INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 12 lipca 2010r. (data wpływu do tut. Biura - 13 lipca 2010r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu rozliczenia kwoty wypłaconej na podstawie ugody sądowej - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 lipca 2010r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie rozliczenia kwoty wypłaconej na podstawie ugody sądowej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca zgodnie z otrzymaną interpretacją podatkową jest zobowiązany pobrać zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych z tytułu wypłaconej zgodnie z ugodą sądową kwoty wskazanej w protokole z rozprawy sądowej z dnia 20 stycznia 2010r. Kwota wypłacona powodowi to 50.000 zł. Zgodnie z ugodą obowiązkiem podatkowym został obciążony wnioskodawca. Stosunek pracy z powodem został rozwiązany z dniem 31 lipca 2009r. Kwota wskazana w ugodzie tj. 50.000 zł została wypłacona 04 lutego 2010r.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

W zwiazku z tym, iż wnioskodawca otrzymał indywidualną interpretację podatkową, która stwierdza, iż wypłacona powodowi kwota z tytułu ugody sądowej w wysokosci 50.000 zł nie jest zwolniona z podatku dochodowego od osób fizycznych, wnioskodawca pyta w jaki sposób powinien rozliczyć:

1. wartość kwoty głównej z tytułu ugody sądowej wypłaconej na rzecz powoda tj. 50.000 zł...
2. wartość zapłaconego podatku przez wnioskodawcę...
   
   

Zdaniem wnioskodawcy powód powinien otrzymać PIT-8C, gdzie wnioskodawca wykaże w pozycji inne źródła wartość zapłaconego podatku tj. 10.976 zł jako inne nieodpłatne świadczenia i nie wykaże należności z tytułu wypłaconej kwoty głównej na rzecz powoda tj. 50.000 zł, gdyż obowiązkiem uiszczenia podatku został obciązony wnioskodawca.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam, co następuje:

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkie dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W świetle art. 12 ust. 1 ww. ustawy za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za nie wykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Użyty powyżej zwrot „w szczególności” oznacza, że wymienione kategorie przychodów stanowią katalog otwarty. Przychodem ze stosunku pracy i stosunków pokrewnych są więc wszelkiego rodzaju wypłaty i świadczenia skutkujące u podatnika powstaniem przysporzenia majątkowego, mające swoje źródło w łączącym pracownika z pracodawcą stosunku pracy lub stosunku pokrewnym.

Zgodnie z treścią art. 31 ww. ustawy osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nie posiadające osobowości prawnej, zwane dalej "zakładami pracy", są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy - wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Zgodnie z art. 38 ust. 1 cyt. ustawy płatnicy, o których mowa w art. 31 i 33-35, przekazują, z zastrzeżeniem ust. 2 i 2a, kwoty pobranych zaliczek na podatek w terminie do dnia 20 miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki, na rachunek urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby. Jeżeli między kwotą potrąconego podatku a kwotą wpłaconego podatku występuje różnica, należy ją wyjaśnić w deklaracji, o której mowa w ust. 1a.

W terminie do końca stycznia roku następującego po roku podatkowym płatnicy, o których mowa w art. 31 i 33-35, są obowiązani przesłać do urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby, roczną deklarację (PIT-4R), według ustalonego wzoru (art. 38 ust. 1a powołanej ustawy).

W myśl art. 39 ust. 1 ww. ustawy w terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym płatnicy, o których mowa w art. 31, art. 33 i art. 35, w przypadku gdy nie dokonują rocznego obliczenia podatku, są obowiązani przekazać podatnikowi i urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika, a w przypadku podatnika, o którym mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych - imienne informacje sporządzone według ustalonego wzoru (PIT-11), z zastrzeżeniem ust. 5. Informację, o której mowa w zdaniu pierwszym, sporządza się również w przypadku dokonywania wypłaty świadczeń określonych w art. 21 ust. 1 pkt 46 i 74. W informacji tej wykazuje się również dochody zwolnione od podatku na podstawie umów o unikaniu podwójnego opodatkowania lub innych umów międzynarodowych.

W PIT-11 nie uwzględnia się przychodów, dochodów zwolnionych z podatku na podstawie art. 21, 52, 52a i 52c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz przychodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku. Wyjątek dotyczy dwóch rodzajów przychodów zwolnionych z podatku na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 46 i art. 21 ust. 1 pkt 74 ustawy.

Biorąc pod uwagę wyżej wymienione przepisy prawa należy stwierdzić, iż ustawodawca nałożył na płatnika obowiązek prawidłowego obliczenia, poboru i odprowadzenia w ciągu roku podatkowego zaliczek na podatek dochodowy od wynagrodzeń i innych świadczeń wypłaconych lub postawionych do dyspozycji pracownika, a także sporządzenia i przekazania podatnikowi i urzędowi skarbowemu w ustawowym terminie informacji oraz deklaracji według ustalonego wzoru.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że wnioskodawca zobowiązany był pobrać zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych z tytułu wypłaconej zgodnie z ugodą sądową kwoty wskazanej w protokole z rozprawy sądowej z dnia 20 stycznia 2010r. Kwota wypłacona powodowi to 50.000 zł. Zgodnie z ugodą wszelkie ewentualne zobowiązania publicznoprawne w tym również podatek dochodowy od osób fizycznych mogące wynikać z faktu zawarcia ugody i zapłaty ustalonej kwoty obciążają wnioskodawcę. Stosunek pracy z powodem został rozwiązany z dniem 31 lipca 2009r. Kwota wskazana w ugodzie tj. 50.000 zł została wypłacona 04 lutego 2010r.

Wynikająca z ugody kwota świadczenia winna być zakwalifikowana do przychodu ze stosunku pracy bowiem wypłata tegoż świadczenia miała swe źródło w uprzednio łączącym wnioskodawcę z pracownikiem stosunkiem pracy. Gdyby tego stosunku nie było – pracownik nie miałby podstaw występować z roszczeniem przeciwko wnioskodawcy. Tym samym wypłacone świadczenie na podstawie ugody sądowej zawartej z byłym pracownikiem stanowi dla niego przychód ze stosunku pracy.

W związku z powyższym wnioskodawca, jako płatnik dokonujący wypłaty tego rodzaju świadczeń był zobowiązany do pobrania i odprowadzenia zaliczki na podatek dochodowy.

Jako że byłemu pracownikowi wypłacono już kwotę netto wynikającą z ugody tj. 50.000 zł, wartość ww. kwoty wnioskodawca powinien ubruttowić, a następnie zgodnie z art. 31 ww. ustawy od kwoty ubruttowionej obliczyć i pobrać należną zaliczkę na podatek dochodowy. Przychód pracownika stanowi bowiem kwota wypłacona na podstawie ugody tj. 50.000 zł powiększona o kwotę zaliczki jaką należy zapłacić od ubruttowionej kwoty wypłaty. Należy zaznaczyć, że zasadą jest, iż kwota zaliczki potrącana jest z dochodu pracownika. Tym samym w sytuacji gdy inny podmiot (w tym wypadku były pracodawca) płaci zaliczkę za pracownika kwota zapłacona za pracownika stanowi jego przychód ze stosunku pracy.

Następnie zgodnie powołanym powyżej art. 39 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych należy przekazać podatnikowi i urzędowi skarbowemu imienną informację PIT-11, a nie jak wskazał wnioskodawca PIT-8C, w której wykazany zostanie przychód, pobrana zaliczka na podatek dochodowy oraz dochód osiągnięty przez powoda.

Nie można również zgodzić się z twierdzeniem wnioskodawcy, iż nie powinna być wykazana należność z tytułu wypłaconej kwoty głównej na rzecz byłego pracownika. Informacja PIT-11 powinna bowiem zawierać prawidłowe dane o osiągniętych przez podatnika dochodach podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym i pobranych zaliczkach na podatek. Kwota wypłacona pracownikowi nie korzysta ze zwolnień podatkowych a co za tym idzie podlega opodatkowaniu i to w wysokości ubruttowionej.

Wobec powyższego stanowisko wnioskodawcy jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.