, pobieranych na rzecz Umawiającego się Państwa, jego jednostek terytorialnych lub organów lokalnych.

Na podstawie ust. 2 Konwencji, za podatki od dochodu i od zysków majątkowych uważa się wszystkie podatki, które pobiera się od całego dochodu albo od części dochodu, włączając podatki od zysków z przeniesienia własności majątku ruchomego lub nieruchomego.

Zgodnie z ust. 3, do obecnie istniejących podatków, których dotyczy Konwencja, należą w szczególności:

1. w Zjednoczonym Królestwie:
   • podatek dochodowy (the income tax),
   • podatek od spółek (the Corporation tax), oraz
   • podatek od zysków majątkowych (the capital gains tax),
2. . w Polsce:
   • podatek dochodowy od osób fizycznych, oraz
   • podatek dochodowy os osób prawnych.
     
     

Ustęp 4 Konwencji stanowi, że dotyczy ona również wszystkich podatków takiego samego lub podobnego rodzaju, które po podpisaniu niniejszej Konwencji będą pobierane przez którekolwiek Umawiające się Państwo obok istniejących podatków lub w ich miejsce. Właściwe organy Umawiających się Państw poinformują się wzajemnie o zasadniczych zmianach, jakie zaszły w ich ustawodawstwach podatkowych. Zgodnie z powyższym Konwencja ta dotyczy wyłącznie podatków od dochodu i zysków majątkowych, co oznacza, że w Polsce ma ona zastosowanie jedynie do podatków dochodowych, tj. podatku dochodowego od osób fizycznych i podatku dochodowego od osób prawnych. W powołanej Konwencji nie został natomiast wymieniony podatek od spadków i darowizn, który jest wprawdzie podatkiem majątkowym, jednakże opodatkowaniu podlega nabycie majątku (jego powiększenie) w drodze spadku lub darowizny.

Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, iż przepisy Konwencji zawartej między Rzeczpospolitą Polska a Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania nie dotyczą podatku od spadków i darowizn, zatem zapłacenie w Wielkiej Brytanii określonej kwoty podatku od spadku zgodnie z prawem tam obowiązującym, nie zwalnia od uiszczenia należnego podatku według prawa polskiego.

Z informacji dostępnych na oficjalnej stronie internetowej Konsulatu Generalnego Rzeczypospolitej Polskiej w Londynie wynika, że w świetle obowiązującego w Anglii i Walii prawa spadkowego w przypadku spadku, którego wartość przekracza 5 000 GBP należy sporządzić listę wszystkich składników masy spadkowej należących do osoby zmarłej, takich jak: nieruchomości, konta bankowe, polisy ubezpieczeniowe, akcje i udziały wraz z podaniem lokalizacji (adresów) tychże składników. Jednocześnie należy również określić, jakie długi pozostawiła osoba zmarła, włączając w to zaległe podatki, opłaty bieżące, długi hipoteczne, czynsze dzierżawne itp. W konsekwencji należy sporządzić zestawienie wszystkich składników i obciążeń spadkowych. Ponadto w przypadku opisanym powyżej, tj. dotyczącym nabycia spadku o wartości powyżej 5 000 GBP, koniecznym jest uzyskanie z sądu (Probate Court) pozwolenia (upoważnienia) na zarządzanie masą spadkową (Grant of Representation). Grant of Representation zawiera w sobie upoważnienie udzielane przez sąd (Probate Court) do zarządzania składnikami masy spadkowej.

W przypadku dziedziczenia ustawowego jest to tzw. Grant of Letters of Administration, natomiast jeżeli spadkodawca pozostawił testament, sąd przyznaje tzw. Grant of Probate, czyli dokument poświadczający autentyczność/ważność testamentu i przyznający wykonawcom testamentu prawo działania zgodnie z dyspozycjami zawartymi w testamencie. Wniosek o przyznanie prawa zarządu spadkiem powinien być opłacony, złożony w sądzie osobiście, bądź za pośrednictwem adwokata. Nie można wniosku składać listownie. Wnioskodawca musi stawić się w sądzie na przesłuchanie, a przed podjęciem się obowiązków osoby reprezentującej spadek, musi złożyć oświadczenie pod przysięgą.

Należy również ustalić, jaki był domicyl spadkodawcy w chwili jego śmierci. Za domicyl uważa się miejsce, które zmarły uważał za miejsce swojego stałego zamieszkania, z którym czuł się silnie związany. Określenie domicylu spadkodawcy ma istotne znaczenie dla ustalenia porządku prawnego, według którego prowadzone będzie postępowanie spadkowe oraz rozdzielony zostanie spadek. Należy przygotować także zeznanie podatkowe, poparte dokumentami i rachunkami, w celu opłacenia podatku od spadku. Jeżeli będzie należny podatek do zapłacenia, to trzeba go będzie uiścić jeszcze przed otrzymaniem prawa do zarządu spadkiem. Dopiero po otrzymaniu Grantu, tj. prawa zarządu spadkiem można przystąpić do zbierania składników masy spadkowej. Wspomniany Grant jest dokumentem, który trzeba okazywać w bankach, ubezpieczalniach, urzędach rejestrowych itp., które na tej podstawie będą wypłacać pieniądze należne do spadku. Kolejnym etapem postępowania jest obowiązek opłacenia w pierwszej kolejności wszelkich długów, które pozostawił spadkodawca. Zarządca spadku powinien również zamieścić ogłoszenie w "Gazecie x" oraz w lokalnej prasie (odpowiedniej dla miejsca zamieszkania osoby zmarłej) informujące o poszukiwaniu wierzycieli. Dopiero po opłaceniu wszystkich rachunków i podatków, pozostałe pieniądze można wypłacić uprawnionym spadkobiercom. Po przeprowadzeniu wszystkich opisanych wyżej czynności spadek należy rozdzielić zgodnie z zapisem testamentu lub, jeżeli osoba zmarła nie pozostawiła testamentu, zgodnie z zasadami dziedziczenia ustawowego. Pieniądze ze spadku i inne aktywa administrator spadku lub wykonawca testamentu przechowuje w powiernictwie i jest zobowiązany do przekazania ich uprawnionym spadkobiercom. Jeżeli zostaną wypłacone nieuprawnionym osobom, stanowić to będzie złamanie zasady zaufania i naruszenie przepisów powiernictwa, za co można być pozwanym do sądu.

Zatem jak wynika z powyższego dysponentem masy spadkowej po śmierci spadkodawcy nie staje się spadkobierca, lecz wykonawca lub administrator spadku, który rozporządza nim do momentu przekazania go spadkobiercom. Zatem spadkobierca nie nabywa praw do spadku do momentu otrzymania od zarządcy całego swojego udziału w masie spadkowej. Z opisu stanu faktycznego wynika, iż firma adwokacka w Wielkiej Brytanii, która była wykonawcą (administratorem) spadku po zmarłej matce wnioskodawcy w dniu 04 czerwca 2010r. zakończyła procedurę i przekazała wnioskodawcy (za pośrednictwem adwokata) certyfikat akcji oraz czek stanowiący spieniężenie jego udziału w masie spadkowej. Należy zatem wskazać, iż dopiero w momencie zakończenia procedury i przekazania czeku oraz certyfikatu akcji wnioskodawca przyjął spadek.

Reasumując, w stanie faktycznym przedstawionym we wniosku znajdą zastosowanie przepisy ustawy o podatku od spadków i darowizn, bowiem wnioskodawca nabywający spadek z zagranicy ma miejsce stałego pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Obowiązek podatkowy powstanie z kolei z chwilą przekazania przez zarządcę udziału w masie spadkowej wnioskodawcy tj. w dniu 04 czerwca 2010r. Jeżeli zatem spełnione zostaną warunki wymienione w art. 4a ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn, tzn. fakt nabycia spadku zostanie zgłoszony w ustawowym terminie 6 miesięcy od dnia powstania obowiązku podatkowego (a zatem w ciągu 6 miesięcy od dnia 04 czerwca 2010r.), na odpowiednim formularzu (SD-Z2), właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego to nabycie spadku po matce wnioskodawcy zwolnione będzie z opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn.

Wobec powyższego stanowisko wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach, ul. Prosta 10, 25-366 Kielce, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.