INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością przedstawione we wniosku z dnia 26 kwietnia 2010 r. (data wpływu 30.04.2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie rozliczania różnic kursowych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 kwietnia 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie rozliczania różnic kursowych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka rozlicza różnice kursowe metodą podatkową.

W roku 2009 Spółka zaciągnęła pożyczki walutowe od nierezydentów. Kwoty pożyczek zostały przeliczone po średnim kursie NBP z dnia poprzedzającego wpływ środków na rachunek bankowy.

W 2010 roku pożyczkodawca dokonał przewalutowania udzielonych pożyczek po kursie umownym nie odbiegającym o 5% od średniego kursu NBP z dnia poprzedzającego.

W związku z dokonanym przewalutowaniem, kwota pożyczki do spłaty w PLN jest niższa od kwoty pożyczki w EUR przeliczonej na PLN w dniu wpływu środków.

Powstałą z przewalutowania różnicę dla celów rachunkowych, Spółka ujęła jako przychód finansowy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy różnica powstała z przewalutowania otrzymanej pożyczki stanowi przychód podatkowy z punktu widzenia ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych...

Zdaniem Wnioskodawcy, operacja przewalutowania otrzymanej pożyczki z EUR na PLN nie spowodowała powstania po stronie Spółki przychodu podatkowego.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, przychodami podatkowymi są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe Ponadto, zgodnie z art. 15a ww. ustawy, różnice kursowe zwiększają odpowiednio przychody jako dodatnie różnice kursowe albo koszty uzyskania przychodów jako ujemne różnice kursowe w kwocie wynikającej z różnicy między wartościami określonymi w ust. 2 i 3 tegoż artykułu. Dodatnie / ujemne różnice kursowe powstają w przypadkach enumeratywnie wymienionych w ustawie.

Należy zaznaczyć, że w świetle art. 15a ust. 1 oraz ust. 2 pkt 5 oraz ust. 3 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, wyłącznie zrealizowane różnice kursowe, powstające w dniu spłaty zobowiązania walutowego są efektywne podatkowo (tj. stanowią odpowiednio przychód lub koszt podatkowy). Mając na uwadze przepisy ww. ustawy, zdaniem Spółki, przychody / koszty na gruncie podatku dochodowego od osób prawnych z tytułu różnic kursowych występują w przypadku różnic kursowych zrealizowanych, tj. w przypadku, gdy dane walutowe zobowiązanie zostanie zapłacone (fizycznie lub w innej formie np. poprzez kompensatę).

W rezultacie, w analizowanym przypadku należy rozstrzygnąć, czy dokonanie przewalutowania można traktować dla celów podatkowych jako spłatę, gdyż tylko w takim przypadku powstałe różnice kursowe powinny być efektywne podatkowo.

Zdaniem Spółki, różnica złotówkowej wartości zobowiązania powstała pomiędzy dniem powstania zobowiązania a dniem jego przewalutowania, nie jest różnicą kursową w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Nie stanowi również innego rodzaju przychodu podatkowego. Nie może więc być zaliczona do przychodów podatkowych.

W przypadku zatem przewalutowania zobowiązania przez Spółkę, nie dochodzi do spłaty zobowiązania, lecz jedynie do zmiany waluty, w którym jest ono wyrażone. Należy zaznaczyć, że zmiana ta nie wywołuje żadnych konsekwencji w zakresie stosunku zobowiązaniowego łączącego wierzyciela ze Spółką. Nie ulega bowiem zmianie tożsamość, ani też treść zobowiązania (poza postanowieniami dotyczącymi waluty, w której określono wartość zobowiązania). Spółka nadal pozostaje dłużnikiem, a kontrahent pozostaje wierzycielem, zobowiązanie pozostaje niespłacone, a stosunek prawny łączący Spółkę i Jej kontrahenta nie ulega w ogóle zmianie. Jedyną konsekwencją przedmiotowej transakcji jest zatem zmiana waluty (z EUR na PLN), której nie można, zdaniem Spółki, utożsamiać z faktyczną spłatą należności wobec wierzyciela.

Stanowisko Spółki jest zgodne z prezentowanym w licznych interpretacjach indywidualnych wydawanych przez Ministra Finansów (np. interpretacja Izby Skarbowej w Warszawie z 26 sierpnia 2009 r. nr IPPB5/423-384/09-4/JC, interpretacja Izby Skarbowej w Poznaniu z 17 kwietnia 2009 r. nr ILPB3/423-98/09-3/DS).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654, ze zm.), przychodami są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe.

Stosownie do art. 15a ust. 1 tej ustawy, różnice kursowe zwiększają odpowiednio przychody jako dodatnie różnice kursowe albo koszty uzyskania przychodów jako ujemne różnice kursowe w kwocie wynikającej z różnicy między wartościami określonymi w ust. 2 i 3.

Natomiast w świetle art. 15a ust. 2 pkt 5 ww. ustawy, dodatnie różnice kursowe powstają, jeżeli wartość kredytu (pożyczki) w walucie obcej w dniu jego otrzymania jest wyższa od wartości tego kredytu (pożyczki) w dniu jego spłaty, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni.

Stosownie do art. 15a ust. 3 pkt 5 ww. ustawy, ujemne różnice kursowe powstają, jeżeli wartość kredytu (pożyczki) w walucie obcej w dniu jego otrzymania jest niższa od wartości tego kredytu (pożyczki) w dniu jego spłaty, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni.

Jednocześnie, w myśl art. 15a ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, (…) za dzień zapłaty, o którym mowa w ust. 2 i 3, uważa się dzień uregulowania zobowiązań w jakiejkolwiek formie, w tym w wyniku potrącenia wierzytelności.

Z powyższych regulacji wynika, że operacja przewalutowania zobowiązania z tytułu otrzymania kredytu / pożyczki nie skutkuje powstaniem różnic kursowych dla celów podatkowych.

Z ustawy wynika bowiem, że warunkiem powstania różnic kursowych dla celów podatkowych jest uregulowanie zaciągniętego zobowiązania w jakiejkolwiek formie. Przewalutowanie pożyczki skutkuje jedynie zmianą waluty, w której jest ona wyrażona, a nie powoduje spłaty pożyczki. Różnice kursowe dla celów podatkowych zatem nie powstają.

W rezultacie, Wnioskodawca nie jest zobowiązany do rozpoznawania przychodu do opodatkowania w związku z przewalutowaniem zobowiązania.

W związku z powyższym, nie powstanie także przychód w przyszłych okresach rozliczeniowych, w dacie faktycznej spłaty pożyczki, która po przewalutowaniu przestanie być zobowiązaniem walutowym.

Norma prawna wyrażona w art. 15a ust. 2 pkt 5 i art. 15a ust. 3 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych stanowi, iż do powstania różnic kursowych związanych ze zobowiązaniami z tytułu pożyczek i kredytów dochodzi wówczas, gdy w momencie spłaty zobowiązania jego wartość wyrażona w walucie obcej jest wyższa lub niższa od wyrażonej również w walucie obcej wartości w dniu otrzymania, przy założeniu, że do przeliczenia użyto faktycznie zastosowanych kursów waluty z tych dni.

Reasumując, różnica powstała w wyniku przewalutowania otrzymanej pożyczki nie stanowi podatkowej różnicy kursowej w rozumieniu art. 15a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w związku z czym po stronie Spółki nie powstaje przychód podatkowy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.