Interpretacja Ministra Finansów
DD6/033-16/MDA/2010/PK-936/2008
z 29 sierpnia 2012 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

Zmiana Interpretacji Indywidualnej

Na podstawie art. 14e ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012, poz. 749, z późn. zm.), Minister Finansów zmienia z urzędu interpretację indywidualną wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie w dniu 18 lutego 2008 r., nr IP-PB3-423-442/07-2/JG, w ten sposób, że uznaje, iż stanowisko Wnioskodawcy (dalej Spółka) przedstawione we wniosku o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych:

1. w części dotyczącej ustalenia wartości początkowej środka trwałego, uwzględniającej nieumorzoną wartość likwidowanych środków trwałych (pytanie pierwsze) – jest nieprawidłowe,
2. w kwestii nieuwzględnienia wartości złomu i uzyskanych materiałów z likwidacji środków trwałych w wartości początkowej nowego środka trwałego (pytanie drugie) – jest prawidłowe,
3. w części odnoszącej się do daty ustalania przychodu z tytułu wartości złomu i odzyskanych materiałów przyjętych na stan magazynowy (pytanie trzecie) – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

Spółka w dniu 19 listopada 2007 r. złożyła ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej skutków zdarzenia przyszłego w kwestii ustalenia wartości początkowej wytworzonego środka trwałego.

We wniosku został opisany stan faktyczny, z którego wynika, iż Spółka planuje wytworzenie nowych środków trwałych i w związku z tym zamierza zlikwidować posiadane istniejące środki trwałe. W wyniku przeprowadzonej likwidacji uzyska dodatkowo złom i inne materiały, które będą wykorzystane przez Spółkę. Ponadto Spółka planuje ulepszenie posiadanych środków trwałych. Materiały uzyskane w wyniku przeprowadzonych prac modernizacyjnych zostaną przekazane na stan magazynowy.

W odniesieniu do przedstawionego stanu faktycznego Spółka zadała trzy pytania:

1. Czy przy ustalaniu wartości początkowej wytworzonego środka trwałego powinna być uwzględniona wartość netto likwidowanych środków trwałych (na plus), natomiast wartość złomu powinna zostać uwzględniona (na minus)?
2. Czy przy ustaleniu wartości początkowej ulepszonych środków trwałych, wartość uzyskanego złomu i materiałów powinny zostać uwzględnione (na minus)?
3. Czy w przypadku nieuwzględnienia wartości złomu i materiałów przy ustalaniu wartości początkowej środka trwałego, będzie ona stanowiła przychód podatkowy Spółki?
   
   

Spółka odnosząc się do kwestii dotyczącej uwzględnienia nieumorzonej wartości likwidowanych środków trwałych przy ustalaniu wartości początkowej wytworzonego środka trwałego (pytanie pierwsze), odwołała się do definicji kosztu wytworzenia środka trwałego, zawartej w art. 16g ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Zdaniem Spółki wartość netto likwidowanych środków trwałych powinna zwiększyć koszty wytworzenia nowego środka trwałego.

Ponadto, zdaniem Spółki, wartości złomu i odzyskanych materiałów z likwidacji środków trwałych (pytanie drugie), nie powinna wpłynąć na wartość wytwarzanego nowego środka trwałego (na minus), bowiem tę wartość mogą zmniejszać jedynie różnice kursowe (korekta). Odnośnie zaś pytania trzeciego, w ocenie Spółki, przyjęcie na stan magazynowy uzyskanego złomu i odzyskanych materiałów polikwidacyjnych powoduje wzrost aktywów Spółki, co skutkuje zasadnością zaliczenia ich wartości do przychodów podatkowych. Taką kwalifikację umożliwia otwarty katalog przychodów w CIT (w wyniku użycia w przepisie podatkowym art. 12 ust. 1 ustawy o PDOP zwrotu „w szczególności”).

W dniu 18 lutego 2008 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie wydał interpretację indywidualną nr IP-PB3-423-422/07-2/JG, w której uznał stanowisko Spółki za prawidłowe w pełnym zakresie.

Mając na uwadze powyższe Minister Finansów stwierdza, co następuje.

Zgodnie z art. 14e § 1 Ordynacji podatkowej, Minister Finansów może, z urzędu, zmienić wydaną interpretację ogólną lub indywidualną, jeżeli stwierdzi jej nieprawidłowość, uwzględniając w szczególności orzecznictwo sądów, Trybunału Konstytucyjnego lub Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości. Przepis ten nie zawiera ograniczeń czasowych, co oznacza, że jeśli stwierdzona zostanie nieprawidłowość, wydanej interpretacji indywidualnej, Minister Finansów może, z urzędu, zmienić ją skutecznie w dowolnym czasie.

Zdaniem Ministra Finansów interpretacja indywidualna wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie w dniu 18 lutego 2008 r., nr IP-PB3-423-442/07-2/JG, uznająca za prawidłowe stanowisko Spółki jest nieprawidłowa w części dotyczącej ustalenia wartości początkowej środka trwałego, uwzględniającej nieumorzoną wartość likwidowanyh środków trwałych oraz ustalania przychodów z tytułu wykazania wartości odzyskanego złomu i materiałów polikwidacyjnych.

Do kosztu wytworzenia środka trwałego zalicza się te wydatki, które pozostają w ścisłym związku z prowadzoną inwestycją. W myśl bowiem art. 16g ust. 4 ustawy o PDOP do kosztów wytworzenia środka trwałego, wpływających na jego wartość początkową, od której dokonuje się odpisów amortyzacyjnych, zalicza się wartość zużytych do wytworzenia środków trwałych: rzeczowych składników majątku i wykorzystanych usług obcych, kosztów wynagrodzeń za prace wraz z pochodnymi, i inne koszty dające się zaliczyć do wartości wytworzonych środków trwałych. Do kosztów wytworzenia środka trwałego zalicza się koszty, które mają wpływ na wartość początkową danego składnika majątku, jeżeli dają się zaliczyć do wartości wytworzonego środka trwałego, to znaczy związane bezpośrednio z realizowaną inwestycją.

Po przeanalizowaniu akt sprawy Minister Finansów uznaje, iż w świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Spółki w zakresie dotyczącym zaliczenia do kosztów wytworzenia nieumorzonej części wartości początkowej likwidowanych środków trwałych jest nieprawidłowe. Poniesione wydatki na nabycie tych środków trwałych, odpowiadające nieumorzonej ich wartości, powinny być bowiem zaliczone bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów. Nie ma merytorycznego uzasadnienia do dalszej amortyzacji środka trwałego, po jego fizycznej likwidacji. Obowiązujące przepisy nie dają podstawy do rozliczenia nieumorzonej wartości środka trwałego poprzez amortyzację innego środka trwałego.

Z brzmienia art. 16 ust. 1 pkt 6 ustawy o PDOP wynika wprost, iż nie uważa się za koszty podatkowe strat powstałych w wyniku likwidacji nie w pełni umorzonych środków trwałych, jeżeli środki te utraciły przydatność na skutek zmiany rodzaju działalności. A zatem - jak to ma miejsce w niniejszej sprawie - jeżeli likwidacja środka trwałego nie jest związana ze zmianą rodzaju działalności, strata z tego tytułu, w wysokości nieumorzonej wartości środka trwałego, powinna stanowić bezpośrednio i jednorazowo koszt uzyskania przychodów. Realizacja inwestycji, w wyniku których dochodzi do wytworzenia środków trwałych, nie jest zmianą rodzaju prowadzonej przez podatnika działalności.

Na gruncie obowiązujących przepisów podatkowych nie ma uzasadnienia do rozliczenia nieumorzonej wartości zlikwidowanego środka trwałego poprzez amortyzację nowego środka trwałego, bowiem środki te polegają samodzielnej amortyzacji, którą należy odrębnie rozliczyć. Uwzględniając zatem literalne brzmienie podatkowych przepisów należy uznać, iż straty z tytułu likwidacji nie w pełni umorzonych środków trwałych, spowodowane zdarzeniami niezwiązanymi ze zmianą rodzaju działalności, powinny być zaliczone jednorazowo do kosztów uzyskania przychodu w wysokości ich niezamortyzowanej wartości.

Prawidłowe jest natomiast stanowisko Spółki w części dotyczącej nieuwzględniania wartości złomu i uzyskanych materiałów w związku z likwidacją środków trwałych w wartości początkowej wytwarzanych oraz ulepszanych środków trwałych. Przychód z tytułu uzyskania złomu i materiałów z likwidacji powstanie natomiast w dacie sprzedaży tego majątku, a nie w dacie jego „przekazania na magazyn”. W dacie tego przekazania magazynowego i ustalenia wartości majątku polikwidacyjnego nie powstanie przysporzenie majątkowe w Spółce. Przychody powstaną dopiero w dacie zbycia tego majątku, bowiem wówczas może powstać przysporzenie majątkowe.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą zmianę interpretacji przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał zmianę interpretacji indywidualnej w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi; Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego wnosi się (w dwóch egzemplarzach) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy).

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.