INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 21 czerwca 2010r. (data wpływu 23 czerwca 2010r.), uzupełnionym pismem, które wpłynęło do tut. organu 12 sierpnia 2010r. udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku posiadania kasy fiskalnej - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 czerwca 2010r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku posiadania kasy fiskalnej.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem, które wpłynęło to tut. organu 12 sierpnia 2010r. będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu znak IBPP4/443-920/10/AŚ z dnia 3 sierpnia 2010r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest studentem, który niedawno otworzył firmę zajmującą się kamerowaniem oraz fotografowaniem imprez okolicznościowych. Wnioskodawca nie posiada żadnego studia, pracuje tylko u klienta.

Działalność Wnioskodawcy jest zarejestrowana lecz dochód nie przekroczył 20 000zł więc nie jest objęty VAT, nie składał deklaracji VAT-7. Wnioskodawca posiada księgę przychodów i rozchodów.

Symbolu PKWiU dla wskazanych we wniosku usług:

• PKD 74.20JZ Działalność Fotograficzna.
• PKD 59.12.Z Działalność produkcyjna związana z filmami i nagraniami video.
• PKD 74.10.Z Działalność w zakresie specjalistycznego projektowania, dekorator.
  
  

Wnioskodawca świadczy jedynie usługi dla osób fizycznych.

W zakresie prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej mieści się: filmowanie, fotografowanie imprez okolicznościowych oraz dekoracja sal weselnych.

Wnioskodawca pracuje wyłącznie na płytach DVD dostarczonych przez Klientów wynajmujących jego usługi, robi tak dlatego gdyż nagrywa na płytach DVD o specjalnej specyfikacji DVD DL LightScribe które klięci sami nabywają gdyż są one dość drogie.

Firma Wnioskodawcy zajmuje się również dekoracją sal weselnych i jest ta usługa świadczona również dla osób fizycznych.

Z racji że w branży, w której Wnioskodawca świadczy usługi nowa firma ma bardzo ciężko, niestety Wnioskodawca nie świadczył jeszcze żadnych usług za opłatą, jedynie świadczył je bezpłatnie w gronie rodzinnym gdyż w tym zawodzie poczta pantoflowa przyciąga klienta.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Jeśli praca Wnioskodawcy nie polega na handlowaniu nośnikami, tylko na poświęcaniu czasu na kamerowanie i montaż oraz przekazywaniu tego na nośnikach, które klienci mu dostarczają, czy Wnioskodawca musi posiadać kasę fiskalną...

Zdaniem Wnioskodawcy, nie powinien mieć przymusu posiadania kasy fiskalnej. Klienci Wnioskodawcy nie płacą mu za płyty z danymi, tylko za pracę jaką wykonał, za to, że stawił się na danej okoliczności, ze był i kamerował/robił zdjęcia do ustalonej godziny oraz potem poświęcił wiele czasu na montaż. Wynika więc, że płacą Wnioskodawcy za jego czas a nie za CD/DVD. Praca sama w sobie jaką Wnioskodawca wykonuje od strony prawnej nie potrzebuje kasy fiskalnej, Wnioskodawcy wydaje się, że przepis w sprawie którego pisze (w poz. 45 wniosku ORD-IN wskazał przepis § 4 ust. 1 pkt 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 23 grudnia 2009r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących (Dz. U. z 2009r. nr 224, poz. 1797)) odnosi się do kiosków i sklepów komputerowych, które handlują nośnikami z danymi. Praca Wnioskodawcy nie polega na handlowaniu nośnikami lecz na poświęcaniu czasu kamerowaniu i montażowi. Z tego Wnioskodawca wnioskuje, że nie potrzebuje kasy fiskalnej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Obowiązek stosowania kas rejestrujących wynika bezpośrednio z art. 111 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT.

Zgodnie z regulacjami art. 111 ust 1 ww. ustawy podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Na mocy delegacji ustawowej zawartej w ww. przepisie art. 111 ust. 7 pkt 3 ustawy o VAT Minister Finansów może zwolnić na czas określony niektóre grupy podatników oraz niektóre czynności z obowiązku, o którym mowa w ust. 1, ze względu na rodzaj prowadzonej działalności lub wysokość obrotu.

Należy wskazać, iż z dniem 1 stycznia 2010r. weszło w życie nowe rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 23 grudnia 2009r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących (Dz. U Nr 224, poz. 1797).

Przepis § 1 tego rozporządzenia stanowi, że rozporządzenie określa zwolnienia na czas określony niektórych czynności z obowiązku prowadzenia ewidencji obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących, zwanego dalej „ewidencjonowaniem”, oraz warunki korzystania ze zwolnienia.

Zgodnie z § 3 ust. 1 pkt 5 ww. rozporządzenia, zwalnia się z obowiązku ewidencjonowania do 31 grudnia 2010r. również podatników rozpoczynających sprzedaż w 2010r., z tym że w przypadku przekroczenia kwoty obrotów w wysokości 2010r. z działalności, o której mowa w art. 111 ust. 1 ustawy, zwolnienie obowiązuje do dnia przekroczenia tej kwoty.

Jednakże w § 4 tego rozporządzenia przewidziano szereg wyłączeń ze zwolnienia od obowiązku ewidencji. Zgodnie z § 4 ust.1 pkt 7 powołanego rozporządzenia wynika, że zwolnień z obowiązku ewidencjonowania, o których mowa w § 2 i 3, nie stosuje się bez względu na wysokość osiąganych obrotów przy dostawie nagranych, z zapisanymi danymi lub zapisanymi pakietami oprogramowania komputerowego (w tym również sprzedawanymi łącznie z licencją na użytkowanie): płyt CD, DVD, kaset magnetofonowych, taśm magnetycznych (w tym kast wideo), dyskietek, kart pamięci, kartridży.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca jest studentem, który niedawno otworzył firmę zajmującą się kamerowaniem oraz fotografowaniem imprez okolicznościowych. Wnioskodawca nie posiada żadnego studia, pracuje tylko u klienta. Wnioskodawca świadczy jedynie usługi dla osób fizycznych.

Działalność Wnioskodawcy jest zarejestrowana lecz dochód nie przekroczył 20 000zł wiec nie jest objęty VAT, nie składał deklaracji VAT-7.

W zakresie prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej mieści się: filmowanie, fotografowanie imprez okolicznościowych oraz dekoracja sal weselnych. Firma Wnioskodawcy zajmuje się również dekoracją sal weselnych i jest ta usługa świadczona również dla osób fizycznych.

Wnioskodawca pracuje wyłącznie na płytach DVD dostarczonych przez Klientów wynajmujących jego usługi, robi tak dlatego gdyż nagrywa na płytach DVD o specjalnej specyfikacji DVD DL LightScribe które klięci sami nabywają gdyż są one dość drogie.

Wnioskodawca nie świadczył jeszcze żadnych usług za opłatą, jedynie świadczył je bezpłatnie w gronie rodzinnym gdyż w tym zawodzie poczta pantoflowa przyciąga klienta.

Z powyższego wynika, że przedmiotem wykonywanych przez Wnioskodawcę czynności są usługi, a nie sprzedaż towarów (nośników informacji) - Wnioskodawca w treści wniosku wskazuje, że pracuje wyłącznie na płytach DVD dostarczonych przez Klientów wynajmujących jego usługi. Sprzedaż przedmiotowych usług realizowana jest m.in. poprzez wydanie klientowi płyty CD/DVD, która zawiera efekt końcowy wykonanych przez Wnioskodawcę usług. Nie oznacza to jednak, iż transakcja dotyczy sprzedaży nośników informacji, bowiem przedmiotem sprzedaży pozostaje w dalszym ciągu usługa.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku opis zdarzenia przyszłego oraz obowiązujący w tym zakresie stan prawny, należy stwierdzić, iż powołane przepisy § 4 pkt 7 rozporządzenia w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących, nie mają w rozpatrywanym przypadku zastosowania, gdyż zwolnień od obowiązku ewidencjonowania, o których mowa w § 2 i § 3, nie stosuje bez względu na wysokość osiąganych obrotów tylko przy dostawie ww. towarów, a nie przy świadczeniu usług filmowania.

Reasumując stwierdzić należy, iż prowadząc działalność gospodarczą w zakresie usług fotograficznych i wideofilmowania i dekorowania sal Wnioskodawca może korzystać ze zwolnienia z obowiązku prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej do dnia 31 grudnia 2010r., z zastrzeżeniem, iż w przypadku przekroczenia kwoty obrotu z działalności, o której mowa w art. 111 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług w wysokości 20.000 zł, zwolnienie straci moc w dniu przekroczenia tej kwoty.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016), skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.