INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów – uwzględniając wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 12 listopada 2009 r. sygn. akt I SA/Wr 1155/09 – stwierdza, że stanowisko Spółki z o.o., przedstawione we wniosku z dnia 26 listopada 2008 r. (data wpływu 1 grudnia 2008 r.) uzupełnionym pismem z dnia 23 stycznia 2009 r. (data wpływu 29 stycznia 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie rabatów udzielanych przez dostawców oraz za pośrednictwem Spółki B.V. – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

Wniosek Spółki z o.o. z dnia 26 listopada 2008 r. o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczy rabatów udzielanych przez dostawców oraz za pośrednictwem Spółki B.V. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 23 stycznia 2009 r. (data wpływu 29 stycznia 2009 r.) o brakującą opłatę oraz doprecyzowanie ilości stanów faktycznych i zdarzeń przyszłych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka prowadzi działalność gospodarczą w Polsce w zakresie produkcji i dystrybucji farb i lakierów oraz innych wyrobów chemicznych.

Dla swoich celów produkcyjnych nabywa surowce od dostawców z innych krajów Unii Europejskiej (dalej: UE). Nabycia takie Zainteresowany traktuje, dla celów podatku od towarów i usług (dalej: VAT), jako wewnątrzwspólnotowe nabycia towarów za wynagrodzeniem (dalej: WNT). W związku z czym nalicza podatek należny w dacie obowiązku podatkowego i w tym samym momencie odlicza, jako podatek naliczony, kwotę równą podatkowi należnemu. Dla celów podatku dochodowego od osób prawnych (dalej: CIT), koszty poniesione na zakup surowców zaliczane są do kosztów uzyskania przychodów w momencie sprzedaży produktów wyprodukowanych z tych surowców.

W celu optymalizacji kosztów działalności, w szczególności w celu obniżenia cen zakupu surowców, Wnioskodawca zawarł umowę ze Spółką B.V. (dalej: Umowa), posiadającą siedzibę na terytorium Holandii. Na podstawie Umowy, Spółka B.V. prowadzi, w imieniu spółek z grupy, do której należy również Zainteresowany (dalej: Grupa), negocjacje z zagranicznymi dostawcami surowców dotyczące przyznawania spółkom z Grupy rabatów od dokonanych przez nie zakupów towarów.

Do obowiązków Spółki B.V., jako strony Umowy, należą, poza negocjowaniem rabatów, czynności związane z prognozowaniem kwot wypracowanych i oczekiwanych rabatów oraz ich poborem od dostawców, kontrolą statusu tych płatności oraz ich alokacją do spółek z Grupy. W zamian za wykonywane usługi obsługi rabatów, Spółka B.V. pobiera od spółek z Grupy zryczałtowane wynagrodzenie (stanowiące ustalony procent kwoty rabatów przypadających na daną spółkę).

Proces związany z otrzymaniem omawianych rabatów w odniesieniu do Wnioskodawcy wygląda następująco:

• Pod koniec każdego roku Spółka B.V. przekazuje mu prognozę wartości rabatu należnego od poszczególnych dostawców, w związku z nabyciami towarów dokonanymi w roku upływającym,
• W ciągu następnego roku, dostawcy Spółki, z którymi Spółka B.V. wynegocjowała rabaty dla niej, wystawiają faktury korygujące na Zainteresowanego oraz przekazują bezpośrednio do niego kwoty wynegocjowanych rabatów,
• Na koniec tego roku, Spółka B.V. weryfikuje, w jakim stopniu przysługująca do rozliczenia kwota wynegocjowanych wcześniej rabatów została udokumentowana fakturami korygującymi, otrzymanymi bezpośrednio przez Wnioskodawcę od dostawców. Następnie, Spółka B.V. pobiera od dostawców pozostałą do rozliczenia kwotę i przekazuje ją Zainteresowanemu, przy czym jej przekazanie jest dokumentowane wystawianą w tym celu przez Spółkę B.V. notą kredytową. Od przekazywanej w ten sposób kwoty Spółka B.V. potrąca swoje wynagrodzenie za wspomniane wyżej usługi.
  
  

Wraz z notą kredytową Spółka B.V. przesyła również Spółce zestawienie, na podstawie którego jest ona w stanie zaalokować kwotę przekazaną przez Spółkę B.V. do poszczególnych dostawców surowców. Kwotę tę Wnioskodawca może następnie zaalokować do pojedynczych dostaw towarów w proporcji do ich wartości.

Przyznanie powyższych rabatów nie jest związane ze spełnieniem jakiegokolwiek wcześniej umówionego z dostawcami świadczenia czy dodatkowego warunku przez Spółkę. W szczególności, Zainteresowany nie jest zobowiązany do zakupu określonej ilości towarów czy też dokonywania wcześniejszych płatności itp. Nie wykonuje również żadnych innych czynności, ani na rzecz dostawców surowców ani na rzecz Spółki B.V., które warunkowałyby otrzymanie wspomnianych rabatów.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego zadano następujące pytania.

1. Czy kwoty otrzymane przez Wnioskodawcę, zarówno bezpośrednio od dostawców, jak i za pośrednictwem Spółki B.V., stanowią rabaty pomniejszające podstawę opodatkowania WNT...
2. Czy Spółka powinna ujmować powyższe rabaty dla celów VAT, tj. wystawiać wewnętrzną fakturę korygującą oraz pomniejszać podstawę opodatkowania i kwoty VAT w deklaracji VAT-7 i informacji podsumowującej w rozliczeniu za miesiąc, w którym otrzymała fakturę korygującą lub notę kredytową...
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1

Płatności otrzymane, zarówno od dostawców jak i pośrednio od Spółki B.V. stanowią rabaty, o których mowa w art. 29 ust. 4 ustawy o VAT, które pomniejszają podstawę opodatkowania WNT, przy czym w przypadku płatności od Spółki B.V. kwotę rabatu stanowi cała kwota należna Zainteresowanemu, od której to kwoty potrącane jest wynagrodzenie należne Spółce B.V. za usługi świadczone przez ten podmiot na jego rzecz.

Art. 31 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, stanowi, iż podstawą opodatkowania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów jest kwota, jaką nabywający jest obowiązany zapłacić. W myśl ust. 3 tego artykułu, przy ustalaniu podstawy opodatkowania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, przepisy art. 29 ust. 4 stosuje się odpowiednio. Natomiast zgodnie z art. 29 ust. 4 ustawy o VAT, obrót zmniejsza się o kwoty udokumentowanych, prawnie dopuszczalnych i obowiązkowych rabatów (bonifikat, opustów, uznanych reklamacji i skont) (...), a także kwot wynikających z dokonanych korekt faktur.

Pojęcie rabatu nie zostało zdefiniowane w przepisach prawa podatkowego, a więc również przepisach ustawy o VAT. W konsekwencji, zastosowanie znajdzie wykładnia językowa, w myśl której „rabat” to „zniżka, ustępstwo procentowe od ustalonych cen towarów, głównie na rzecz nabywców płacących gotówką, kupujących dużą ilość towarów jednorazowo lub w określonym czasie; opust” (Słownik Języka Polskiego PWN pod red. M. Szymczak, Warszawa 1998). Jednocześnie, otrzymywane przez Wnioskodawcę rabaty zmniejszają ceny zakupu surowców przez niego, obniżając koszty jego działalności. W konsekwencji, spełniają wspomnianą definicję rabatu.

Wpływ rabatu na cenę zakupionego towaru jest również podkreślany w interpretacjach polskich organów podatkowych. Przykładowo, zgodnie z treścią indywidualnej interpretacji wydanej w dniu 3 lipca 2008 r. w imieniu Ministra Finansów przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu (sygn. ILPP2/443-366/08-2/JK): „(…) w sytuacji, gdy wypłacona premia pieniężna jest związana z konkretną dostawą (dostawami), to nawet, jeżeli jest to premia wypłacona po dokonaniu zapłaty, powinna być traktowana jak rabat, o którym mowa w art. 29 ust. 4 ustawy, ponieważ ma bezpośredni wpływ na wartość tej dostawy i w efekcie prowadzi do obniżenia wartości (ceny) dostawy”.

Nie ma przy tym znaczenia, czy powyższe rabaty są przekazywane bezpośrednio przez dostawców (i dokumentowane fakturami korygującymi), czy też za pośrednictwem podmiotu technicznie obsługującego rozliczenie rabatów, tj. Spółki B.V. (i dokumentowane wystawianą przez nią notą kredytową). Spółka B.V. dokonuje bowiem jedynie przelewu na konto Zainteresowanego kwot otrzymanych od dostawców. Natomiast dzięki zestawieniu przekazanemu mu przez Spółkę B.V., jest on w stanie zaalokować otrzymaną w ten sposób kwotę do poszczególnych dostawców surowców. W konsekwencji, w obu sytuacjach otrzymane kwoty rabatów mogą być bezpośrednio zaalokowane do poszczególnych transakcji WNT dokonanych w roku upływającym. W konsekwencji, w obu tych przypadkach rabaty są związane z uprzednio dokonanymi nabyciami towarów, pomniejszając ich cenę.

Ponadto, przyznanie rabatów nie jest związane ze spełnieniem jakiegokolwiek warunku, czynności bądź zobowiązania przez Spółkę. W konsekwencji, nie można twierdzić, iż otrzymane przez Wnioskodawcę kwoty stanowią wynagrodzenie za jakiekolwiek usługi świadczone przez niego.

Stanowisko Zainteresowanego znajduje potwierdzenie w indywidualnej interpretacji wydanej w imieniu Ministra Finansów przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu w dniu 16 lipca 2008 r. (sygn. ILPP1/443-377/08-6/KG). We wskazanej sprawie Dyrektor Izby Skarbowej uznał iż: „(…) Premie pieniężne (bonusy) wypłacane przez Wnioskodawcę przyznawane są niezależnie od poziomu obrotu w stałej określonej procentowo wysokości. (zatem) (…) premia pieniężna (bonus) stanowi rabat, który jest określony procentowo od obrotów zrealizowanych przez odbiorcę (od dokonanych zakupów) w danym okresie (rok kalendarzowy). W opisanej sytuacji nie ma znaczenia czy jest to jedna, czy więcej transakcji w danym okresie”.

Reasumując, zdaniem Spółki, płatności otrzymywane przez nią, zarówno bezpośrednio od dostawców, jak i pośrednio od Spółki B.V., stanowią rabaty, o których mowa w art. 29 ust. 4 ustawy, które pomniejszają podstawę opodatkowania WNT.

Ponadto, zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku płatności otrzymanej od Spółki B.V., kwotę rabatu stanowi kwota należna mu, a nie tylko kwota faktycznie otrzymana. Wynika to z faktu, iż potrącenie przez Spółkę B.V. jej wynagrodzenia od kwoty należnego Spółce rabatu w żaden sposób nie wpływa na zmniejszenie tej kwoty. Potrącanie jest bowiem tylko formą regulowania należności.

Ad. 2

Zainteresowany powinien ujmować powyższe rabaty dla celów VAT, tj. wystawiać wewnętrzną fakturę korygującą oraz pomniejszać podstawę opodatkowania i kwoty VAT w deklaracji VAT-7 i informacji podsumowującej, w rozliczeniu za miesiąc, w którym otrzymał fakturę korygującą lub notę kredytową.

Regulacje dotyczące korygowania obrotu o kwoty udzielonych rabatów zostały zawarte w § 16 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 25 maja 2005 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 95, poz. 798 ze zm.), zwanego dalej rozporządzeniem. Przepisy te nie przewidują jednak specyficznych regulacji dla rabatów dotyczących towarów nabytych w ramach WNT. Tym samym, zdaniem Spółki, odpowiednie zastosowanie powinien znaleźć § 16 ust. 5 rozporządzenia, zgodnie z którym nabywca otrzymujący fakturę korygującą jest obowiązany do zmniejszenia kwoty podatku naliczonego w rozliczeniu za miesiąc, w którym tę fakturę otrzymał.

W konsekwencji, Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż rabaty otrzymane bezpośrednio od dostawców i udokumentowane fakturami korygującymi, powinien ujmować w rozliczeniu za miesiąc, w którym otrzymał te faktury. W tym momencie powinien wystawić wewnętrzną fakturę korygującą, oraz ująć otrzymany rabat w deklaracji VAT-7 i informacji podsumowującej.

Powyższe stanowisko Spółki znajduje odzwierciedlenie w orzeczeniach polskich organów podatkowych. Przykładowo, w indywidualnej interpretacji, wydanej w imieniu Ministra Finansów w dniu 17 kwietnia 2008 r. (sygn. IPPP1-443-401/08-2/JB), Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie stwierdził, iż „(…) Po otrzymaniu faktury korygującej transakcję wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów należy wystawić fakturę wewnętrzną korygującą i rozliczyć ją za miesiąc, w którym Spółka otrzymała fakturę korygującą od dostawcy towarów”.

Prawidłowość takiego podejścia potwierdził również Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie, w postanowieniu z dnia 6 stycznia 2006 r. (sygn. 1472/RPP1/443 -16/06/SS), w którym stwierdził: „zgodnie z przytoczonymi przepisami wystawienie przez spółkę francuską faktury korygującej skutkuje obowiązkiem dokonania przez Spółkę korekty rozliczeń z tytułu podatku od towarów i usług w miesiącu otrzymania ww. faktury korygującej”.

Odnosząc się natomiast do kwestii momentu ujęcia rabatu przekazanego za pośrednictwem Spółki B.V. i udokumentowanego notą kredytową wystawioną przez nią, Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż powinien dokonać korekty podstawy opodatkowania WNT w analogiczny sposób, tj. w rozliczeniu za miesiąc, w którym otrzymał notę kredytową.

Otrzymany dokument stanowi bowiem, zdaniem Spółki, podstawę do dokonania korekty. Ponadto, Zainteresowany dopiero w dacie otrzymania takiej noty posiada ostateczną informację o faktycznej kwocie należnego mu rabatu. Co więcej, brak faktury korygującej, zdaniem Spółki, nie oznacza, iż jest ona zwolniona z obowiązku dokonania korekty.

Powyższe stanowisko znajduje oparcie, m.in. w indywidualnej interpretacji wydanej w dniu 22 lutego 2008 r. przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach w imieniu Ministra Finansów (sygn. IBPP2/443-303/07/BM/KAN-2328/11/07). W interpretacji tej organ podatkowy stwierdził, iż: „(…) Nabywca towarów powinien zatem wystawić wewnętrzną fakturę korygującą zmniejszającą wartość nabycia w przypadku zaistnienia przesłanki ku temu (uzyskania rabatu) bez względu na to czy dana okoliczność została udokumentowana wystawieniem faktury korygującej przez zagranicznego kontrahenta, czy też innego dokumentu, który potwierdza przyznanie rabatu.

Jeżeli zatem nabywca towarów nabył prawo do rabatu, a fakt ten został uzgodniony z kontrahentem, ustalono ostateczną kwotę rabatu przyznanego Podatnikowi oraz został on o tym fakcie, jak i o wysokości przyznanego rabatu powiadomiony przez kontrahenta zagranicznego w formie pisemnej, fakt ten można za uznać za wystarczającą przesłankę determinująca konieczność (a zarazem i termin) wystawienia wewnętrznej faktury korygującej”.

Reasumując, zdaniem Spółki, powinna ona ujmować powyższe rabaty dla celów VAT, tj. wystawiać wewnętrzną fakturę korygującą oraz pomniejszać podstawę opodatkowania i kwoty VAT w deklaracji VAT-7 i informacji podsumowującej, w rozliczeniu za miesiąc, w którym otrzymała fakturę korygującą lub notę kredytową.

Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając z upoważnienia Ministra Finansów, wydał w dniu 2 marca 2009 r. interpretację indywidualną nr ILPP2/443-1085/08-4/GZ, w której stanowisko Spółki z o.o. uznał za:

• prawidłowe – w zakresie rabatów udzielanych przez dostawców,
• nieprawidłowe – w zakresie rabatów udzielanych za pośrednictwem Spółki B.V.
  
  

W interpretacji wskazano, iż zgodnie z przepisami ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), kwoty otrzymane przez Zainteresowanego wprost od jego dostawców, które wpływają na wartość zakupionego towaru, stanowią rabat pomniejszający obrót, o którym mowa w art. 29 ust. 4 ustawy. Potwierdzeniem tego faktu są faktury korygujące wystawiane przez dostawców, które w sposób jednoznaczny wskazują, jak przekazane kwoty są przez nich traktowane.

W tym zakresie stanowisko Wnioskodawcy tut. Organ uznał za prawidłowe.

Ponadto stwierdzono, iż Spółka otrzymując rabaty od swoich dostawców, dokumentowane fakturami korygującymi jest zobowiązana do wystawienia faktury wewnętrznej, na podstawie której skoryguje wartość transakcji wewnątrzwspólnotowego nabycia.

Korekta powinna mieć miejsce w rozliczeniu za okres, w którym Zainteresowany otrzymał fakturę korygująca od dostawców, co powinno znaleźć odzwierciedlenie zarówno w deklaracji VAT-7 jak i informacji podsumowującej.

Natomiast kwoty otrzymane przez Wnioskodawcę od Spółki B.V. nie mogą stanowić rabatu pomniejszającego obrót z dostawcami towarów, gdyż w przedmiotowej sprawie nie dochodzi do transakcji pomniejszenia obrotu bezpośrednio przez dostawców towarów.

Tym samym, w powyższym zakresie, stanowisko Zainteresowanego uznano za nieprawidłowe.

Pismem z dnia 18 marca 2009 r. Spółka z o.o. wezwała Organ podatkowy do usunięcia naruszenia prawa w ww. interpretacji indywidualnej w części dotyczącej rabatów udzielanych za pośrednictwem Spółki B.V.

W odpowiedzi na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa z dnia 15 kwietnia 2009 r. nr ILPP2/443/W-35/09-2/SJ Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w wyniku ponownej analizy sprawy, z uwzględnieniem zarzutów przytoczonych w wezwaniu, stwierdził brak podstaw do zmiany interpretacji indywidualnej w przedmiotowej sprawie.

W konsekwencji powyższego, Spółka z o.o. wniosła w dniu 22 maja 2009 r. skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu. Sąd po rozpoznaniu sprawy wydał wyrok w dniu 12 listopada 2009 r. sygn. akt I SA/Wr 1155/09, w którym uchylił interpretację indywidualną w części objętej skargą.

W związku z powyższym, uwzględniając uzasadnienie ww. wyroku, stwierdza się co następuje.

Zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwaną dalej ustawą, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-22, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Stosownie do ust. 4 powołanego artykułu, obrót zmniejsza się o kwoty udokumentowanych, prawnie dopuszczalnych i obowiązkowych rabatów (bonifikat, opustów, uznanych reklamacji i skont) i o wartość zwróconych towarów, zwróconych kwot nienależnych w rozumieniu przepisów o cenach oraz zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, a także kwot wynikających z dokonanych korekt faktur.

Stosownie do zapisu art. 31 ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów jest kwota, jaką nabywający jest obowiązany zapłacić. Natomiast, przy ustalaniu podstawy opodatkowania, o której mowa w ust. 1, przepis art. 29 ust. 4 stosuje się odpowiednio (art. 31 ust. 3 ustawy).

Od dnia 1 czerwca 2005 r., art. 31 ust. 3 ustawy przewiduje, że dla ustalenia podstawy opodatkowania w wewnątrzwspólnotowym nabyciu towarów stosuje się odpowiednio zasady określone w art. 29 ust. 4. Tym samym, ustawodawca doprowadził do faktycznego zrównania zasad ustalenia podstawy opodatkowania w wewnątrzwspólnotowym nabyciu towarów z zasadami rządzącymi w obrocie krajowym.

Z treści art. 29 ust. 4 ustawy wynika, że warunkiem zmniejszenia obrotu o udzielone rabaty, prawnie dopuszczalne lub obowiązkowe, jest ich udokumentowanie.

Potwierdzeniem tej zasady jest przepis dotyczący wymogów, jakim powinna odpowiadać faktura korygująca wystawiona w związku z udzieleniem rabatów określonych w art. 29 ust. 4 ustawy. Przepis ten odnosi się bowiem do sytuacji, gdy dokonane zostały korekty faktur, a więc do formy udokumentowania.

Zgodnie z tym przepisem, tj. § 16 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 25 maja 2005 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 95, poz. 798 ze zm.), zwanego dalej rozporządzeniem, w przypadku, gdy po wystawieniu faktury udzielono rabatów określonych w art. 29 ust. 4 ustawy, podatnik udzielający rabatu wystawia fakturę korygującą. Stosownie do § 16 ust. 2 rozporządzenia, faktura korygująca powinna zawierać co najmniej:

1. numer kolejny oraz datę jej wystawienia;
2. dane zawarte w fakturze, której dotyczy faktura korygująca:
1. określone w § 9 ust. 1 pkt 1-3,
2. nazwę towaru lub usługi objętych rabatem;
3. kwotę i rodzaj udzielonego rabatu;
4. kwotę zmniejszenia podatku należnego.
   
   

Tut. Organ podkreśla jednak, iż zgodnie z art. 219 Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L z 2006 r. Nr 347, poz. 1 ze zm.), każdy dokument lub notę, która zmienia fakturę pierwotną i odnosi się do niej w sposób wyraźny i jednoznaczny, uznaje się za fakturę.

Na tej podstawie można przyjąć, że w obrocie z kontrahentami, na podstawie tego przepisu każdy dokument, który w sposób wyraźny i jednoznaczny odnosi się do faktury pierwotnej umniejsza obrót. Wykładnia ta stanowi realizację zasad wynikających z VI Dyrektywy.

Rabat rozumieć należy, jako zniżkę od ustalonej ceny określonego towaru lub usługi, wyrażoną procentowo lub kwotowo. Rozróżnia się rabaty na przyznane przed ustaleniem ceny oraz udzielane po jej ustaleniu.

Rabat udzielony w momencie wystawienia faktury (rabat transakcyjny), nie ma znaczenia dla ustalenia podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług, ponieważ kwota należna od nabywcy już go uwzględnia – dane dotyczące rabatu znajdą swoje odzwierciedlenie w wystawionej fakturze stwierdzającej dokonanie sprzedaży.

Rabat udzielony po sprzedaży i wystawieniu faktury, w której dokonano pierwotnego określenia obrotu (rabat potransakcyjny), wymaga wystawienia faktury korygującej, zgodnie z uregulowaniami zawartymi w rozporządzeniu.

Zarówno w VI Dyrektywie, jak i Dyrektywie 2006/112/WE Rady znajdują się przepisy dotyczące rabatów udzielonych już po dokonanej dostawie, czy też wykonanej usłudze. Na podstawie art. 90 Dyrektywy 2006/112/WE Rady (art. 11 C(1) VI Dyrektywy), w przypadku anulowania, wypowiedzenia, rozwiązania, całkowitego lub częściowego niewywiązania się z płatności lub też w przypadku obniżenia ceny po dokonaniu dostawy, podstawa opodatkowania jest stosownie obniżana na warunkach określonych przez państwa członkowskie.

Jak wynika z przedstawionego stanu faktycznego, w związku z wewnątrzwspólnotowymi nabyciami towarów dokonywanych przez Wnioskodawcę, holenderska Spółka B.V. w jego imieniu negocjuje z zagranicznymi dostawcami surowców wysokość rabatu na następny rok. Na koniec roku podmiot holenderski pobiera pozostałą do rozliczenia (po wskazanym okresie rozliczeniowym) kwotę wynegocjowanego wcześniej rabatu i przekazuje Zainteresowanemu. Fakt ten dokumentowany jest notą kredytową. Natomiast przez cały rok Wnioskodawca otrzymuje także od swoich dostawców faktury korygujące dokumentujące wartość wynegocjowanego rabatu.

Zatem, rabaty udzielane Spółce zarówno przez dostawców surowców jak i Spółkę B.V., rodzą skutek w postaci zmniejszenia podstawy opodatkowania dokonanych wewnątrzwspólnotowych nabyć towarów, zgodnie z art. 31 ust. 3 w zw. z art. 29 ust. 4 ustawy.

Powołany powyżej przepis art. 29 ust. 4 ustawy jasno stanowi, iż kwoty, o które zmniejsza się obrót, muszą zostać udokumentowane.

Biorąc jednak pod uwagę art. 90 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE, który określa podstawę opodatkowania, przewidując uprawnienia do jej obniżenia w przypadku każdorazowego, faktycznego zmniejszenia obrotu, przesłanką wystarczającą dla ustalenia podstawy opodatkowania jest zaistnienie samego faktu zmniejszenia obrotu, bez konieczności wykazywania go w jeden konkretny sposób. Powyższe potwierdza także powołany art. 219 ww. Dyrektywy.

Zatem, otrzymane przez Zainteresowanego faktury korygujące oraz noty kredytowe są wystarczającymi dokumentami potwierdzającymi udzielenie mu rabatów, dotyczących wewnątrzwspólnotowych nabyć towarów.

Zgodnie z art. 106 ust. 7 ustawy, w przypadku takich czynności jak opodatkowane darowizny towarów, przekazanie towarów na cele osobiste, na cele niezwiązane z prowadzeniem przedsiębiorstwa (art. 7 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług ), opodatkowane usługi świadczone nieodpłatne (art. 8 ust. 2 ustawy), wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca, importu usług wystawiane są faktury wewnętrzne. Podatnik za dany okres rozliczeniowy może wystawić jedną fakturę wewnętrzną, dokumentującą ww. czynności wykonane w danym okresie. Faktury wewnętrzne są także wystawiane w celu udokumentowania zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze.

W myśl § 25 ust. 1 rozporządzenia, przepisy § 9, 13-17, 19, 20 i 23 stosuje się odpowiednio do faktur wewnętrznych, o których mowa w art. 106 ust. 7 ustawy, z tym że w przypadku:

1. czynności określonych w art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2 ustawy, gdy brak jest konkretnego nabywcy towaru lub usługi, faktura nie zawiera danych dotyczących tego nabywcy oraz kwoty należnej z tytułu wykonania tych czynności;
2. dostawy towarów, dla której podatnikiem jest nabywca, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów oraz importu usług, faktury mogą nie zawierać numeru identyfikacji podatkowej kontrahenta.

Faktury, o których mowa w ust. 1, można wystawić w 1 egzemplarzu i należy przechowywać wraz z całą dokumentacją dotyczącą podatku (§ 25 ust. 2).

W związku z faktem, iż otrzymane przez Wnioskodawcę faktury korygujące oraz noty kredytowe stanowią dokumenty zmniejszające podstawę opodatkowania wewnątrzwspólnotowych nabyć towarów, winien on wystawić wewnętrzne faktury korygujące.

Stosownie do zapisu art. 99 ust. 1 i ust. 2 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym miesiącu, z zastrzeżeniem ust. 2-10 i art. 133. Mali podatnicy, którzy wybrali metodę kasową, składają w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy kwartalne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym kwartale.

Zgodnie z art. 100 ust. 1 pkt 1 ustawy podatnicy, o których mowa w art. 15, dokonujący wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów w rozumieniu art. 9-12 lub wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów w rozumieniu art. 13, zarejestrowani jako podatnicy VAT UE, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym informacje podsumowujące o dokonanych wewnątrzwspólnotowych nabyciach towarów i wewnątrzwspólnotowych dostawach towarów, zwane dalej „informacjami podsumowującymi”, za okresy kwartalne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po kwartale, w którym powstał obowiązek podatkowy z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia – w przypadku informacji podsumowujących dotyczących wewnątrzwspólnotowych nabyć towarów.

W celu zapewnienia zgodności kwot wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów wykazanych zarówno w deklaracjach VAT-7 jak i informacji podsumowującej za dany okres, wewnętrzne faktury korygujące winny być rozliczone przez Wnioskodawcę za okresy, w których wpłynęły do niego dokumenty kontrahentów, informujące o udzielanych rabatach.

Dodatkowo, tut. Organ zwraca uwagę na fakt, iż wynagrodzenie potrącane przez Spółkę B.V. stanowi zapłatę za wykonywane przez nią na rzecz Zainteresowanego usługi obsługi rabatów, opisane w przedstawionym stanie faktycznym.

Zatem stanowisko, zgodnie z którym płatności otrzymane, zarówno od dostawców jak i pośrednio od Spółki B.V. stanowią rabaty, o których mowa w art. 29 ust. 4 ustawy, które pomniejszają podstawę opodatkowania WNT, przy czym w przypadku płatności od Spółki B.V. kwotę rabatu stanowi cała kwota należna Zainteresowanemu, od której to kwoty potrącane jest wynagrodzenie należne Spółce B.V. za usługi świadczone na jego rzecz, a także stanowisko, iż powinien on wystawiać wewnętrzną fakturę korygującą oraz pomniejszać podstawę opodatkowania i kwoty VAT w deklaracji VAT-7 i informacji podsumowującej, w rozliczeniu za miesiąc, w którym otrzymał fakturę korygującą lub notę kredytową – należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytań) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy, które nie zostały objęte pytaniami – nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – w wydanej interpretacji rozpatrzone.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.