INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 2 lipca 2010r. (data wpływu 9 lipca 2010r.), uzupełnionym pismem, które wpłynęło w dniu 22 września 2010r. oraz pismem z dnia 13 października 2010r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania nieodpłatnego przekazania mienia ruchomego wytworzonego w ramach projektu polegającego na budowie sieci kanalizacyjnej - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 lipca 2010r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania nieodpłatnego przekazania mienia ruchomego wytworzonego w ramach projektu polegającego na budowie sieci kanalizacyjnej. Ww. wniosek został uzupełniony pismem, które wpłynęło w dniu 22 września 2010r. oraz pismem z dnia 13 października 2010r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

W 2004r. Wnioskodawca (Związek Gmin) zrealizował inwestycję polegającą na budowie sieci kanalizacyjnej na terenie trzech gmin, członków Związku, tj. gmin D i J oraz miasta J. Inwestycję realizowano jako Projekt Rozwój turystyki w okolicach J, finansowany ze środków Unii Europejskiej w ramach programu P oraz ze składek ww. gmin, a Związek występował w charakterze Beneficjenta.

Projekt zrealizowano, oddano do użytku i rozliczono w IV kwartale 2004r. W ramach rozliczenia zatrzymano 5% wynagrodzenia wykonawcy na zabezpieczenie ewentualnych roszczeń z tytułu rękojmi i gwarancji i tę część wynagrodzenia zapłacono w 2009r. Jednakże wynikający z faktur podatek od towarów i usług zapłacono wykonawcy w 2004r. w całości.

Związek jest podatnikiem podatku od towarów i usług od maja 2005r. Obecnie Związek zamierza przekazać nieodpłatnie ww. gminom mienie ruchome wytworzone w ramach tego projektu jako pomoc rzeczową na podstawie art. 10 ust 2 ustawy o samorządzie gminnym.

Ponadto jak wskazał Wnioskodawca w piśmie, które wpłynęło do tut. organu w dniu 22 września 2010r. Związek działa na podstawie statutu przyjętego przez gminy wchodzące w skład Związku oraz Zgromadzenie Związku. W skład Związku wchodzi obecnie 20 gmin, a w czasie realizacji projektu P wchodziło 17 gmin. Projekt natomiast realizowany był jedynie na terenie trzech gmin tj. Miasta J, Gminy J i Gminy D. Wykaz Gmin wchodzących w skład Związku zawiera załącznik do statutu, który opublikowany jest w Dzienniku Urzędowym Województwa z 2010r. Związek został zarejestrowany w prowadzonym przez MSWiA rejestrze związków międzygminnych w dniu 12 listopada 1997r.

Zadaniem Związku jest podjęcie i kontynuowanie działań w zakresie ochrony środowiska na terenie Gmin wchodzących w skład Związku, w szczególności działań zmierzających do zatrzymania, a następnie odwrócenia niekorzystnych zmian jakości wody w zlewni rzeki Wisłoki (§ 3 statutu Związku). W ramach tej działalności Związek organizuje przygotowanie i realizację projektów proekologicznych z udziałem środków unijnych. Jedyna działalność, z której uzyskuje przychody o charakterze cywilno prawnym, to dzierżawa sieci kanalizacyjnych wybudowanych w ramach projektu P trzem gminom, na terenie których ta sieć powstała.

Finansowanie Związku następuje ze składek Gmin wchodzących w jego skład. Corocznie Zgromadzenie Związku (organ stanowiący składający się z wójtów gmin) ustala terminy zapłaty i wysokość składek, których wielkość jest uzależniona od ilości mieszkańców gminy. Wielkość ta jest stała na jednego mieszkańca gminy (w obecnym roku wynosi 0,74 zł). W przypadku przygotowywania i realizacji projektu inwestycyjnego Zgromadzenie Związku uchwala dodatkową składkę, tylko dla gmin uczestniczących w projekcie, na pokrycie ponoszonych przez Związek kosztów związanych z tym projektem i także na okres roku budżetowego.

Projekt P początkowo był pomyślany jako trzy oddzielne projekty: Gminy J, Miasta J i Gminy D. Gdy okazało się, że warunki programu P nie dają możliwości dofinansowania trzech projektów, stworzono jeden projekt, w którym Związek stał się beneficjentem, a zatem także właścicielem wytworzonego tym projektem majątku, a trzy Gminy (J, Miasto J i D) zadeklarowały pokrycie kosztów realizacji projektu w zakresie przekraczającym dofinansowanie z programu PHARE. W tym celu w 2002r. Związek zawarł umowy z gminami ustalającymi zakres projektu realizowany na terenie każdej Gminy, jego wartość, wielkość dofinansowania przez gminę, a także harmonogram i wysokość wpłat na rzecz Związku. Te wpłaty Związek traktował jako dodatkowe składki, oprócz składek przewidzianych dla wszystkich członków Związku.

W ramach projektu wybudowano na terenie trzech gmin 53,7 km kanalizacji i 15 przepompowni ścieków stanowiących własność Związku. Niezwłocznie po ukończeniu budowy wytworzony majątek trwały przekazano w dzierżawę zainteresowanym Gminom, które poprzez swoje jednostki organizacyjne (zakłady budżetowe i spółkę komunalną) świadczą na rzecz ludności usługi zbiorowego odprowadzania ścieków. Związek takich usług nie prowadził, a jedyny obrót z tego tytułu to uzyskany czynsz dzierżawny.

Związek zamierza przekazać wytworzoną sieć kanalizacyjną na własność jako pomoc rzeczową przewidzianą w art. 10 ust. 2 ustawy o samorządzie gminnym. Jest to forma najbardziej zbliżona do darowizny z tym, że takiej pomocy nie można odwołać, inaczej jak darowiznę.

Finansowanie projektu było uzależnione od gmin w tym sensie, że gdyby tylko jedna z trzech Gmin odmówiła jego dofinansowania, to projekt nie zostałby zrealizowany. Natomiast po zawarciu umów, Związek miał roszczenie wobec Gmin, możliwe do dochodzenia na drodze sądowej.

Z tytułu dzierżawy sieci kanalizacyjnej gminy, a dokładniej ich jednostki organizacyjne, płacą czynsz w wysokości minimalnych stawek amortyzacyjnych.

Związek został podatnikiem podatku VAT w maju 2005r., ponieważ wcześniej nie miał sprzedaży. Dopiero wpływy z czynszu z tytułu dzierżawy kanalizacji stworzyły taką podstawę.

Po zarejestrowaniu się jako podatnik VAT, Związek nie korzystał z prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zdaniem Wnioskodawcy przepis art. 91 ust. 7 nie ma w niniejszej sprawie zastosowania. Przy wartości zrealizowanej inwestycji - ok. 13.600.000 zł, podatek VAT wyniósł około 31.000 zł i dotyczył robót przygotowawczych. Natomiast wytworzone środki trwałe, czyli kanalizacja i przepompownie objęte były stawką „0%”.

Przedmiotem przekazania ma być przedmiot dzierżawy, obejmujący łącznie 53,7 km kanalizacji i 15 przepompowni ścieków, będący środkiem trwałym.

Ponadto jak wskazał Wnioskodawca w piśmie z dnia 13 października 2010r. w 2004r. Związek Gmin poza prowadzeniem inwestycji, o której mowa we wniosku, nie wykonywał żadnych czynności, z tytułu których osiągałby przychody.

Związek Gmin w 2004r. był podatnikiem podmiotowo zwolnionym z podatku VAT ze względu na nie przekroczenie obrotów (art. 113 ustawy), Związek nie osiągał żadnych obrotów.

Umowy dzierżawy obowiązywały od 1 stycznia 2005r., a w jednym przypadku od 1 lutego 2005r. Miesięczny obrót z tytułu dzierżawy wyniósł w I kwartale 2005r. ok. 13.000 zł (bez podatku VAT). Pierwsze rachunki wystawiono 12 stycznia 2005r., a wpłaty nastąpiły 17 stycznia 2005r.

Obrót przekraczający równowartość 10.000 euro Związek osiągnął w miesiącu kwietniu 2005r., a w maju 2005r. został zarejestrowany jako podatnik VAT.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy nieodpłatne przekazanie Gminom przez Związek mienia ruchomego wytworzonego w ramach projektu będzie rodzić obowiązek zapłaty podatku od towarów i usług...

Zdaniem Wnioskodawcy, nieodpłatne przekazanie przez Związek mienia ruchomego wytworzonego w ramach projektu nie będzie rodzić obowiązku zapłaty podatku od towarów i usług. Opodatkowaniu podlega bowiem odpłatna dostawa towarów (art. 5 ust 1 pkt 1 ustawy) a nieodpłatna tylko wówczas, gdy podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tych czynności (art. 7 ust 2 pkt 2 ustawy). Ponieważ w dacie nabycia tego mienia Związek nie był podatnikiem podatku od towarów i usług, to nie miał prawnej możliwości obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a w konsekwencji zamierzonej czynności nieodpłatnego przekazania mienia nie można uznać za odpłatną dostawę towarów w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przepis art. 7 ust. 1 ww. ustawy o podatku VAT określa, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

W myśl art. 7 ust. 2 cyt. ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa na cele inne niż związane z prowadzonym przez niego przedsiębiorstwem, w szczególności:

1. przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących, członków stowarzyszenia,
2. wszelkie inne przekazanie towarów bez wynagrodzenia, w szczególności darowizny

- jeżeli podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tych czynności, w całości lub w części.

Natomiast zgodnie z art. 7 ust. 3 ww. ustawy o podatku od towarów i usług, przepisu ust. 2 nie stosuje się do przekazywanych drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych, prezentów o małej wartości i próbek.

Z powołanych wyżej przepisów (art. 7 ust. 2 i 3) wynika zatem, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega nie tylko nieodpłatne przekazanie towarów na cele niezwiązane z prowadzonym przedsiębiorstwem, ale także nieodpłatne przekazanie wszelkich towarów związanych bezpośrednio z prowadzonym przedsiębiorstwem, niestanowiących jednak próbek, prezentów o małej wartości, czy też drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych. Dla opodatkowania danej czynności nieodpłatnego przekazania istotne jest jednak to czy podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tych czynności w całości lub w części.

Wnioskodawca w roku 2004 będąc podatnikiem podmiotowo zwolnionym z podatku VAT, zrealizował inwestycję polegającą na budowie sieci kanalizacyjnej na terenie trzech gmin. Inwestycja była realizowana przy współudziale środków finansowych Unii Europejskiej oraz ze składek gmin na terenie których była ona budowana. Projekt (inwestycja) zrealizowano, oddano do użytku i rozliczono w IV kwartale 2004r. Wybudowana sieć kanalizacyjna i przepompownie ścieków stanowią własność Wnioskodawcy. Niezwłocznie po ukończeniu budowy wytworzony majątek trwały przekazano w dzierżawę gminom na terenie których powstała. Umowy dzierżawy obowiązywały od 1 stycznia 2005r. Wnioskodawca z tytułu dzierżawy wybudowanej w ramach ww. inwestycji sieci kanalizacyjnej uzyskuje przychody (czynsz dzierżawny w wysokości stawek amortyzacyjnych). Miesięczny obrót z tytułu dzierżawy wyniósł w I kwartale 2005r. ok. 13.000 zł. Wnioskodawca w maju 2005r. został podatnikiem podatku VAT, podstawę do tego stworzyły wpływy z czynszu z tytułu dzierżawy kanalizacji, wcześniej Wnioskodawca nie miał sprzedaży. Po zarejestrowaniu się jako podatnik VAT Wnioskodawca nie korzystał z prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego bowiem jego zdaniem przepis art. 91 ust. 7 ustawy o VAT nie ma zastosowania. Wnioskodawca zamierza przekazać sieć kanalizacyjną na własność jako pomoc rzeczową przewidzianą w art. 10 ust. 2 ustawy, jest to forma najbardziej zbliżona do darowizny.

W związku z powyższym pojawiły się wątpliwości Wnioskodawcy czy przekazanie przedmiotu dzierżawy tj. 53,7 km kanalizacji i 15 przepompowni ścieków, będącego środkiem trwałym będzie rodzić obowiązek zapłaty podatku od towarów i usług.

W tym miejscu należy wyjaśnić, iż w przedmiotowej sprawie brak jest możliwości dokonania prawidłowej oceny prawnej stanowiska Wnioskodawcy bez uprzedniego wskazania czy faktycznie w przedmiotowej sprawie, tak jak wskazał to Wnioskodawca, nie znajduje zastosowania art. 91 ust. 7 ustawy o podatku od towarów i usług.

Wyjaśnić należy, iż w systemie podatku od towarów i usług obowiązuje zasada odliczenia niezwłocznego.

Wnioskodawca w momencie prowadzenia inwestycji w 2004r. miał status podatnika zwolnionego od podatku VAT. Jak wskazano rejestracji VAT dokonano w maju 2005r. w związku z uzyskiwaniem obrotów z tytułu dzierżawy wybudowanej sieci kanalizacyjnej.

Należy zaznaczyć, iż generalna zasada kształtująca prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikająca z przepisu art. 86 ust. 1 ww. ustawy wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi.

Tak więc uznać należy, iż Wnioskodawca będący w chwili prowadzenia inwestycji (rok 2004) podatnikiem korzystającym ze zwolnienia z podatku VAT nie miał prawa do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących nabywane towary i usługi dokonywane na potrzeby tej inwestycji, z uwagi na brak związku poniesionych wydatków z czynnościami opodatkowanymi.

Mając powyższe na względzie Wnioskodawca nie miał możliwości skorzystania z prawa odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących wydatki ponoszone w związku z prowadzoną w roku 2004 inwestycją, na podstawie cyt. wyżej art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, bowiem w momencie otrzymania ww. faktur podatek naliczony z nich wynikający nie podlegał odliczeniu z uwagi na pierwotne przeznaczenie poniesionego wydatku dla celów prowadzenia działalności zwolnionej od podatku. Związek w 2004r. był podatnikiem podmiotowo zwolnionym – nie osiągał żadnych obrotów. Pierwsze rachunki wystawiono 12 stycznia 2005r. (umowy dzierżawy obowiązywały od 1 stycznia 2005r.). Jednak z uwagi na fakt, iż od maja 2005r. Wnioskodawca zarejestrował się jako podatnik VAT czynny (obrót przekraczający równowartość 10.000 euro), a tym samym rozpoczął w ramach prowadzonej działalności wykonywanie czynności opodatkowanych, więc w kwestii możliwości odliczenia podatku naliczonego związanego z wydatkami dotyczącymi wytworzenia środka trwałego (kanalizacji wraz z przepompowniami) znajdują zastosowanie przepisy art. 91 ustawy o podatku od towarów i usług, w szczególności ust. 1, 2, 3 oraz 7.

W myśl przepisu art. 91 ust. 1 ww. ustawy, po zakończeniu roku, w którym podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 1, jest on obowiązany dokonać korekty kwoty podatku odliczonego zgodnie z art. 90 ust. 2-9, z uwzględnieniem proporcji obliczonej w sposób określony w art. 90 ust. 2-6 lub przepisach wydanych na podstawie art. 90 ust. 11, dla zakończonego roku podatkowego. Korekty tej nie dokonuje się, jeżeli różnica między proporcją odliczenia określoną w art. 90 ust. 4 a proporcją określoną w zdaniu poprzednim nie przekracza 2 punktów procentowych.

Stosownie do art. 91 ust. 2 ww. ustawy (w brzmieniu obowiązującym do dnia 1 czerwca 2005r.) w przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, z wyłączeniem tych, w odniesieniu do których wydatki poniesione na ich nabycie jednorazowo mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów, korekty, o której mowa w ust. 1, podatnik dokonuje w ciągu 5 kolejnych lat, a w przypadku nieruchomości - w ciągu 10 lat, począwszy od roku, w którym zostały oddane do użytkowania. Roczna korekta w przypadku, o którym mowa w zdaniu pierwszym, dotyczy jednej piątej, a w przypadku nieruchomości - jednej dziesiątej, kwoty podatku naliczonego przy ich nabyciu lub wytworzeniu. W przypadku środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w odniesieniu do których wydatki poniesione na ich nabycie jednorazowo mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów, przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio.

Jak stanowi art. 91 ust. 3 ww. ustawy (w brzmieniu obowiązującym do dnia 30 listopada 2008r.) korekty, o której mowa w ust. 1 i 2, dokonuje się w deklaracji podatkowej składanej za pierwszy okres rozliczeniowy roku następującego po roku podatkowym, za który dokonuje się korekty.

Zgodnie z przepisem art. 91 ust. 7 ww. ustawy (w brzmieniu obowiązującym do dnia 30 listopada 2008r.) przepisy ust. 1-5 stosuje się odpowiednio, w przypadku gdy podatnik miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o całą kwotę podatku naliczonego od wykorzystywanego przez siebie towaru lub usługi i dokonał takiego obniżenia, albo nie miał takiego prawa, a następnie zmieniło się to prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tego towaru lub usługi.

W rozpatrywanej sprawie mamy do czynienia z sytuacją, w której w okresie od stycznia do maja 2005r. kanalizacja wraz z przepompowniami były przedmiotem dzierżawy. W okresie tym Wnioskodawca korzystał ze zwolnienia z uwagi na limit obrotów. Konsekwentnie w okresie tym podatek naliczony związany z budową kanalizacji i przepompowni nie służył sprzedaży opodatkowanej.

Natomiast od zarejestrowania się Wnioskodawcy jako podatnika podatku VAT (tj. od maja 2005r.) nabyte towary i usługi zostały użytkowane w działalności opodatkowanej podatkiem od towarów i usług generującej podatek należny.

Z uwagi na powyższe Wnioskodawca nie miał możliwości skorzystania z prawa do odliczenia podatku naliczonego związanego z nabyciem towarów i usług na potrzeby realizacji inwestycji, na podstawie art. 86 ust. 1, bowiem w momencie nabycia podatek ten nie podlegał odliczeniu. Ponieważ od maja 2005r. Wnioskodawca zarejestrował się jako podatnik podatku VAT czynny to mienie powstałe w efekcie inwestycji objęte umową dzierżawy zostało w następstwie powyższego przeznaczone do wykonywania działalności opodatkowanej generującej podatek należny, co tym samym wpłynęło na zakres prawa do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług z nią związanych.

Reasumując na skutek zmiany statusu podatnika czyli rejestracji Wnioskodawcy jako podatnika VAT zmieniło się prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Stosownie do art. 91 ustawy istnieje możliwość odliczenia podatku naliczonego zawartego w cenie towarów i usług nabywanych w związku z inwestycja, gdyż wydatki po zmianie statusu Wnioskodawcy służyły wyłącznie czynnościom opodatkowanym, tj. dzierżawie kanalizacji opodatkowanej podatkiem od towarów i usług.

Wobec powyższego należy stwierdzić, iż przedmiot dzierżawy tj. 53,7 km kanalizacji oraz 15 przepompowni ścieków będzie podlegał korekcie związanej ze zmianą przeznaczenia na mocy unormowań wynikających z art. 91 ustawy o VAT. Tym samym w omawianym przypadku bezsprzecznie mamy do czynienia z sytuacją, w której Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia w części podatku naliczonego związanego ze zrealizowaną inwestycją.

Przenosząc powyższe na grunt sprawy będącej przedmiotem wniosku stwierdzić należy, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług będzie podlegać nieodpłatne przekazanie wytworzonego mienia (darowizna) o ile w stosunku do towarów i usług nabywanych na potrzeby jego wytworzenia podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Przy czym nie ma tutaj znaczenia, czy Wnioskodawca odliczy podatek czy też nie, istotne jest jedynie, że mu to prawo przysługuje.

Jak wykazano powyżej Wnioskodawca nabył prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego zawartego w cenie towarów i usług związanych z budową sieci kanalizacyjnej oraz przepompowni. Tym samym spełnione zostały warunki określone w przepisie art. 7 ust. 2 ww. ustawy o podatku od towarów i usług.

Zatem nieodpłatne przekazanie mienia wytworzonego w ramach projektu PL 0106.04.02 na rzecz gmin podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług z uwagi na fakt, iż Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia podatku VAT w związku z realizacją tej inwestycji.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy w przedmiotowym zakresie należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.