INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 28.05.2010 r. (data wpływu 31.05.2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej Ordynacji podatkowej w zakresie składania przez pełnomocnika oryginału pełnomocnictwa - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 31.05.2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej Ordynacji podatkowej w zakresie składania przez pełnomocnika oryginału pełnomocnictwa.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Składając zeznanie o nabyciu rzeczy lub praw SD-3 swojej znajomej Pani Haliny P., Wnioskodawca chciał również złożyć udzielone mu pełnomocnictwo. Pełnomocnictwo o treści: „Ja niżej podpisana Halina P. … upoważniam Pana Bartosza R. …. Legitymującego się dowodem osobistym do reprezentowania mnie przed Naczelnikiem Urzędu Skarbowego w G. w związku z koniecznością złożenia zeznania o nabyciu rzeczy i praw w wyniku spadku po moim mężu Wiesławie P. Upoważnienie obejmuje wszelkie konieczne czynności w trakcie postępowania”.

Pełnomocnictwo zostało podpisane przez Panią Halinę P.. W Referacie Podatków Majątkowych Wnioskodawca został poinformowany przez kierownika, że pełnomocnictwo to jest nieważne, ponieważ nie został poświadczony podpis mocodawcy i aby zostało przyjęte Wnioskodawca powinien poświadczyć ten podpis przez adwokata, radcę prawnego lub notariusza. Ewentualnie pełnomocnictwo może zostać podpisane w obecności pracowników urzędu przez Panią H. P.. Na poparcie swojej tezy kierownik referatu cytowała pismo Dyrektora Izby Skarbowej, które Strony rozumiały odmiennie.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy składany przez pełnomocnika (nie będącego adwokatem, radcą prawnym, doradcą podatkowym) oryginał pełnomocnictwa musi być urzędowo poświadczony...

Czy poświadczenie takie wymagane jest wyłącznie w przypadku odpisu (kopii) pełnomocnictwa...

Zdaniem Wnioskodawcy:

Zgodnie z treścią art. 137 § 3 zdanie pierwsze pełnomocnik dołącza do akt oryginał lub urzędowo poświadczony odpis pełnomocnictwa. Oznacza to, że ustawodawca przewidział alternatywne rozwiązanie. Albo możliwość złożenia oryginału albo odpisu – jednak w tym drugim przypadku obligatoryjnie urzędowo poświadczonego. Oczywistość tego zapisu potwierdza dodatkowo zawarcie, w zdaniu trzecim wymienionego paragrafu, możliwości żądania przez organ podatkowy – ale dopiero w razie wątpliwości – urzędowego poświadczenia podpisu strony. Tym samym składany oryginał pełnomocnictwa z zasady nie wymaga dodatkowego poświadczenia. Żądanie urzędowego poświadczenia stanowi wyjątek od ogólnej reguły i może mieć miejsce w razie powzięcia przez organ podatkowy wątpliwości w kwestii udzielonego pełnomocnictwa.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Kwestia działania pełnomocnika podatnika przed organami podatkowymi została uregulowana w Rozdziale 3 (Strona) Działu IV (Postępowanie podatkowe) ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.).

Zgodnie z normą art. 136 Ordynacji podatkowej strona w postępowaniu podatkowym może działać przez pełnomocnika, o ile charakter czynności nie wymaga jej osobistego działania.

W myśl art. 137 § 1 ustawy pełnomocnikiem może być osoba fizyczna mająca pełną zdolność do czynności prawnych. Jednocześnie § 2 cyt. przepisu przewiduje dla pełnomocnictwa w postępowaniu podatkowym formę pisemną lub ustną do protokołu postępowania.

Należy zwrócić uwagę, że pełnomocnictwo może mieć różny charakter. Może być między innymi ogólne, rodzajowe, czy też do dokonywania tylko określonych czynności. Jeśli zatem mamy do czynienia z pełnomocnictwem, którego treść nie wskazuje na możliwość tylko jednorazowego wykorzystania, wówczas „konkretyzacja” takiego pełnomocnictwa będzie następować każdorazowo i wielokrotnie poprzez działania faktyczne polegające na jego składaniu w określonych sytuacjach procesowych. Sytuacje te i kontekst im towarzyszący stanowią wówczas „dopełnienie” treści udzielonego pełnomocnictwa dla danej sprawy. Czym innym jest bowiem zakres umocowania wynikający z pełnomocnictwa, a czym innym wykorzystanie tak sformułowanego umocowania w konkretnych sprawach. Do tego ostatniego, poza zakresem umocowania, musi być spełniony warunek, iż wyraźną wolą strony jest posłużenie się pełnomocnikiem. Ta wyraźna wola materializuje się właśnie w złożonym przez nią do danej sprawy dokumencie pełnomocnictwa. Złożenie dokumentu pełnomocnictwa jest, więc tym miernikiem, który przesądza, że strona dokonuje wyboru, aby w danym postępowaniu była reprezentowana przez ustanowionego przez siebie pełnomocnika. Ta kwestia leży wyłącznie w gestii samej strony, która ma pełną autonomię w określaniu tego, do jakich konkretnie prowadzonych spraw zgłasza udział pełnomocnika, a w których sprawach potrzeby takiej nie dostrzega.

Co do zasady wyrażonej w § 3 art. 137 Ordynacji podatkowej pełnomocnik strony składa do akt organu podatkowego oryginał lub urzędowo poświadczony odpis pełnomocnictwa, przepis jednocześnie wskazuje kto może sam uwierzytelnić odpis pełnomocnictwa – co na gruncie przedstawionego w zapytaniu stanu faktycznego i zadanych na jego, tle pytań będzie pozostawało bez znaczenia. Z przepisu tego wynika zatem, że w przypadku odpisu (kopii) pełnomocnictwa zawsze będzie wymagane jego uwierzytelnienie, przy czym adwokat, radca prawny oraz doradca podatkowy – ustanowieni w tym postępowaniu – mogą dokonać tej czynności samodzielnie, w przypadku pozostałych pełnomocników odpis taki może być uwierzytelniony urzędowo lub poświadczony notarialnie.

Natomiast jak wynika z przywołanego już art. 137 § 3 zdanie 1 powyższej ustawy w stosunku do oryginału dokumentu pełnomocnictwa nie jest wymagane jego urzędowe lub notarialne poświadczenie.

Nie można jednak zapomnieć o zapisie art. 137 § 3 zdanie 2 Ordynacji podatkowej, w którym ustawodawca wprowadził uprawnienie dla organów podatkowych, umożliwiające im w razie wątpliwości zażądać urzędowego poświadczenia podpisu strony na pełnomocnictwie. Ustawodawca nie sprecyzował jaki charakter mają mieć te wątpliwości, nie zawarto też żadnego katalogu sytuacji, w których organ podatkowy ma prawo żądać uwierzytelnienia podpisu strony, która pełnomocnika ustanowiła.

Podkreślenia wymaga również okoliczność, że organ podatkowy, co do zasady, ze względu na obowiązek ochrony tajemnicy skarbowej, nie może dopuścić do postępowania pełnomocnika, który nie legitymuje się ważnym pełnomocnictwem. Biorąc pod uwagę, że ustawodawca użył jedynie ogólnego pojęcia „wątpliwości”, żądanie organu uwierzytelnienia podpisu strony na dokumencie pełnomocnictwa, zawsze będzie miało charakter subiektywny, bowiem to organ dla prawidłowego toku postępowania oraz w celu ochrony tajemnicy skarbowej musi mieć pewność, że dana osoba rzeczywiście została ustanowiona przez stronę pełnomocnikiem i jaki jest zakres tego umocowania. Jednocześnie to pełnomocnik strony musi wykazać organowi, że strona go umocowała do działania. Zgodnie z art. 137 § 3 Ordynacji podatkowej, to pełnomocnik składa pełnomocnictwo, zatem to w interesie strony i w zakresie obowiązków jakie przyjął na siebie pełnomocnik strony jest wykazanie się przed organem podatkowym pełnomocnictwem i wyjaśnienie wszelkich wątpliwości organu odnośnie ważności i zakresu umocowania.

A zatem należy stwierdzić, iż w przypadku złożenia przez pełnomocnika oryginału pełnomocnictwa nie jest wymagane jego urzędowe lub notarialne poświadczenie. Poświadczenie takie jest wymagane wyłącznie w przypadku złożenia kopii pełnomocnictwa. Dodatkowo należy nadmienić, iż zgodnie z art. 137 § 3 zdanie 2 Ordynacji podatkowej, organ podatkowy posiada uprawnienia, umożliwiające w ramach wątpliwości żądać urzędowego poświadczenia podpisu strony na pełnomocnictwie.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistniałego zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.