Powrót

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 19.11.2012 r. (data wpływu 23.11.2012 r.) uzupełnione pismem z dnia 01.02.2013 r. (data nadania 01.02.2013 r., data wpływu 04.02.2013 r.), na wezwanie z dnia 24.01.2013 r. Nr IPPB4/415-958/12-2/MP (data nadania 24.01.2013 r., data odbioru 28.01.2013 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia z opodatkowania świadczeń wypłacanych przez Fundację na rzecz Mentorowanego w związku z odbywaną przez niego podróżą zagraniczną jest:

• nieprawidłowe – odnośnie skutków podatkowych pokrycia przez Wnioskodawcę kosztu polisy ubezpieczeniowej obejmującej zwrot udokumentowanych kosztów leczenia za granicą oraz wydatków poniesionych na nabycie leków,
• prawidłowe – w pozostałym zakresie.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 23.11.2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia z opodatkowania świadczeń wypłacanych przez Fundację na rzecz Mentorowanego.

Z uwagi na braki formalne, pismem z dnia 24.01.2013 r. Nr IPPB4/415-958/12-2/MP (data nadania 24.01.2013 r., data odbioru 28.01.2013 r.), tut. Organ wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia przedmiotowego wniosku poprzez wyjaśnienie, w jakim charakterze występuje Wnioskodawca, doprecyzowanie stanu faktycznego, wyjaśnienie, czy pytania dotyczą jedynie osób nie będących pracownikami Fundacji oraz wskazanie jakiego okresu podatkowego (rok) dotyczą pytania przedstawione we wniosku.

Pismem z dnia 01.02.2013 r. (data nadania 01.02.2013 r., data wpływu 04.02.2013 r.) Wnioskodawca uzupełnił wniosek w terminie.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Fundacja (dalej: Wnioskodawca) została ustanowiona celem działania na rzecz nauki poprzez wspieranie uznanych przez środowisko naukowców i zespołów badawczych, wspieranie transferu polskich osiągnięć naukowych do praktyki gospodarczej oraz wspomaganie inicjatyw inwestycyjnych, służących nauce w Polsce. W ramach realizacji zadań statutowych, Wnioskodawca uruchomił projekt, którego celem jest doskonalenie kwalifikacji w zakresie zarządzania projektami i zespołami badawczymi, rozwój umiejętności z obszaru komunikacji naukowej i kształtowanie postaw proinnowacyjnych. Projekt ten został w całości sfinansowany ze środków Unii Europejskiej w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego, Program Operacyjny Kapitał Ludzki, Działanie 4.2 „Rozwój kwalifikacji kadr systemu B+R i wzrost świadomości roli nauki w rozwoju gospodarczym”. Środki na sfinansowanie projektu Fundacja otrzymuje w formie zaliczek, bądź w formie refundacji poniesionych wydatków kwalifikowanych na podstawie umowy o dofinansowanie projektu zawartej z Narodowym Centrum Badań i Rozwoju (uprzednio Ministerstwo Nauki i Szkolnictwa Wyższego). Z otrzymanych środków Fundacja pokrywa przede wszystkim koszty szkoleń i konferencji oraz koszty ponoszone przez uczestników projektu bądź inne osoby, np. ekspertów, mentorów, którzy służą swoim doświadczeniem i wiedzą uczestnikom projektu.

Projekt jest adresowany przede wszystkim do laureatów i stypendystów Fundacji mieszkających w Polsce, tj. do pracowników sektora B+R i doktorantów. O udział w projekcie w charakterze uczestnika mogą ubiegać się więc przede wszystkim laureaci lub stypendyści reprezentujący wszystkie dziedziny nauki, laureaci i stypendyści programów Wnioskodawcy z ubiegłych lat lub ewentualnie inni pracownicy sektora B+R.

W ramach działań w projekcie prowadzony jest m.in. program Mentoring, którego celem jest umożliwienie młodym naukowcom pracującym w Polsce nawiązania kontaktów i współpracy mentoringowej z doświadczonymi uczonymi z zagranicy o uznanym dorobku naukowym. Mentorowanym może zostać osoba ze stopniem naukowym doktora, która jest laureatem bądź stypendystą Fundacji. Mentorem może zostać wskazana przez Mentorowanego osoba, uznana w międzynarodowym środowisku naukowym. Podstawą relacji mentoringowej jest plan współpracy opracowany wspólnie przez Mentora i Mentorowanego. Plan musi obejmować okres nie krótszy niż 12 miesięcy i nie dłuższy niż 24 miesiące.

Spotkania Mentora z Mentorowanym mogą odbywać się:

• w Polsce (Mentor przyjeżdża z zagranicy na spotkanie z Mentorowanym);
• za granicą (Mentorowany wyjeżdża za granicę na spotkanie z Mentorem).
  
  

Zasady i warunki udziału Mentorowanego w programie Mentoring są każdorazowo określane w umowie Mentorowanego z Fundacją (Umowa udziału w programie Mentoring Fundacji, dalej jako: „Umowa z Mentorowanym”). Wnioskodawca nie zawiera analogicznej umowy z Mentorem.

Zasadą jest, że w ramach projektu Fundacja pokrywa częściowo koszty związane z organizacją spotkań Mentorowanego z Mentorem w ramach programu Mentoring. Wydatki, które podlegają refundacji przez Fundację to koszty noclegu, wyżywienia, biletów lotniczych (kolejowych lub autobusowych), koszty dojazdów (do i z dworca/portu lotniczego) oraz przejazdu transportem lokalnym na miejscu spotkania, a także koszty ubezpieczenia od następstw nieszczęśliwych wypadków.

W tym zakresie Wnioskodawca opracował „Zasady ustalania należności z tytułu wyjazdów zagranicznych przysługujących uczestnikom, ekspertom i mentorom zaangażowanym w realizację projektu” oraz „Szczegółowe zasady finansowania spotkań w ramach programu Mentoring FNP”.

Generalnie wewnętrzne uregulowania przyjęte w tym zakresie przez Fundację bazują na obowiązujących przepisach, tj.:

• w przypadku wyjazdu Mentorowanego za granicę na spotkanie z Mentorem, Fundacja pokrywa koszty diet i innych wydatków związanych z zagraniczną podróżą Mentorowanego do wysokości limitów określonych w przepisach Rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002 r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju (Dz. U. Nr 236, poz. 1991, ze zm.) (dalej jako: „Rozporządzenie w sprawie podróży zagranicznych”);

Fundacja nie przewiduje wypłat powyżej limitów kwot wskazanych w Rozporządzeniu w sprawie podróży zagranicznych.

• w przypadku przyjazdu Mentorów z zagranicy do Polski, Fundacja refunduje wysokość ponoszonych przez Mentora kosztów do wysokości przewidzianej w Decyzji Komisji Europejskiej z dnia 23 marca 2009 r. C(2009) 1942 (not published) (dalej jako: Decyzja Komisji”) dotyczącej wyjazdów zagranicznych w ramach programów ramowych UE. Fundacja refunduje wspomniane wydatki w oparciu o Decyzję Komisji ze względu na brak innego dokumentu obowiązującego dla funduszy europejskich ustalającego wysokość per diem na przyjazdy do Polski z zagranicy.
  
  

Zgodnie z Umową z Mentorowanym, Fundacja z tytułu uczestnictwa w Programie Mentoring pokrywa koszty udziału w spotkaniach wyłącznie jednej osoby — Mentorowanego albo Mentora. Wydatki są refundowane na podstawie złożonego w terminie 14 dni od daty zakończenia danego spotkania sprawozdania merytorycznego i finansowego oraz dołączonych do niego oryginałów poniesionych wydatków. Należy wskazać, że bez względu na to, czy spotkanie dotyczy wyjazdu Mentorowanego za granicę, czy przyjazdu Mentora do Polski, rozliczenie kosztów spotkania jest zawsze obowiązkiem Mentorowanego. Równocześnie, refundacja poniesionych kosztów następuje zawsze na konto Mentorowanego (zarówno w przypadku, gdy świadczenia dotyczą przysługujących Mentorowanemu diet i innych należności tytułem zwrotu kosztów związanych z podróżą zagraniczną, jak również, gdy świadczenia dotyczą wydatków związanych z pobytem Mentora w Polsce).

Ponadto Wnioskodawca wskazał, iż „Umowa udziału w programie Mentoring Fundacji na rzecz Nauki Polskiej” nie jest umową o pracę w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (t. j. Dz. U. z 1998, Nr 21, Poz. 94). Zgodnie z art. 22 Kodeksu pracy przez nawiązanie stosunku pracy pracownik zobowiązuje się do wykonywania pracy określonego rodzaju na rzecz pracodawcy i pod jego kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonym przez pracodawcę, a pracodawca - do zatrudniania pracownika za wynagrodzeniem. W „Umowie udziału w programie Mentoring Fundacji” żaden z powyższych warunków nie występuje, w szczególności Mentorowany nie zobowiązuje się do wykonywania pracy (udział w Mentoringu nie jest pracą), i to tym bardziej pracy pod kierownictwem Fundacji, ani też Fundacja nie jest zobowiązana do zapłaty wynagrodzenia na rzecz Mentorowanego (zwrot kosztów nie jest wynagrodzeniem w rozumieniu przepisów Kodeksu pracy).

„Umowa udziału w programie Mentoring Fundacji” nie jest umową o dzieło w rozumieniu przepisów Kodeksu cywilnego. Zgodnie z art. 627 Kodeksu cywilnego przez umowę o dzieło przyjmujący zamówienie zobowiązuje się do wykonania oznaczonego dzieła, a zamawiający do zapłaty wynagrodzenia. W „Umowie udziału w programie Mentoring Fundacji” żaden z powyższych warunków nie występuje, w szczególności Mentorowany nie zobowiązuje się do wykonania dzieła. W świetle orzecznictwa oraz komentarzy udziału Mentorowanego w programie Mentoring nie można uznać za wykonanie dzieła. Przyjmuje się bowiem, że starania przyjmującego zamówienie doprowadzić w przyszłości mają do konkretnego, indywidualnie oznaczonego rezultatu, a wykonanie oznaczonego dzieła jest zwykle określonym procesem pracy lub twórczości o możliwym do wskazania momencie początkowym i końcowym. Dzieło jest w każdym wypadku wytworem przyszłym, który w momencie zawarcia umowy nie istnieje. Podobnie orzecznictwo stoi na stanowisku, że istotą umowy o dzieło jest osiągnięcie określonego, zindywidualizowanego rezultatu w postaci materialnej lub niematerialnej.

„Umowa udziału w programie Mentoring Fundacji” nie jest umową zlecenia w rozumieniu przepisów Kodeksu cywilnego. Zgodnie z art. 734 Kodeksu cywilnego przez umowę zlecenia przyjmujący zlecenie zobowiązuje się do dokonania określonej czynności prawnej dla dającego zlecenie. Przedmiotem zlecenia jest zatem dokonanie określonej czynności prawnej. Przedmiotem zlecenia może być przy tym zarówno czynność prawna jednostronna (np. złożenie oferty, wypowiedzenie umowy), jak i dwustronna (np. zawarcie umowy sprzedaży) czy wielostronna (np. zawarcie umowy spółki). Na podstawie „Umowy udziału W programie Mentoring Fundacji” Mentorowany nie zobowiązuje się do wykonania czynności prawnej, ale czynności faktycznych tj. udziału w programie Mentoring. Udziału w tym programie nie można uznać za wykonanie przez Mentorowanego czynności prawnej na rzecz Fundacji.

Zgodnie z art. 750 Kodeksu cywilnego do umów o świadczenie usług, które nie są uregulowane innymi przepisami, stosuje się odpowiednio przepisy o zleceniu. Jednakże „Umowa udziału w programie Mentoring Fundacji” nie jest również umową o świadczenie usług w rozumieniu przepisów Kodeksu cywilnego. Mentorowany poprzez udział w programie Mentoring nie wykonuje żadnych usług na rzecz Fundacji czy Mentora. Podobnie Fundacja nie wykonuje żadnych usług na rzecz (na zlecenie) Mentorowanego. Przyjmuje się, że umowa o świadczenie usług może dotyczyć dokonania jednej usługi, większej - określonej liczby usług, bądź też dotyczyć stałego świadczenia usług określonego rodzaju. Zlecający usługę powierza jej wykonanie danej osobie w zaufaniu do jej umiejętności, kwalifikacji, wiedzy i innych walorów. Zazwyczaj takimi umowami będą umowy o świadczenie usług zawierane z podmiotami świadczącymi je w zakresie swojej działalności gospodarczej lub zawodowej. Tytułem przykładu można wskazać: umowy o doradztwo, umowy konsultingowe, umowy o świadczenie usług reklamowych, umowy o świadczenie pomocy prawnej, umowy o sprawowanie nadzoru inwestorskiego.

Wnioskodawca uznać, iż „Umowa udziału w programie Mentoring Fundacji” jest umową nienazwaną (nie wymienioną wprost w przepisach kodeksu cywilnego). „Umowy udziału w programie Mentoring Fundacji” nie można zaklasyfikować do żadnej umowy nazwanej (wprost wymienionej w przepisach Kodeksu cywilnego). Tym niemniej do „Umowy udziału w programie Mentoring Fundacji” znajdują zastosowanie ogólne przepisy o zobowiązaniach z Kodeksu cywilnego.

Wnioskodawca przytoczył przepis art. 21 ust. 13 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, który (zarówno w brzmieniu obowiązującym w 2012 r., jak i obecnie) (dalej jako: „ustawa o PIT”), wskazuje, że zwolnienie, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ma zastosowanie, jeśli otrzymane świadczenia nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów i zostały poniesione m.in. w celu realizacji zadań organizacji i jednostek organizacyjnych działających na podstawie przepisów odrębnych ustaw.

W związku z powyższym Wnioskodawca poinformował, iż Mentorowany nie zalicza przedmiotowych wydatków do kosztów uzyskania przychodów.

Uzasadniając swoje stanowisko, Wnioskodawca wskazał, że co do zasady Fundacja pokrywa sama wszystkie koszty (wyżywienia, noclegów, etc.) i to Fundacja otrzymuje faktury w takim przypadku Mentorowany nie mógłby zaliczyć takich wydatków do kosztów uzyskania przychodów. Jeśli natomiast zdarza się, że Mentorowany sam ponosi określone wydatki i są one następnie refundowane przez Wnioskodawcę, ma on obowiązek przekazać Fundacji oryginały dowodów poniesionych wydatków (faktury VAT i inne). Taki obowiązek wynika z par. 3 pkt 8 „Umowy udziału w programie Mentoring Fundacji”.

Natomiast w odniesieniu do drugiego warunku, o którym mowa w art. 21 ust. 13 ustawy o PIT, którego spełnienie jest wymagane dla zastosowania zwolnienia z art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ustawy o PIT, tj. aby wydatki te zostały poniesione m.in. w celu realizacji zadań organizacji i jednostek organizacyjnych działających na podstawie przepisów odrębnych ustaw, Wnioskodawca potwierdził, że warunek ten również jest spełniony.

Diety i inne należności wypłacane przez Fundację na rzecz Mentorowanych są ponoszone w celu realizacji zadań statutowych Fundacji działającej na podstawie przepisów ustawy z dnia 6 kwietnia 1984 r. o fundacjach (Dz. U. z 1991, Nr 46, poz. 203, ze zm.) oraz ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie (Dz. U. z 2010, Nr 234, poz. 1536, ze zm.).

Zadaniem statutowym Fundacji jest m.in. działanie na rzecz nauki poprzez wspieranie uznanych przez środowisko naukowców i zespołów badawczych, wspieranie transferu polskich osiągnięć naukowych do praktyki gospodarczej oraz wspomaganie inicjatyw inwestycyjnych, służących nauce w Polsce. Program Mentoring, w ramach którego Fundacja pokrywa częściowo wydatki ponoszone przez Mentorowanych, stanowi realizację celów statutowych Fundacji. Jego celem jest doskonalenie kwalifikacji w zakresie zarządzania projektami i zespołami badawczymi, rozwój umiejętności z obszaru komunikacji naukowej i kształtowanie postaw proinnowacyjnych.

Zatem wydatki Fundacji w tym zakresie są ponoszone w celu określonym w art. 21 ust. 13 ustawy o PIT, tj. w celu realizacji zadań organizacji i jednostek organizacyjnych działających na podstawie przepisów odrębnych ustaw.

W związku z faktem, że w ramach projektu Fundacja pokrywa koszty związane z organizacją spotkań Mentorowanego z Mentorem, tj. m.in. koszty ubezpieczenia od następstw nieszczęśliwych wypadków, Wnioskodawca doprecyzował, iż Beneficjentem polisy jest zawsze osoba niebędąca pracownikiem Wnioskodawcy. Fundacja pokrywając koszty ubezpieczenia od następstw nieszczęśliwych wypadków ma na celu wyłącznie ochronę interesów Wnioskodawcy jako zabezpieczenia przed ewentualnymi, nieprzewidzianymi wydatkami związanymi ze zwrotem udokumentowanych kosztów będących następstwem nieszczęśliwego wypadku. Polisy stanowią zabezpieczenie przed ewentualnymi wydatkami związanymi ze zwrotem udokumentowanych kosztów leczenia za granicą oraz wydatków poniesionych na nabycie leków, a także obejmują ubezpieczenie od następstw nieszczęśliwych wypadków, ubezpieczenie bagażu podróżnego, a w sporadycznych przypadkach także opóźnienie dostarczenia bagażu. Polisa oferowana przez firmę obsługującą kwestie związane z podróżami uczestników projektu jest produktem oferowanym w pakiecie i nie ma możliwości wykupienia wyłącznie konkretnego zakresu ubezpieczenia. Pakiet podstawowy polisy obejmuje: koszty leczenia i transportu, NNW oraz ubezpieczenie bagażu podróżnego, a pakiet rozszerzony ma w opcji jeszcze dodatkowy zakres opóźnienia dostarczenia bagażu.

Wnioskodawca przytoczył również treść art. 21 ust. 1 pkt 137 ustawy o PIT, który stanowi, że zwolnione z podatku dochodowego są środki finansowe otrzymane przez uczestnika projektu jako pomoc udzielona w ramach programu finansowanego z udziałem środków europejskich, o których mowa w ustawie z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz. U. Nr 157, poz. 1240, ze zm.).

Zdaniem Wnioskodawcy, przez uczestników projektu należy rozumieć osoby, dla których faktycznie przeznaczona jest pomoc udzielona w ramach projektu. Przedmiotowym zwolnieniem objęci są zatem ostateczni odbiorcy świadczenia.

W analizowanym stanie faktycznym uczestnikami projektu, będącymi ostatecznymi odbiorcami świadczeń, są Mentorowani. Mentorowani - uczestnicy projektu - są rekrutowani z osób wskazanych jako grupy docelowe projektu. Zgodnie z wnioskiem o dofinansowanie, grupę docelową projektu stanowią „doktoranci, pracownicy jednostek naukowych lub podmiotów działających na rzecz nauki, szczególnie beneficjenci F. w ramach działania 1.2 POIG oraz pracownicy N. i C. zaangażowani w finansowanie badań naukowych”. We wniosku o dofinansowanie w sposób szczegółowy został opisany proces rekrutacji uczestników projektu (proces zakłada weryfikację kryteriów formalnych i merytorycznych spełnianych przez uczestników projektu). Mentorowani podpisują Deklarację uczestnictwa w projekcie, deklarując chęć wzięcia udziału w Projekcie realizowanym przez Fundację w ramach programu Operacyjnego Kapitał Ludzki, Priorytet IV, Działanie 4.2. „Rozwój kwalifikacji kadr systemu B+R i wzrost świadomości roli nauki w rozwoju gospodarczym”, współfinansowanym przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego.

Mając powyższe na uwadze, uczestnikiem projektu jest Mentorowany - tj. osoba, która spełniła kryteria udziału w projekcie (programie Mentoring), została zakwalifikowana przez Fundację do udziału w projekcie i podpisała deklarację uczestnictwa.

Na koniec Wnioskodawca wskazał, iż pytania dotyczą jedynie osób niebędących pracownikami Fundacji oraz dotyczą stanu faktycznego, który zaistniał w 2012 roku i będzie kontynuowany w latach kolejnych, aż do zakończenia programu Mentoring.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy świadczenia wypłacane przez Fundację na rzecz Mentorowanego w związku z odbywaną przez niego podróżą zagraniczną są zwolnione z podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012, poz. 361, ze zm.) do wysokości określonej w tym przepisie...
2. Czy świadczenia wypłacane przez Fundację na rzecz Mentorowanego w związku z organizacją spotkania z Mentorem w Polsce są zwolnione z podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 137 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012, poz. 361, ze zm.)...
   
   

Przedmiot niniejszej interpretacji dotyczy zwolnienia z opodatkowania świadczeń wypłacanych przez Fundację na rzecz Mentorowanego w związku z odbywaną przez niego podróżą zagraniczną (pyt. Nr 1). Natomiast w odniesieniu do zwolnienia z opodatkowania świadczeń wypłacanych przez Fundację na rzecz Mentorowanego w związku z organizacją spotkania z Mentorem w Polsce, zostanie wydana odrębna interpretacja (pyt. Nr 2).

Zdaniem Wnioskodawcy,

Ad. 1

Stosownie do art. 9 ust. 1 ustawy o PIT, opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem m.in. dochodów wymienionych w art. 21 tej ustawy.

Zgodnie z art. 11 ustawy o PIT, przychodami, z określonymi wyjątkami, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Art. 20 ww. ustawy wskazuje kategorię tzw. przychodów z innych źródeł, za które uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach. Przedmiotowa definicja ma charakter otwarty i może obejmować swoim zakresem również inne przychody, poza wprost wskazanymi w tym przepisie. Na gruncie prawa podatkowego, przychodem jest bowiem każda forma przysporzenia majątkowego (zarówno pieniężna jak i niepieniężna).

Ustawa o PIT w art. 21 wprowadza katalog zwolnień przedmiotowych. Zgodnie z treścią art. 21 ust. 1 pkt 16 ustawy o PIT, wolne od podatku dochodowego są diety i inne należności za czas:

1. podróży służbowej pracownika,
2. podróży osoby nie będącej pracownikiem
   - do wysokości określonej w odrębnych ustawach lub w przepisach wydanych przez ministra właściwego do spraw pracy w sprawie wysokości lub warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej, z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju, z zastrzeżeniem ust. 13 tej ustawy.
   
   

Odrębnymi przepisami, o których mowa w tym przepisie są odpowiednio:

• przepisy rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002 r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podroży służbowej na obszarze kraju (Dz. U. Nr 236 poz. 1990 ze zm.) („Rozporządzenie w sprawie podroży krajowych”);
• przepisy rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002 r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podroży służbowej poza granicami kraju (Dz. U. Nr 236, poz. 1991, ze zm.) („Rozporządzenie w sprawie podroży zagranicznych”).
  
  

Art. 21 ust. 1 pkt 16 ustawy o PIT odnosi się zarówno do pracowników, jak i osób niebędących pracownikami. Przy czym odrębnie określa warunki korzystania ze zwolnienia od podatku w przypadku tych dwóch grup podatników. W przypadku osób niebędących pracownikami zwolnienie dotyczy wypłaty świadczeń otrzymywanych w związku z szeroko rozumianą podrożą, o ile spełnione są przesłanki wymienione w art. 21 ust. 13 ustawy o PIT.

Stosownie do powyższej regulacji, przepis ust. 1 pkt 16 lit. b) stosuje się, jeżeli otrzymane świadczenia nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów i zostały poniesione:

1. w celu osiągnięcia przychodów lub
2. w celu realizacji zadań organizacji i jednostek organizacyjnych działających na podstawie przepisów odrębnych ustaw, lub
3. przez organy (urzędy) władzy lub administracji państwowej albo samorządowej oraz jednostki organizacyjne im podległe lub przez nie nadzorowane, lub
4. przez osoby pełniące funkcje obywatelskie, o których mowa w art. 13 pkt 5 w związku z wykonywaniem tych funkcji.
   
   

Interpretacja art. 21 ust. 13 ustawy o PIT budzi wątpliwości, niemniej jednak zdaniem Wnioskodawcy, warunki określone tym przepisem powinny być spełnione po stronie Fundacji, jako podmiotu ponoszącego koszty podroży osób niebędących pracownikami, a nie po stronie Mentorowanego otrzymującego świadczenia.

To oznacza, że jeśli otrzymane przez Mentorowanego świadczenia nie zostały przez Fundację zaliczone do kosztów uzyskania przychodów oraz zostały poniesione w celu realizacji zadań organizacji i jednostek organizacyjnych (Fundacji) działających na podstawie przepisów odrębnych ustaw, to wartość wypłaconych świadczeń będzie zwolniona z podatku dochodowego do wysokości określonej w art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ustawy o PIT.

Na takie rozumienie art. 21 ust. 13 ustawy o PIT wskazał WSA w Warszawie w wyroku z dnia 10 marca 2011 r. (sygn. III SA/Wa 1868/10). Zdaniem Sądu, „z literalnej wykładni powołanych przepisów art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) i ust. 13 pkt 1 wynika, że warunek, aby otrzymane przez osobę niebędącą pracownikiem świadczenia były poniesione celem uzyskania przychodów i nie były zaliczone do kosztów uzyskania przychodów - musi być spełniony po stronie podmiotu pokrywającego (ponoszącego) koszt tego świadczenia, a nie po stronie otrzymującego to świadczenie. (…) Zaznaczyć należy, że również z brzmienia art. 21 ust. 13 pkt 2, 3 i 4 u.p.d.o.f. wynika, że warunki wskazane w tych przepisach winny być spełnione przez podmiot pokrywający (ponoszący) koszt świadczenia otrzymywanego przez osobę niebędącą pracownikiem.”

Takie stanowisko zostało przedstawione również w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 16 września 2011 r. (IPPB2/415-23/10/11-9/S/MK). Dyrektor wskazał, że „zakres tego zwolnienia uwarunkowany jest, aby otrzymane przez osobę niebędącą pracownikiem świadczenia były poniesione celem uzyskania przychodów i nie były zaliczone do kosztów uzyskania przychodów Spółki, tj. podmiotu pokrywającego (ponoszącego) koszt tego świadczenia, a nie po stronie otrzymującego to świadczenie”.

Przenosząc powyższe uregulowania na grunt analizowanego stanu faktycznego, jak również mając na uwadze wskazane wyżej stanowiska organów podatkowych, zdaniem Wnioskodawcy świadczenia wypłacane przez Fundację Mentorowanym odbywającym zagraniczną podroż, obejmujące m.in. diety oraz zwrot kosztów za przejazdy, noclegi, dojazdy, etc. korzystają ze zwolnienia z podatku dochodowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ustawy o PIT do wysokości diety i innych należności na czas podroży określonych w Rozporządzeniu w sprawie podróży zagranicznych.

W opinii Wnioskodawcy, spełnione zostały również przesłanki art. 21 ust. 13 tej ustawy ponieważ:

• przedmiotowe świadczenia nie zostały przez Fundację zaliczone do kosztów uzyskania przychodów (stanowią one koszty działalności statutowej Fundacji),
• przedmiotowe świadczenia zostały poniesione przez Fundację w celu, o którym mowa w art 21 ust. 13 lit. b) tj. w celu realizacji zadań organizacji i jednostek organizacyjnych działających na podstawie odrębnych ustaw.
  
  

Prawo do zwolnienia wypłacanych diet i innych świadczeń tytułem zwrotu kosztów podróży potwierdził, w zbliżonym do analizowanego stanie faktycznym, Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z dnia 17 marca 2011 r. (sygn. IBPBII/1/415-43/11/MK). W objętym interpretacją stanie faktycznym, spółka realizowała projekt w ramach Programu Operacyjnego Kapitał Ludzki współfinansowanego przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego. W ramach programu spółka organizowała bezpłatne szkolenia z zakresu kadr i płac, a uczestnicy mogli ubiegać się o zwrot kosztów dojazdu w wysokości 15zł brutto za jeden dzień uczestnictwa w zajęciach. Organ podatkowy stanął na stanowisku, że „w świetle przytoczonych powyżej przepisów zwracane przez wnioskodawcę, w ramach projektu współfinansowanego przez Unię Europejską ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego w ramach programu operacyjnego Kapitał Ludzki 2007-2013 koszty dojazdów na szkolenia uczestnikom szkoleń będą korzystały ze zwolnienia z opodatkowania na mocy przepisu art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych do wysokości określonej w ww. rozporządzeniach Ministra Pracy i Polityki Społecznej o ile spełnione zostaną przesłanki wskazane w art. 21 ust. 13 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.”

Wnioskodawca wskazał, że posiada postanowienie Naczelnika Urzędu Skarbowego w Warszawie z dnia 9 lipca 2007 r. (1433/NL/LF1/415/4111-88a/07/MK) oraz postanowienie Naczelnika Urzędu Skarbowego w Warszawie z dnia 9 lipca 2007 r. (1433/NL/LF1/415/4111-88/07/MK), w których organ podatkowy potwierdził możliwość zwolnienia z podatku dochodowego świadczeń wypłacanych przez Fundację na pokrycie kosztów zakwaterowania, wyżywienia i podróży uczestników szkoleń realizowanych w ramach programu INNOWATOR na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) do wysokości limitu określonego w tym przepisie.

Mając powyższe na uwadze, zdaniem Wnioskodawcy, wartość diet i innych świadczeń wypłacanych przez Fundację tytułem zwrotu kosztów podróży i innych wydatków poniesionych przez Mentorowanego w związku z podróżą zagraniczną na spotkanie z Mentorem w ramach Programu Mentoring stanowi przychód objęty zwolnieniem z art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ustawy o PIT do wysokości limitu określonego w tym przepisie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe odnośnie skutków podatkowych pokrycia przez Wnioskodawcę kosztu polisy ubezpieczeniowej obejmującej zwrot udokumentowanych kosztów leczenia za granicą oraz wydatków poniesionych na nabycie leków, natomiast za prawidłowe – w pozostałym zakresie.

Zgodnie z przepisem art. 9 ust 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W art. 10 ust. 1 ww. ustawy zostały określone źródła przychodów. W pkt 9 tego artykułu wymienione zostały „inne źródła”.

Z przepisu art. 20 ust. 1 ww. ustawy za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach.

Użycie w powyższym przepisie sformułowania „w szczególności”, wskazuje, iż definicja przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty i nie ma przeszkód, aby do tej kategorii zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w przepisie art. 20 ust. 1 ustawy. O przychodzie podatkowym z innych źródeł będziemy mówić w każdym przypadku, kiedy u podatnika wystąpią realne korzyści majątkowe.

W myśl art. 11 ust. 1 ww. ustawy wynika, iż przychodami z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Na gruncie prawa podatkowego przychodem podlegającym opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych jest więc każda forma przysporzenia majątkowego tzn. zarówno pieniężna jak i niepieniężna.

Zgodnie natomiast z uregulowaniami zawartymi w art. 11 ust. 2a ustawy, wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:

• jeżeli przedmiotem świadczenia są usługi wchodzące w zakres działalności gospodarczej dokonującego świadczenia – według cen stosowanych wobec innych odbiorców (art. 11 ust. 2a pkt 1 ustawy),
• jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione – według cen zakupu (art. 11 ust. 2a pkt 2),
• jeżeli przedmiotem świadczeń jest udostępnienie lokalu lub budynku – według równowartości czynszu, jaki przysługiwałby w razie zawarcia umowy najmu tego lokalu lub budynku (art. 11 ust. 2a pkt 3),
• w pozostałych przypadkach – na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia (art. 11 ust. 2a pkt 4).
  
  

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż w ramach projektu Fundacja pokrywa częściowo koszty związane z organizacją spotkań Mentorowanego z Mentorem w ramach programu Mentoring. Wydatki, które podlegają refundacji przez Fundację to koszty noclegu, wyżywienia, biletów lotniczych (kolejowych lub autobusowych), koszty dojazdów (do i z dworca/portu lotniczego) oraz przejazdu transportem lokalnym na miejscu spotkania, a także koszty ubezpieczenia od następstw nieszczęśliwych wypadków. W przypadku wyjazdu Mentorowanego za granicę na spotkanie z Mentorem, Fundacja pokrywa koszty diet i innych wydatków związanych z zagraniczną podróżą Mentorowanego do wysokości limitów określonych w przepisach Rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002 r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju (Dz. U. Nr 236, poz. 1991, ze zm.)

Zgodnie z treścią art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku dochodowego są diety i inne należności za czas podróży osoby niebędącej pracownikiem – do wysokości określonej w odrębnych ustawach lub przepisach wydanych przez ministra właściwego do spraw pracy w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej, z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju, z zastrzeżeniem ust. 13.

Przy czym z przepisu art. 21 ust. 13 ww. ustawy wynika, iż przepis ust. 1 pkt 16 lit. b) stosuje się, jeżeli otrzymane świadczenia nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów i zostały poniesione:

1. w celu osiągnięcia przychodów lub
2. w celu realizacji zadań organizacji i jednostek organizacyjnych działających na podstawie przepisów odrębnych ustaw, lub
3. przez organy (urzędy) władzy lub administracji państwowej albo samorządowej oraz jednostki organizacyjne im podległe lub przez nie nadzorowane, lub
4. przez osoby pełniące funkcje obywatelskie, o których mowa w art. 13 pkt 5, w związku z wykonywaniem tych funkcji.
   
   

Należy zauważyć, iż w powołanym art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ustawy ustawodawca posłużył się terminem „podróż” bez określenia „służbowa”, dlatego też zakres tego zwolnienia jest szerszy, ponieważ nie ogranicza się ono jedynie do podróży służbowych, ale do wszelkich podróży osób niebędących pracownikami, pod warunkiem, że wypłacone diety i inne należności nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów świadczeniobiorców, oraz zostały poniesione w celu realizacji zadań organizacji i jednostek organizacyjnych działających na podstawie przepisów odrębnych ustaw.

Odrębnymi przepisami, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ww. ustawy są przepisy odpowiednio:

• rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002 r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju (Dz. U. Nr 236, poz. 1990 ze zm.),
• rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002 r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju (Dz. U. Nr 236, poz. 1991 ze zm.).
  
  

Biorąc pod uwagę przedstawiony we wniosku stan faktyczny stwierdzić należy, iż zastosowanie w sprawie ma rozporządzenie w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju.

Na podstawie § 2 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju, z tytułu podroży, odbywanej w terminie i w państwie określonym przez pracodawcę, pracownikowi przysługują:

1. diety
2. zwrot kosztów:
   1. przejazdów i dojazdów,
   2. noclegów,
   3. innych wydatków, określonych przez pracodawcę odpowiednio do uzasadnionych potrzeb.
   
   
   

Dieta jest przeznaczona na pokrycie kosztów wyżywienia i inne drobne wydatki. Wysokość diety za dobę podróży w poszczególnych państwach jest określona w załączniku do tego rozporządzenia (§ 4 ust. 1 i 2).

Pracownikowi, który otrzymuje za granicą bezpłatne całodzienne wyżywienie lub gdy wyżywienie opłacone jest w cenie karty okrętowej (promowej), przysługuje 25% diety ustalonej zgodnie z § 4 ust. 4. Pracownikowi, który otrzymuje za granicą częściowe wyżywienie, przysługuje odpowiednio na:

1. śniadanie – 15% diety,
2. obiad – 30% diety,
3. kolację – 30% diety,
4. inne wydatki – 25% diety.
   
   

Pracownikowi, który otrzymuje za granicą ekwiwalent pieniężny na wyżywienie, dieta nie przysługuje. W sytuacji natomiast, gdy ekwiwalent jest niższy od diety, pracownikowi przysługuje wyrównanie do wysokości należnej diety.

O ograniczeniu wysokości diety stanowi § 5 rozporządzenia MPiPS w sprawie zagranicznych podróży służbowych.

Z § 8 ww. rozporządzenia wynika, iż środek transportu właściwy do odbycia podróży określa pracodawca.

Jednocześnie zgodnie z § 9 rozporządzenia MPiPS w sprawie zagranicznych podróży służbowych, za nocleg przysługuje pracownikowi zwrot kosztów w wysokości stwierdzonej rachunkiem hotelowym, w granicach ustalonego na ten cel limitu określonego w załączniku do rozporządzenia (ust. 1). W razie nieprzedłożenia rachunku za nocleg, pracownikowi przysługuje ryczałt w wysokości 25% limitu, o którym mowa w ust. 1. Ryczałt ten nie przysługuje za czas przejazdu (ust. 2). W uzasadnionych przypadkach pracodawca może wyrazić zgodę na zwrot kosztów za nocleg w hotelu, stwierdzonych rachunkiem, w wysokości przekraczającej limit, o którym mowa w ust. 1 (ust. 3). Przepisów ust. 1 i 2 nie stosuje się jednak, jeżeli pracodawca lub strona zagraniczna zapewnia pracownikowi bezpłatny nocleg (ust. 4).

W myśl § 10 ust. 1. ww. rozporządzenia, pracownikowi przysługuje ryczałt na pokrycie kosztów dojazdu z dworca i do dworca kolejowego, autobusowego, portu lotniczego lub morskiego w wysokości jednej diety w miejscowości docelowej za granicą oraz w każdej innej miejscowości, w której pracownik korzystał z noclegu. Na pokrycie kosztów dojazdów środkami komunikacji miejscowej pracownikowi przysługuje ryczałt w wysokości 10% diety za każdą rozpoczętą dobę pobytu w podróży (ust. 2 § 10 rozporządzenia).

Jednocześnie na podstawie § 13 ust. 4 ww. rozporządzenia w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju, do rozliczenia kosztów podróży pracownik załącza dokumenty (rachunki) potwierdzające poszczególne wydatki; nie dotyczy to diet oraz wydatków objętych ryczałtami. Jeżeli uzyskanie dokumentu (rachunku) nie było możliwe, pracownik składa pisemne oświadczenie o dokonanym wydatku i przyczynach braku jego udokumentowania.

Zatem należności wypłacone osobie nie będącej pracownikiem, odbywającej podróż zagraniczną w terminie i miejscu określonym przez Fundację, obejmujące diety oraz zwrot kosztów za nocleg, wyżywienie, bilety lotnicze (kolejowe lub autobusowe), dojazdy (do i z dworca/portu lotniczego) oraz przejazdy transportem lokalnym na miejscu spotkania, korzystają ze zwolnienia od podatku dochodowego od osób fizycznych do wysokości określonej ww. rozporządzeniem Ministra Pracy i Polityki Społecznej.

Z kolei, § 12 ust. 1 rozporządzenia w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju wprost stanowi, że w razie choroby powstałej podczas podróży pracownikowi przysługuje zwrot udokumentowanych kosztów leczenia za granicą oraz leków. Nie podlegają zwrotowi koszty leków, których nabycie za granicą nie było konieczne, koszty zabiegów chirurgii plastycznej i zabiegów kosmetycznych oraz nabycia protez ortopedycznych, dentystycznych, zakupu okularów (§ 12 ust. 2). Zwrot dokonywany jest ze środków pracodawcy (§ 12 ust. 3). Ponadto – zgodnie z § 12 ust. 4 – w razie zgonu pracownika za granicą pracodawca pokrywa koszty transportu zwłok do kraju.

Przepisy ww. rozporządzenia określają więc obowiązek zwrócenia pracownikowi (osobie nie będącej pracownikiem) wydatków przez niego poniesionych w czasie podróży służbowej, których zasadność poniesienia pracodawca zaakceptował.

Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, iż Wnioskodawca pokrywając koszty polisy ubezpieczeniowej, zabezpiecza się przed ewentualnymi, nieprzewidzianymi wydatkami związanymi ze zwrotem udokumentowanych kosztów leczenia za granicą oraz wydatków poniesionych na nabycie leków, do czego obliguje go przywołany wyżej § 12 rozporządzenia w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju.

Dlatego też, wartość zapłaconej z tego tytułu składki ubezpieczeniowej przez Wnioskodawcę nie stanowi przychodu dla osoby niebędącej pracownikiem, w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Natomiast Wnioskodawca wysyłający Mentorowanego w podróż poza granice kraju – co do zasady – nie ma obowiązku pokrywania wydatków związanych z ubezpieczeniem od następstw nieszczęśliwych wypadków, ubezpieczenie bagażu podróżnego, a także opóźnienie dostarczenia bagażu. Zatem wydatki poniesione na te cele mają na celu ochronę interesów Mentorowanego i to oni powinni zadbać o wykupienie polisy ubezpieczeniowej w tym zakresie. Sytuacja, w której składka opłacana jest przez inną osobę niż ta, w której interesie zawierana jest umowa powoduje powstanie przychodu u osoby, na rzecz której zawierana jest umowa, jest ona bowiem odstępstwem od ogólnej zasady pokrywania kosztów ubezpieczenia przez podmiot, którego interesów umowa dotyczy.

Gdyby bowiem Wnioskodawca nie sfinansował własnym majątkiem kosztów polisy, takie wydatki musiałaby z własnych środków ponieść osoba wysłana w podróż zagraniczną. Tym samym odniosła ona realną korzyść poprzez fakt, iż nie poniosła ona uszczerbku we własnym majątku.

Gdyby wolą ustawodawcy nie było zaliczanie do przychodu świadczeniobiorcy żadnych wydatków czy świadczeń ponoszonych za niego przez świadczeniodawcę, związanych z wykonywaniem obowiązków wynikających z łączącej obie strony umowy, to ustawodawca nie wymieniłby w katalogu zwolnień szeregu dochodów ściśle związanych właśnie z wykonywaniem obowiązków służbowych (np. diety i inne należności za czas podróży służbowej; ekwiwalenty pieniężne za używane przez pracowników przy wykonywaniu pracy narzędzia, materiały, sprzęt, stanowiące ich własność; zwrot kosztów poniesionych przez pracownika z tytułu używania w jazdach lokalnych – dla potrzeb zakładu pracy – pojazdów stanowiących własność pracownika). Brak jest przepisów, które nakładałyby obowiązek pokrycia wskazanego we wniosku wydatku na ubezpieczenie od następstw nieszczęśliwych wypadków, ubezpieczenie bagażu podróżnego, a także opóźnienie dostarczenia bagażu przez podmiot zlecający wyjazd. Skoro tak, to wskazane powyżej świadczenie stanowić będzie w świetle prawa podatkowego przychód, który należy zaliczyć do odpowiedniego źródła, określanego według stosunku łączącego wnioskodawcę z osobą, której zleca podróż.

Ze stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca dokonuje refundacji przedmiotowych wydatków, a zatem dochodzi do zwrotu wydatków poniesionych na wykup ubezpieczenia od następstw nieszczęśliwych wypadków, ubezpieczenie bagażu oraz opóźnienie dostarczenia bagażu.

Biorąc pod uwagę brzmienie art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ustawy, w którym ustawodawca odwołując się do diet i innych należności z tytułu podróży osoby niebędącej pracownikiem, zwalnia je od podatku do wysokości określonej w odrębnych przepisach, należy uznać, iż w zakresie zwolnienia mieszczą się kwoty zwróconych Mentorowanemu kosztów związanych z podróżą zagraniczną w tym poniesionych przez niego wydatków na zakup ubezpieczenia od następstw nieszczęśliwych wypadków, ubezpieczenie bagażu oraz opóźnienie dostarczenia bagażu.

Zwrot wydatków, których poniesienie przez Mentorowanego było zatwierdzone przez Wnioskodawcę jako uzasadnione specyfiką lub warunkami podróży zagranicznej, wynika wprost z brzmienia § 2 pkt 2 lit. c) przywołanego wyżej rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej.

Reasumując, należy stwierdzić, iż w związku z odbywaniem przez Mentorowanego podróży poza granicami kraju, koszt polisy ubezpieczeniowej pokrytej przez Wnioskodawcę obejmującej koszty leczenia oraz wydatki poniesione na nabycie leków, nie stanowi przychodu dla osoby niebędącej pracownikiem, w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a co za tym idzie nie będzie rodziło obowiązku podatkowego. W tej sytuacji, rozpatrywanie możliwości zastosowania zwolnienia przedmiotowego, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ustawy, nie znajduje uzasadnienia. Zatem w tym zakresie stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Natomiast kwota diety oraz koszty innych wydatków związanych z zagraniczną podróżą Mentorowanego, w tym także koszty polisy ubezpieczeniowej pokrytej przez Wnioskodawcę, obejmującej ubezpieczenie od następstw nieszczęśliwych wypadków, ubezpieczenie bagażu oraz opóźnienie dostarczenia bagażu stanowi przychód pracownika z tytułu nieodpłatnych świadczeń podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym. Jednakże wartość powyższych należności wypłaconych przez Fundację na rzecz Mentorowanego korzystać będzie ze zwolnienia z podatku dochodowego na mocy ww. z art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, do wysokości określonej w ww. rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Społecznej o ile spełnione zostaną przesłanki wskazane w art. 21 ust. 13 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W odniesieniu do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji organów podatkowych należy stwierdzić, że orzeczenia te zapadły w indywidualnej sprawie i nie są wiążące dla organu wydającego przedmiotową interpretację.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Jeżeli przedstawiony we wniosku stan faktyczny różni się od stanu faktycznego występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

Powrót