INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112 poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 11 czerwca 2010 r. (data wpływu 5 lipca 2010 r.), uzupełnionym w dniu 25 sierpnia 2010 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku czynności otrzymania pożyczki w ramach importu usług – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 lipca 2010 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie m.in. zwolnienia od podatku czynności otrzymania pożyczki w ramach importu usług.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka została zawiązana na mocy umowy w dniu 25 marca 2010 r. Z uwagi na zamierzoną działalność wytwarzania energii elektrycznej, kosztowną w zakresie jej rozpoczęcia, m. in. poprzez poniesienie dużych kosztów dzierżawy gruntów oraz budowy elektrowni wiatrowych, Spółka zawarła umowę pożyczki służącą zapewnieniu jej płynności płatniczej. Pożyczka została zawarta z osobą fizyczną, która posiada miejsce zamieszkania w Niemczech. Osoba ta nie jest bezpośrednim udziałowcem Spółki, jest jednakże prezesem spółki, która reprezentuje jednego z udziałowców Spółki. Pożyczkodawca nie jest podmiotem zarejestrowanym dla celów podatku od towarów i usług w Polsce, nie podlega także opodatkowaniu podatkiem od wartości dodanej w żadnym z krajów Unii Europejskiej. Spółka jest podatnikiem zarejestrowanym dla podatku od towarów i usług w Polsce. Umowa pożyczki została zawarta w K. (Niemcy). W dniu zawarcia umowy przedmiot umowy znajdował się na rachunku bankowym pożyczkodawcy w Niemczech. Strony umowy uzgodniły, że kwota pożyczki zostanie przekazana z konta pożyczkodawcy w Niemczech na konto pożyczkobiorcy w Polsce, a konkretnie na jego rachunek walutowy. Przedmiotową umową zostało ustalone wynagrodzenie pożyczkodawcy z tytułu udzielenia pożyczki w postaci odsetek w wysokości 6% naliczanych w skali roku, a płatnych na koniec każdego roku kalendarzowego.

W dniu 25 sierpnia 2010 r. uzupełniono przedmiotowy wniosek wskazując, że udzielenie przez pożyczkodawcę pożyczki Spółce klasyfikowane są przez nią w grupowaniu 65.22.10 – PKWiU z dnia 18 marca 1997 r., jako usługi udzielania pożyczek świadczonych poza systemem bankowym. Ponadto, w przedmiotowym uzupełnieniu zaznaczono, że z informacji udzielonych przez pożyczkodawcę wynika, iż prowadzi on działalność gospodarczą – spełnia definicję podatnika zawartą w art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług. Jednocześnie sprostowano wniosek podkreślając, że osoba fizyczna, która jest pożyczkodawcą jest udziałowcem Spółki, a nie reprezentantem udziałowca, jak również jest podatnikiem podatku od wartości dodanej, zaś odsetki określone w umowie pożyczki, należne pożyczkodawcy, będą wymagalne na koniec stycznia roku następnego i przekazywane na konto pożyczkodawcy w banku, który nie ma siedziby na terytorium Polski.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy pożyczka udzielona Spółce przez pożyczkodawcę, zwolniona będzie z opodatkowania podatkiem VAT w Polsce, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług w zw. z poz. 3 załącznika nr 4 do tej ustawy...

Zdaniem Wnioskodawcy, umowa pożyczki jest usługą zwolnioną od podatku od towarów i usług. Według Wnioskodawcy, wynika to z faktu, iż udzielenie pożyczki za wynagrodzeniem (odsetki) na rzecz Spółki stanowi usługę finansową. Tego rodzaju usługi jako wymienione w poz. 3 załącznika nr 4 do ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług korzystają ze zwolnienia przedmiotowego od podatku od towarów i usług.

Wnioskodawca uważa, że Spółka, jako usługobiorca tej usługi, zobowiązana będzie wykazać import usług, stosownie do brzmienia art. 28b ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z dyspozycją art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Natomiast w oparciu o przepis art. 8 ust. 1 tej ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 cyt. ustawy.

W myśl art. 8 ust. 3 powołanej ustawy, usługi wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, z zastrzeżeniem ust. 4, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, z wyjątkiem usług elektronicznych i usług turystyki, o których mowa w art. 119. Przy czym, na mocy art. 8 ust. 4 ustawy, przy określaniu miejsca świadczenia usług, usługi są identyfikowane za pomocą klasyfikacji statystycznych, jeżeli dla tych usług przepisy ustawy oraz przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Dla celów klasyfikacji usług na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług do dnia 31 grudnia 2010 r. stosuje się, na mocy § 3 pkt 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. Nr 207, poz. 1293 ze zm.), przepisy rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 18 marca 1997 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. Nr 42, poz. 264 ze zm.).

Ze złożonego wniosku wynika, że Spółka zawarła umowę pożyczki z osobą fizyczną, która posiada miejsce zamieszkania w Niemczech. Osoba ta jest udziałowcem Spółki. Pożyczkodawca nie jest podmiotem zarejestrowanym dla celów podatku od towarów i usług w Polsce, prowadzi on jednak działalność gospodarczą – spełnia definicję podatnika zawartą w art. 15 ust. 1 w powiązaniu z ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług i jest podatnikiem podatku od wartości dodanej. Spółka jest podatnikiem zarejestrowanym dla podatku od towarów i usług w Polsce. Umowa pożyczki została zawarta w K. (Niemcy). Przedmiotową umową zostało ustalone wynagrodzenie pożyczkodawcy z tytułu udzielenia pożyczki w postaci odsetek w wysokości 6% naliczanych w skali roku, zaś odsetki określone w tej umowie będą wymagalne na koniec stycznia roku następnego i przekazywane na konto pożyczkodawcy w banku, który nie ma siedziby na terytorium Polski.

Istota umowy pożyczki została wskazana w art. 720 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.), który stanowi, iż przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości.

W wyniku spełnienia świadczenia przez dającego pożyczkę, określone przedmioty majątkowe stają się własnością biorącego pożyczkę. Zasilają one jednak tylko czasowo majątek biorącego pożyczkę, który obowiązany jest do ich zwrotu, tj. do przeniesienia na drugą stronę własności tej samej ilości pieniędzy albo rzeczy tego samego rodzaju.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych, o czym stanowi art. 15 ust. 2 ustawy.

Z uwagi na istotę zagadnienia będącego przedmiotem interpretacji zwrócić należy uwagę, iż na podstawie art. 2 pkt 9 ustawy, przez import usług rozumie się świadczenie usług, z tytułu wykonania których podatnikiem jest usługobiorca, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4.

Stosownie do treści art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy, podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące usługobiorcami usług świadczonych przez podatników nieposiadających siedziby, stałego miejsca zamieszkania lub stałego miejsca prowadzenia działalności na terytorium kraju.

W myśl art. 17 ust. 2 ustawy, przepisów w ust. 1 pkt 4 i 5 nie stosuje się w przypadku świadczenia usług i dostawy towarów, od których podatek należny został rozliczony przez usługodawcę lub dokonującego dostawy towarów na terytorium kraju, z wyjątkiem świadczenia usług, do których stosuje się art. 28b, oraz dostawy gazu w systemie gazowym lub energii elektrycznej w systemie elektroenergetycznym, dla których w każdym przypadku podatnikiem jest usługobiorca lub nabywca towarów.

Ponadto, przepis ust. 1 pkt 4 stosuje się, jeżeli usługobiorcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, a w przypadku usług, do których stosuje się art. 28b, również osoba prawna niebędąca takim podatnikiem, zarejestrowana jako podatnik VAT UE, zgodnie z art. 97 (art. 17 ust. 3 ustawy).

W przypadku świadczenia usług bardzo istotnym dla prawidłowego rozliczenia podatku od towarów i usług jest określenie miejsca świadczenia danej usługi. Od poprawności określenia miejsca świadczenia zależeć będzie, czy dane świadczenie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce, czy też nie.

Jak stanowi art. 28b ust. 1 ustawy, miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę lub stałe miejsce zamieszkania, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1, art. 28g ust. 1, art. 28i, 28j i 28n.

W myśl art. 28a ustawy, na potrzeby stosowania niniejszego rozdziału:

1. ilekroć jest mowa o podatniku - rozumie się przez to:



1. podmioty, które wykonują samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2, lub działalność gospodarczą odpowiadającą tej działalności, bez względu na cel czy rezultat takiej działalności, z uwzględnieniem art. 15 ust. 6,
2. osobę prawną niebędącą podatnikiem na podstawie lit. a, która jest zidentyfikowana do celów podatku lub podatku od wartości dodanej;


2. podatnika, który prowadzi również działalność lub dokonuje transakcji nieuznawanych za podlegające opodatkowaniu dostawy towarów lub świadczenia usług zgodnie z art. 5 ust. 1, uznaje się za podatnika w odniesieniu do wszystkich świadczonych na jego rzecz usług.

Powyższy artykuł wprowadza definicję podatnika podatku od towarów i usług dla potrzeb przepisów określających miejsce świadczenia usług (dział V, rozdział 3 ustawy „Miejsce świadczenia przy świadczeniu usług”). Podatnikiem według tej regulacji jest osoba wykonująca samodzielnie działalność gospodarczą. Ustawodawca odwołuje się w tym celu do definicji działalności gospodarczej ustalonej w art. 15 ust. 2 ustawy. Za podatników są uznawane również podmioty wykonujące działalność gospodarczą zgodnie z regulacjami innych państw członkowskich oraz państw trzecich.

Na podstawie art. 28b ust. 2 ustawy, w przypadku gdy usługi są świadczone dla stałego miejsca prowadzenia działalności podatnika, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba lub stałe miejsce zamieszkania, miejscem świadczenia tych usług jest to stałe miejsce prowadzenia działalności.

Z powyższego przepisu wynika zatem, iż w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę lub stałe miejsce zamieszkania, bądź stałe miejsce prowadzenia działalności, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba lub stałe miejsce zamieszkania, czyli opodatkowanie usługi zostaje przeniesione do państwa, gdzie następuje faktyczna konsumpcja usługi.

Mając na uwadze powyższe, stwierdzić należy, iż Wnioskodawca jest podatnikiem z tytułu opisanego we wniosku importu usług (import usługi udzielonej pożyczki), a tym samym zobowiązany jest do opodatkowania tego importu w oparciu o obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa podatkowego.

I tak, w przepisie art. 41 ust. 1 ustawy, ustawodawca przewidział, że stawka podatku wynosi 22 %, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Zauważyć jednak należy, iż dla niektórych czynności ustawodawca przewidział jednak możliwość zastosowania zwolnień od podatku od towarów i usług.

Normodawca zwolnił od podatku, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 1 ustawy usługi wymienione w załączniku nr 4 do ustawy. W pozycji 3 ww. załącznika wymieniono usługi mieszczące się w grupowaniu o symbolu PKWiU w Sekcji J ex (65-67), tj. usługi pośrednictwa finansowego, z wyłączeniem:

1. działalności lombardów, z wyjątkiem usług świadczonych przez banki,
2. usług polegających na oddaniu w odpłatne użytkowanie rzeczy ruchomej,
3. usług doradztwa finansowego (PKWiU ex 67.13.10-00.20),
4. usług doradztwa ubezpieczeniowego oraz wyceny dla towarzystw ubezpieczeniowych (PKWiU ex 67.20.10-00.20, -00.30), z wyjątkiem świadczonych przez zakład ubezpieczeń w rozumieniu przepisów o działalności ubezpieczeniowej oraz świadczonych w tym zakresie przez podmioty działające w imieniu i na rzecz zakładu ubezpieczeń,
5. usług ściągania długów oraz faktoringu,
6. usług zarządzania akcjami, udziałami w spółkach lub związkach, obligacjami i innymi rodzajami papierów wartościowych, z wyjątkiem wymienionych w art. 43 ust. 1 pkt 12 ustawy,
7. usług przechowywania akcji, udziałów w spółkach lub związkach, obligacji i innych rodzajów papierów wartościowych, z wyjątkiem wymienionych w art. 43 ust. 1 pkt 12 ustawy,
8. transakcji dotyczących dokumentów ustanawiających tytuł własności,
9. transakcji dotyczących praw w odniesieniu do nieruchomości.

W objaśnieniach do ww. załącznika ustawodawca wskazał ponadto, że „ex” dotyczy tylko danej usługi z danego grupowania.

Wśród usług pośrednictwa finansowego, o których mowa w wyżej powołanej poz. 3 załącznika nr 4, w dziale 65 PKWiU mieszczą się opisane przez Spółkę usługi udzielania pożyczek świadczone poza systemem bankowym.

Reasumując, stwierdzić należy, że opisany we wniosku import usługi, jako czynność świadczona poza systemem bankowym niewymieniona w wyłączeniach w pkt 1-9 załącznika nr 4 do tej ustawy, korzysta ze zwolnienia od tego podatku, przy założeniu, że podana przez Wnioskodawcę klasyfikacja przedmiotowych usług (PKWiU 65.22.10, zgodnie z Polską Klasyfikacją Wyrobów i Usług z 1997 r.) jest prawidłowa.

Końcowo, należy zaznaczyć, iż zgodnie z Komunikatem Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005 roku w sprawie trybu udzielania, informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych (Dz. Urz. GUS Nr 1 poz. 11) zainteresowany podmiot sam klasyfikuje prowadzoną działalność, swoje produkty (wyroby i usługi), towary, środki trwałe i obiekty budowlane według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach, wprowadzonych rozporządzeniami Rady Ministrów lub stosowanych bezpośrednio na podstawie przepisów Wspólnoty Europejskiej i to jego obciążają ewentualne negatywne konsekwencje z tytułu błędnego zaklasyfikowania towarów i usług. W związku z tym niniejszej interpretacji udzielono w oparciu o klasyfikację statystyczną wskazaną przez Wnioskodawcę.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.