INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 19.05.2010r. (data wpływu 04.06.2010r.), uzupełnionym w dniu 03.08.2010r. (data wpływu 06.08.2010r.) o odpis KRS na podstawie wezwania organu z dnia 27.07.2010r., oraz w dniu 31.08.2010r. ( data wpływu – 06.09.2010r.) o dodatkowe informacje dotyczące stanu faktycznego, o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie potwierdzenia, że Spółka nie musi odrębnie udokumentować nieściągalności pozostałych wierzytelności przysługujących jej wobec tego samego dłużnika – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 04.06.2010r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie potwierdzenia, że Spółka nie musi odrębnie udokumentować nieściągalności pozostałych wierzytelności przysługujących jej wobec tego samego dłużnika.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Spółka jest wierzycielem dłużnika z tytułu należności czynszowych za używanie lokalu użytkowego oraz z tytułu opłat eksploatacyjnych za używanie tego lokalu. Co do zapłaty części tych wierzytelności Spółka zawarła z dłużnikiem ugodę w formie aktu notarialnego, uzyskując w ten sposób tytuł egzekucyjny. Wobec braku zapłaty wierzytelności objętej ugodą, Spółka wystąpiła o nadanie klauzuli wykonalności tej ugodzie.

Następnie Spółka wystąpiła do komornika o prowadzenie egzekucji należności wynikających z ww. tytułu wykonawczego. Wobec bezskutecznej egzekucji komornik umorzył postępowanie egzekucyjne na podstawie art. 824 § 1 pkt 3 kpc. Na tej podstawie Spółka zaliczyła w koszty uzyskania przychodów nieściągalne wierzytelności.

Po zawarciu ww. ugody i skierowaniu ww. tytułu wykonawczego do egzekucji, powstały wobec tego samego dłużnika dalsze wierzytelności z tego samego tytułu (tj. z tytułu używania lokalu użytkowego - czynsz oraz opłaty eksploatacyjne). Spółka co do tych dalszych wierzytelności nie zawarła już z tym dłużnikiem ani ugody w formie aktu notarialnego ani nie skierowała sprawy do sądu w celu uzyskania tytułu egzekucyjnego. Tym samym nie skierowała również tych dalszych wierzytelności do postępowania egzekucyjnego.

Dodatkowo, w uzupełnieniu do wniosku Spółka wyjaśniła, że:

• umorzenie postępowania egzekucyjnego przez komornika dotyczyło wierzytelności zawartych ugodą zgodnie z aktem notarialnym repertorium z dnia 17.02.2009r., ugoda dotyczyła wierzytelności powstałych w okresie styczeń - grudzień 2008 rok;

• wierzytelności będące przedmiotem zapytania powstały w okresie trwania w/w ugody i dotyczą okresu styczeń - lipiec 2009 rok. Wniosek o wszczęcie egzekucji skierowany przez Spółkę do komornika w dniu 28.07.2009r. dotyczył wierzytelności objętych ugodą. Po umorzeniu postępowania przez komornika, Spółka nie kontynuowała współpracy z dłużnikiem. Umowę najmu Spółka rozwiązała z dniem 20.07.2009r..
  
  

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy mogą być uznane za nieściągalne, a w konsekwencji zaliczone do kosztów uzyskania przychodu na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 25 lit. a) w związku z art. 16 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych dalsze wierzytelności przysługujące przeciwko temu samemu dłużnikowi, które nie zostały objęte tytułem wykonawczym, ani wnioskiem o wszczęcie egzekucji w sytuacji, gdy wierzyciel posiada tytuł wykonawczy oraz postanowienie o nieściągalności wydane przez komornika na podstawie art. 824 § 1 pkt 3 kpc tylko w stosunku do części wierzytelności przeciwko temu samemu dłużnikowi...

Stanowisko Wnioskodawcy

Zdaniem Wnioskodawcy posiadanie przez wierzyciela tytułu wykonawczego oraz postanowienia o umorzeniu postępowania egzekucyjnego wobec bezskuteczności egzekucji na podstawie art. 824 § 1 pkt 3 kpc tylko w stosunku do części wierzytelności wobec danego dłużnika pozwala na zaliczenie na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 25 lit. a) w związku z art. 16 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 roku o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. nr 54, poz. 654 ze zm.) do kosztów uzyskania przychodów także pozostałej części wierzytelności przysługujących wobec tego samego dłużnika, które nie zostały objęte tytułem wykonawczym oraz ww. postanowieniem o umorzeniu egzekucji. Stanowisko swoje Spółka uzasadnia tym, że w wyżej opisanej sytuacji został stwierdzony fakt braku majątku zobowiązanego na zaspokojenie jakichkolwiek wierzytelności i tym samym została udokumentowana nieściągalności pozostałej części wierzytelności nie objętych tytułem wykonawczym.

W odniesieniu do przedstawionego stanu faktycznego, stwierdzam, co następuje:

Na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15.02.1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r., Nr 54, poz. 654 ze zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 25 lit.a) ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie uważa się za koszt uzyskania przychodów wierzytelności odpisanych jako nieściągalne, z wyjątkiem wierzytelności, które uprzednio na podstawie art. 12 ust. 3 zostały zarachowane jako przychody należne i których nieściągalność została udokumentowana w sposób określony w ust. 2.

Zgodnie z art. 16 ust. 2 ww. ustawy za wierzytelności, o których mowa w ust. 1 pkt 25, uważa się te wierzytelności, których nieściągalność została udokumentowana:

1. postanowieniem o nieściągalności, uznanym przez wierzyciela jako odpowiadającym stanowi faktycznemu, wydanym przez właściwy organ postępowania egzekucyjnego, albo
2. postanowieniem sądu o

1. oddaleniu wniosku o ogłoszenie upadłości obejmującej likwidację majątku, gdy majątek niewypłacalnego dłużnika nie wystarcza na zaspokojenie kosztów postępowania, lub
2. umorzeniu postępowania upadłościowego obejmującego likwidację majątku, gdy zachodzi okoliczność wymieniona pod lit. a), lub
3. ukończeniu postępowania upadłościowego obejmującego likwidację majątku, albo

3. protokołem sporządzonym przez podatnika, stwierdzającym, że przewidywane koszty procesowe i egzekucyjne związane z dochodzeniem wierzytelności byłyby równe albo wyższe od jej kwoty.

W myśl art. 824 § 1 ustawy z dnia 17 listopada 1964r. Kodeks postępowania cywilnego (Dz. U. z 1964r. Nr 43, poz.296 ze zm.) postępowanie egzekucyjne umarza się w całości lub części z urzędu:

1. jeżeli okaże się, że egzekucja nie należy do organów sądowych;
2. jeżeli wierzyciel lub dłużnik nie ma zdolności sądowej albo gdy egzekucja ze względu na jej przedmiot lub na osobę dłużnika jest niedopuszczalna;
3. jeżeli jest oczywiste, że z egzekucji nie uzyska się sumy wyższej od kosztów egzekucyjnych.
   
   

W świetle powyższego, należy stwierdzić że wymienione przez Spółkę postanowienie komornika o umorzeniu postępowania egzekucyjnego w trybie art. 824 § 1 pkt 3 Kodeksu postępowania cywilnego, wypełnia przesłankę udokumentowania nieściągalności wierzytelności, zawartą w art. 16 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Podsumowując, aby dana wierzytelność mogła być uznana za koszt podatkowy, z wydawanych w ramach postępowania egzekucyjnego postanowień organów egzekucyjnych powinien wynikać fakt braku majątku dłużnika na zaspokojenie choćby części tej wierzytelności.

A zatem, w przypadku gdy podatnik posiada, w stosunku do tego samego dłużnika, postanowienie o nieściągalności, wydane w trybie art. 824 § 1 pkt 3 Kpc, dotyczące części wierzytelności (tj. z tytułu czynszu oraz opłat eksploatacyjnych za okres od stycznia do grudnia 2008r.) i uznał je za odpowiadające stanowi faktycznemu, należy przyjąć że pozostałe wierzytelności (tj. z tytułu czynszu oraz opłat eksploatacyjnych za okres od stycznia do lipca 2009r.) są również nieściągalne, z powodu stwierdzonego już braku majątku dłużnika.

Wobec tego, dowodem do uznania pozostałych wierzytelności (dot. okresu od stycznia do lipca 2009r.) za koszty uzyskania przychodów, będzie postanowienie o nieściągalności wierzytelności (dot. okresu od stycznia do grudnia 2008r.), wydane przez właściwy organ postępowania egzekucyjnego i uznane przez Spółkę jako odpowiadające stanowi faktycznemu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego, uznaje się za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie, ul. M.C.Skłodowskiej 40, 20-029 Lublin po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.