INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 10 marca 2010r. (data wpływu 16 marca 2010r.), uzupełnionym pismem z dnia 5 maja 2010r. ( data wpływu 13 maja 2010r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie opodatkowania usług sklasyfikowanych w grupowaniu PKWiU 90.00.30-00.00 oraz prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony i skorygowania deklaracji VAT-7 - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 marca 2010r. został złożony ww. wniosek, uzupełniony pismem z dnia 5 maja 2010r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie opodatkowania usług sklasyfikowanych w grupowaniu PKWiU 90.00.30-00.00 oraz prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony i skorygowania deklaracji VAT-7.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest jednostką organizacyjną nieposiadającą osobowości prawnej utworzoną przez Radę Miasta na podstawie uchwały z dnia 17 grudnia 1991r. Działa na podstawie uaktualnionego statutu wprowadzonego uchwałą z dnia 25 maja 2006r. Podstawowym przedmiotem działalności Wnioskodawcy są sprawy z zakresu budowy, przebudowy, remontu, utrzymania i ochrony dróg krajowych, wojewódzkich, powiatowych i gminnych w granicach administracyjnych miasta.

W ramach bieżącego utrzymania dróg Wnioskodawca zleca wykonanie sprzątania, oczyszczania ulic i chodników gdzie stawka VAT wynosi 7%.

Wydatki związane z realizacją powyższych zadań są dokumentowane fakturami wystawionymi na Wnioskodawcę. Wnioskodawca nie odlicza podatku naliczonego, ponieważ nie wykonuje czynności podlegających opodatkowaniu VAT. Wartość brutto jest wydatkiem i kosztem jednostki.

Wnioskodawca w dniu 1 sierpnia 2007r. zawarł umowy cywilnoprawne z firmami jak X, Y, a także z innymi przewoźnikami na korzystanie z przystanków autobusowych zlokalizowanych w pasie drogowym dróg publicznych miasta. Przedmiotem umów jest partycypacja w wydatkach za oczyszczanie w obrębie przystanków autobusowych proporcjonalnie do ilości kursów na danych przystankach. Aby otrzymać zwrot poniesionego wydatku za oczyszczanie w obrębie przystanków podstawą opodatkowania w fakturach sprzedaży Wnioskodawca wskazał kwotę należną z tytułu sprzedaży i zastosował stawki brutto a następnie doliczył podatek VAT 7%, który przekazuje do US.

Pismem z dnia 5 maja 2010r. Wnioskodawca uzupełnił stan faktyczny w następujący sposób:

Interpretacja dotyczy oczyszczania, sprzątania ulic i chodników w obrębie przystanków autobusowych gdzie usługi wyżej wymienione zostały sklasyfikowane przez Urząd Statystyczny w Łodzi w grupie PKWiU – 90.00.30-00.00 (Wnioskodawca otrzymał odpowiedź z Urzędu Statystycznego w Łodzi o sklasyfikowaniu ww. usług).

Wnioskodawca w części dotyczącej zawartych umów cywilnoprawnych z przewoźnikami, gdzie przedmiotem umów jest partycypacja w wydatkach za oczyszczanie w obrębie przystanków autobusowych – dokonuje sprzedaży opodatkowanej.

Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT od czerwca 2004r.

Wnioskodawca sporządza deklarację podatku VAT-7 tylko dla podatku należnego.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Zastosowano prawidłową stawkę VAT w wysokości 7% ponieważ przedmiotem sprzedaży jest koszt usług oczyszczania i wywozu śmieci zgodnie z stawką zawartą w umowie cywilnoprawnej z przewoźnikami (koszt jednostkowy brutto taki jak w fakturze zakupu wystawionej przez wykonawcę). W dniu 8 lutego 2010r. Wnioskodawca otrzymał odpowiedź z Urzędu Statystycznego w Łodzi o zastosowaniu w powyższym przypadku symbolu PKWiU 90.00.30-00.00.
2. Wystawiając faktury sprzedaży VAT można uznać się za dokonującego sprzedaży i traktować jako podmiot faktycznie dokonujący sprzedaży opodatkowanej. A więc Wnioskodawca ma prawo do odliczenia podatku VAT tylko w części dokonującej odsprzedaży zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54 poz. 535).
3. Wnioskodawca może obniżyć kwotę podatku należnego o kwotę podatku naliczonego ale tylko w wysokości części odsprzedanych usług.Zgodnie z art. 90 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2044r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54 poz. 535) w stosunku do towarów i usług, które wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego jak i czynności w związku z którymi takie prawo nie przysługuje podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego. Reasumując opisaną sytuację podatek VAT do zapłaty powinien wynosić „0” bo wysokość podatku naliczonego winna się równa podatkowi należnemu. Należy dokonać korekty deklaracji VAT dotyczącej podatku naliczonego na podstawie sporządzonych rejestrów zakupu dotyczących oczyszczania i wypróżniania koszy w poszczególnych miesiącach.Wnioskodawca może sporządzić rejestry zakupu faktur VAT dotyczących oczyszczania i wypróżnienia koszy a następnie skorygować deklaracje VAT za okres od września 2007r.
   
   

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, świadczeniem usług jest każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Usługi wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, z zastrzeżeniem ust. 4 – w myśl art. 8 ust. 3 powołanej ustawy – są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, z wyjątkiem usług elektronicznych i usług turystyki, o których mowa w art. 119.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza w rozumieniu art. 15 ust. 2 ww. ustawy obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z powyższego wynika, iż opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie

z zasadą powszechności opodatkowania podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest dostawa towarów lub świadczenie usług, pod warunkiem, że są one realizowane przez „podatników” w rozumieniu ustawy i są wykonywane w ramach działalności gospodarczej.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca jest jednostką organizacyjną nieposiadającą osobowości prawnej utworzoną przez Radę Miasta. Wnioskodawca zawarł w dniu 1 sierpnia 2007r. umowy cywilnoprawne z przewoźnikami na korzystanie z przystanków autobusowych zlokalizowanych w pasie drogowym dróg publicznych miasta. Przedmiotem umów jest partycypacja w wydatkach za oczyszczanie w obrębie przystanków autobusowych proporcjonalnie do ilości kursów na danych przystankach. Wnioskodawca odsprzedaje nabyte usługi. Usługi świadczone przez Wnioskodawcę zostały sklasyfikowane przez Urząd Statystyczny w Łodzi w grupie PKWiU – 90.00.30-00.00.

Polskie prawo podatkowe nie definiuje pojęcia „refakturowanie” usług”. Regulacje w tym zakresie zostały natomiast zawarte w Dyrektywie 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L, Nr 347 s. 1 ze zm.).

„Refakturowanie” usług przewiduje art. 28 Dyrektywy 2006/112/WE Rady, zgodnie z którym w przypadku, kiedy podatnik działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że podatnik ten nabył i wyświadczył te usługi. Oznacza to, że podmiot „refakturujący” daną usługę nabytą we własnym imieniu, lecz na rzecz osoby trzeciej traktowany jest najpierw jako usługobiorca, a następnie jako usługodawca tej samej usługi. Przerzucenie kosztów na inną firmę, nie może być zatem w żaden inny sposób potraktowane niż jako świadczenie usługi w tym samym zakresie. Zatem, konsekwencją uznania podatnika biorącego udział w odsprzedaży usługi za świadczącego, jest wystawienie przez niego faktury dokumentującej wyświadczenie tej usługi.

Przepis art. 41 ust. 1 ustawy o VAT stanowi, że stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

W myśl art. 41 ust. 2 ww. ustawy dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

W pozycji 153 załącznika nr 3 do ustawy wymienione zostały „Usługi w zakresie gospodarki ściekami oraz wywozu i unieszkodliwiania odpadów, usługi sanitarne i pokrewne” PKWiU 90.0. Co istotne, pozycji 153 tego załącznika, nie poprzedza przedrostek „ex”. To oznacza, iż ze stawki 7% korzystają bez wyjątku wszystkie usługi zaliczane na gruncie PKWiU do grupy 90.0.

W związku z powyższym uprzednio nabyte a następnie odsprzedane przez Wnioskodawcę usługi zaklasyfikowane do grupowania statystycznego PKWiU 90.00.30-00.00, podlegają opodatkowaniu preferencyjną stawką podatku VAT w wysokości 7%.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 i ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124. Kwotę podatku naliczonego stanowi, z zastrzeżeniem ust. 3-7 suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Prawo do odliczenia podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, jest podstawową cechą podatku od wartości dodanej. Zapewnia ono bowiem neutralność tego podatku dla podatników VAT, przy jednoczesnym faktycznym opodatkowaniu konsumpcji. Ma ono zapewniać, że podatek płacony przez podatnika VAT przy nabyciu towarów i usług wykorzystywanych w działalności opodatkowanej nie będzie stanowił dla niego faktycznego kosztu (obciążenia finansowego).

Na zakres prawa do odliczeń w sposób bezpośredni wpływa pojmowanie statusu danego podmiotu jako podatnika VAT (wykonującego czynności opodatkowane). Tylko bowiem podatnik ma prawo do odliczenia podatku naliczonego. Chodzi tutaj oczywiście o podatnika, o którym mowa w art. 15 ustawy o VAT.

W związku z powyższym stwierdzić należy, iż prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługuje wyłącznie podatnikom VAT, o których mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o VAT i są to wyłącznie podmioty prowadzące działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ww. ustawy.

Ponieważ podatek od towarów i usług obciąża konsumpcję w związku z tym jego ciężarem nie powinni być obciążeni podatnicy VAT w tym zakresie, w jakim wykorzystują zakupione towary i usługi do wykonywania czynności opodatkowanych. W tym przypadku nie występują oni bowiem w charakterze konsumentów zakupionych dóbr.

Przez czynności opodatkowane należy rozumieć w tym przypadku czynności, które faktycznie zostały (bądź zostaną) objęte opodatkowaniem tj. do czynności tych będzie miała zastosowanie konkretna stawka podatku VAT.

Z powyższego wynika, że jeśli towary i usługi, przy nabyciu których naliczono podatek, są lub mają być wykorzystywane w całości do prowadzenia działalności opodatkowanej, wówczas podatnikowi przysługuje prawo do odliczenia całości podatku.

Natomiast w przypadku, gdy towary i usługi tylko częściowo służą do wykonywania czynności opodatkowanych, prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługuje tylko w części związanej z czynnościami opodatkowanymi. W tej sytuacji podatnik jest obowiązany do wyodrębnienia części kwot podatku naliczonego związanego z czynnościami opodatkowanymi, co wynika wprost z art. 90 ust. 1 ustawy o VAT. W myśl tego przepisu w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

Obok prawa do odliczenia podatku naliczonego, istotną kwestią jest zagadnienie terminu, w którym może to nastąpić.

Stosownie do art. 86 ust. 10 pkt 1, ust. 11 i ust. 13 ustawy o VAT prawo do obniżenia kwoty podatku należnego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał fakturę albo dokument celny, z zastrzeżeniem pkt 2-5 oraz ust. 11, 12, 16 i 18.

Jeżeli podatnik nie dokona obniżenia kwoty podatku należnego w terminach określonych w ust. 10, może obniżyć kwotę podatku należnego w deklaracji podatkowej za jeden z dwóch następnych okresów rozliczeniowych.

Jeżeli podatnik nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w terminach, o których mowa w ust. 10, 11, 12, 16 i 18, może on obniżyć kwotę podatku należnego przez dokonanie korekty deklaracji podatkowej za okres, w którym wystąpiło prawo do obniżenia podatku należnego, nie później jednak niż w ciągu 5 lat, licząc od początku roku, w którym wystąpiło prawo do obniżenia podatku należnego.

W myśl art. 86 ust. 15 ustawy o VAT, do uprawnienia, o którym mowa w powołanym ust. 13 stosuje się odpowiednio art. 81b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa.

Zgodnie z art. 109 ust. 3 ustawy o VAT podatnicy, z wyjątkiem podatników wykonujących wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43 i 82 ust. 3 oraz zwolnionych od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9, są obowiązani prowadzić ewidencję zawierającą: kwoty określone w art. 90, dane niezbędne do określenia przedmiotu i podstawy opodatkowania, wysokość podatku należnego, kwoty podatku naliczonego obniżające kwotę podatku należnego oraz kwotę podatku podlegającą wpłacie do urzędu skarbowego lub zwrotowi z tego urzędu oraz inne dane służące do prawidłowego sporządzenia deklaracji podatkowej, a w przypadkach określonych w art. 120 ust. 15, art. 125, 134, 138 - dane określone tymi przepisami niezbędne do prawidłowego sporządzenia deklaracji podatkowej.

Przepis art. 109 ust. 3 ustawy o VAT - obok podmiotów zobowiązanych do prowadzenia pełnej ewidencji - wskazuje także na elementy, które powinna ona zawierać. Zauważyć należy w tym miejscu, że ustawa nie przewiduje ustalenia powszechnie obowiązującej formy ewidencji. Podatnicy mogą zatem prowadzić ją w dowolnej formie, pod warunkiem aby zawierała wszelkie wymagane w przepisach ustawy elementy czyli:

• dane niezbędne do określenia przedmiotu i podstawy opodatkowania,
• wysokość podatku należnego,
• kwoty podatku naliczonego obniżające kwotę podatku należnego,
• kwotę podatku podlegającą wpłacie do urzędu skarbowego lub zwrotowi z tego urzędu
• odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego,

-inne dane służące do prawidłowego sporządzenia deklaracji podatkowej.

W świetle przedstawionego stanu faktycznego i prawnego należy zauważyć, że Wnioskodawca winien prowadzić ewidencję zgodnie z art. 109 ust. 3 ustawy o VAT, z której wynikać będzie kwota podatku podlegająca odliczeniu w związku ze świadczeniem usług na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych. Zatem jeżeli Wnioskodawca nie dokonał obniżenia podatku należnego o podatek naliczony w terminie, o których mowa w art. 86 ust. 10 pkt 1 i ust. 11 ustawy o VAT może tego dokonać w terminie określonym w art. 86 ust. 13 ww. ustawy przez dokonanie korekty deklaracji VAT-7.

Ponadto podkreślić należy, iż niniejsza interpretacja nie ocenia prawidłowości rozliczenia korekty deklaracji VAT-7, bowiem kwestia ta nie była przedmiotem niniejszego wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej dla Wnioskodawcy.

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016), skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu, ul. Kośnego 70, 45-372 Opole po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.