INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że Pana stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 7 maja 2010r. (data wpływu 20 maja 2010r.), uzupełnionym pismami z dnia 30 lipca 2010r. (data wpływu 3 sierpnia 2010r.) oraz z dnia 23 sierpnia 2010r. (data wpływu 26 sierpnia 2010r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania art. 6 pkt 1 ustawy o VAT od darowizny na rzecz syna pracowni złotniczej wraz z towarami i urządzeniami oraz w zakresie obowiązku skorygowania podatku VAT naliczonego od tych towarów, które zostaną przekazane w ramach darowizny – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 maja 2010r. wpłynął do tutejszego organu wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania art. 6 pkt 1 ustawy o VAT do darowizny na rzecz syna pracowni złotniczej wraz z towarami i urządzeniami oraz w zakresie obowiązku skorygowania podatku VAT naliczonego od tych towarów, które zostaną przekazane w ramach darowizny. Wniosek został uzupełniony pismami z dnia 30 lipca 2010r. (data wpływu 3 sierpnia 2010r.) oraz z dnia 23 sierpnia 2010r. (data wpływu 26 sierpnia 2010r.) będącymi odpowiedziami na wezwania tut. organu z dnia 22 lipca 2010r. znak IBPBII/1/436-116/10/MCz, IBPP1/443-465/10/AW oraz z dnia 16 sierpnia 2010r. znak IBPP1/443-465/10/AW.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Z powodu złego stanu zdrowia Wnioskodawca pragnie podarować aktem notarialnym na rzecz syna w całości pracownię złotniczą wraz z towarami i urządzeniami celem dalszego prowadzenia wyłącznie przez syna.

W uzupełnieniu wniosku podano ponadto, że Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku VAT w pełnym zakresie prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej, tj. sprzedaży towarów i wyrobów jubilerskich oraz z tytułu wynajmu lokali użytkowych od roku 1994.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie prowadzenia pracowni złotniczej wraz z punktem sprzedaży towarów i wyrobów jubilerskich oraz w zakresie wynajmu lokali użytkowych.

Wnioskodawca zamierza dokonać darowizny zorganizowanej części przedsiębiorstwa – tj. pracowni złotniczej wraz z punktem sprzedaży, wyposażeniem, towarami i wyrobami jubilerskimi – synowi, który posiada zarejestrowaną działalność gospodarczą i nie jest czynnym podatnikiem podatku VAT. W skład pracowni złotniczej wraz z punktem sprzedaży towarów i wyrobów jubilerskich jako zorganizowanej części przedsiębiorstwa według definicji art. 55 tiret 1 Kc wchodzi: oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo (nazwa lokalu handlowego – pracowni złotniczej), własność ruchomości w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów; prawo do korzystania z lokalu (udostępnienie lokalu stanowiącego prywatną współwłasność), wierzytelności – jeśli wystąpią na dzień zawarcia umowy darowizny. Natomiast nie obejmuje koncesji, licencji, zezwoleń i innych praw własności przemysłowych, majątkowych praw autorskich i majątkowych praw pokrewnych jak również patentów – punkty e, f, g, art. 55 tiret 1 Kc, gdyż w prowadzonej działalności nie są wymagane.

Po dokonaniu darowizny zorganizowanej części przedsiębiorstwa Wnioskodawca nie zamierza likwidować pozostałej działalności gospodarczej – zamierza prowadzić ją tylko w zakresie wynajmu lokali użytkowych.

Pracownia złotnicza stanowi wyodrębnioną organizacyjnie i finansowo zorganizowaną część przedsiębiorstwa i spełnia regulację zawartą w art. 55 (1) Kc oraz zgodnie z art. 55 (2) Kc.

Posiada wszystkie elementy materialne i jak i niematerialne pozostające ze sobą we wzajemnych relacjach umożliwiające kontynuowanie działalności gospodarczej – jako odrębna działalność gospodarcza. Polega to w szczególności na:

1. Oddzielnym lokalu z szyldem nazwy oddziału przedsiębiorstwa, administrowanym przez Wspólnotę Mieszkaniową.
2. Posiada prawo do najmu tego lokalu tym posiada urządzenia, materiały, towary i wyroby oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości i ruchomości.
3. Prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych.
4. Posiada kasy fiskalne rejestrujące tylko wpływy środków pieniężnych z pracowni złotniczej przechowywane w pracowni.
5. Posiada rejestracje i zezwolenie Państwowego Urzędu Probierczego na oznaczanie wytwarzanych wyrobów jubilerskich imiennym znakiem wytwórcy.
6. Tajemnice przedsiębiorstwa.
7. Dokumenty związane z prowadzoną działalnością.
8. Zobowiązania oddziału są jasne poprzez osobną rejestrację wpływów i wydatków.
   
   

Pozostałe oznaczenia określające przedsiębiorstwo wg Kc art. 55 – nie dotyczą Wnioskodawcy.

Dokumenty i księgi dotyczące pracowni złotniczej będą również przedmiotem darowizny.

Wyodrębnienie darowanego oddziału polega na:

1. Samodzielnym usytuowanym lokalu.
2. Oddział samodzielnie realizuje zamówienia klientów poprzez własne posiadane urządzenia i materiały, jak również prawa do korzystania z wartości niematerialnych.
3. Posiada odrębną rejestrację zdarzeń gospodarczych.
4. Posiada pozwolenie i rejestrację Urzędu Probierczego na wykonywanie nowej biżuterii z metali szlachetnych.
   
   

Posiadany zespół składników materialnych jak i niematerialnych po darowiźnie na rzecz syna będzie mógł stanowić odrębne przedsiębiorstwo realizujące samodzielnie zadania gospodarcze. Ewidencja zdarzeń gospodarczych jest prowadzona na bieżąco i jest możliwe przyporządkowanie należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa, która będzie przedmiotem darowizny.

Syn Wnioskodawcy nie jest obecnie czynnym płatnikiem podatku VAT na podstawie art. 113 i nie jest zobowiązany na ten czas do dokonania korekty podatku naliczonego od towarów które zostaną przekazane jako darowizna. W oparciu o art. 86 ust. 1 i art. 91 ust. 9 możliwym jest, iż nastąpi to wkrótce, po zwiększeniu obrotów w działalności handlowej, usługowej i produkcyjnej.

W związku z powyższym zadano następujące pytania (ostatecznie sformułowane w piśmie z dnia 23 sierpnia 2010r.):

Czy do opisanej powyżej darowizny zorganizowanej części przedsiębiorstwa ma zastosowanie art. 6 pkt 1 ustawy o VAT, oraz czy w świetle zapisów art. 86 ust. 1 w powiązaniu z art. 91 ust. 9 ustawy o podatku od towarów i usług, Wnioskodawca nie jest zobowiązanym do skorygowania VAT-u naliczonego od przekazanych w ramach zorganizowanej części przedsiębiorstwa towarów...

Zdaniem Wnioskodawcy (stanowisko ostatecznie sformułowane w piśmie z dnia 23 sierpnia 2010r.), opisany przedmiot darowizny stanowi wyodrębnioną część przedsiębiorstwa mogącą stanowić odrębną działalność gospodarczą – spełniającą definicję zawartą w art. 55 tiret 1 Kodeksu cywilnego, a w związku z tym umowa darowizny opisanej w części F wniosku nie podlega ustawie o podatku od towarów i usług na mocy art. 6 pkt 1.

Zdaniem Wnioskodawcy, w oparciu o art. 86 ust. 1 w powiązaniu z art. 91 ust. 9 ustawy o podatku od towarów i usług – nie jest on zobowiązany do dokonania korekty podatku naliczonego od towarów, które zostaną przekazane w ramach darowizny zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej również ustawą o VAT, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Ilekroć w ustawie jest mowa o sprzedaży, należy przez to rozumieć odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów – art. 2 pkt 22 ww. ustawy.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Zgodnie z art. 7 ust. 2 pkt 2 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa na cele inne niż związane z prowadzonym przez niego przedsiębiorstwem, w szczególności darowizny, jeżeli podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tych czynności, w całości lub w części.

Zgodnie natomiast z art. 888 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.), przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku.

W myśl art. 6 pkt 1 ustawy o VAT, przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Ustawodawca w art. 6 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług wskazując, iż jej przepisów nie stosuje się m.in. do transakcji zbycia zorganizowanej części przedsiębiorstwa nie zdefiniował, co należy rozumieć pod pojęciem „transakcji zbycia”. Uwzględniając zakres przedmiotowy ustawy o podatku od towarów i usług pojęcie to należy rozumieć w sposób zbliżony do pojęcia „dostawy towarów” w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, tzn. zbycie przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa obejmuje wszelkie czynności w ramach których, następuje przeniesienie prawa do rozporządzania przedmiotem tych czynności, jak właściciel np. sprzedaż, zamianę, darowiznę, nieodpłatne przekazanie, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego (aport).

Wyłączenie stosowania ustawy o podatku od towarów i usług przewidziane w przepisie art. 6 pkt 1 tej ustawy obejmuje jednakże tylko te czynności zrównane z pojęciem dostawy towarów, których przedmiotem jest przedsiębiorstwo lub zorganizowana część przedsiębiorstwa. Wyłączenie z opodatkowania podatkiem od towarów i usług ww. transakcji jest konsekwencją postanowień art. 19 Dyrektywy 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347, s. 1 ze zm.), który stanowi, iż w przypadku przekazania, odpłatnie lub nieodpłatnie lub jako aportu do spółki całości lub części majątku, państwa członkowskie mogą uznać, że dostawa towarów nie miała miejsca i że w takim przypadku osoba, której przekazano towary, będzie traktowana jako następca prawny przekazującego . W przypadkach gdy odbiorca nie podlega w pełni opodatkowaniu, państwa członkowskie mogą przedsięwziąć środki niezbędne w celu uniknięcia zakłóceń konkurencji. Mogą także przyjąć wszelkie niezbędne środki, aby zapobiec uchylaniu się od opodatkowania lub unikaniu opodatkowania poprzez wykorzystanie przepisów niniejszego artykułu .

Polskie przepisy VAT osiągają więc dozwolony przez dyrektywę skutek – tj. uznanie, że przeniesienie przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części na inny podmiot nie jest dostawą, poprzez regulację zawartą w art. 6 ustawy o VAT.

W niniejszej sprawie kwestią wymagającą interpretacji jest ustalenie istnienia lub nieistnienia podstaw do zastosowania przepisu art. 6 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług stanowiącego, iż przepisów tej ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Należy zauważyć, że ustawa o podatku od towarów i usług, definiuje pojęcie zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Zgodnie z przepisem art. 2 pkt 27e tej ustawy, przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa należy rozumieć organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Ponadto odwołując się do przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.) należy stwierdzić, że zgodnie z art. 55¹ tej ustawy, przedsiębiorstwo stanowi zorganizowany zespół składników niematerialnych i materialnych przeznaczony do prowadzenia działalności gospodarczej, który obejmuje w szczególności:

1. oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa);
2. własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości;
3. prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych;
4. wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne;
5. koncesje, licencje i zezwolenia;
6. patenty i inne prawa własności przemysłowej;
7. majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne;
8. tajemnice przedsiębiorstwa;
9. księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.
   
   

Powyższa definicja opisuje przedsiębiorstwo w ujęciu przedmiotowym jako zespół niematerialnych i materialnych składników stanowiący przedmiot prawa w szerokim znaczeniu.

Przedsiębiorstwo czy też zorganizowana część przedsiębiorstwa jako przedmiot zbycia, musi zatem stanowić całość pod względem organizacyjnym i funkcjonalnym, co oznacza, iż najistotniejsze dla przedmiotowego zagadnienia jest ustalenie, czy przenoszony majątek stanowi na tyle zorganizowany kompleks praw, obowiązków i rzeczy, iż zdolny jest do realizacji zadań gospodarczych przypisywanych przedsiębiorstwu. W tym miejscu należy zaznaczyć, że zgodnie z art. 55² Kodeksu cywilnego, czynność prawna mająca za przedmiot przedsiębiorstwo obejmuje wszystko co wchodzi w skład przedsiębiorstwa, chyba że co innego wynika z treści czynności prawnej albo z przepisów szczególnych.

Zgodnie natomiast z powołanym już przepisem art. 2 pkt 27e ustawy o VAT przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa należy rozumieć organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

W świetle powyższego podstawowym wymogiem jest więc to, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa stanowiła zespół składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązań). Warunkiem niezbędnym jest także wydzielenie tego zespołu w istniejącym przedsiębiorstwie, które to wydzielenie ma zachodzić na trzech płaszczyznach: organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej (przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych).

Wyodrębnienie organizacyjne oznacza, że zorganizowana część przedsiębiorstwa ma swoje miejsce w strukturze organizacyjnej podatnika jako dział, wydział, oddział itp.

Wyodrębnienie finansowe najpełniej realizowane jest w przypadku zakładu lub oddziału osoby prawnej. Wyodrębnienie finansowe nie musi oznaczać samodzielności finansowej, ale sytuację, w której poprzez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Ponadto wymagane jest, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa mogła stanowić potencjalne niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące zadania gospodarcze, których realizacji służy w istniejącym przedsiębiorstwie. Powyższe oznacza, że przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa można rozumieć wyłącznie tę część przedsiębiorstwa, która jest nie tylko wyodrębniona organizacyjnie, ale również posiada wewnętrzną samodzielność finansową.

Na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług mamy więc do czynienia ze zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa, jeżeli spełnione są wszystkie następujące przesłanki:

1. istnienie zespołu składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązań,
2. zespół ten jest organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie,
3. składniki te przeznaczone są do realizacji określonych zadań gospodarczych,
4. zespół tych składników może stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania gospodarcze.
   
   

Zgodnie z pierwszym z ww. wymagań, dla istnienia zorganizowanej części przedsiębiorstwa konieczne jest, by składały się nań zarówno składniki materialne, jak i niematerialne, w tym zobowiązania.

W związku z powyższym przedmiotem transakcji jest zorganizowana część przedsiębiorstwa wówczas, gdy w wyniku transakcji nabywca zorganizowanej części przedsiębiorstwa przejmuje funkcję gospodarczą zbywcy.

Kolejnym warunkiem uznania zespołu składników majątkowych za zorganizowaną część przedsiębiorstwa jest jego organizacyjne i finansowe wyodrębnienie w istniejącym przedsiębiorstwie.

Wyodrębnienie organizacyjne oznacza, że zorganizowana część przedsiębiorstwa występuje w strukturze organizacyjnej podatnika. Ocena ta musi być dokonana według podstawowego kryterium, tj. ustalenia jaką rolę składniki majątkowe i związane z nimi prawa materialne odgrywały w funkcjonowaniu dotychczasowego przedsiębiorstwa (na ile stanowiły wyodrębnioną organizacyjnie i funkcjonalnie całość). Elementami zespołu składników materialnych i niematerialnych, stanowiących zorganizowaną część przedsiębiorstwa, powinny być w szczególności aktywa, obrotowe, ale także czynnik ludzki, a więc pracowniczy.

Wyodrębnienie finansowe oznacza sytuację, w której poprzez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa. W sytuacji wyodrębnienia finansowego możliwe jest oddzielenie finansów przedsiębiorstwa od finansów jego zorganizowanej części. Zorganizowana część przedsiębiorstwa jest w stanie samodzielnie prowadzić działalność i istnieć niezależnie od przedsiębiorstwa głównego. Wyodrębnienie finansowe nie oznacza samodzielności finansowej, ale sytuację, w której poprzez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa (tak aby można było przejąć funkcje gospodarcze).

Odnośnie wyodrębnienia funkcjonalnego, to kryterium to sprowadza się do ustalenia czy wyodrębniona organizacyjnie całość jest w stanie przejąć zadania oraz samodzielnie funkcjonować na rynku. Nie budzi bowiem wątpliwości to, iż aby wydzielona część mienia przedsiębiorstwa mogła być uznana za zorganizowany zespół składników niematerialnych i materialnych, musi ona posiadać potencjalną zdolność do niezależnego działania gospodarczego jako samodzielny podmiot gospodarczy. Składniki majątkowe: materialne i niematerialne wchodzące w skład przedsiębiorstwa muszą zatem umożliwić nabywcy podjęcie działalności gospodarczej w ramach odrębnego przedsiębiorstwa.

W związku z powyższym, zorganizowana część przedsiębiorstwa nie jest sumą poszczególnych składników, przy pomocy których w przyszłości będzie można prowadzić odrębny zakład, lecz pewnym zorganizowanym zespołem tych składników, przy czym punktem odniesienia jest tutaj rola, jaką składniki majątkowe odgrywały w funkcjonowaniu istniejącego przedsiębiorstwa.

Jak wynika z treści art. 2 pkt 27e ustawy o VAT organizacyjne i finansowe wyodrębnienie musi istnieć w ramach istniejącego przedsiębiorstwa.

Dlatego należy uznać, że nie jest wystarczające, aby zbywane składniki majątkowe utworzyły przedsiębiorstwo u nabywcy. Zbywane składniki majątkowe muszą stanowić zorganizowaną część przedsiębiorstwa u zbywcy.

Ponadto należy uznać, że nie wystarczy, że ze względu na pewną samodzielność pod względem technicznym, czy nawet organizacyjnym, zespół składników majątkowych mógłby potencjalnie stanowić odrębne przedsiębiorstwo bądź zorganizowaną część przedsiębiorstwa, ponieważ art. 6 pkt 1 ustawy o VAT wyłącza z opodatkowania podatkiem od towarów i usług zbycie wszystkich składników majątkowych i niemajątkowych uprzednio wyodrębnionych organizacyjnie i finansowo w istniejącym przedsiębiorstwie, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, nie dotyczy zaś zbycia pewnych składników majątkowych przedsiębiorstwa.

Z wniosku wynika, iż Wnioskodawca zamierza podarować aktem notarialnym na rzecz syna w całości pracownię złotniczą wraz z towarami i urządzeniami celem dalszego prowadzenia wyłącznie przez syna.

W uzupełnieniu wniosku podano ponadto, że Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku VAT w pełnym zakresie prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej, tj. sprzedaży towarów i wyrobów jubilerskich oraz z tytułu wynajmu lokali użytkowych od roku 1994.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie prowadzenia pracowni złotniczej wraz z punktem sprzedaży towarów i wyrobów jubilerskich oraz w zakresie wynajmu lokali użytkowych.

Wnioskodawca zamierza dokonać darowizny zorganizowanej części przedsiębiorstwa – tj. pracowni złotniczej wraz z punktem sprzedaży, wyposażeniem, towarami i wyrobami jubilerskimi – synowi, który posiada zarejestrowaną działalność gospodarczą i nie jest czynnym podatnikiem podatku VAT. W skład pracowni złotniczej wraz z punktem sprzedaży towarów i wyrobów jubilerskich jako zorganizowanej części przedsiębiorstwa według definicji art. 55 tiret 1 Kc wchodzi: oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo (nazwa lokalu handlowego – pracowni złotniczej), własność ruchomości w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów; prawo do korzystania z lokalu (udostępnienie lokalu stanowiącego prywatną współwłasność), wierzytelności – jeśli wystąpią na dzień zawarcia umowy darowizny. Natomiast nie obejmuje koncesji, licencji, zezwoleń i innych praw własności przemysłowych, majątkowych praw autorskich i majątkowych praw pokrewnych jak również patentów – punkty e, f, g, art. 55 tiret 1 Kc, gdyż w prowadzonej działalności nie są wymagane.

Po dokonaniu darowizny zorganizowanej części przedsiębiorstwa Wnioskodawca nie zamierza likwidować pozostałej działalności gospodarczej – zamierza prowadzić ją tylko w zakresie wynajmu lokali użytkowych.

Pracownia złotnicza stanowi wyodrębnioną organizacyjnie i finansowo zorganizowaną część przedsiębiorstwa i spełnia regulację zawartą w art. 55 (1) Kc oraz zgodnie z art. 55 (2) Kc.

Posiada wszystkie elementy materialne i jak i niematerialne pozostające ze sobą we wzajemnych relacjach umożliwiające kontynuowanie działalności gospodarczej – jako odrębna działalność gospodarcza. Polega to w szczególności na:

1. Oddzielnym lokalu z szyldem nazwy oddziału przedsiębiorstwa, administrowanym przez Wspólnotę Mieszkaniową.
2. Posiada prawo do najmu tego lokalu tym posiada urządzenia, materiały, towary i wyroby oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości i ruchomości.
3. Prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych.
4. Posiada kasy fiskalne rejestrujące tylko wpływy środków pieniężnych z pracowni złotniczej przechowywane w pracowni.
5. Posiada rejestracje i zezwolenie Państwowego Urzędu Probierczego na oznaczanie wytwarzanych wyrobów jubilerskich imiennym znakiem wytwórcy.
6. Tajemnice przedsiębiorstwa.
7. Dokumenty związane z prowadzoną działalnością.
8. Zobowiązania oddziału są jasne poprzez osobną rejestrację wpływów i wydatków,
   
   

Pozostałe oznaczenia określające przedsiębiorstwo wg Kc art. 55 – nie dotyczą Wnioskodawcy.

Dokumenty i księgi dotyczące pracowni złotniczej będą również przedmiotem darowizny.

Wyodrębnienie darowanego oddziału polega na:

1. Samodzielnym usytuowanym lokalu.
2. Oddział samodzielnie realizuje zamówienia klientów poprzez własne posiadane urządzenia i materiały, jak również prawa do korzystania z wartości niematerialnych.
3. Posiada odrębną rejestrację zdarzeń gospodarczych.
4. Posiada pozwolenie i rejestrację Urzędu Probierczego na wykonywanie nowej biżuterii z metali szlachetnych.
   
   

Posiadany zespół składników materialnych jak i niematerialnych po darowiźnie na rzecz syna będzie mógł stanowić odrębne przedsiębiorstwo realizujące samodzielnie zadania gospodarcze. Ewidencja zdarzeń gospodarczych jest prowadzona na bieżąco i jest możliwe przyporządkowanie należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa, która będzie przedmiotem darowizny.

Z przedstawionego przez Wnioskodawcę opisu wynika zatem, że część przedsiębiorstwa Wnioskodawcy, mająca być przedmiotem darowizny, stanowi zespół składników materialnych i niematerialnych, który jest organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie, przeznaczony jest do realizacji określonych zadań gospodarczych i zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Zatem stosownie do art. 6 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, przedmiotowa czynność zbycia pracowni złotniczej wraz z towarami i urządzeniami, dokonana w trybie art. 888 Kodeksu cywilnego poprzez darowiznę na rzecz syna, nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdyż wyodrębniony zespół składników majątkowych wypełnia definicję zorganizowanej części przedsiębiorstwa, zawartą w art. 2 pkt 27e ww. ustawy o VAT.

W kwestii ewentualnych korekt podatku naliczonego, dotyczących nabycia poszczególnych składników zorganizowanej części przedsiębiorstwa podlegającej darowiźnie należy stwierdzić, że stosownie do art. 86 ust. 1 ww. ustawy, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 90 ust. 1 cyt. wyżej ustawy, w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

Przepis art. 90 ust. 2 ustawy o VAT stanowi, że jeżeli nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot, o których mowa w ust. 1, podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 10.

W myśl art. 90 ust. 3 ustawy o VAT proporcję, o której mowa w ust. 2, ustala się jako udział rocznego obrotu z tytułu czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, w całkowitym obrocie uzyskanym z tytułu czynności, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, oraz czynności, w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje takie prawo.

Proporcję tę określa się procentowo w stosunku rocznym na podstawie obrotu osiągniętego w roku poprzedzającym rok podatkowy, w odniesieniu do którego jest ustalana proporcja. Proporcję tę zaokrągla się w górę do najbliższej liczby całkowitej (art. 90 ust. 4 ustawy o VAT).

Natomiast zgodnie z brzmieniem art. 90 ust. 5 ustawy o VAT do obrotu, o którym mowa w ust. 3, nie wlicza się obrotu uzyskanego z dostawy towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, oraz gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli są zaliczane do środków trwałych podatnika - używanych przez podatnika na potrzeby jego działalności.

Również do obrotu, o którym mowa w ust. 3, nie wlicza się obrotu uzyskanego z tytułu transakcji dotyczących nieruchomości lub usług wymienionych w załączniku nr 4 do ustawy w poz. 3, w zakresie, w jakim czynności te są dokonywane sporadycznie (art. 90 ust. 6 ustawy o VAT).

Zgodnie z art. 91 ust. 1 ustawy o VAT, po zakończeniu roku, w którym podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 1, jest on obowiązany dokonać korekty kwoty podatku odliczonego zgodnie z art. 90 ust. 2-9, z uwzględnieniem proporcji obliczonej w sposób określony w art. 90 ust. 2-6 lub przepisach wydanych na podstawie art. 90 ust. 11, dla zakończonego roku podatkowego. Korekty tej nie dokonuje się, jeżeli różnica między proporcją odliczenia określoną w art. 90 ust. 4 a proporcją określoną w zdaniu poprzednim nie przekracza 2 punktów procentowych.

W myśl art. 91 ust. 2 ustawy o VAT, w przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nabywcy, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15 000 zł, korekty, o której mowa w ust. 1, podatnik dokonuje w ciągu 5 kolejnych lat, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów – w ciągu 10 lat, licząc od roku, w którym zostały oddane do użytkowania. Roczna korekta w przypadku, o którym mowa w zdaniu pierwszym, dotyczy jednej piątej, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów – jednej dziesiątej kwoty podatku naliczonego przy ich nabyciu lub wytworzeniu. W przypadku środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, których wartość początkowa nie przekracza 15 000 zł, przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio, z tym że korekty dokonuje się po zakończeniu roku, w którym zostały oddane do użytkowania.

Stosownie do art. 91 ust. 4 powołanej ustawy, w przypadku gdy w okresie korekty, o której mowa w ust. 2, nastąpi sprzedaż towarów lub usług, o których mowa w ust. 2, lub towary te zostaną opodatkowane zgodnie z art. 14, uważa się, że te towary lub usługi są nadal wykorzystywane na potrzeby czynności podlegających opodatkowaniu u tego podatnika, aż do końca okresu korekty.

Obowiązek skorygowania podatku naliczonego od wcześniej nabytych towarów, środków trwałych wykorzystywanych przez podatnika do wykonywania czynności opodatkowanych, które są następnie przedmiotem zbycia w ramach zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa, reguluje art. 91 ust. 9 ustawy o VAT.

Zgodnie z tym przepisem, w przypadku transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa korekta określona w ust. 1-8 jest dokonywana przez nabywcę przedsiębiorstwa lub nabywcę zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Tym samym Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do dokonania korekty podatku naliczonego.

Należy zaznaczyć, że przepis art. 90 ustawy o VAT znajduje zastosowanie wyłącznie do zakupów, których Wnioskodawca nie potrafi przyporządkować do konkretnego rodzaju sprzedaży (np. tylko do sprzedaży opodatkowanej lub tylko do zwolnionej). Ponadto przepis ten stosuje się wyłącznie do tej części obrotów i zakupów, która związana jest z działalnością gospodarczą Wnioskodawcy w rozumieniu ustawy o VAT, a zatem nie dotyczy działalności niepodlegającej opodatkowaniu.

W świetle powyższego należy stwierdzić, że u Wnioskodawcy, jako zbywcy zorganizowanej części przedsiębiorstwa, nie powstanie obowiązek dokonania korekty podatku naliczonego od towarów i usług dotyczących nabycia poszczególnych składników przedsiębiorstwa, darowanych następnie synowi.

Reasumując należy więc stwierdzić, iż jeżeli przedmiotem darowizny będzie zorganizowana część przedsiębiorstwa, to ww. czynność wyłączona jest spod działania ustawy o podatku od towarów i usług, tj. nie podlega opodatkowaniu tym podatkiem oraz nie wiąże się dla zbywającego (Wnioskodawcy) z obowiązkiem skorygowania podatku naliczonego, odliczonego w związku z nabyciem składników majątkowych wchodzących w skład przekazywanej zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Końcowo wskazać należy, iż definitywnej oceny przedmiotu czynności prawnej dokonuje sam podatnik, który jest w pełni zorientowany, czy przekazywane w ramach tej czynności składniki majątkowe wypełniają definicję zorganizowanej części przedsiębiorstwa w rozumieniu przytoczonych wcześniej przepisów.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Ponadto informuje się, że ocena prawna stanowiska Wnioskodawcy w zakresie podatku od spadków i darowizn jest przedmiotem odrębnego rozstrzygnięcia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu, ul. Kośnego 70, 45-372 Opole po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.