INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 25 listopada 2009r. (data wpływu do tut. Biura – 7 grudnia 2009r.), uzupełnionym pismem z dnia 18 lutego 2010r. (data wpływu 25 lutego 2010r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie konieczności dokonania korekty faktury VAT oraz dokonania korekty odliczonego podatku VAT – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7 grudnia 2009r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie konieczności dokonania korekty faktury VAT oraz dokonania korekty odliczonego podatku VAT.

Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 18 lutego 2010r. (data wpływu 25 lutego 2010r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 8 lutego 2010r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie obróbki skrawaniem. Z powodu konieczności częstych wyjazdów krajowych i zagranicznych w dniu 17 maja 2006r. nabył samochód osobowy marki SUBARU OUTBACK 3.0, który był w całości wykorzystywany do wykonywania czynności opodatkowanych. Przedmiotowy samochód został wprowadzony do ewidencji środków trwałych w dniu 31 maja 2006r. W momencie zakupu dokonano odliczenia podatku VAT w kwocie 6000 zł w myśl art. 86 ust 3 ustawy o podatku od towarów i usług. W dniu 8 kwietnia 2009r., ze względu na stan techniczny samochodu serwis zaproponował „odkupienie” samochodu. Podatnik dokumentując sprzedaż, w dniu 8 kwietnia 2009r. wystawił fakturę z 22% podatkiem VAT, powołując się na przepis art. 17 szóstej dyrektywy rady z dnia 17 maja 1977r. w sprawie harmonizacji ustawodawst Państw Członkowskich, które to przepisy ograniczyły możliwość rozszerzania przez Państwa Członkowskie katalogu wyłączeń odliczeń podatku naliczonego w stosunku do katalogu wyłączeń przewidzianych na dzień wejścia w życie Szóstej Dyrektyw i jednocześnie uznając za prawidłowe stanowisko, iż w dniu zakupu przysługiwało mu prawo do pełnego odliczenia podatku VAT od zakupionego samochodu, z którego jednakże w chwili zakupu nie skorzystał.

Swoje prawo do odliczenia podatku VAT podatnik wywodzi z klauzuli stałości, wyrażonej w art. 17 ust 6 VI Dyrektywy VAT, krajowy akt implementujący Dyrektywę może jedynie utrzymywać dotychczasowe ograniczenia dotyczące prawa do odliczenia VAT, nie może natomiast pogarszać sytuacji podatnika w stosunku do przepisów dotychczasowych.

Z dniem przystąpienia do UE (1 maja 2004r.) Polska uchyliła w całości przepisy krajowe ograniczające prawo do odliczenia VAT naliczonego, zapłaconego przy zakupie paliwa do samochodów osobowych używanych dla celów działalności podlegającej opodatkowaniu. Jednocześnie, z mocą od tego samego dnia, zastąpiła je nowymi ograniczeniami, opartymi na odmiennych kryteriach. Ponieważ te nowa kryteria ograniczyły możliwość odliczania VAT, należy uznać, że zmiana naruszyła wspomnianą powyżej klauzulę stałości.

Tym samym od 1 maja 2004r. nie mają zastosowania żadne - określone w prawie krajowym - ograniczenia dotyczące odliczania podatku naliczonego, zawartego w cenie samochodów wykorzystywanych do działalności opodatkowanej VAT.

W konsekwencji jedynym warunkiem odliczania VAT od wydatków na pojazdy samochodowe od 1 maja 2004r. jest wykazanie przez podatnika związku takich wydatków z działalnością opodatkowaną VAT. Nie ma przy tym znaczenia, czy pojazd samochodowy spełnia warunki określone w przepisach dotyczących tej materii obowiązujących do końca kwietnia 2004r. (tj. minimalna ładowność, homologacja).

Serwis nie przyjął faktury dokumentującej sprzedaż, argumentując, iż był to pojazd używany i dla sprzedaży tego typu pojazdów obowiązuje zwolnienie podatkowe w myśl § 13 ust. 1 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z 28 listopada 2008r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarowi usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1336). W tej sytuacji Wnioskodawca anulował poprzednią fakturę i ponownie wystawił fakturę VAT z zastosowaniem stawki zwolnionej, oraz dokonał korekty podatku z tytułu nabycia za okres dwóch lat, zastrzegając jednocześnie, że w dalszym ciągu uważa, iż polskie przepisy, w tym zakresie w jakim po 1 maja 2004r. ograniczały prawo do odliczenia podatku (w porównaniu ze stanem wcześniejszym), są niezgodne z prawem wspólnotowym i jako takie nie powinny być stosowane, zauważając jednocześnie, że czynność sprzedaży takiego samochodu została niezgodnie z prawem wspólnotowym zwolniona od podatku.

Strony w myśl art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa ustaliły, iż Wnioskodawca wystąpi do Ministra Finansowo interpretację indywidualną w przedmiotowej sprawie.

Wnioskodawca oświadczył, iż sprzedaż samochodu nastąpiła w dniu 8 kwietnia 2009r., na podstawie wystawionej faktury VAT ze stawką zwolnioną. Samochód w dniu sprzedaży był towarem używanym w rozumieniu art. 43 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 roku Nr 54, poz. 535 ze zm.). W dniu nabycia samochodu Wnioskodawcy przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w wysokości, o której mowa w art. 86 ust. 3 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z dnia 2004r. Nr 54, poz. 535 ze zm.). Wnioskodawca nie dokonał odliczenia podatku w pełnej kwocie, poprzez dokonanie w deklaracji VAT-7 korekty z tytułu nabycia przedmiotowego samochodu. Przedmiotowy samochód został wprowadzony do ewidencji środków trwałych w dniu 31 maja 2006r. oraz został z niej wycofany w dniu 8 kwietnia 2009r.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy w przedstawionej sytuacji Wnioskodawca powinien dokonać korekty wystawionej faktury VAT dokumentującej sprzedaż samochodu osobowego używanego z opodatkowanej stawką zwolnioną na opodatkowaną stawką 22%...
2. Czy Wnioskodawca postąpił prawidłowo dokonując korekty odliczonego podatku VAT od nabycia samochodu osobowego za okres 2 lat...
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, należy dokonać korekty wystawionej faktury ze stawki „zwolnionej” na stawkę VAT 22%. Otóż zauważyć należy, iż czynność sprzedaży takiego samochodu została niezgodnie z prawem wspólnotowym zwolniona od podatku. Wedle przepisów wspólnotowych ta czynność powinna być opodatkowana, czyli powinna dawać prawo do odliczenia. Jak wynika z orzecznictwa ETS (orzeczenia: w sprawie C-150/99 Svenska staten vs Stockholm Lindöpark AB and Stockholm Lindöpark AB vs Svenska staten oraz w sprawie C-134/97 Victoria Films A/S vs Riksskatteverket) w sytuacji, w której prawo krajowe niezgodnie z prawem wspólnotowym wprowadziło zwolnienie podatkowe dla danej czynności, podatnik może - powołując się na prawo wspólnotowe -wywodzić z niego swoje prawo do odliczenia. Część doktryny jeszcze w 2004r. wyrażała dokładnie taki sam pogląd dotyczący skutków wprowadzenia do polskich przepisów zwolnień niezgodnych z prawem wspólnotowym (A. Bartosiewicz, R. Kubacki, Menedżerowie - jaka stawka, Rzeczpospolita. Prawo co dnia, wydanie z dnia 15 października 2004r.). Na podobnym stanowisku - dotyczącym zwolnień wprowadzanych niezgodnie z prawem wspólnotowym - stają także sądy administracyjne. Przykładowo WSA w Olsztynie w wyroku z dnia 9 października 2008r., I SA/Ol 221/O8, uznał, że z powodu niezgodności przepisów wprowadzających zwolnienia od podatku dla czynności aportów, podatnik może uznać, iż w świetle prawa wspólnotowego przysługuje mu prawo do odliczenia podatku naliczonego. Podobny pogląd wyraził WSA w Warszawie w wyroku z dnia 20 maja 2008r., III SA/Wa 364/08. Zatem w momencie sprzedaży należało naliczyć podatek VAT.

W związku ze stanowiskiem uzasadnionym powyżej, iż w opisywanej sytuacji podatnik powinien dokonać sprzedaży opodatkowanej stawką podstawową 22%, a nie tak jak postąpił stawką zwolnioną, Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż nie powinien dokonać korekty podatku naliczonego w trybie art. 91 ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) pomimo iż przedmiotowy samochód miał status towaru używanego przez podatnika dokonującego jego dostawy przez okres co najmniej 6 miesięcy. Skoro bowiem dostawa pojazdu powinna być opodatkowana stawką podstawową 22%, nie pojawił się obowiązek skorygowania podatku odliczonego przy jego nabyciu na podstawie przepisów art. 91 ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.). Jednakże w stanie faktycznym faktura dokumentująca dostawę samochodu została wystawiona (zdaniem Wnioskodawcy nieprawidłowo) ze stawką zwolnioną od podatku jako dostawa towaru używanego w rozumieniu art. 43 ust. 2 ustawy o podatku od towarowi usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.). W zaistniałej sytuacji Wnioskodawca dokonał korekty podatku odliczonego za okres dwóch lat.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Na wstępie należy zauważyć, iż niniejsza interpretacja indywidualna została wydana w oparciu o przepisy prawa obowiązujące w dacie zaistnienia przedstawionego we wniosku stanu faktycznego.

Zgodnie z podstawową zasadą dotyczącą prawa podatnika do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony przy nabyciu towarów i usług, wyrażoną w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54 poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, w zakresie, w jakim towary są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 3 ustawy o VAT, w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony kwotę podatku naliczonego stanowi 60% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca – nie więcej jednak niż 6.000 zł.

Z powyższego uregulowania wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje podatnikom wyłącznie w związku z zakupem towarów i usług wykorzystywanych do wykonywania czynności opodatkowanych. Prawo to może zostać zrealizowane w terminach określonych w art. 86 ust. 10-13. Jednocześnie realizacja tego prawa została obostrzona wieloma ograniczeniami ustawowymi wynikającymi z art. 88 i 90 ustawy o VAT oraz obowiązkami dokonywania korekt podatku naliczonego (art. 91).

Ustawodawca przyznał zatem podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w określonych terminach, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, tj. zakupy będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia określonych przesłanek negatywnych. Warunkowość realizacji określonego w art. 86 ust. 1 ustawy prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony powoduje, że nieziszczenie się warunku pozytywnego, jakim jest wykorzystanie towaru (usługi) do realizacji czynności opodatkowanej np. towar został ostatecznie wykorzystany do czynności zwolnionych od VAT lub niepodlegających VAT - powoduje konieczność weryfikacji uprzedniego odliczenia podatku naliczonego.

Zgodnie z § 13 ust. 1 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1336) zwalnia się od podatku dostawę samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych, przez podatników, którym przy ich nabyciu przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 3 ustawy, jeżeli te samochody i pojazdy są towarami używanymi w rozumieniu art. 43 ust. 2 ustawy.

Wskazany art. 43 ust. 2 ustawy o VAT stanowi, że przez towary używane, o których mowa w ust. 1 pkt 2, rozumie się ruchomości, których okres używania przez podatnika dokonującego ich dostawy wyniósł co najmniej pół roku po nabyciu prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel.

Z sytuacji przedstawionej we wniosku wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie obróbki skrawaniem. Z powodu konieczności częstych wyjazdów krajowych i zagranicznych w dniu 17 maja 2006r. nabył samochód osobowy marki SUBARU OUTBACK 3.0, który był w całości wykorzystywany do wykonywania czynności opodatkowanych. Przedmiotowy samochód został wprowadzony do ewidencji środków trwałych w dniu 31 maja 2006r. W momencie zakupu dokonano odliczenia podatku VAT w kwocie 6000 zł w myśl art. 86 ust 3 ustawy o podatku od towarów i usług. W dniu 8 kwietnia 2009r., ze względu na stan techniczny samochodu serwis zaproponował „odkupienie” samochodu.

Wnioskodawca oświadczył, iż sprzedaż samochodu nastąpiła w dniu 8 kwietnia 2009r., na podstawie wystawionej faktury VAT ze stawką zwolnioną. Samochód w dniu sprzedaży był towarem używanym w rozumieniu art. 43 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 roku Nr 54, poz. 535 ze zm.). W dniu nabycia samochodu Wnioskodawcy przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w wysokości, o której mowa w art. 86 ust. 3 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z dnia 2004r. Nr 54, poz. 535 ze zm.). Wnioskodawca nie dokonał odliczenia podatku w pełnej kwocie, poprzez dokonanie w deklaracji VAT-7 korekty z tytułu nabycia przedmiotowego samochodu. Przedmiotowy samochód został wprowadzony do ewidencji środków trwałych w dniu 31 maja 2006r. oraz został z niej wycofany w dniu 8 kwietnia 2009r.

Biorąc pod uwagę przedstawiony we wniosku stan faktyczny oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa należy stwierdzić, iż w przedmiotowej sprawie przesłanki do zastosowania zwolnienia od podatku VAT sprzedaży używanego samochodu wynikające z powołanego wyżej § 13 ust. 1 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008r. zostały wypełnione (samochód w momencie sprzedaży był samochodem osobowym a Wnioskodawcy przy jego nabyciu przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 3 ustawy oraz samochód ten był towarem używanym w rozumieniu art. 43 ust. 2 ustawy), zatem transakcja dostawy tegoż samochodu przez Wnioskodawcę na rzecz serwisu winna zostać zwolniona z podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 106 ust. 1 ustawy o VAT podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Szczegółowe zasady wystawiania faktur, dane, które powinny zawierać, oraz sposób i okres ich przechowywania zostały określone w rozdziale 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1337 ze zm.).

W praktyce zdarzają się przypadki, że po wystawieniu faktury VAT następują zdarzenia mające wpływ na treść pierwotnej faktury lub zawiera ona błędy. W takim przypadku ustawodawca przewidział w przepisach § 13 i § 14 ww. rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008r. możliwość ich skorygowania.

Zgodnie z § 14 ust. 1 ww. rozporządzenia fakturę korygującą wystawia się również, gdy podwyższono cenę po wystawieniu faktury lub w razie stwierdzenia pomyłki w cenie, stawce lub kwocie podatku bądź w jakiejkolwiek innej pozycji faktury.

Mając na uwadze treść powołanych powyżej przepisów stwierdzić należy, że faktury korygujące można wystawić w ściśle określonych okolicznościach. Tryb ten uzależniony jest od przyczyn będących podstawą ich wystawienia.

Jak wynika z poczynionych wyżej wyjaśnień, transakcja dostawy przedmiotowego samochodu przez Wnioskodawcę na rzecz serwisu winna zostać zwolniona z podatku od towarów i usług a ze stanu faktycznego sprawy wynika, iż Wnioskodawca ostatecznie wystawił fakturę VAT z zastosowaniem stawki zwolnionej.

W konsekwencji powyższego stwierdzić należy, iż Wnioskodawca nie ma prawa do wystawienia faktury korygującej do uprzednio wystawionej faktury dokumentującej sprzedaż przedmiotowego samochodu (z zastosowaniem stawki zwolnionej), z uwagi na fakt niewystąpienia okoliczności mogących być podstawą do jej wystawienia.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie dokonania korekty wystawionej faktury VAT dokumentującej sprzedaż samochodu osobowego używanego z opodatkowanej stawką zwolnioną na opodatkowaną stawką 22% należało uznać za nieprawidłowe.

Poprzez zastosowanie zwolnienia z VAT przy dostawie towaru podatnik nie jest obciążony zapłatą podatku, nie może zatem korzystać z prawa do odliczenia przy jego nabyciu. Konieczność dokonania korekty jest więc wyrazem zachowania podstawowej cechy konstrukcyjnej podatku VAT, jaką jest jego neutralność dla podatnika. Stanowisko takie, znajduje także potwierdzenie w przepisach art. 184 – 192 Dyrektywy 2006/112/WE Rady Unii Europejskiej z dnia 28 listopada 2006r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE. L 347, s. 1 ze zm.), która obowiązuje od dnia 1 stycznia 2007r. Zgodnie z art. 184 Dyrektywy wstępne odliczenie podlega korekcie, jeżeli jego kwota jest wyższa lub niższa od kwoty odliczenia przysługującej podatnikowi. Z kolei art. 185 ust. 1 stanowi, iż korekta jest dokonywana w szczególności, w przypadku gdy po złożeniu deklaracji VAT nastąpi zmiana czynników uwzględnianych przy określaniu kwoty odliczenia, na przykład w przypadku anulowania zakupów lub uzyskania obniżek ceny. Analogiczne rozwiązania, dotyczące korekt podatku naliczonego, obowiązywały w art. 20 Szóstej Dyrektywy Rady Unii Europejskiej z dnia 17 maja 1977r. w sprawie harmonizacji przepisów państw członkowskich, dotyczących podatków obrotowych - wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa opodatkowania (77/388/EEC), która obowiązywała do dnia 31 grudnia 2006r.

Obowiązek dokonania korekty podatku naliczonego związanego z nabyciem środków trwałych, w przypadku zmiany ich przeznaczenia, tj. wykorzystywania ich w części do dokonywania czynności zwolnionych od podatku od towarów i usług wynika z uregulowań zawartych w art. 91 ww. ustawy.

W myśl art. 91 ust. 1 ustawy o VAT, po zakończeniu roku, w którym podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 1, jest on obowiązany dokonać korekty kwoty podatku odliczonego zgodnie z art. 90 ust. 2-9, z uwzględnieniem proporcji obliczonej w sposób określony w art. 90 ust. 2-6 lub przepisach wydanych na podstawie art. 90 ust. 11, dla zakończonego roku podatkowego. Korekty tej nie dokonuje się, jeżeli różnica między proporcją odliczenia określoną w art. 90 ust. 4 a proporcją określoną w zdaniu poprzednim nie przekracza 2 punktów procentowych.

Zgodnie z art. 91 ust. 2 ustawy o VAT, w przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nabywcy, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł, korekty, o której mowa w ust. 1, podatnik dokonuje w ciągu 5 kolejnych lat, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów - w ciągu 10 lat, licząc od roku, w którym zostały oddane do użytkowania. Roczna korekta w przypadku, o którym mowa w zdaniu pierwszym, dotyczy jednej piątej, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów - jednej dziesiątej kwoty podatku naliczonego przy ich nabyciu lub wytworzeniu. W przypadku środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł, przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio, z tym że korekty dokonuje się po zakończeniu roku, w którym zostały oddane do użytkowania.

Stosownie do ust. 3 powołanego artykułu, korekty, o której mowa w ust. 1 i 2, dokonuje się w deklaracji podatkowej składanej za pierwszy okres rozliczeniowy roku następującego po roku podatkowym, za który dokonuje się korekty, a w przypadku zakończenia działalności gospodarczej - w deklaracji podatkowej za ostatni okres rozliczeniowy.

Ponadto należy wskazać, iż ustawodawca ustalił również zasady postępowania w sytuacji, gdy w okresie korekty nastąpi sprzedaż towaru.

Jak stanowi art. 91 ust. 4 ustawy o VAT w przypadku gdy w okresie korekty, o której mowa w ust. 2, nastąpi sprzedaż towarów lub usług, o których mowa w ust. 2, lub towary te zostaną opodatkowane zgodnie z art. 14, uważa się, że te towary lub usługi są nadal wykorzystywane na potrzeby czynności podlegających opodatkowaniu u tego podatnika, aż do końca okresu korekty.

Stosownie do art. 91 ust. 5 ustawy o VAT w przypadku, o którym mowa w ust. 4, korekta powinna być dokonana jednorazowo w odniesieniu do całego pozostałego okresu korekty. Korekty dokonuje się w deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym nastąpiła sprzedaż, a w przypadku opodatkowania towarów zgodnie z art. 14 – w deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym w stosunku do tych towarów powstał obowiązek podatkowy.

W myśl art. 91 ust. 6 ustawy o VAT w przypadku gdy towary lub usługi, o których mowa w ust. 4, zostaną:

1. opodatkowane - w celu dokonania korekty przyjmuje się, że dalsze wykorzystanie tego towaru lub usługi jest związane z czynnościami opodatkowanymi;
2. zwolnione od podatku lub nie podlegały opodatkowaniu - w celu dokonania korekty przyjmuje się, że dalsze wykorzystanie tego towaru lub usługi jest związane wyłącznie z czynnościami zwolnionymi od podatku lub niepodlegającymi opodatkowaniu.
   
   

Zgodnie z art. 91 ust. 7 ustawy o VAT przepisy ust. 1-6 stosuje się odpowiednio w przypadku, gdy podatnik miał prawo do obniżenia kwot podatku należnego o całą kwotę podatku naliczonego od wykorzystywanego przez siebie towaru lub usługi i dokonał takiego obniżenia, albo nie miał takiego prawa, a następnie zmieniło się prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tego towaru lub usługi.

Stosownie do art. 91 ust. 7a ustawy o VAT w przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nabywcy, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł, korekty, o której mowa w ust. 7, dokonuje się na zasadach określonych w ust. 2 zdanie pierwsze i drugie oraz ust. 3. Korekty tej dokonuje się przy każdej kolejnej zmianie prawa do odliczeń, jeżeli zmiana ta następuje w okresie korekty.

W myśl art. 91 ust. 7b ustawy o VAT w przypadku towarów i usług innych niż wymienione w ust. 7a, wykorzystywanych przez podatnika do działalności gospodarczej, korekty, o której mowa w ust. 7, dokonuje się na zasadach określonych w ust. 1, ust. 2 zdanie trzecie i ust. 3, z zastrzeżeniem ust. 7c.

Zgodnie z art. 91 ust. 7c ustawy o VAT jeżeli zmiana prawa do obniżenia podatku należnego wynika z przeznaczenia towarów lub usług, o których mowa w ust. 7b, wyłącznie do wykonywania czynności, w stosunku do których nie przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego, lub wyłącznie do czynności, w stosunku do których takie prawo przysługuje - korekty, o której mowa w ust. 7, dokonuje się w deklaracji podatkowej składanej za okres rozliczeniowy, w którym wystąpiła ta zmiana. Korekty tej nie dokonuje się, jeżeli od końca okresu rozliczeniowego, w którym wydano towary lub usługi do użytkowania, upłynęło 12 miesięcy.

Jak stanowi art. 91 ust. 7d ustawy o VAT w przypadku zmiany prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony od towarów i usług, innych niż wymienione w ust. 7a i 7b, w szczególności towarów handlowych lub surowców i materiałów, nabytych z zamiarem wykorzystania ich do czynności, w stosunku do których przysługuje pełne prawo do obniżenia podatku należnego lub do czynności, w stosunku do których prawo do obniżenia podatku należnego nie przysługuje, i niewykorzystanych zgodnie z takim zamiarem do dnia tej zmiany, korekty podatku naliczonego dokonuje się w deklaracji podatkowej składanej za okresy rozliczeniowe, w których wystąpiła ta zmiana.

W myśl art. 91 ust. 8 ustawy o VAT korekty, o której mowa w ust. 5-7, dokonuje się również, jeżeli towary i usługi nabyte do wytworzenia towaru, o którym mowa w ust. 2, zostały zbyte lub zmieniono ich przeznaczenie przed oddaniem tego towaru do użytkowania.

Sprzedaż przedmiotowego samochodu, jako towaru używanego, korzystająca ze zwolnienia od opodatkowania podatkiem od towarów i usług na podstawie § 13 ust. 1 pkt 5 ww. rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, powoduje, iż dalsze jego wykorzystanie związane jest wyłącznie z czynnościami zwolnionymi (art. 91 ust. 6 pkt 2 ww. ustawy).

W przedstawionym stanie mamy zatem do czynienia z okolicznością, o której mowa w art. 91 ust. 7 i 7a ustawy.

Przepis ten adresowany jest bowiem do podatników, którzy wykorzystywali nabyty towar do wykonywania czynności opodatkowanych i nakazuje dokonać korekty również w przypadku, gdy odliczyli oni podatek naliczony w całości, a następnie na skutek sprzedaży zmieniło się jego przeznaczenie na związane z czynnościami zwolnionymi. Stosownej korekty w przypadku towarów innych niż wymienione w art. 91 ust. 2 dokonuje się według zasad określonych w art. 91 ust. 1 ustawy.

W przedmiotowej sytuacji samochód kosztował więcej niż 15.000 zł (w związku z tym, iż przy jego nabyciu Wnioskodawca odliczył kwotę podatku naliczonego w wysokości 6.000 zł a stawka podatku wynosiła 22% zauważyć należy, iż wartość netto przedmiotowego samochodu wynosiła co najmniej 27.272,73 zł, a więc więcej niż 15.000 zł). Ponadto był on wykorzystywany w firmie przez okres dłuższy niż rok.

Zatem, ponieważ zmiana przeznaczenia (sprzedaż) samochodu o wartości początkowej przekraczającej 15.000 zł nastąpiła w okresie korekty, tj. w ciągu 5 kolejnych lat, licząc od roku, w którym został nabyty w celach prowadzenia działalności gospodarczej (tj. w czwartym roku używania a więc w czwartym roku korekty), Wnioskodawca jest zobowiązany do dokonania korekty podatku naliczonego w deklaracji podatkowej składanej za okres rozliczeniowy, w którym nastąpiła sprzedaż, stosownie do postanowień art. 91 ust. 5 ustawy, w wysokości 2/5 kwoty odliczonego podatku.

Tym samym oceniając całościowo stanowisko Wnioskodawcy należało uznać je za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Nadmienia się, że niniejsza interpretacja indywidualna traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego.

Końcowo należy zauważyć, iż przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej nie była kwestia zakresu prawa Wnioskodawcy do odliczenia podatku naliczonego (wysokości kwoty podatku naliczonego do odliczenia) wynikającego z faktury dokumentującej nabycie przez Wnioskodawcę przedmiotowego samochodu, ponieważ nie zadano pytania w tym zakresie jak również nie przedstawiono własnego stanowiska.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.