INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 7 grudnia 2009r. (data wpływu do tut. organu 9 grudnia 2009r.), uzupełnionym pismem z dnia 4 lutego 2010r. (data wpływu 8 lutego 2010r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie dokumentowania usług świadczonych przez Wnioskodawcę - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 grudnia 2009r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek, o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie dokumentowania usług świadczonych przez Wnioskodawcę.

Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 4 lutego 2010r. (wpływ z dnia 8 lutego 2010r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu, z dnia 29 stycznia 2010r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawione następujący stan faktyczny (zdarzenie przyszłe):

Wnioskodawca jest zakładem budżetowym. Zakład na podstawie zarządzeń Burmistrza Miasta i Gminy wykonuje następujące usługi: transport i niwelacja kruszywa oraz naprawa dróg gminnych Gminy, remont przystanków autobusowych, budowa i spięcie sieci wodociągowej, prace remontowe w budynkach OSP, Ośrodku Zdrowia na zlecenie UMiG, remont zbiorników wody oraz przekładka kanalizacji burzowej, dowóz dzieci do szkół, obsługa kotłowni. Faktury za usługi te wystawiane są na Urząd Miasta i Gminy. Usługi świadczone są na rzecz Urzędu Miasta i Gminy.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca podał, że jest odrębnym, zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT. Urząd Miasta i Gminy jest jednostką budżetową. Gmina jest podatnikiem VAT, posiada NIP i składa deklaracje VAT-7. Zarejestrowanym podatnikiem VAT-u jest też Urząd Miasta i Gminy, który składa deklaracje VAT-7 zerowe.

Wnioskodawca świadczy następujące usługi:

1. Dostarczanie wody PKWiU 41.00.20
2. Odprowadzanie ścieków PKWiU 90.00.113
3. Utylizacja nieczystości płynnych PKWiU 90.00.12
4. Zimowe utrzymanie dróg PKWiU 90.00.30
5. Utrzymanie terenów zielonych PKWiU 01.41.12
6. Dowóz dzieci do szkół PKWiU 60.23.11
7. Usługi budowlane PKWiU 45:
   • Transport i niwelacja kruszywa,
   • Naprawa dróg Gminnych,
   • Remont przystanków,
   • Budowa i spięcie sieci wodociągowej,
   • Prace remontowe w budynkach gminnych,
   • Remont zbiorników wody,
   • Przekładka kanalizacji burzowej,
   • Obsługa kotłowni.
     
     

Za usługi dowozu dzieci do szkół i usługi budowlane Wnioskodawca wystawia na Urząd Miasta i Gminy faktury VAT stosując stawkę zwolnioną na podstawie § 12 ust. 1 pkt 13 Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 24 grudnia 2009r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 224, poz. 1799). W pozostałych przypadkach stosuje stawkę VAT podstawową lub obniżoną zgodnie z ustawą o podatku VAT.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy ww. usługi świadczone przez zakład budżetowy winny być fakturowane na Urząd Miasta i Gminy czy na Gminę...

Zdaniem Wnioskodawcy (stanowisko sformułowane ostatecznie w uzupełnieniu wniosku z dnia 4 lutego 2010r.), ww. usługi świadczone przez zakład budżetowy winny być fakturowane na Urząd Miasta i Gminy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) uznaje się za nieprawidłowe.

W myśl art. 7 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) podatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, podlegająca na mocy ustaw podatkowych obowiązkowi podatkowemu.

Natomiast zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel i rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ustawy).

Stosownie do postanowień art. 15 ust. 6 ustawy o VAT, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Jednostki samorządu terytorialnego takie jak gminy, powiaty czy województwa, są innymi niż organy władzy publicznej uczestnikami sektora finansów publicznych, zatem nie korzystają z wyłączenia z opodatkowania, o którym mowa w art. 15 ust. 6 ustawy o VAT, lecz są objęte zwolnieniem wskazanym w § 12 ust. 1 pkt 12 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 24 grudnia 2009r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 224, poz. 1799) obowiązującym od dnia 1 stycznia 2010r. Zgodnie z tym przepisem zwalnia się od podatku czynności związane z wykonywaniem zadań publicznych nałożonych odrębnymi przepisami, wykonywane w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność przez jednostki samorządu terytorialnego, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Powyższy przepis jest powtórzeniem zapisu wynikającego z § 13 ust. 1 pkt 11 obowiązującego do dnia 31 grudnia 2009r. rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1336).

Natomiast art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 13 października 1995r. o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników (t.j. Dz. U. z 2004r. Nr 269, poz. 2681 ze zm.) stanowi, iż osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które na podstawie odrębnych ustaw są podatnikami, podlegają obowiązkowi ewidencyjnemu oraz otrzymują numery identyfikacji podatkowej (NIP).

Stosownie do ust. 2 i 3 cyt. wyżej przepisu, obowiązkowi ewidencyjnemu podlegają również inne podmioty niż wymienione w ust. 1, jeżeli na podstawie odrębnych ustaw są podatnikami, a w szczególności zakłady (oddziały) osób prawnych, płatnicy podatków oraz płatnicy składek ubezpieczeniowych – podmioty te również otrzymują NIP.

Powyższe oznacza, że każdy podmiot, który należy do jednej z ww. kategorii, jest obowiązany do złożenia zgłoszenia identyfikacyjnego. Należy podkreślić, że nie jest prawnie dopuszczalna sytuacja nadania jednego NIP dwóm podmiotom (z których jeden jest podatnikiem np. podatku od towarów i usług, a drugi płatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych), jak również posługiwania się numerem identyfikacji podatkowej nadanym innemu podmiotowi.

Numer identyfikacji podatkowej nie może być używany w oderwaniu od nazwy podmiotu, który występuje w decyzji administracyjnej o nadaniu NIP. Konsekwencją wydania ww. decyzji jest jednoznaczna identyfikacja podmiotu poprzez jego NIP i nazwę.

W oparciu o art. 2 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 8 marca 1990r. o samorządzie gminnym (t. j. Dz. U. z 2001r. Nr 142, poz. 1591 ze zm.), gmina posiada osobowość prawną i wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność.

W celu wykonywania zadań gmina może tworzyć jednostki organizacyjne, a także zawierać umowy z innymi podmiotami, w tym z organizacjami pozarządowymi.

Gmina może też prowadzić działalność gospodarczą wykraczającą poza zadania o charakterze użyteczności publicznej, wyłącznie w przypadkach i formie określonych w odrębnej ustawie (art. 9 ust. 1 - 3 cyt. ustawy).

Zaznaczyć należy, że przypisana gminie – jako jednostce samorządu terytorialnego – samodzielność działania ma znaczenie z uwagi na cytowaną wyżej definicję podatnika podatku od towarów i usług. Wynika z niej bowiem, iż tylko podmiot samodzielnie prowadzący działalność gospodarczą może być z tytułu tej działalności uznany za podatnika.

W myśl art. 11a ust. 1 pkt 1 i 2 ww. ustawy o samorządzie gminnym, organami gminy są rada gminy i wójt (burmistrz, prezydent). Zgodnie z art. 33 ust. 1 tej ustawy, organem wykonawczym gminy jest wójt, który wykonuje zadania przy pomocy urzędu gminy. Organizację i zasady funkcjonowania urzędu gminy określa regulamin organizacyjny, nadany przez wójta w drodze zarządzenia - art. 33 ust. 2 ustawy.

Z powyższego wynika, że urząd gminy jest aparatem pomocniczym, służącym do wykonywania zadań gminy oraz do jej obsługi techniczno-organizacyjnej. Urząd, działając w imieniu gminy, realizuje jej zadania własne. Natomiast zdolność prawną i zdolność do dokonywania czynności prawnych ma wyłącznie gmina. Ustawa o samorządzie gminnym nie przyznaje urzędowi gminy statusu jednostki organizacyjnej gminy, ale wyłącznie status aparatu pomocniczego organu gminy (wójta). Tym samym urząd realizując zadania gminy może działać wyłącznie z zachowaniem swego statusu, jako aparatu pomocniczego organu wykonawczego.

Traktowanie urzędu jako podatnika podatku od towarów i usług nie znajduje żadnego uzasadnienia. Brak jest bowiem aktów prawnych, które stanowiłyby o jego samodzielności, a nawet takich, które dokładnie określałyby jego pozycję względem osób trzecich. Przez urząd należy rozumieć rodzaj wewnętrznej jednostki organizacyjnej gminy. Każde działanie podejmowane przez urząd w rzeczywistości nie będzie jego działaniem, lecz – w świetle ustawy o podatku od towarów i usług – działaniem samej gminy.

Zatem na podstawie przepisów regulujących ustrój gminy oraz przepisów o podatku od towarów i usług, to gmina jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Należy również zwrócić uwagę na treść zapisów rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 lipca 2006r. w sprawie szczególnych zasad rachunkowości oraz planów kont dla budżetu państwa, budżetów jednostek samorządu terytorialnego oraz niektórych jednostek sektora finansów publicznych (Dz. U. Nr 142, poz. 1020 ze zm.), z których wynika, iż urząd gminy nie ma możliwości prowadzenia odrębnej ewidencji księgowej, dotyczącej rozliczeń podatku od towarów i usług dla samorządowych osób prawnych oraz dla ich urzędów, obsługujących od strony techniczno-organizacyjnej te osoby prawne.

W świetle wskazanego wyżej przepisu art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, jednostki samorządu terytorialnego (gminy, powiaty, województwa), ze względu na przyznaną im ustawowo osobowość prawną, są podatnikami podatku od towarów i usług, o ile spełnią pozostałe warunki wskazane w art. 15 ustawy.

Zatem podatnikiem podatku od towarów i usług w stosunku do całej działalności jest wyłącznie gmina, jako jednostka samorządu terytorialnego, posiadająca osobowość prawną. Natomiast urząd gminy, realizując zadania spoczywające na samorządowej osobie prawnej, a skutkujące obowiązkiem podatkowym w podatku od towarów i usług, występuje wyłącznie jako aparat pomocniczy, działający w imieniu i na rzecz ww. osoby prawnej. Z uwagi na fakt, iż nie ma możliwości prowadzenia odrębnej ewidencji księgowej, zarówno gmina, jak i urząd, w związku ze swoimi działaniami, powinny sporządzać jedno rozliczenie deklaracyjne dla podatku od towarów i usług.

Z wniosku wynika, że Wnioskodawca – zakład budżetowy jest odrębnym, zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT. Urząd Miasta i Gminy jest jednostką budżetową. Gmina jest podatnikiem VAT, posiada NIP i składa deklaracje VAT-7. Zarejestrowanym podatnikiem VAT-u jest też Urząd Miasta i Gminy, który składa deklaracje VAT-7 zerowe.

Wnioskodawca na podstawie zarządzeń Burmistrza Miasta i Gminy wykonuje następujące usługi: transport i niwelacja kruszywa oraz naprawa dróg gminnych Gminy, remont przystanków autobusowych, budowa i spięcie sieci wodociągowej, prace remontowe w budynkach OSP, Ośrodku Zdrowia na zlecenie UMiG, remont zbiorników wody oraz przekładka kanalizacji burzowej, dowóz dzieci do szkół, obsługa kotłowni. Faktury za ww. usługi Wnioskodawca wystawia na Urząd Miasta i Gminy. Usługi świadczone są na rzecz Urzędu Miasta i Gminy.

Odnosząc powyższy opis stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) do powołanych w sprawie przepisów prawa stwierdzić należy, iż to Miasto i Gmina, jako osoba prawna, jest podatnikiem podatku od towarów i usług, dlatego też podstawą rozliczeń podatkowych powinien być numer identyfikacji podatkowej, nadany dla potrzeb podatku od towarów i usług Miastu i Gminie. Urząd Miasta i Gminy, w ramach realizacji zadań Miasta i Gminy, nie jest uprawniony ani do wystawiania, ani otrzymywania faktur VAT, jak również składania deklaracji w imieniu własnym (tj. używając własnej nazwy oraz własnego NIP). Wszelkie bowiem dokumenty wymagające oznaczenia (numeru NIP) sporządzane przez Urząd Miasta i Gminy, lub wpływające do Urzędu, dotyczące czynności przypisanych prawnie Miastu i Gminie, powinny być sygnowane numerem NIP osoby prawnej, w której imieniu wykonywane są te czynności, czyli numerem NIP Gminy.

Odnosząc się do zagadnienia prawidłowości dokumentacji przedmiotowych usług poprzez wystawianie faktur zauważyć należy, iż zgodnie art. 106 ust. 1 ustawy o VAT podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Dokument ten winien spełniać wymogi określone w rozdziale 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212 poz. 1337 ze zm).

Zgodnie z § 4 ust. 1 ww. rozporządzenia Ministra Finansów, zarejestrowani podatnicy jako podatnicy VAT czynni, posiadający numer identyfikacji podatkowej, wystawiają faktury oznaczone wyrazami „FAKTURA VAT”.

Natomiast Minister Finansów na podstawie delegacji zawartej w art. 106 ust. 8 ustawy o podatku od towarów i usług określił w § 5 ww. rozporządzenia, co powinna zawierać faktura stwierdzająca dokonanie sprzedaży.

Z uwagi, iż Wnioskodawca świadczy przedmiotowe usługi w rzeczywistości na rzecz Gminy będącej jako jednostka samorządu terytorialnego podmiotem praw i obowiązków, a nie Urzędu Miasta i Gminy, który jest jedynie aparatem pomocniczym służącym do wykonywania zadań Gminy oraz obsługi techniczno-organizacyjnej Gminy, Wnioskodawca winien wystawiać faktury VAT na rzecz Gminy, a nie na rzecz Urzędu Miasta i Gminy.

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym (zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji).

Należy jednak zauważyć, że niniejsza interpretacja indywidualna traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) lub zmiany stanu prawnego.

W zakresie pytań oznaczonych we wniosku nr 1 i nr 2 zostaną wydane odrębne rozstrzygnięcia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.