INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Urzędu Miasta reprezentowanego przez pełnomocnika, przedstawione we wniosku z dnia 2 marca 2010 r. (data wpływu 8 marca 2010 r.), uzupełnionym pismem z dnia 19 maja 2010 r. (data wpływu 21 maja 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług:

• jest nieprawidłowe w zakresie sukcesji prawnej,

• jest prawidłowe w zakresie prawa do odbioru not i faktur korygujących za lata 2006 – 2010.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 8 marca 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie sukcesji prawnej oraz prawa do odbioru not i faktur korygujących za lata 2006 – 2010. Dnia 21 maja 2010 r. wniosek uzupełniono o doprecyzowanie zdarzenia przyszłego oraz pełnomocnictwo.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenia przyszłe.

W roku 1998 został nadany Urzędowi Miasta i Gminy numer identyfikacji podatkowej NIP, który identyfikował Urząd, jako płatnika zaliczek podatku dochodowego od osób fizycznych pobieranego przez Urząd, od zatrudnionych w nim pracowników. Urząd Miasta i Gminy został zarejestrowany przez Pierwszy Urząd Skarbowy, jako czynny podatnik VAT-u. Gmina nie dysponowała odrębnym numerem NIP.

Urząd Miasta i Gminy nie zawierał żadnych umów cywilnych, w efekcie których Urząd wykonywałby czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT i występowałaby konieczność rozliczania się, jako podatnik VAT. Gmina była natomiast stroną czynności cywilno-prawnych, w efekcie których Gmina była faktycznym podatnikiem VAT-u.

Do końca roku 2009 numer NIP nadany Miastu i Gminie był numerem wspólnym, z którego Urząd korzystał w rozliczeniach z urzędem skarbowym, gdy występował, jako płatnik, a Gmina wówczas, gdy rozliczała się w deklaracjach VAT-7 z urzędem skarbowym z podatku od towarów i usług VAT. W efekcie na fakturach zakupu VAT będących efektem zawieranych przez Gminę umów widnieje NIP nadany Urzędowi Miasta i Gminy. Również na fakturach sprzedaży VAT realizowanej przez Gminę widnieje numer NIP nadany Urzędowi Miasta i Gminy. Podobnie składane były deklaracje VAT-7 z numerem NIP nadanym Urzędowi Miasta i Gminy, choć faktycznie deklaracje te dotyczyły Gminy. Zaistniało nieporozumienie w wyniku, którego ten sam numer NIP był wykorzystywany przez Urząd Miasta i Gminy oraz samą Gminę.

Na zaistniałą sytuację wpływ miała nie tylko nieprawidłowa interpretacja Urzędu Miasta i Gminy, ale również postawa urzędu skarbowego, który nie powinien zarejestrować Urzędu Miasta i Gminy jako czynnego podatnika VAT i przyjmować deklaracji VAT-7 od Urzędu Miasta i Gminy. To urząd skarbowy bardziej niż podatnik winien wiedzieć, że w myśl art. 15 ust. 6 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych. Gmina jest samorządową osobą prawną, która nie ma własnych struktur organizacyjnych, natomiast nałożone na nią zadania, w myśl art. 33 o samorządzie gminnym wykonuje za pośrednictwem urzędu gminy. Zdolność prawną, jak i zdolność do czynności prawnych ma jednostka samorządu terytorialnego - gmina, nie zaś urząd gminy. Urząd gminy jest jedynie aparatem pomocniczym gminy.

Ze względu na przepisy rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 lipca 2006 r. w sprawie szczególnych zasad rachunkowości oraz planów kont dla budżetu państwa, budżetów jednostek samorządu terytorialnego oraz niektórych jednostek sektora finansów publicznych (Dz. U. Nr 142, poz. 1020), gmina i urząd gminy powinny stosować jednakowe oznaczenie NIP, a w związku z ich czynnościami powinno być wystawione jedno rozliczenie deklaracyjne, przy czym wszystkie dokumenty powinny być sygnowane numerem NIP nadanym gminie. Gmina postanowiła naprawić nieprawidłowy stan (za który odpowiada również urząd skarbowy) dotyczący rozliczeń w zakresie podatku VAT. W roku 2010 Gmina postanowiła wystąpić o nadanie odrębnego numeru NIP dla Gminy i zarejestrować ją jako czynnego płatnika podatku od towarów i usług a jednocześnie wyrejestrować Urząd Miasta i Gminy jako płatnika podatku VAT. Wszystkie faktury za nabycie towarów i usług wystawiane będą na Gminę z nowym numerem NIP. Również Gmina przy dostawach wystawiać będzie faktury z nowym numerem NIP. NIP nadany Urzędowi stosowany będzie wyłącznie do celów rozliczeniowych, w których Urząd występuje wobec Urzędu Skarbowego, czy też ZUS-u jako płatnik. O ile można do rozliczeń podatku VAT na bieżąco stosować prawidłowy NIP, to problemem pozostają zaszłości. Gmina jest właścicielem środków trwałych, w tym budynków i budowli powstałych w latach 2005 – 2009, od których dokonała rozliczenia w deklaracjach VAT – 7 z numerem NIP Urzędu. W roku 2010 Gmina zamierza zmienić przeznaczenie niektórych składników majątkowych, gdyż mają one zostać przeznaczone do wykonywania czynności opodatkowanych. W związku z powyższym na podstawie art. 91 ust. 7 ustawy o podatku VAT – Gmina nabędzie prawo do odliczenia całości, bądź części podatku naliczonego za lata 2005 – 2009 zapłaconego przy nabyciu ww. składników majątkowych. Ta złożona sytuacja spowodowała wystąpienie podatnika o udzielenie indywidualnej interpretacji podatkowej w celu uniknięcia nieprawidłowego rozliczenia podatku VAT.

Dnia 21 maja 2010 r. wniosek uzupełniono o doprecyzowanie opisu zdarzenia przyszłego powielając przedstawiony już stan sprawy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Gmina, po uzyskaniu w roku 2010 odrębnego numeru NIP, będzie sukcesorem wszelkich rozliczeń w zakresie podatku od towarów i usług VAT dokonanych de facto przez Gminę, ale pod numerem NIP Urzędu Miasta i Gminy, i w związku z tym, czy Gmina posiada prawo do odbioru not i faktur korygujących VAT za lata 2006 - 2010, wystawionych formalnie na NIP Urzędu Miasta i Gminy - a w rzeczywistości dotyczących Gminy...

Zdaniem Wnioskodawcy, Gmina jest sukcesorem wszelkich rozliczeń dokonanych przez Urząd Miasta i Gminy, w tym rozliczeń w zakresie podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za:

• nieprawidłowe – w zakresie sukcesji prawnej,

• prawidłowe/b> – w zakresie prawa do odbioru not i faktur korygujących za lata 2006 – 2010.
  
  

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W świetle art. 15 ust. 2 ustawy, przez działalność gospodarczą, rozumie się wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W myśl art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Gmina na podstawie art. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (t. j. Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1591 ze zm.), jest wspólnotą samorządową, którą tworzą mieszkańcy gminy. Zgodnie z art. 4 pkt 1 i pkt 2 ww. ustawy, Rada Ministrów w drodze rozporządzenia tworzy gminy, nadaje gminie lub miejscowości statut miasta i ustala jego granice.

Ponadto gmina, na podstawie art. 2 cyt. wyżej ustawy, wykonuje zadania publiczne we własnym imieniu i na własną odpowiedzialność. Jest jednostką zasadniczego podziału terytorialnego stopnia podstawowego, posiada osobowość prawną, a zatem zdolność do działania we własnym imieniu.

Gmina jest samorządową osobą prawną, która nie ma własnych struktur organizacyjnych, natomiast nałożone na nią zadania, w myśl art. 33 ww. ustawy, wykonuje za pośrednictwem urzędu gminy, w przypadku miasta – urzędu miasta. Zdolność prawną, jak i zdolność do wykonywania czynności prawnych ma jednostka samorządu terytorialnego – gmina, nie zaś urząd gminy. Urząd gminy jest jedynie aparatem pomocniczym gminy.

Jak wynika z powyższego, urząd miasta jest jednostką pomocniczą, służącą zarządowi do wykonania zadań gminy oraz obsługi techniczno-organizacyjnej gminy. Tak rozumiany urząd miasta jest wyspecjalizowanym biurem o pewnym zespole pracowników oraz zasobie środków materialnych, danych do pomocy organowi w celu realizacji jego zadań i kompetencji.

Samorządowe osoby prawne (gminy, powiaty, województwa) nie mają własnych struktur organizacyjnych, zaś nałożone na nie zadania wykonują za pośrednictwem urzędu. W oparciu o rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 28 lipca 2006 r. w sprawie szczególnych zasad rachunkowości oraz planów kont dla budżetu państwa, budżetów jednostek samorządu terytorialnego oraz niektórych jednostek sektora finansów publicznych (Dz. U. Nr 142, poz. 1020 ze zm.) należy stwierdzić, iż urząd gminy nie ma możliwości prowadzenia odrębnej ewidencji księgowej, dotyczącej rozliczeń podatku od towarów i usług dla samorządowych osób prawnych oraz dla ich urzędów, obsługujących od strony techniczno-organizacyjnej te osoby prawne.

Gmina (jako jednostka samorządu terytorialnego) nie może wykonywać swoich zadań statutowych bez udziału urzędu gminy.

Zatem, wszelkie dokumenty wymagające oznaczenia numeru NIP, sporządzane i wystawiane przez urząd z tytułu czynności przypisanych prawnie gminom, powinny być sygnowane nr NIP osoby prawnej, w której imieniu wykonywane są te czynności, tj. w takim przypadku numerem NIP gminy. Stąd też podatnikiem podatku od towarów i usług w stosunku do całej działalności (gminy i urzędu gminy) jest wyłącznie gmina jako jednostka samorządu terytorialnego.

Na podstawie art. 96 ust. 1 ustawy, podmioty, o których mowa w art. 15, są obowiązane przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5 złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego zgłoszenie rejestracyjne, z zastrzeżeniem ust. 3. Z powyższego wynika, że rejestracji dla potrzeb podatku od towarów i usług powinna dokonać Gmina, jako podatnik podatku od towarów i usług.

Następstwo prawne polega na przejściu z jednego podmiotu na drugi określonych praw i obowiązków. W przypadku prawa podatkowego mamy do czynienia z pochodnym nabyciem praw, kiedy to następca prawny nabywa prawa i obowiązki przysługujące jego poprzednikowi prawnemu. Jest to nabycie translatywne, gdyż dotyczy praw poprzednio już istniejących. W prawie podatkowym z reguły ma miejsce następstwo prawne pod tytułem ogólnym (sukcesja uniwersalna), kiedy to mocą jednego zdarzenia prawnego dochodzi do nabycia całego lub części majątku, a nabywca wchodzi zarówno w prawa jak i w obowiązki swego poprzednika prawnego.

Zagadnienie sukcesji podatkowej w polskim prawie regulują przepisy zawarte w art. 93-93e ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.). W przepisach tych ustawodawca przedstawił katalog sytuacji, w których zachodzi sukcesja podatkowa, tj. sukcesja praw i obowiązków następców prawnych oraz podmiotów przekształcanych.

Zgodnie z art. 93 § 1 ww. ustawy, osoba prawna zawiązana (powstała) w wyniku łączenia się:

1. osób prawnych,
2. osobowych spółek handlowych,
3. osobowych i kapitałowych spółek handlowych,

    - wstępuje we wszelkie przewidziane w przepisach prawa podatkowego prawa i obowiązki każdej z łączących się osób lub spółek.

W myśl art. 93 § 2 cyt. ustawy, przepis § 1 stosuje się odpowiednio do osoby prawnej łączącej się przez przejęcie:

1. innej osoby prawnej (osób prawnych);
2. osobowej spółki handlowej (osobowych spółek handlowych).

Natomiast w świetle art. 93a § 1 ww. ustawy, osoba prawna zawiązana (powstała) w wyniku:

1. przekształcenia innej osoby prawnej,
2. przekształcenia spółki niemającej osobowości prawnej

    - wstępuje we wszelkie przewidziane w przepisach prawa podatkowego prawa i obowiązki przekształcanej osoby lub spółki.

Zgodnie z treścią art. 93a § 2 wskazanej ustawy, powołany wyżej przepis § 1 stosuje się odpowiednio do:

1. osobowej spółki handlowej zawiązanej (powstałej) w wyniku przekształcenia:
   1. innej spółki niemającej osobowości prawnej,
   2. spółki kapitałowej;
2. spółki niemającej osobowości prawnej, do której osoba fizyczna wniosła na pokrycie udziału wkład w postaci swojego przedsiębiorstwa.
   
   

Stosownie do postanowień art. 93b Ordynacji podatkowej, przepisy art. 93 i art. 93a stosuje się odpowiednio do łączenia się i przekształceń komunalnych zakładów budżetowych.

Osoby prawne przejmujące lub osoby prawne powstałe w wyniku podziału, na podstawie art. 93c § 1 ww. ustawy wstępują, z dniem podziału lub z dniem wydzielenia, we wszelkie przewidziane w przepisach prawa podatkowego prawa i obowiązki osoby prawnej dzielonej pozostające w związku z przydzielonymi im, w planie podziału, składnikami majątku. Przepis § 1 stosuje się, jeżeli majątek przejmowany na skutek podziału, a przy podziale przez wydzielenie - także majątek osoby prawnej dzielonej, stanowi zorganizowaną część przedsiębiorstwa (art. 93c § 2 ww. ustawy).

Przepisy art. 93-93c mają zastosowanie również do praw i obowiązków wynikających z decyzji wydanych na podstawie przepisów prawa podatkowego (art. 93d cyt. ustawy).

Natomiast art. 93e ustawy Ordynacja podatkowa stanowi, iż przepisy art. 93-93d stosuje się w zakresie, w jakim odrębne ustawy, umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania oraz inne ratyfikowane umowy międzynarodowe, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, nie stanowią inaczej.

Ponadto zgodnie z art. 94 Ordynacji podatkowej przepisy art. 93 § 1, art. 93d i art. 93e, z zastrzeżeniem art. 95, stosuje się również do nabywców przedsiębiorstw państwowych oraz do spółek, które na podstawie przepisów o komercjalizacji i prywatyzacji przedsiębiorstw państwowych nabyły lub przejęły te przedsiębiorstwa.

Z przedstawionego we wniosku stanu wynika, iż Urząd Miasta i Gminy został w roku 1998 zarejestrowany jako czynny podatnik VAT. Gmina natomiast nie dysponowała odrębnym numerem NIP, choć była stroną czynności cywilno-prawnych, w których była faktycznym podatnikiem VAT-u. Do końca roku 2009 numer NIP nadany Miastu i Gminie był numerem wspólnym, z którego Urząd korzystał w rozliczeniach z urzędem skarbowym, gdy występował, jako płatnik, a Gmina wówczas, gdy rozliczała się w deklaracjach VAT-7 z urzędem skarbowym z podatku od towarów i usług VAT. W efekcie na fakturach zakupu VAT będących efektem zawieranych przez Gminę umów widnieje NIP nadany Urzędowi Miasta i Gminy.

Dokonując analizy przytoczonych regulacji prawnych należy stwierdzić, że z uwagi na fakt, iż w przedmiotowej sprawie nie zachodzi żadna z przesłanek, o których mowa w powołanych przepisach, następstwo podatkowe w rozumieniu przepisów art. 93 – 94 ustawy Ordynacja podatkowa nie znajdzie zastosowania.

Mając na względzie powołane przepisy prawa oraz przedstawione zdarzenie przyszłe wskazać należ, iż w sytuacji, gdy nastąpiła zmiana podatnika podatku od towarów i usług z Urzędu Miasta i Gminy na Gminę, na gruncie prawa podatkowego nie będzie miała miejsca sukcesja praw i obowiązków podatkowych, bowiem takiego zdarzenia nie obejmuje hipoteza art. 93 Ordynacji podatkowej, ani następnych przepisów tej ustawy.

Zgodnie z art. 81 § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, jeżeli odrębne przepisy nie stanowią inaczej, podatnicy, płatnicy i inkasenci mogą skorygować uprzednio złożoną deklarację.

Przepis § 2 tego przepisu stanowi, iż skorygowanie deklaracji następuje przez złożenie korygującej deklaracji wraz z dołączonym pisemnym uzasadnieniem przyczyn korekty.

Zgodnie z art. 81 b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, uprawnienie do skorygowania deklaracji:

1. ulega zawieszeniu na czas trwania postępowania podatkowego lub kontroli podatkowej - w zakresie objętym tym postępowaniem lub kontrolą,
2. przysługuje nadal po zakończeniu:
   1. kontroli podatkowej,
   2. postępowania podatkowego - w zakresie nieobjętym decyzją określającą wysokość zobowiązania podatkowego.
   
   

Art. 81b 2 ustawy Ordynacja podatkowa stanowi, iż korekta złożona w przypadku, o którym mowa w § pkt 1, nie wywołuje skutków prawnych.

Ponadto zasady wystawiania faktur korygujących określone zostały w przepisach rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1337 ze zm.).

Zgodnie z § 13 ust. 1 ww. rozporządzenia, w przypadku gdy po wystawieniu faktury udzielono rabatów określonych w art. 29 ust. 4 ustawy, podatnik udzielający rabatu wystawia fakturę korygującą.

Faktury korygujące wystawiane są w myśl w § 14 ust. 1 cyt. rozporządzenia, gdy podwyższono cenę po wystawieniu faktury lub w razie stwierdzenia pomyłki w cenie, stawce lub kwocie podatku bądź w jakiejkolwiek innej pozycji faktury.

Według § 14 ust. 2 rozporządzenia, faktura korygująca dotycząca podwyższenia ceny powinna zawierać co najmniej:

1. numer kolejny oraz datę jej wystawienia;
2. dane zawarte w fakturze, której dotyczy faktura korygująca:
   1. określone w § 9 ust. 1 pkt 1-3,
   2. nazwę towaru lub usługi objętych podwyżką ceny;
3. kwotę podwyższenia ceny bez podatku;
4. kwotę podwyższenia podatku należnego.
   
   

Natomiast, stosownie do ust. 3 powołanego wyżej przepisu faktura korygująca wystawiana w przypadku pomyłek, o których mowa w ust. 1, zawiera dane określone w ust. 2 pkt 1 i pkt 2 lit. a, kwoty podane w omyłkowej wysokości oraz kwoty w wysokości prawidłowej.

W przypadku gdy podstawa opodatkowania ulega zmniejszeniu w stosunku do podstawy określonej w wystawionej fakturze, obniżenia podstawy opodatkowania podatnik dokonuje pod warunkiem posiadania, przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, w którym nabywca towaru lub usługi otrzymał korektę faktury, potwierdzenia otrzymania korekty faktury przez nabywcę towaru lub usługi, dla którego wystawiono fakturę. Uzyskanie potwierdzenia otrzymania przez nabywcę towaru lub usługi korekty faktury po terminie złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy uprawnia podatnika do uwzględnienia korekty faktury za okres rozliczeniowy w którym potwierdzenie to uzyskano (art. 29 ust. 4a ustawy).

Natomiast w myśl art. 29 ust. 4b ustawy o podatku od towarów i usług warunku posiadania przez podatnika potwierdzenia odbioru korekty faktury przez nabywcę towaru lub usługi nie stosuje się:

1. w przypadku eksportu towarów, wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów oraz dostawy towarów, dla której miejsce opodatkowania znajduje się poza terytorium kraju;
2. wobec nabywców, na których rzecz jest dokonywana sprzedaż: energii elektrycznej i cieplnej, gazu przewodowego, usług telekomunikacyjnych i radiokomunikacyjnych oraz usług wymienionych w poz. 138 i 153 załącznika nr 3 do ustawy.

Zgodnie z art. 29 ust. 4c ustawy przepis ust. 4a stosuje się odpowiednio w przypadku stwierdzenia pomyłki w kwocie podatku na fakturze i wystawienia korekty faktury do faktury, w której wykazano kwotę podatku wyższą niż należna.

Wskazać również należy, iż w myśl § 15 ust. 1 ww. rozporządzenia, nabywca towaru lub usługi, który otrzymał fakturę lub fakturę korygującą zawierającą pomyłki dotyczące jakiejkolwiek informacji wiążącej się zwłaszcza ze sprzedawcą lub nabywcą lub oznaczeniem towaru lub usługi, z wyjątkiem pomyłek w pozycjach faktury określonych w § 5 ust. 1 pkt 6-12, może wystawić fakturę nazwaną notą korygującą. Stosownie do treści ust. 2 cytowanego przepisu, nota korygująca jest przesyłana wystawcy faktury lub faktury korygującej, wraz z kopią.

Jak stanowi ust. 3, nota korygująca powinna zawierać co najmniej:

1. numer kolejny i datę jej wystawienia;
2. imiona i nazwiska albo nazwy bądź nazwy skrócone wystawcy noty i wystawcy faktury albo faktury korygującej oraz ich adresy i numery identyfikacji podatkowej;
3. dane zawarte w fakturze, której dotyczy nota korygująca, określone w § 5 ust. 1 pkt 1-4;
4. wskazanie treści korygowanej informacji oraz treści prawidłowej.

Zgodnie z § 15 ust. 4 cyt. rozporządzenia, jeżeli wystawca faktury lub faktury korygującej akceptuje treść noty, potwierdza ją podpisem osoby uprawnionej do wystawienia faktury lub faktury korygującej. Noty korygujące – w myśl ust. 5 – powinny zawierać wyrazy „NOTA KORYGUJĄCA”. Stosownie natomiast do treści ust. 6 powołanej normy, przepisy ust. 2-4 nie naruszają przepisów dotyczących wystawiania faktur korygujących.

Jak wskazano wyżej gmina jako osoba prawna, a nie urząd, w zakresie czynności wykonywanych na podstawie umów cywilnoprawnych jest podatnikiem podatku od towarów i usług, bez względu na fakt, który z tych podmiotów zawiera umowę, gdyż wszelkie czynności, których dokonuje urząd w ramach zadań własnych gminy jako jednostka pomocnicza, dokonuje w imieniu i na rzecz ww. osoby prawnej. Urząd miasta, realizując zadania spoczywające na samorządowej osobie prawnej, występuje wyłącznie jako jednostka pomocnicza, działająca w imieniu i na rzecz osoby prawnej – gminy.

Biorąc pod uwagę wykładnię celowościową przedstawionych norm prawnych należy stwierdzić, że pomimo niewłaściwej rejestracji w podatku od towarów i usług oraz braku sukcesji prawnej dla Gminy, zdaniem tut. Organu – w tej konkretnej sytuacji – Gmina będzie uprawniona do odbioru not i faktur korygujących VAT za lata 2006 – 2010 wystawionych formalnie na NIP Urzędu Miasta i Gminy, a w rzeczywistości dotyczących Gminy.

Niniejszą interpretacją został załatwiony wniosek w części dotyczącej sukcesji prawnej oraz prawa do odbioru not i faktur korygujących za lata 2006 – 2010. Rozstrzygnięcie w zakresie okresu korekty podatku naliczonego dotyczącego instalacji wodnych i kanalizacyjnych w zdarzeniu przyszłym, zostało zawarte w interpretacji nr ILPP1/443-267/10-5/MK z dnia 11 czerwca 2010 r.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.