INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki , przedstawione we wniosku z dnia 27 maja 2010 r. (data wpływu 31 maja 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie miejsca świadczenia usług pomocy drogowej - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 31 maja 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie miejsca świadczenia usług pomocy drogowej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca (dalej: Spółka) jest podmiotem z siedzibą w Polsce, będącym czynnym podatnikiem VAT. Podstawowym przedmiotem działalności Spółki jest świadczenie usług kompleksowej pomocy drogowej (tzw. usługi assistance), realizowanych m.in. na rzecz producentów samochodów (lub współpracujących z nimi podmiotów), którzy udzielają nabywcom swoich produktów gwarancji (obejmującej m.in. programy pomocy drogowej). Klientami Spółki są zarówno podmioty polskie, jak i zagraniczne.

Podstawowym celem klientów Spółki jest zapewnienie przez nią pomocy osobom korzystającym z programów pomocy drogowej w przypadku unieruchomienia pojazdu w skutek awarii, wypadku lub innego zdarzenia losowego.

Czynności wykonywane przez Spółkę w ramach świadczonych usług „assistance” obejmują:

• zapewnienie 24-godzinnej gotowości sieci podwykonawców w Polsce i za granicą do świadczenia usług objętych ubezpieczeniem;
• prowadzenie centrum zgłoszeniowego (tzn. przyjmowanie zgłoszeń i organizowanie pomocy i należnych świadczeń);
• holowanie (transport) pojazdów unieruchomionych w skutek wypadku, awarii lub innego zdarzenia losowego;
• naprawę pojazdów na drodze;
• organizowanie i/lub pokrycie kosztów noclegów dla osób podróżujących unieruchomionym pojazdem;
• wynajem samochodu zastępczego na czas naprawy unieruchomionego pojazdu;
• przekazywanie informacji o zaistniałych zdarzeniach przez telefon.

Fizyczne wykonanie niektórych czynności wchodzących w skład usług Spółki (np. naprawa pojazdu na drodze, holowanie pojazdu), jest zlecane przez nią współpracującym podwykonawcom.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy świadczone przez Spółkę usługi powinny być traktowane dla celów podatku VAT jako usługi złożone (kompleksowe)...
2. Czy wskazane usługi, świadczone przez Spółkę na rzecz podmiotów będących podatnikami podatku VAT mających siedzibę poza terytorium Polski (i nieposiadających stałego miejsca prowadzenia działalności w Polsce), nie będą podlegały opodatkowaniu VAT w Polsce...

Zdaniem Wnioskodawcy, świadczone przez niego usługi stanowią tzw. świadczenia złożone (kompleksowe) dla celów podatku VAT.

W przypadku, gdy klientem Spółki jest podatnik VAT mający siedzibę poza terytorium Polski (i nieposiadający stałego miejsca prowadzenia działalności w Polsce), wskazane usługi kompleksowe nie będą podlegały opodatkowaniu VAT w Polsce.

Ad. 1

W przedstawionym stanie faktycznym, świadczone przez Spółkę usługi powinny zostać uznane za świadczenie złożone (kompleksowe), składające się:

• ze świadczenia głównego - tj. zapewnienia/organizacji pomocy osobom korzystającym z określonych programów assistance oraz
• świadczeń pomocniczych (służących lepszemu wykonaniu usługi głównej) - obejmujących m.in.: naprawę pojazdu na drodze, holowanie, wynajem samochodu zastępczego, zakwaterowanie w hotelu itp.
  
  

a) Zasady opodatkowania usług kompleksowych

Zagadnienie świadczeń złożonych (kompleksowych) nie zostało bezpośrednio uregulowane ani przez polskie przepisy o VAT, ani przez europejskie regulacje w zakresie tego podatku. Opodatkowanie świadczeń złożonych podatkiem VAT zostało natomiast poddane szczegółowej analizie na gruncie orzecznictwa Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości (dalej: ETS lub Trybunał), a także orzeczeń polskich sądów administracyjnych.

Jak podkreśla się w orzecznictwie ETS, w przypadku gdy transakcja składa się z zespołu świadczeń i czynności, należy wziąć pod uwagę wszystkie okoliczności, w jakich jest ona dokonywana, w celu określenia czy chodzi o dwa lub więcej świadczenia odrębne, czy też o świadczenie jednolite. Zdaniem Trybunału, jedno świadczenie występuje w przypadku, gdy „co najmniej dwa elementy albo co najmniej dwie czynności dokonane przez podatnika na rzecz klienta są ze sobą tak ściśle związane, że tworzą obiektywnie tylko jedno nierozerwalne świadczenie gospodarcze, którego rozdzielenie miałoby charakter sztuczny” (wyrok z dnia 27 października 2005 r. w sprawie C-41/04; podobnie ETS w wyrokach z dnia 29 marca 2007 r. w sprawie C-111/05 oraz z dnia 25 lutego 1999 r. w sprawie C-349/96).

Jednocześnie - zdaniem ETS - cechą wyróżniającą „jednolite świadczenie złożone” jest to, że składa się ono z elementu głównego (uznawanego za świadczenie zasadnicze) oraz innego elementu (lub elementów) mającego charakter pomocniczy. Dane świadczenie należy uznać za pomocnicze w stosunku do świadczenia głównego, jeśli nie stanowi ono dla klienta celu samego w sobie, lecz jest środkiem do lepszego wykorzystania świadczenia głównego.

Podobne podejście w zakresie opodatkowania świadczeń złożonych prezentują polskie sądy administracyjne.

Przykładowo, Naczelny Sąd Administracyjny (dalej: NSA) w wyroku z dnia 19 września 2007 r. (sygn. l FSK 1178/06) uznał, iż „(...) jeżeli dwie lub więcej czynności (typu świadczenie usług) dokonane na rzecz nabywcy są tak ściśle ze sobą związane, że obiektywnie tworzą one w aspekcie gospodarczym jedną całość, której rozdzielenie miałoby sztuczny charakter, to wszystkie te czynności stanowią jednolite świadczenie do celów stosowania podatku VAT”.

Powyższe stanowisko znajduje również oparcie w interpretacjach wydawanych przez organy podatkowe.

Przykładowo, w interpretacji z dnia 17 lutego 2009 r. (nr ILPP2/443-1089/08-2/AD), Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu stwierdził, iż „w przypadku gdy wykonywana czynność stanowi dla klienta całość, nie należy jej rozbijać na poszczególne elementy składowe, lecz traktować jako jedno świadczenie, zgodnie z elementem, który nadaje całemu świadczeniu charakter dominujący. Jeśli więc wykonywanych jest więcej czynności, a są one ze sobą ściśle powiązane oraz stanowią całość pod względem ekonomicznym i gospodarczym, to wówczas dla potrzeb VAT należy potraktować je jako jedną czynność opodatkowaną”.

Analogiczne stanowisko zostało przedstawione w interpretacjach Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 12 listopada 2009 r. (IPPP1/443-869/09-4/IG), z dnia 27 listopada 2008 r. (nr IPPP2/443-1457/08-2/ASi) oraz z dnia 20 maja 2008 r. (nr IPPP1-443-804/08-3/JB).

Konsekwencją uznania wykonywanych czynności za świadczenie złożone jest to, iż dla celów podatku VAT, świadczenia pomocnicze dzielą los prawny świadczenia głównego. Innymi słowy, do całej transakcji stosuje się zasady opodatkowania właściwe dla usługi zasadniczej, w szczególności w zakresie ustalenia miejsca świadczenia, momentu powstania obowiązku podatkowego oraz stawki podatku.

Powyższe stanowisko zostało jednoznacznie potwierdzone w interpretacjach wydawanych przez organy podatkowe. Przykładowo, w interpretacji z dnia 20 maja 2008 r. (nr IPPP1-443 804/08-3/JB) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie stwierdził, iż „wszystkie elementy pomocnicze usługi zasadniczej powinny być zaklasyfikowane i opodatkowane tak, jak usługa podstawowa, która nadaje całości zasadniczy charakter”. Podobne stanowisko zostało zaprezentowane w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 17 lutego 2009 r. (nr ILPP2/443-1089/08-2/AD) oraz interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 27 listopada 2008 r. (nr IPPP2/443 1457/08-2/ASi).

b) Usługi świadczone przez Spółkę jako świadczenie złożone

W świetle powyższego komentarza, aby dana transakcja mogła zostać uznana za świadczenie złożone (kompleksowe) dla celów VAT, powinny zostać spełnione dwa zasadnicze warunki:

(i) z ekonomicznego punktu widzenia wykonywane czynności powinny stanowić jedną niepodzielną całość oraz

(ii) możliwe powinno być zidentyfikowanie usługi podstawowej oraz usług pomocniczych (przy czym całość powinna być traktowana w sposób właściwy dla świadczenia głównego).

W sytuacji będącej przedmiotem niniejszego zapytania, spełnione zostały łącznie oba powyższe warunki.

W przedstawionym stanie faktycznym nie ulega wątpliwości, iż poszczególne świadczenia dokonywane przez Spółkę w ramach usług assistance stanowią z ekonomicznego punktu widzenia jedną niepodzielną całość.

Świadczy ona bowiem usługi kompleksowej pomocy drogowej i jej działania podejmowane w ramach tych usług są uzależnione od okoliczności konkretnej sprawy (np. tam gdzie możliwa jest naprawa samochodu na drodze, Spółka dokonuje takiej naprawy; gdy natomiast naprawa nie jest możliwa, Spółka podejmuje inne działania nakierowane na pomoc kierowcy). Podział powyższej usługi na poszczególne świadczenia/działania wykonywane przez Spółkę byłby z perspektywy ekonomicznej - sztuczny, bowiem celem klientów Spółki jest nabycie jednolitej (kompleksowej) usługi stałej pomocy dla osób korzystających z programów assistance, a nie poszczególnych świadczeń wchodzących w jej skład (umożliwiających jej realizację).

Dodatkowo należy zauważyć, iż podstawową wartością dla klientów Spółki jest właśnie fakt, iż świadczona przez nią usługa ma charakter kompleksowy (tj. obejmuje wykonanie wszystkich świadczeń, do których uprawniona jest dana osoba korzystająca z określonego programu assistance). Klienci nie zdecydowaliby się na nabycie od Spółki jedynie części świadczeń wchodzących w skład kompleksowej obsługi assistance.

W przedstawionym stanie faktycznym został także spełniony drugi warunek uznania transakcji za świadczenie złożone (kompleksowe), tj. możliwe jest zidentyfikowanie usługi głównej (zasadniczej) oraz usług pomocniczych.

W przypadku Spółki usługą podstawową jest zapewnienie/organizacja pomocy osobom korzystającym z określonych programów assistance. Z perspektywy klientów Wnioskodawcy (np. koncernów samochodowych oraz innych podmiotów z nimi współpracujących), istotne jest bowiem to, że Spółka zapewnia w sposób stały pomoc dla osób korzystających z określonych programów assistance. Czynnościami pomocniczymi w stosunku do usługi głównej są natomiast świadczenia umożliwiające właściwe jej wykonanie (np.: naprawa pojazdu na drodze, holowanie pojazdu, udostępnienie samochodu zastępczego czy rezerwacja hotelu). Z punktu widzenia klientów Spółki, świadczenia te nie stanowią celu samego w sobie, a jedynie środek/sposób do właściwego wykonania usługi głównej.

W świetle powyższego, we wskazanym stanie faktycznym wykonywane przez Spółkę świadczenia należy uznać za jedną kompleksową usługę zapewnienia pomocy osobom korzystającym z określonych programów assistance. Poszczególne czynności wykonywane przez Wnioskodawcę, np.: naprawa pojazdu na drodze, holowanie, wynajem samochodu zastępczego czy zakwaterowanie w hotelu - służą lepszemu wykonaniu wskazanego powyżej świadczenia głównego i w konsekwencji powinny być uznane za czynności pomocnicze (stanowiące część składową usługi kompleksowej).

Ad. 2

Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku, gdy klientem Spółki jest podatnik VAT mający siedzibę poza terytorium Polski (i nieposiadający stałego miejsca prowadzenia działalności w Polsce), wskazane w stanie faktycznym usługi kompleksowe nie będą podlegały opodatkowaniu VAT w Polsce.

Jak wskazano powyżej, usługi świadczone przez Spółkę powinny zostać uznane za tzw. usługi złożone składające się ze świadczenia głównego (tj. usługi pomocy drogowej) oraz świadczeń pomocniczych (obejmujących m.in.: naprawę pojazdu, jego holowanie czy udostępnienie samochodu zastępczego). Konsekwencją uznania wykonywanych czynności za świadczenie złożone jest to, iż dla celów podatku VAT, całość transakcji powinna zostać opodatkowana zgodnie z zasadami właściwymi dla usługi zasadniczej, w szczególności w zakresie ustalenia miejsca świadczenia, momentu powstania obowiązku podatkowego oraz stawki podatku. Dlatego też, miejscem świadczenia usługi kompleksowej (obejmującej wszystkie czynności składające się na tę usługę), będzie miejsce świadczenia właściwe dla świadczenia zasadniczego w ramach tej usługi kompleksowej (tj. usługi pomocy drogowej).

Zgodnie z zasadą ogólną wyrażoną w art. 28b ust. 1 ustawy o VAT, w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika miejscem świadczenia jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę lub stałe miejsce zamieszkania (z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1, art. 28g ust. 1, art. 28i, 28j i 28n). W przypadku natomiast, gdy usługi są świadczone dla stałego miejsca prowadzenia działalności podatnika, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba lub stałe miejsce zamieszkania, miejscem świadczenia tych usług jest to stałe miejsce prowadzenia działalności (art. 28b ust. 2).

W świetle powyższego, usługi świadczone przez polskiego podatnika na rzecz podatnika zagranicznego nie będą podlegały opodatkowaniu w Polsce, jeżeli spełnione zostaną łącznie następujące warunki:

1. usługi będą świadczone na rzecz podatnika posiadającego siedzibę lub stałe miejsce zamieszkania w kraju innym niż Polska,
2. usługobiorca nie posiada w Polsce stałego miejsca prowadzenia działalności (lub nawet jeśli takie stałe miejsce posiada - usługi nie są świadczone dla tego miejsca),
3. świadczone usługi nie mieszczą się w katalogu usług „szczególnych”, dla których miejsce świadczenia jest określane inaczej niż zgodnie z art. 28b ust. 1 ustawy o VAT.

W sprawie będącej przedmiotem niniejszego zapytania spełnione zostaną łącznie wszystkie powyższe warunki. W konsekwencji, opisane w stanie faktycznym usługi, świadczone przez Spółkę na rzecz podatników podatku VAT mających siedzibę poza terytorium Polski (i nieposiadających stałego miejsca prowadzenia działalności w Polsce), nie będą podlegały opodatkowaniu VAT w Polsce, zgodnie z art. 28b ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Z postanowień art. 8 ust. 1 ustawy wynika, iż przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Przedmiotem niniejszej sprawy są świadczone przez Zainteresowanego na rzecz producentów samochodów lub współpracujących z nimi podmiotów, usługi kompleksowej pomocy drogowej (tzw. usługi assistence). Dla ww. nabywców, istotą tej usługi jest jej kompleksowy charakter, obejmujący wykonanie wszystkich świadczeń, do których uprawniona jest osoba korzystająca z określonego programu assistane. W zależności od tego oraz od okoliczności konkretnej sprawy, czynności podejmowane przez Wnioskodawcę obejmują: zapewnienie 24-godzinnej gotowości sieci podwykonawców w Polsce i za granicą do świadczenia usług objętych ubezpieczeniem; prowadzenie centrum zgłoszeniowego (tzn. przyjmowanie zgłoszeń i organizowanie pomocy i należnych świadczeń); holowanie (transport) pojazdów unieruchomionych wskutek wypadku, awarii lub innego zdarzenia losowego; naprawę pojazdów na drodze; organizowanie i/lub pokrycie kosztów noclegów dla osób podróżujących unieruchomionym pojazdem; wynajem samochodu zastępczego na czas naprawy unieruchomionego pojazdu; przekazywanie informacji o zaistniałych zdarzeniach przez telefon. Jak wskazał Zainteresowany, klienci nie zdecydowaliby się na nabycie od niego jedynie części świadczeń wchodzących w skład kompleksowej obsługi assistance.

Z powyższego opisu wynika, iż w ramach zawartych umów, Spółka świadczy usługi pomocy drogowej. Usługi te zalicza się do usług złożonych, składających się z kombinacji różnych czynności. Możemy mówić więc o jednym nabyciu (złożonym z kilku innych usług składowych). Pojedyncze świadczenie ma miejsce wtedy, gdy jedna lub więcej części składowych uznaje się za usługę zasadniczą, podczas gdy inny lub inne elementy traktuje się jako usługi pomocnicze, do których stosuje się te same zasady opodatkowania, co do usługi zasadniczej. Usługę należy uznać za usługę pomocniczą w stosunku do usługi zasadniczej, jeśli nie stanowi ona celu samego w sobie, lecz jest środkiem do lepszego wykorzystania usługi zasadniczej. Gdy kilka świadczeń obejmuje z ekonomicznego punktu widzenia jedną usługę, usługa ta nie powinna być dzielona dla celów podatkowych. Wynika to z samego charakteru usługi, która składa się z różnych świadczeń, prowadzących jednak do jednego celu, jakim w sytuacji Zainteresowanego jest kompleksowa usługa pomocy drogowej dla osób korzystających z określonego programu assistance.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, iż świadczone przez Spółkę na rzecz producentów samochodów lub współpracujących z nimi podmiotów usługi, powinny być traktowane dla celów podatku od towarów i usług jako usługi złożone (kompleksowe).

W przypadku świadczenia usług bardzo istotnym dla prawidłowego rozliczenia podatku od towarów i usług jest określenie miejsca świadczenia danej usługi. Od poprawności określenia miejsca świadczenia zależy, czy dane świadczenie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce, czy też nie.

Stosownie do art. 28a ustawy, na potrzeby stosowania niniejszego rozdziału:

1. ilekroć jest mowa o podatniku - rozumie się przez to:
   1. podmioty, które wykonują samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2, lub działalność gospodarczą odpowiadającą tej działalności, bez względu na cel czy rezultat takiej działalności, z uwzględnieniem art. 15 ust. 6,
   2. osobę prawną niebędącą podatnikiem na podstawie lit. a, która jest zidentyfikowana do celów podatku lub podatku od wartości dodanej;
2. podatnika, który prowadzi również działalność lub dokonuje transakcji nieuznawanych za podlegające opodatkowaniu dostawy towarów lub świadczenia usług zgodnie z art. 5 ust. 1, uznaje się za podatnika w odniesieniu do wszystkich świadczonych na jego rzecz usług.
   
   

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - na mocy ust. 2 powołanego artykułu - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca świadczy usługi pomocy drogowej na rzecz zagranicznych producentów samochodów lub podmiotów z nimi współpracujących, którzy mają siedzibę poza terytorium Polski i nie posiadają stałego miejsca prowadzenia działalności w Polsce.

Zatem stwierdzić należy, iż zagraniczni usługobiorcy wykonanych przez Zainteresowanego usług, wykonują działalność gospodarczą zdefiniowaną w art. 15 ust. 2 ustawy oraz posiadają status podatnika, w myśl art. 28a ustawy.

W oparciu o art. 28b ust. 1 ustawy, miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę lub stałe miejsce zamieszkania, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1, art. 28g ust. 1, art. 28i, 28j i 28n.

Po dokonaniu analizy informacji zawartych we wniosku stwierdzić należy, iż w przedmiotowej sprawie wskazane powyżej zastrzeżenia nie mają zastosowania, zatem miejsce świadczenia usług pomocy drogowej ustalane jest na podstawie zasady ogólnej wyrażonej w art. 28b ust. 1 ustawy.

Mając zatem na uwadze powyższe stwierdzić należy, że w niniejszej sprawie, miejscem świadczenia, a tym samym miejscem opodatkowania usług pomocy drogowej świadczonych przez Zainteresowanego na rzecz podmiotów będących podatnikami podatku VAT mających siedziby poza terytorium Polski i nieposiadających stałego miejsca prowadzenia działalności w Polsce, jest terytorium kraju, w którym podatnicy będący usługobiorcami posiadają siedziby. Zatem usługi te nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na terytorium kraju.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.