2013.02.28 - Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
IPTPP2/443-998/12-7/PR
z 28 lutego 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 22 listopada 2012 r. (data wpływu 29 listopada 2012 r.), uzupełnionym pismami z dnia 28 stycznia 2013 r. (data wpływu 29 stycznia 2013 r.) oraz z dnia 13 lutego 2013 r. (data wpływu 14 lutego 2013 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących nabycie nieruchomości oraz wykazania podatku VAT jako podatek naliczony do odliczenia w deklaracji VAT-7K - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 listopada 2012 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących nabycie nieruchomości (oznaczone we wniosku ORD-IN jako pytanie nr 1),

wykazania podatku VAT jako podatek naliczony do odliczenia w deklaracji VAT-7K (oznaczone we wniosku ORD-IN jako pytanie nr 2),

oceny prawidłowości działań kontrolujących dotyczących zakwestionowania prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących nabycie nieruchomości (oznaczone we wniosku ORD-IN jako pytanie nr 3).

Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismami z dnia 28 stycznia 2013 r. oraz z dnia 13 lutego 2013 r. poprzez doprecyzowanie stanu faktycznego oraz wycofanie pytania nr 3 wniosku ORD-IN.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest produkcja włókien chemicznych, oraz produkcja wyrobów z tworzyw sztucznych dla budownictwa. Obecnie Spółka jest na etapie przygotowania projektu produkcji drzwi, palet z włókna szklanego oraz przygotowanie projektu związanego z wydobywaniem kruszywa, oraz budową zakładu do produkcji włókien na bazie surowców mineralnych w Gminie.

W dniu 01 lipca 2010 roku, w trybie egzekucji Spółka nabyła nieruchomość. Nabycie dokonano od Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym.

Sąd Rejonowy po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 21 maja 2010 r. sprawy egzekucyjnej z wniosku wierzyciela: - przeciwko spółka z o.o. o egzekucję nieruchomości prowadzonej przez Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym postanawia: przysądzić własność nieruchomości położonej oznaczonej jako działka numer, o powierzchni 0,70 ha, posiadającej KW w Sądzie Rejonowym o numerze, będącej przedmiotem przetargu w dniu 11 marca 2010 r., na rzecz spółka z o.o..

Nabycia dokonano na podstawie faktury VAT wystawionej 1 lipca 2010 r., przez Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym, sprzedawcą jest spółka z o.o.. W dniu 07 lipca 2010 r. do faktury VAT wystawiono fakturę korygującą VAT, zwiększającą wartość nieruchomości. W wyniku korekty wartość netto nieruchomości wyniosła.

Faktura VAT z dnia 01 lipca 2010 r. i faktura VAT korekta z dnia 07 lipca 2010 r. zostały ujęte w rejestrze zakupów VAT - środki trwałe oraz rozliczone w deklaracji podatkowej VAT-7K za III kwartał 2010 r. (korekta deklaracji).

W dniu 09 luty 2012 r. Spółka wystąpiła do Naczelnika Urzędu Skarbowego o zwrot na rachunek bankowy Spółki nadwyżki podatku naliczonego nad należnym w kwocie 125.419,00 zł, wynikającej z deklaracji podatkowej VAT-7K za IV kwartał 2011 r. (korekta deklaracji). Spółka w tym okresie dokonała dostawy towarów, świadczenia usług opodatkowanych stawką 23%.

Na czynność tę w dniu 23 maja 2012 r. przeprowadzono kontrolę podatkową w zakresie podatku VAT za okres od III kw. 2010 r. do IV kw. 2011 r., celem sprawdzenia zasadności zwrotu wykazanego w deklaracji VAT-7K za IV kw. 2011 r.

W toku kontroli podatkowej pismem z dnia 22 czerwca 2012 r. wystąpiono do Naczelnika Urzędu Skarbowego (właściwego dla sprzedawcy, o przeprowadzenie czynności sprawdzających celem potwierdzenia rzetelności i wiarygodności transakcji potwierdzonych fakturą VAT nr i fakturą - korektą. Pismem Naczelnik Urzędu Skarbowego poinformował, że spółka z o.o. z dniem 1 października 2008 r. została wykreślona z rejestru podatników podatku od towarów i usług w trybie art. 96 ust. 9 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Kontrolujący powołując się na art. 88 ust. 3a pkt 1 w nawiązaniu do art. 88 ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. nr 54 poz. 535 z późn. zm.), w świetle ww. przepisów stwierdzili, że Spółka nie miała prawa do odliczenia podatku naliczonego w kwocie zawartego w fakturze VAT i fakturze korekcie wystawionych przez sprzedającego sp. z o.o., gdzie sprzedający był nieuprawniony do wystawienia faktur VAT, z dniem 1 października 2008 r. został wykreślony z rejestru podatników VAT (na podstawie art. 96 ust. 9 ustawy), a tylko wystawcą faktury był Komornik Sądowy przy Sądzie Rejonowym. „Jak potwierdza pismo Naczelnika Urzędu Skarbowego (zdaniem kontrolujących) Spółka z o.o. z dniem 1 października 2008 r. została wykreślona z rejestru podatników podatku od towarów i usług. Tak więc Spółce nie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego, niezależnie od tego czy nabycie jest dokonane za pośrednictwem komornika sądowego, (od podmiotu będącego dłużnikiem), czy też bezpośrednio od podmiotu sprzedającego. Zgodnie z przepisem zawartym w art. 18 ustawy o podatku od towarów i usług - komornik sądowy wykonujący czynności egzekucyjne w rozumieniu przepisów Kodeksu postępowania cywilnego, jest płatnikiem podatku od towarów i usług od dostawy dokonanej w trybie egzekucji, towarów będących własnością dłużnika lub posiadanych przez niego z naruszeniem obowiązujących przepisów. Na podstawie przepisów zawartych w § 22 Rozporządzenia MF z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie zwrotu niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2008 r. Nr 212 poz. 1337 z późn. zm.) komornik sądowy wykonujący czynności egzekucyjne w przypadku sprzedaży towarów pochodzących z majątku dłużnika będącego podatnikiem VAT, wystawia w imieniu dłużnika i na jego rachunek fakturę potwierdzającą dokonanie sprzedaży tych towarów. Fakturę wystawia się, jeżeli na dłużniku spoczywa obowiązek podatkowy związany ze sprzedażą towarów”.

W pismach stanowiących uzupełnienie przedmiotowego wniosku, Wnioskodawca wskazał, iż kontrola podatkowa w zakresie podatku VAT za okres III kw. 2010 r. do IV kw. 2011 r. w zakresie sprawdzenia zasadności zwrotu wykazanego za IV kw. 2011 r. była przeprowadzona przez Naczelnika Urzędu Skarbowego. Kontrolę podatkową zakończono 16 sierpnia 2012 r. W upoważnieniu do kontroli jako termin zakończenia kontroli wskazano 10 lipca 2012 r. Z uwagi na prowadzone postępowanie wyjaśniające i dowodowe termin zakończenia kontroli został przedłużony zawiadomieniem z dnia 6 lipca 2012 r. do dnia 27 sierpnia 2012 r. Protokół kontroli podatkowej został doręczony kontrolowanemu 16 sierpnia 2012 r. W zakresie ww. kontroli podatkowej nie było przeprowadzone postępowanie podatkowe ani też postępowanie kontrolne. Kontrolowany już po zakończonej kontroli podatkowej wystąpił do Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym o udzielenie informacji w zakresie nabycia przez Spółkę nieruchomości objętej kontrolą podatkową.

Ponadto, Wnioskodawca wskazał, iż od dnia 27 września 2005 r. jest czynnym podatnikiem VAT zarejestrowanym pod numerem. Przedmiotem działalności gospodarczej Spółki jest produkcja włókien chemicznych oraz produkcja wyrobów z tworzyw sztucznych dla budownictwa. Spółka oświadcza, że nabycie w postępowaniu egzekucyjnym nieruchomości zabudowanej budynkiem produkcyjnym ma związek z prowadzoną przez Spółkę działalnością gospodarczą opodatkowaną VAT. Spółka, która dokonała, za pośrednictwem komornika sądowego, sprzedaży nieruchomości na rzecz Spółki, była na dzień dokonania przedmiotowej sprzedaży podmiotem prowadzącym działalność gospodarczą, wpisanym do rejestru przedsiębiorców Krajowego Rejestru Sądowego, prowadzonego przez Sąd Rejonowy.

W ocenie Spółki, faktura VAT o numerze dokumentująca dokonanie sprzedaży
nieruchomości oraz faktura korygująca numer, zawierają wszystkie elementy, o których mowa w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania
oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1337), tj. zawierają:

faktura VAT:
1. nazwy sprzedawcy i nabywcy oraz ich adresy;
2. numery identyfikacji podatkowej sprzedawcy i nabywcy;
3. numer faktury oznaczonej jako „FAKTURA VAT”/„FAKTURA KORYGUJĄCA”;
4. dzień, miesiąc i rok wystawienia faktury;
5. nazwę (rodzaj) towaru lub usługi;
6. miarę i ilość sprzedanych towarów lub zakres wykonanych usług;
7. cenę jednostkową towaru lub usługi bez kwoty podatku (cenę jednostkową netto);
8. wartość towarów lub wykonanych usług, których dotyczy sprzedaż, bez kwoty podatku (wartość sprzedaży netto);
9. stawki podatku;
10. sumę wartości sprzedaży netto towarów lub wykonanych usług z podziałem na poszczególne stawki podatku i zwolnionych od podatku oraz niepodlegających opodatkowaniu;
11. kwotę podatku od sumy wartości sprzedaży netto towarów (usług), z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku;
12. kwotę należności ogółem wraz z należnym podatkiem (wartość sprzedaży brutto).

faktura korygująca:
1. oznaczenie „FAKTURA KORYGUJĄCA/KOREKTA”;
2. numer kolejny i datę wystawienia faktury korygującej;
3. dane zawarte w fakturze, o których mowa w pkt a-d powyżej;
4. nazwę rodzaj towaru usługi, objętej podwyżką ceny;
5. kwotę podwyższenia ceny bez podatku (netto);
6. kwotę podwyższenia podatku należnego.

Spółka wyjaśnia, że fakturę VAT nr wystawioną przez komornika w imieniu sp. z o.o. otrzymała w dniu 12 lipca 2010 r., a fakturę korygującą do tej faktury o numerze w dniu 21 lipca 2010 r.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Czy Spółka miała prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktury dokumentującej nabycie nieruchomości, tj. faktury VAT i faktury VAT korekta?
Czy postąpiła prawidłowo wykazując podatek VAT od nabycia nieruchomości z faktury VAT oraz faktury VAT korekta jako podatek naliczony do odliczenia w deklaracji VAT-7K, zgodnie z art. 86 ust. 1 i 2 ustawy?

Zdaniem Wnioskodawcy, w świetle obowiązujących przepisów art. 86 ust. 1 i ust. 2 Ustawy o podatku od towarów i usług, w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124. Kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Spółka otrzymała 12 lipca 2010 r. dokument - fakturę VAT potwierdzającą nabycie nieruchomości. Zgodnie z Rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie zwrotu niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Z 2008 r. Nr 212 poz. 1337 z późn. zm.) komornik sądowy wykonujący czynności egzekucyjne w przypadku sprzedaży towarów pochodzących z majątku dłużnika będącego podatnikiem VAT, wystawia w imieniu dłużnika i na jego rachunek fakturę potwierdzającą dokonanie sprzedaży tych towarów. Dokumentem tym jest faktura, jeżeli na dłużniku spoczywa obowiązek podatkowy związany ze sprzedażą towarów.

Spółka dokonała zapłaty za nieruchomość 13 kwietnia 2010 r., postanowieniem Sądu Rejonowego została właścicielem nieruchomości będącej przedmiotem przetargu w dniu 11 marca 2010 r., która to została zapłacona w całości.

Dnia 28 września 2012 r. Spółka wystąpiła do Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym z zapytaniem o podstawę prawną opodatkowania podatkiem od towarów i usług ww. transakcji oraz zasadność wystawienia faktury VAT. W odpowiedzi Spółka uzyskała informację, że licytacyjna sprzedaż nieruchomości objętej..., sprzedanej na podstawie faktury z dnia 01.07.2010 r. numer r. oraz faktury korygującej z dnia 07.07.2010 r numer, zatwierdzonej Postanowieniem Sądu Rejonowego, z dnia 21.07.2010 r. ze sprawy numer stan faktyczny oraz prawny, dotyczący wyceny nieruchomości przy uwzględnieniu wysokości podatku od towarów i usług, wykazanej fakturą numer jest na podstawie dokumentacji zgromadzonej w aktach sprawy, spółka dłużna była czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług w momencie wszczęcia postępowania egzekucyjnego do nieruchomości w sprawie. Powyższy fakt został potwierdzony przez Sąd, w wydanym postanowieniu o zatwierdzeniu planu podziału.

Zgodnie z prawomocnym postanowieniem Sądu Rejonowego, ze sprawy numer, z dnia 21.07.2010 r. zatwierdzającym i kończącym procedurę sprzedaży nieruchomości, wszelkie kwoty wskazane w sporządzonym przez komornika planie podziału kwot, uwzględniającym również podatek od towarów i usług, w wysokości zł zostały w dniu 07.09.2010 r. przelane na rachunki bankowe organów uczestniczących ww. planie podziału. Naczelnik Urzędu Skarbowego na wystosowane zapytanie, w dniu 16.07.2010 r. wskazał numer rachunku bankowego, na który należało przekazać należny podatek od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy, wskazane powyżej prawomocne postanowienie Sądu Rejonowego, wraz z prawomocnym postanowieniem Sądu Rejonowego o przesądzeniu własności ww. nieruchomości, stanowi podstawę do weryfikacji decyzji organu podatkowego, w sprawie zwrotu podatku od towarów i usług, gdyż dane zawarte w ww. orzeczeniach, również w zakresie podatku od towarów i usług, oraz jego wielkości, nie podlegają weryfikacji przez organ podatkowy.

Zatem Spółka miała prawo do odliczenia podatku VAT z faktur dokumentujących nabycie przedmiotowej nieruchomości, oraz wykazania jako podatek naliczony do odliczenia w deklaracji podatkowej VAT-7K za III kw. 2010 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Na wstępie zaznaczyć należy, iż z uwagi na fakt, iż opisana we wniosku transakcja nabycia nieruchomości miała miejsce w 2010 r., oceny prawnej stanowiska Wnioskodawcy dokonano w oparciu o przepisy prawa podatkowego obowiązujące w dacie zaistnienia ww. zdarzenia.

Zgodnie z ogólną zasadą zawartą w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Natomiast w myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika:

z tytułu nabycia towarów i usług,
potwierdzających dokonanie przedpłaty (zaliczki, zadatku, raty), jeżeli wiązały się one z powstaniem obowiązku podatkowego,
od komitenta z tytułu dostawy towarów będącej przedmiotem umowy komisu

- z uwzględnieniem rabatów określonych w art. 29 ust. 4.

Stosownie do art. 86 ust. 10 pkt 1 oraz ust. 11 ustawy, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał fakturę albo dokument celny z zastrzeżeniem pkt 2-5 oraz ust. 11, 12, 16 i 18. Jeżeli podatnik nie dokona obniżenia kwoty podatku należnego w terminach określonych w ust. 10, może obniżyć kwotę podatku należnego w deklaracji podatkowej za jeden z dwóch następnych okresów rozliczeniowych (art. 86 ust. 11 ustawy).

Do podstawowych zasad wspólnego systemu VAT należy m.in. zasada neutralności podatku dla podatnika, rozumiana jako stosowanie podatku od towarów i usług na wszystkich etapach obrotu gospodarczego z równoczesnym prawem do potrącenia podatku zawartego w poprzedniej fazie obrotu. Prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony wynika z samej konstrukcji podatku od towarów i usług i ma na celu zapewnienie neutralności tego podatku dla podatników VAT czynnych. Podatnik ma prawo do skorzystania z przedmiotowego prawa w określonych przepisami terminach, pod warunkiem spełnienia przez niego określonych warunków pozytywnych (związku nabytych towarów i usług z czynnościami opodatkowanymi), jak i niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych m.in. w art. 88 ustawy.

Zgodnie z treścią art. 88 ust. 3a ustawy, nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy:

sprzedaż została udokumentowana fakturami lub fakturami korygującymi:
1. wystawionymi przez podmiot nieistniejący lub nieuprawniony do wystawiania faktur lub faktur korygujących,
2. w których kwota podatku wykazana na oryginale faktury lub faktury korygującej jest różna od kwoty wykazanej na kopii;

transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku;
wystawiono więcej niż jedną fakturę dokumentującą tę samą sprzedaż;
wystawione faktury, faktury korygujące lub dokumenty celne:
1. stwierdzają czynności, które nie zostały dokonane – w części dotyczącej tych czynności,
2. podają kwoty niezgodne z rzeczywistością – w części dotyczącej tych pozycji, dla których podane zostały kwoty niezgodne z rzeczywistością,
3. potwierdzają czynności, do których mają zastosowanie przepisy art. 58 i 83 Kodeksu cywilnego – w części dotyczącej tych czynności;
faktury, faktury korygujące wystawione przez nabywcę zgodnie z odrębnymi przepisami nie zostały zaakceptowane przez sprzedającego;
zaświadczenie, o którym mowa w art. 86 ust. 5, zawiera informacje niezgodne ze stanem faktycznym.

Stosownie do regulacji art. 106 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Wskazując, w cyt. wyżej art. 106 ustawy, krąg podmiotów obowiązanych wystawić fakturę, ustawodawca posłużył się określeniem „podmioty, o których mowa w art. 15”.

Według treści art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Status danego podmiotu jako podatnika VAT, w świetle powyższego przepisu, jest niezależny od dokonania rejestracji dla potrzeb tego podatku. Jednakże należy podkreślić, iż mocą art. 96 ust. 1 ustawy, na podmioty, o których mowa w art. 15, nałożony został obowiązek złożenia naczelnikowi urzędu skarbowego zgłoszenia rejestracyjnego, przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5 (przepis ten zawiera katalog czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług). Z obowiązku tego wyłączone zostały jedynie podmioty zwolnione od podatku, które mogą owe zgłoszenie złożyć, aczkolwiek nie mają takiego obowiązku.

Zgodnie z art. 96 ust. 1 ustawy, podmioty, o których mowa w art. 15, są obowiązane przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5 złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego zgłoszenie rejestracyjne, z zastrzeżeniem ust. 3.

Jak stanowi art. 96 ust. 9 ustawy o VAT naczelnik urzędu skarbowego wykreśla z urzędu podatnika z rejestru jako podatnika VAT jeżeli w wyniku podjętych czynności sprawdzających okaże się, że podatnik nie istnieje lub pomimo udokumentowanych prób nie ma możliwości skontaktowania się z podatnikiem albo jego pełnomocnikiem.

Zgodnie z art. 99 ust. 1 ww. ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym miesiącu, z zastrzeżeniem ust. 2-10 i art. 133.

Natomiast na podstawie art. 99 ust. 2 ww. ustawy mali podatnicy, którzy wybrali metodę kasową, składają w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy kwartalne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym kwartale.

Z kolei, stosownie do art. 99 ust. 3 ww. ustawy, podatnicy, o których mowa w ust. 1, inni niż podatnicy rozliczający się metodą kasową, mogą również składać deklaracje podatkowe, o których mowa w ust. 2, po uprzednim pisemnym zawiadomieniu naczelnika urzędu skarbowego, najpóźniej do 25. dnia drugiego miesiąca kwartału, za który będzie po raz pierwszy złożona kwartalna deklaracja podatkowa. Podatnik rozpoczynający w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności podlegających opodatkowaniu dokonuje zawiadomienia, o którym mowa w zdaniu pierwszym, w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym rozpoczął wykonywanie tych czynności.

Jednocześnie należy powołać dyspozycję § 4 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1337 ze zm.), zgodnie z którą zarejestrowani podatnicy jako podatnicy VAT czynni, posiadający numer identyfikacji podatkowej, wystawiają faktury oznaczone wyrazami „FAKTURA VAT”.

Natomiast stosownie do treści § 5 ust. 1 ww. rozporządzenia, faktura stwierdzająca dokonanie sprzedaży powinna zawierać co najmniej:

imiona i nazwiska lub nazwy bądź nazwy skrócone sprzedawcy i nabywcy oraz ich adresy;
numery identyfikacji podatkowej sprzedawcy i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 10 i 11;
numer kolejny faktury oznaczonej jako „FAKTURA VAT”;
dzień, miesiąc i rok wystawienia faktury, a w przypadku, gdy data ta różni się od daty sprzedaży, również datę sprzedaży; w przypadku sprzedaży o charakterze ciągłym podatnik może podać na fakturze miesiąc i rok dokonania sprzedaży, pod warunkiem podania daty wystawienia faktury;
nazwę (rodzaj) towaru lub usługi;
miarę i ilość sprzedanych towarów lub zakres wykonanych usług;
cenę jednostkową towaru lub usługi bez kwoty podatku (cenę jednostkową netto);
wartość towarów lub wykonanych usług, których dotyczy sprzedaż, bez kwoty podatku (wartość sprzedaży netto);
stawki podatku;
sumę wartości sprzedaży netto towarów lub wykonanych usług z podziałem na poszczególne stawki podatku i zwolnionych od podatku oraz niepodlegających opodatkowaniu;
kwotę podatku od sumy wartości sprzedaży netto towarów (usług), z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku;
kwotę należności ogółem wraz z należnym podatkiem.

Stosownie do zapisu § 13 ust. 1 rozporządzenia, w przypadku gdy po wystawieniu faktury udzielono rabatów określonych w art. 29 ust. 4 ustawy, podatnik udzielający rabatu wystawia fakturę korygującą.

W myśl § 13 ust. 2 ww. rozporządzenia, w przypadku gdy podatnik udziela rabatu w odniesieniu do jednej lub więcej dostaw towarów lub usług, faktura korygująca powinna zawierać co najmniej:

numer kolejny oraz datę jej wystawienia;
dane zawarte w fakturze, której dotyczy faktura korygująca:
1. określone w § 5 ust. 1 pkt 1-4,
2. nazwę (rodzaj) towaru lub usługi objętych rabatem;
kwotę i rodzaj udzielonego rabatu;
kwotę zmniejszenia podatku należnego.

Faktury korygujące powinny zawierać wyraz „KOREKTA” albo wyrazy „FAKTURA KORYGUJĄCA” (§ 13 ust. 8 rozporządzenia).

W myśl § 14 ust. 1 rozporządzenia, fakturę korygującą wystawia się również, gdy podwyższono cenę po wystawieniu faktury lub w razie stwierdzenia pomyłki w cenie, stawce lub kwocie podatku bądź w jakiejkolwiek innej pozycji faktury.

Na podstawie § 14 ust. 2 rozporządzenia, faktura korygująca dotycząca podwyższenia ceny powinna zawierać co najmniej:

numer kolejny oraz datę jej wystawienia;
dane zawarte w fakturze, której dotyczy faktura korygująca:

określone w § 5 ust. 1 pkt 1-4,
nazwę (rodzaj) towaru lub usługi objętych podwyżką ceny;

kwotę podwyższenia ceny bez podatku;
kwotę podwyższenia podatku należnego.

Faktura korygująca – stosownie do zapisu § 14 ust. 3 rozporządzenia – wystawiana w przypadku pomyłek, o których mowa w ust. 1, zawiera dane określone w ust. 2 pkt 1 i pkt 2 lit. a, kwoty podane w omyłkowej wysokości oraz kwoty w wysokości prawidłowej.

Przepisy § 5 ust. 5-7, § 7 i § 13 ust. 5 stosuje się odpowiednio do faktur korygujących – § 14 ust. 4 rozporządzenia.

Zgodnie z art. 108 ust. 1 ustawy, w przypadku gdy osoba prawna, jednostka niemająca osobowości prawnej lub osoba fizyczna wystawi fakturę, w której wykaże kwotę podatku, jest obowiązana do jego zapłaty.

Zatem, w celu skutecznej realizacji prawa, o którym mowa w art. 86 ust. 1 ustawy, podatnik wywodzący takie prawo winien posiadać faktury VAT spełniające wymogi formalne określone w rozporządzeniu, dokumentujące nabycie.

Ponadto ustawa o podatku od towarów i usług zawiera przepis umożliwiający podatnikowi weryfikację kontrahentów – art. 96 ust. 13 ustawy. Zgodnie z tym unormowaniem, na wniosek zainteresowanego naczelnik urzędu skarbowego jest obowiązany potwierdzić, czy podatnik jest zarejestrowany jako podatnik VAT czynny lub zwolniony. Zainteresowanym może być zarówno sam podatnik, jak i osoba trzecia mająca interes prawny w złożeniu wniosku.

Z przedstawionego opisu stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest produkcja włókien chemicznych, oraz produkcja wyrobów z tworzyw sztucznych dla budownictwa. W dniu 01 lipca 2010 roku, w trybie egzekucji Spółka nabyła nieruchomość. Nabycie dokonano od Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym. Sąd Rejonowy w po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 21 maja 2010 r. sprawy egzekucyjnej z wniosku wierzyciela przeciwko spółka z o.o. o egzekucję nieruchomości prowadzonej przez Komornika Sądowego postanawia: przysądzić własność nieruchomości o powierzchni 0,70 ha, posiadającej KW w Sądzie Rejonowym, będącej przedmiotem przetargu w dniu 11 marca 2010 r., na rzecz Wnioskodawcy.

Nabycia dokonano na podstawie faktury VAT nr wystawionej 1 lipca 2010 r. na kwotę netto, przez Komornika Sądowego, sprzedawcą jest spółka z o.o. W dniu 07 lipca 2010 r. do faktury VAT wystawiono fakturę korygującą VAT, zwiększającą wartość nieruchomości o kwotę. W wyniku korekty wartość netto nieruchomości wyniosła.

W toku kontroli podatkowej pismem z dnia 22 czerwca 2012 r. wystąpiono do Naczelnika Urzędu Skarbowego o przeprowadzenie czynności sprawdzających celem potwierdzenia rzetelności i wiarygodności transakcji potwierdzonych fakturą VAT i fakturą - korektą. Pismem z dnia 26 lipca 2012 r. Naczelnik Urzędu Skarbowego poinformował, że spółka z o.o. z dniem 1 października 2008 r. została wykreślona z rejestru podatników podatku od towarów i usług w trybie art. 96 ust. 9 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Ponadto, Wnioskodawca wskazał, iż nabycie w postępowaniu egzekucyjnym nieruchomości zabudowanej budynkiem produkcyjnym ma związek z prowadzoną przez Spółkę działalnością gospodarczą opodatkowaną VAT. Spółka., która dokonała, za pośrednictwem komornika sądowego, sprzedaży nieruchomości na rzecz Spółki, była na dzień dokonania przedmiotowej sprzedaży podmiotem prowadzącym działalność gospodarczą.

W ocenie Spółki, faktura VAT dokumentująca dokonanie sprzedaży nieruchomości oraz faktura korygująca, zawierają wszystkie elementy, o których mowa w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania
oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Spółka wyjaśnia, że fakturę VAT wystawioną przez komornika w imieniu Spółki otrzymała w dniu 12 lipca 2010 r., a fakturę korygującą do tej faktury w dniu 21 lipca 2010 r.

Odnosząc się do wątpliwości Wnioskodawcy przedstawionych we wniosku należy stwierdzić, iż ze względu na fakt, że wraz z przystąpieniem Polski do Unii Europejskiej, przyjęty został do polskiego systemu prawnego dorobek prawny Wspólnot Europejskich należy mieć na uwadze m.in. orzecznictwo Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej.

W wyroku z dnia 22 grudnia 2010 r. w sprawie C - 438/09 Bogusław Dankowski przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Łodzi, Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej, zwany dalej TSUE, wskazał, iż podatnikowi przysługuje prawo do odliczenia podatku od wartości dodanej zapłaconego z tytułu nabycia usług wykonanych przez innego podatnika niezarejestrowanego, jako podatnik podatku od wartości dodanej, w sytuacji gdy odnośne faktury zawierają wszystkie informacje wymagane przez wskazany art. 22 ust. 3 lit. b) Szóstej Dyrektywy, a w szczególności zawierają informacje niezbędne do ustalenia tożsamości osoby, która wystawiła te faktury, oraz rodzaju wykonanych usług.

TSUE wskazał, iż prawo do odliczenia podatku przewidziane w art. 17 ust. 2 Szóstej Dyrektywy stanowi integralną część systemu podatku VAT i co do zasady nie może być ograniczane. Tak ustanowiony system odliczeń ma bowiem na celu całkowite uwolnienie przedsiębiorcy od ciężaru podatku VAT podlegającego zapłacie lub uiszczonego w ramach jego całej działalności gospodarczej. Wspólny system podatku VAT gwarantuje w ten sposób w zakresie ciężaru podatkowego neutralność wszystkich rodzajów działalności gospodarczej – niezależnie od jej celu lub wyników – pod warunkiem, że co do zasady ona sama podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

Artykuł 22 ust. 1 Szóstej Dyrektywy stanowi, że podatnicy zobowiązani są do zgłaszania rozpoczęcia, zmian i zakończenia działalności, jednakże przepis ten nie upoważnia państw członkowskich, w razie braku zgłoszenia, do odroczenia wykonania prawa do odliczenia do momentu rzeczywistego rozpoczęcia zwykłego wykonywania opodatkowanych czynności lub do pozbawienia podatnika możliwości wykonywania tego prawa. Wobec tego, w sytuacji gdy właściwe organy podatkowe posiadają informacje niezbędne do ustalenia, że podatnik – jako odbiorca danej czynności handlowej – zobowiązany jest z tytułu podatku VAT, nie mogą one nakładać dodatkowych wymogów dotyczących przysługującego danemu podatnikowi prawa do odliczenia podatku należnego, które mogłyby skutkować uniemożliwieniem mu wykonywania wspomnianego prawa.

Jednocześnie należy nadmienić, iż przepisy art. 17 ust. 2, art. 22 ust. 1, 3 lit. b) Szóstej Dyrektywy znajdują odzwierciedlenie w obecnie obowiązujących przepisach art. 167 – 172, art. 213 ust. 1, art. 226 Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11.12.2006 s. 1, z późn. zm.).

Mając na uwadze powołane wyżej przepisy prawa oraz opis stanu faktycznego stwierdzić należy, iż Wnioskodawca ma prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktury VAT oraz faktury VAT korekta wystawionych przez podmiot istniejący, ale nie zarejestrowany jako podatnik VAT czynny oraz wykazania podatku VAT jako podatek naliczony do odliczenia w deklaracji podatkowej VAT-7K za III kwartał 2010 roku, w przypadku, gdy:

transakcja wykazana na fakturach została faktycznie wykonana przez wystawcę faktury;
przedmiotowe faktury zawierają wszystkie elementy, o których mowa w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r., w szczególności zawierają informacje niezbędne do ustalenia tożsamości osoby, która wystawiła te faktury, oraz wskazuje przedmiot dokonanej dostawy;
towar nabyty na podstawie tych faktur ma związek ze sprzedażą opodatkowaną;
w danej sprawie nie wystąpiły okoliczności, w związku z którymi Wnioskodawca mógł przewidywać, że transakcja stanowi nadużycie podatkowe w celu uzyskania korzyści majątkowej.

Przy czym, powyższe prawo do obniżenia podatku należnego przysługuje pod warunkiem, że nie wystąpią inne ograniczenia, w szczególności wynikające z art. 88 ustawy o VAT.

Oceniając stanowisko Wnioskodawcy należało uznać je za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być - zgodnie z art. 14b § 1 oraz art. 14f § 2 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Podkreślenia wymaga, iż interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Jednocześnie podkreślić należy, iż tut. Organ wydając interpretację przepisów prawa podatkowego na podstawie art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej nie prowadzi postępowania podatkowego w rozumieniu tej ustawy. Niniejsza interpretacja indywidualna ogranicza się wyłącznie do udzielenia pisemnej informacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w okolicznościach stanu faktycznego podanego przez Wnioskodawcę. Tut. Organ informuje, iż nie jest właściwy do przeprowadzenia postępowania dowodowego, które w przedmiotowej sprawie umożliwiłoby weryfikację opisanego stanu faktycznego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin