INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia z dnia 17.05.2010 r. (data wpływu 19.05.2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie możliwości stosowania przez skład podatkowy wysyłający norm ubytków ustalonych dla właściciela paliw - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19.05.2010 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie możliwości stosowania przez skład podatkowy wysyłający norm ubytków ustalonych dla właściciela paliw.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka prowadzi kilkadziesiąt składów podatkowych w Polsce, w których magazynuje wyroby akcyzowe (paliwo) należące do podmiotów trzecich. Wysyłka paliw ze składów odbywa się w różnych procedurach z punktu widzenia przepisów akcyzowych, w tym w procedurze zawieszonego poboru akcyzy. W trakcie transportu paliw w procedurze zawieszonego poboru akcyzy, powstają ubytki paliw stwierdzane przy odbiorze paliw i odnotowane na administracyjnych dokumentach towarzyszących.

Zdarzyło się, iż wysyłka ze składów podatkowych Spółki w procedurze zawieszenia poboru akcyzy była realizowana w okolicznościach, w których Spółka nie posiadała norm dopuszczalnych ubytków wyrobów akcyzowych. Na przykład dotyczyło to wysyłek statkiem benzyn, które wcześniej nie miały miejsca, a następnie były realizowane sporadycznie.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Spółka, jako podmiot prowadzący skład podatkowy, z którego odbywa się wysyłka wyrobów akcyzowych w procedurze zawieszenia poboru akcyzy, może stosować normy ubytków ustalone dla właściciela paliw wysyłanych ze składu Spółki...

Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku powstania ubytków w transporcie wyrobów akcyzowych w procedurze zawieszonego poboru akcyzy, może stosować normy ubytków ustalone dla właścicieli paliw.

Zgodnie z art. 5 ust. 1-3 ustawy, akcyzie podlegają ubytki lub niedobory wyrobów akcyzowych zharmonizowanych powstałe w czasie produkcji, magazynowania, przerobu, zużycia lub przewozu.

Zwalnia się od akcyzy ubytki lub niedobory powstające podczas wykonywania czynności, o których mowa w ust. 1, do wysokości ustalonej przez właściwego naczelnika urzędu celnego dla danego podatnika akcyzy.

Właściwy naczelnik urzędu celnego ustala dla poszczególnych podatników akcyzy, z urzędu lub na wniosek podatnika normy dopuszczalnych ubytków wyrobów akcyzowych zharmonizowanych powstających w czasie wykonywania czynności, o których mowa w ust. 1, w wysokości nie wyższej niż określone w rozporządzeniu wydanym na podstawie ust. 5.

Na podstawie, art. 11 ust. 2 pkt 2 ustawy podatnikami są również podmioty, u których powstają nadmierne ubytki lub niedobory wyrobów akcyzowych zharmonizowanych, o których mowa w art. 5 ust. 1.

Trzeba zwrócić uwagę, że naczelnik ustalając normy dopuszczalnych ubytków wyrobów akcyzowych, uwzględnia:

1. rodzaj produkowanych wyrobów,
2. specyfikę poszczególnych etapów produkcji i pozostałych czynności, o których mowa w art. 5 ust. 1,
3. technologię produkcji wyrobów.
   
   

Dodatkowo, dopuszczalna maksymalna norma ubytków, jak również zakres i sposób ich ustalania, sposób rozliczania ubytków wyrobów akcyzowych jest określony rozporządzeniem Ministra Finansów w sprawie maksymalnych norm dopuszczalnych ubytków i dopuszczalnych norm zużycia wyrobów akcyzowych. Załącznik nr 4 tego rozporządzenia pkt II określa maksymalne normy dopuszczalnych ubytków powstające w czasie przewozu paliw ciekłych.

Przepisy ustawy oraz rozporządzenia wykonawczego zawierają więc dokładne instrukcje dla organu podatkowego odnośnie metodologii ustalenia norm i wyznaczają ich maksymalną wysokość. W myśl delegacji ustawowej norma ustalona przez naczelnika urzędu celnego ma uwzględniać specyfikę wyrobów oraz przewozu. Norma na przewóz jest uzależniona od rodzaju środka transportu. W praktyce więc organ podatkowy nie ma dowolności w ustalaniu norm dopuszczalnych ubytków. Przeciwnie, jest związany metodologią określoną w rozporządzeniu wykonawczym i nie może ustalać norm powyżej limit wskazany rozporządzeniem. W przypadku norm na przewóz jedynym wyrazem władztwa decyzyjnego organu podatkowego jest możliwość ustalenia norm dopuszczalnych ubytków poniżej wysokości wskazanej w rozporządzeniu wykonawczym.

Oznacza to, że skoro właściciel paliwa uzyskał normę dopuszczalnych ubytków, która odpowiada co do rodzaju wyrobu i środka transportu, warunkom transportu paliw ze składu podatkowego Spółki, to Spółka ma prawo stosować tę normę do określenia zobowiązania podatkowego w akcyzie od ubytków. Trzeba podkreślić, że celem wydawania norm dopuszczalnych ubytków wyrobów akcyzowych jest zwolnienie z opodatkowania strat naturalnych wyrobów wynikających z parowania, zmiany gęstości, błędów pomiaru, osadzania się wyrobów na ściankach zbiornika etc. W przypadku transportu, w przeciwieństwie do innych czynności, dla których również wydaje się normy ubytków np. produkcja wyrobów akcyzowych, nie będzie miało znaczenia dla jakiego podmiotu ta norma została wydana. W konsekwencji, o ile istnieje tożsamość warunków dla których organ podatkowy przyznał właścicielowi paliw normę dopuszczalnych ubytków tj. rodzaju produktu i środka transportu, to Spółka również może z tej normy skorzystać. W przeciwnym wypadku, akcyza zostałaby naliczona od ubytków naturalnych paliw, które nie powinny podlegać opodatkowaniu, gdyż pozostają poza strefą kontroli i wpływu jakiegokolwiek podmiotu.

Powyższe wynika z Dyrektywy Rady 2008/118/WE z dnia 16 grudnia 2008 r. w sprawie ogólnych zasad dotyczących podatku akcyzowego, uchylającej dyrektywę 92/12/EWG (Dz. U. UE L z dnia 14 stycznia 2009 r.). Zgodnie z art. 7 ust. 4 tej dyrektywy za dopuszczenie do konsumpcji nie uważa się całkowitego zniszczenia ani nieodwracalnej utraty wyrobów akcyzowych objętych procedurą zawieszenia poboru akcyzy, jeżeli zniszczenie lub utrata wynikają z właściwości tych wyrobów, nieprzewidzianych okoliczności lub działania siły wyższej lub wynikają z zezwolenia udzielonego przez właściwe organy państwa członkowskiego. Identyczną regulację zawierała Dyrektywa Rady 92/12/EWG z dnia 25 lutego 1992 r. w sprawie ogólnych warunków dotyczących wyrobów objętych podatkiem akcyzowym, ich przechowywania, przepływu oraz kontrolowania (Dz. U. UE L z dnia 23 marca 1992 r.) w art. 14 ust. 1. Dyrektywy wyłączają więc z opodatkowania akcyzą ubytki wynikające z właściwości produktów.

Zwolnieniem dla ubytków wyrobów akcyzowych zajmował się również Europejski Trybunał Sprawiedliwości. W wyroku z dnia 18 grudnia 2007 r., C 314/06 Trybunał stwierdził, iż art. 14 ust. 1 zdanie drugie dyrektywy 92/12/EWG zwalnia z opodatkowania ubytki powstałe wskutek właściwości produktów, z tym, że jest to inne zwolnienie niż dla ubytków powstałych ze zdarzeń losowych lub siły wyższej. W uzasadnieniu wyroku Trybunału przewija się stwierdzenie, iż ubytki powstałe z tytułu właściwości produktów to ubytki naturalne. Uwzględniając powyższe, skoro ubytki naturalne powinny być wyłączone z opodatkowania na podstawie dyrektywy UE, gdyż pozostają bez ingerencji Spółki ani jakiegokolwiek innego podmiotu, Spółka powinna móc zastosować zwolnienie dla tych ubytków w wysokości wynikającej z decyzji przyznanej właścicielowi paliw wyprowadzanych ze składów Spółki.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Na wstępie należy zaznaczyć, iż zgodnie z zapytaniem Wnioskodawcy niniejszej interpretacji udzielono w oparciu o przepisy ustawy z dnia 23 stycznia 2004 r. o podatku akcyzowym.

Zgodnie z treścią artykułu 6 Dyrektywy Rady 92/12/EWG z dnia 25 lutego 1992 r. w sprawie ogólnych warunków dotyczących wyrobów objętych podatkiem akcyzowym, ich przechowywania, przepływu oraz kontrolowania (Dz. U. L Nr 76, str. 1 ze zm.), obowiązującej do dnia 01 kwietnia 2010 r., zwanej dalej dyrektywą, podatek akcyzowy staje się wymagalny, między innymi, w momencie wystąpienia ubytków, które podlegają podatkowi akcyzowemu zgodnie z art. 14 ust. 3 dyrektywy. Wskazany przepis stanowi, iż, bez uszczerbku dla art. 20, podatek za ubytki inne niż te wymienione w ust. 1 i ubytki nie wymienione w ust. 1, jest pobierany na podstawie stawek stosowanych w zainteresowanym Państwie Członkowskim w momencie wystąpienia ubytków, należycie ustalonych przez właściwe władze, lub w razie potrzeby, w momencie stwierdzenia ubytków. Z kolei stosownie do art. 14 ust. 1 dyrektywy uprawnieni właściciele składów są zwolnieni od podatków za występujące ubytki, na mocy porozumienia o zawieszeniu, które zostają przypisane czynnikom losowym i siłom wyższym oraz ustalone przez zainteresowane Państwo Członkowskie. Będą oni także zwolnieni, na mocy porozumienia o zawieszeniu, od podatku od ubytków powstałych podczas produkcji i przetwarzania, składowania i transportu. Każde Państwo Członkowskie ustali warunki, na których te zwolnienia zostaną przyznane. Zwolnienia te stosuje się w takim samym stopniu do podmiotów gospodarczych wymienionych w art. 16 podczas transportu wyrobów na mocy porozumienia o zawieszeniu podatku akcyzowego.

Zatem dyrektywa przewiduje opodatkowanie ubytków wyrobów akcyzowych jako zasadę a zwolnienie jedynie jako wyjątek od tej zasady. W kontekście powyższego, jak wynika z przywołanych przepisów dyrektywy, zwolnienie z opodatkowania podatkiem akcyzowym dotyczy ubytków wyrobów akcyzowych powstałych w trakcie produkcji, przetwarzania, magazynowania lub transportu towarów dokonywanych w ramach procedury zawieszenia poboru akcyzy w takim zakresie, w jakim związane jest to z właściwościami danych wyrobów i ma miejsce wówczas, gdy są to tzw. ubytki naturalne. Przy czym należy zauważyć, iż w odniesieniu do wysokości oraz sposobu określania wysokości ubytków wyrobów akcyzowych zwolnionych z akcyzy, przepisy dyrektywy odsyłają do przepisów poszczególnych Państw Członkowskich, które są uprawnione do określenia zakresu ubytków wyrobów akcyzowych zwolnionych od akcyzy, jak również do ustalenia zasad określania norm dopuszczalnych ubytków i sposobu rozliczania powstałych ubytków. Nadto zwolnione są również ubytki wyrobów akcyzowych (powstałe w stosunku do wyrobów znajdujących się w procedurze zawieszenia poboru akcyzy), jeżeli powstały w wyniku działania siły wyższej lub spowodowane zostały zdarzeniami losowymi. Przy czym zgodnie z przepisami dyrektywy, warunkiem zwolnienia ubytków akcyzowych powstałych w wyniku siły wyższej lub zdarzeń losowych jest prawidłowe udokumentowanie danego zdarzenia.

I tak, stosownie do uregulowań zawartych w dyrektywie, w świetle art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 23 stycznia 2004 r. o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 29, poz. 257 ze zm.), zwanej dalej ustawą, podatkowi akcyzowemu podlegają ubytki lub niedobory wyrobów akcyzowych zharmonizowanych powstałe w czasie produkcji, magazynowania, przerobu, zużycia lub przewozu.

Zaś podatnikiem akcyzy są podmioty, u których powstają nadmierne ubytki lub niedobory wyrobów akcyzowych zharmonizowanych, o których mowa w art. 5 ust. 1, o czym stanowi art. 11 ust. 2 pkt 2 ustawy.

Tym niemniej, w świetle uregulowania art. 5 ust. 2 ustawy, zwalnia się od akcyzy ubytki lub niedobory powstające podczas wykonywania czynności, o których mowa w ust. 1, do wysokości ustalonej przez właściwego naczelnika urzędu celnego dla danego podatnika akcyzy.

Zatem zgodnie z dyspozycją ww. przepisów ubytki wyrobów akcyzowych zharmonizowanych objętych procedurą zawieszenia poboru akcyzy podlegają opodatkowaniu akcyzą. Niemniej jednak ubytki wyrobów akcyzowych zharmonizowanych powstałe w czasie produkcji, magazynowania, przerobu, zużycia lub przewozu do wysokości ustalonej dla danego podmiotu przez właściwego naczelnika urzędu celnego podlegają zwolnieniu.

Zgodnie z art. 5 ust. 3 pkt 1 ustawy właściwy naczelnik urzędu celnego ustala dla poszczególnych podatników akcyzy, z urzędu lub na wniosek podatnika normy dopuszczalnych ubytków wyrobów akcyzowych zharmonizowanych powstających w czasie wykonywania czynności, o których mowa w ust. 1, w wysokości nie wyższej niż określone w rozporządzeniu wydanym na podstawie ust. 6.

Przy czym, w świetle art. 5 ust. 4 ustawy, właściwy naczelnik urzędu celnego ustalając normy dopuszczalnych ubytków wyrobów akcyzowych oraz dopuszczalne normy zużycia, o których mowa w ust. 3, uwzględnia:

1. rodzaj produkowanych wyrobów;
2. specyfikę poszczególnych etapów produkcji i pozostałych czynności, o których mowa w ust. 1;
3. technologię produkcji wyrobów.
   
   

Ponadto wskazać należy, iż zgodnie z delegacją ustawową zawartą w ustępie 6 cytowanego artykułu Minister Finansów w rozporządzeniu z dnia 25 marca 2004 r. w sprawie wysokości maksymalnych norm dopuszczalnych ubytków niektórych wyrobów akcyzowych zharmonizowanych, a także szczegółowych zasad i terminów ogłaszania norm dopuszczalnych ubytków oraz norm zużycia takich wyrobów (Dz.U. Nr 63, poz. 585), zwanego dalej rozporządzeniem, określił wysokość maksymalnych norm dopuszczalnych ubytków niektórych wyrobów akcyzowych zharmonizowanych oraz szczegółowy zakres i sposób ich ustalania, uwzględniając rodzaj wyrobów, specyfikację poszczególnych etapów produkcji i pozostałych czynności, o których mowa w ust. 1, a także technologię produkcji wyrobów akcyzowych zharmonizowanych.

Zgodnie z § 7 ust. 1 rozporządzenia podstawą ustalania przez właściwego naczelnika urzędu celnego wysokości norm dopuszczalnych ubytków wyrobów akcyzowych zharmonizowanych jest:

1. wysokość rzeczywistych ubytków w ostatnim okresie obrachunkowym lub
2. badanie rzeczywistych ubytków, lub
3. ocena zaawansowania technologicznego urządzeń przeznaczonych do produkcji, magazynowania, przerobu, zużycia lub przewozu.
   
   

Zainteresowany w przedstawionym we wniosku stanie faktycznym informuje, iż prowadzi kilkadziesiąt składów podatkowych w Polsce, w których magazynuje wyroby akcyzowe (paliwo) należące do podmiotów trzecich. Przy czym zdarzyło się, jak wskazuje Zainteresowany, iż wysyłka ze składów podatkowych Spółki w procedurze zawieszenia poboru akcyzy była realizowana w okolicznościach, w których Spółka nie posiadała norm dopuszczalnych ubytków wyrobów akcyzowych.

Wątpliwości Spółki dotyczą możliwości stosowania przez nią - jako podmiotu prowadzącego skład podatkowy, z którego odbywa się wysyłka wyrobów akcyzowych w procedurze zawieszenia poboru akcyzy - norm ubytków ustalonych dla właściciela wysyłanych ze składu paliw.

Odnosząc się, do kwestii będącej przedmiotem zapytania należy wskazać, iż zgodnie z powołanymi wyżej przepisami normy dopuszczalnych ubytków wyrobów akcyzowych zharmonizowanych powstających w czasie wykonywania czynności produkcji, magazynowania, przerobu, zużycia lub przewozu są ustalane, w wysokości nie wyższej niż określone w rozporządzeniu, na wniosek zainteresowanego podmiotu lub z urzędu indywidualnie dla poszczególnych podatników akcyzy. Ustalenie przedmiotowych norm dla indywidualnego podatnika następuje w drodze decyzji administracyjnej wydanej przez właściwego naczelnika urzędu celnego. Naczelnik urzędu celnego ustalając, w formie decyzji, normy dopuszczalnych ubytków uwzględnia przede wszystkim rodzaj produkowanych wyrobów; specyfikę poszczególnych etapów produkcji, magazynowania, przerobu, zużycia lub przewozu oraz technologię produkcji wyrobów. Poza tym podstawą ustalania przez właściwego naczelnika urzędu celnego wysokości norm dopuszczalnych ubytków wyrobów akcyzowych zharmonizowanych jest wysokość rzeczywistych ubytków w ostatnim okresie obrachunkowym lub badanie rzeczywistych ubytków, lub ocena zaawansowania technologicznego urządzeń przeznaczonych do produkcji, magazynowania, przerobu, zużycia lub przewozu.

Tak więc, skoro normy dopuszczalnych ubytków dla danego podatnika są ustalane indywidualnie na jego wniosek lub z urzędu przez właściwego dla niego naczelnika urzędu celnego a podstawą ustalania niniejszych norm jest wysokość rzeczywistych ubytków w ostatnim okresie obrachunkowym lub badanie rzeczywistych ubytków, lub ocena zaawansowania technologicznego urządzeń przeznaczonych do produkcji, magazynowania, przerobu, zużycia lub przewozu niemożliwe jest korzystanie z norm dopuszczalnych ubytków określonych dla danego podmiotu przez innego podatnika.

Brzmienie przepisów, zgodnie z którymi naczelnik urzędu celnego ustalając normy dopuszczalnych ubytków uwzględnia rodzaj produkowanych wyrobów; specyfikę poszczególnych etapów produkcji, magazynowania, przerobu, zużycia lub przewozu oraz technologię produkcji wyrobów a ponadto wysokość rzeczywistych ubytków w ostatnim okresie obrachunkowym lub badanie rzeczywistych ubytków, lub ocenę zaawansowania technologicznego urządzeń przeznaczonych do produkcji, magazynowania, przerobu, zużycia lub przewozu jednoznacznie wskazuje, iż z norm dopuszczalnych ubytków może korzystać tylko i wyłącznie ten podatnik dla którego zostały one ustalone. Wszakże naczelnik urzędu celnego decyzję w sprawie norm dopuszczalnych ubytków wydaje na podstawie indywidualnych danych określonego podmiotu dla tego podmiotu.

W związku z powyższym okoliczność, iż właściciel paliwa uzyskał normę dopuszczalnych ubytków, która odpowiada co do rodzaju wyrobu i środka transportu, warunkom transportu paliw ze składu podatkowego Wnioskodawcy, nie uprawnia Wnioskodawcy do korzystania z niniejszej normy bowiem została ona ustalona indywidualnie dla właściciela paliw na podstawie przedstawionych przez niego danych. Tym samym podstawą ustalania norm dopuszczalnych ubytków przez naczelnika urzędu celnego właściwego dla podmiotu będącego właścicielem paliw była wysokość rzeczywistych ubytków w ostatnim okresie obrachunkowym lub badanie rzeczywistych ubytków, lub ocena zaawansowania technologicznego urządzeń przeznaczonych do produkcji, magazynowania, przerobu, zużycia lub przewozu właściciela paliw.

Zatem, mając na uwadze przepisy prawa regulujące podatek akcyzowy należy wskazać, iż Spółka, jako podmiot prowadzący skład podatkowy, z którego odbywa się wysyłka wyrobów akcyzowych w procedurze zawieszenia poboru akcyzy, nie może stosować normy ubytków ustalonej dla właściciela paliw wysyłanych ze składu Spółki.

Odnosząc się do wskazanego przez Stronę wyroku Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości z dnia 18 grudnia 2007 r., w sprawie o sygn. C-314/06, Société Pipeline Méditerranée et Rhône wskazać należy, iż stanowił on dla tut. Organu cenne źródło w zakresie wskazywania kierunków wykładni norm prawa podatkowego. Jednakże zauważyć należy, iż niniejszy wyrok przede wszystkim rozstrzyga w kwestii pojęcia „siła wyższa”, które w przedmiotowej sprawie nie jest analizowane. Samo zaś przywołanie tez ETS, iż „ art. 14 ust. 1 zdanie drugie dyrektywy 92/12/EWG zwalnia z opodatkowania ubytki powstałe wskutek właściwości produktów, z tym, że jest to inne zwolnienie niż dla ubytków powstałych ze zdarzeń losowych lub siły wyższej” oraz „ubytki powstałe z tytułu właściwości produktów to ubytki naturalne” nie uzasadniają twierdzenia Wnioskodawcy, iż skoro właściciel paliwa uzyskał normę dopuszczalnych ubytków, która odpowiada co do rodzaju wyrobu i środka transportu, warunkom transportu paliw ze składu podatkowego Spółki, to Spółka ma prawo stosować tę normę do określenia zobowiązania podatkowego w akcyzie od ubytków.

Natomiast odnosząc się do powoływanej przez Wnioskodawcę Dyrektywy Rady 2008/118/WE z dnia 16 grudnia 2008 r. w sprawie ogólnych zasad dotyczących podatku akcyzowego, uchylającej dyrektywę 92/12/EWG zauważa się, iż zgodnie z art. 47 ust. 1 tej dyrektywy - Dyrektywa 92/12/EWG traci moc ze skutkiem od dnia 1 kwietnia 2010 r. Zatem w stanie prawnym obowiązującym w dacie wydania niniejszej interpretacji, przepisy zawarte w dyrektywie 2008/118/WE nie mają zastosowania.

Ponadto nadmienia się, iż niniejsza interpretacja rozstrzyga jedynie w zakresie sformułowanego pytania, tj. możliwości stosowania przez Spółkę - jako podmiotu prowadzącego skład podatkowy, z którego odbywa się wysyłka wyrobów akcyzowych w procedurze zawieszenia poboru akcyzy - norm ubytków ustalonych dla właściciela wysyłanych ze składu paliw, zatem nie ustosunkowano się do tej części stanowiska Wnioskodawcy, w której jej mowa o opodatkowaniu ubytków.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.