INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112 poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki cywilnej, przedstawione we wniosku z dnia 6 sierpnia 2010r. (data wpływu do tut. Biura 11 sierpnia 2010r.), uzupełnionym w dniu 17 września 2010r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości dokonania jednorazowej amortyzacji wskazanego we wniosku środka trwałego (ciągnika) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 sierpnia 2010r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości dokonania jednorazowej amortyzacji wskazanego we wniosku środka trwałego (ciągnika).

Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z dnia 9 września 2010r. Znak: IBPBI/1/415-754/10/AP, wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło w dniu 17 września 2010r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W maju 2010r. spółka cywilna zakupiła na firmę pojazd z napędem na 4 koła oraz hakiem przystosowanym do ciągnięcia przyczepki, rozsiewacza, zamiatarki. Pojazd ten posiada dwa miejsca siedzące oraz skrzynie bagażową o ładowności do 600 kg z kiprem. Pojazd wykorzystywany jest do prac ogrodniczych, pielęgnacyjnych oraz porządkowych wokół zajazdu, który prowadzi spółka (przewożenie skoszonej trawy, rozsiewanie nawozu, przewożenie krzewów, kory, grysu, kamieni, piasku, słupków na boisko do siatkówki, ławek, parasoli, drewna do ogniska, a zimą do wywożenia śniegu i utrzymania „na czarno” terenu wokół zajazdu. Ponieważ teren wokół zajazdu jest górzysty i podmokły, spółka potrzebowała lekkiego pojazdu z napędem na 4 koła, dlatego zakupiono Carryall 294. Według oświadczenia sprzedawcy pojazd ten klasyfikowany jest w grupie traktorów, świadczy również o tym kategoria T1 według homologacji.

W uzupełnieniu wniosku wskazano m.in., iż:

1. spółka prowadzi działalność gospodarczą sklasyfikowaną według PKD pod symbolami: 49.41.Z transport drogowy towarów, 49.39.Z transport osób, 56.10.A restauracje, 55.20.Z obiekty noclegowe turystyczne, 43.12.Z przygotowanie terenu pod budowę, 93.11.Z działalność obiektów sportowych,
2. pojazd został wprowadzony do ewidencji środków trwałych 12 maja 2010r.,
3. spółka w bieżącym roku podatkowym spełnia kryteria „małego podatnika”, spółka nie jest podmiotem rozpoczynającym działalność gospodarczą ponieważ prowadzi działalność od 2003r.,
4. pojazd został zaliczony do grupy 746 KŚT,
5. pojazd nie został zarejestrowany w urzędzie komunikacji.
   
   

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy pojazd CA 294 może podlegać jednorazowej amortyzacji...

Zdaniem Wnioskodawcy, pojazd ten może być amortyzowany jednorazowo, ponieważ spełnia warunki ciągnika ogrodniczego kategorii T1 (pojazd silnikowy skonstruowany do używania łącznie ze sprzętem do prac ogrodniczych, może być również przystosowany do ciągnięcia przyczep.) Ponieważ ciągnik ogrodniczy nie porusza się po drogach publicznych nie podlega obowiązkowi rejestracji.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Kosztem uzyskania przychodów mogą być również, zgodnie art. 22 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a – 22o, z uwzględnieniem art. 23.

Zgodnie z art. 22k ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy, w roku podatkowym, w którym rozpoczęli prowadzenie działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 11, oraz mali podatnicy, mogą dokonywać jednorazowo odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych zaliczonych do grupy 3-8 Klasyfikacji, z wyłączeniem samochodów osobowych, w roku podatkowym, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym równowartości kwoty 50.000 euro łącznej wartości tych odpisów amortyzacyjnych.

Na podstawie art. 22k ust. 12 ww. ustawy, przeliczenia na złote kwoty, o której mowa w ust. 7, dokonuje się według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy października roku poprzedzającego rok podatkowy, w którym wystąpiło zdarzenie, o którym mowa w tym przepisie, w zaokrągleniu do 1.000 zł.

Jak stanowi art. 22k ust. 9 ww. ustawy, przy określaniu limitu, o którym mowa w ust. 7, nie uwzględnia się odpisów amortyzacyjnych od nieprzekraczającej 3.500 zł wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 22f ust. 3.

Ustawą z dnia 5 marca 2009 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2009 r. Nr 69, poz. 587) zmieniono kwotę tego limitu. Zgodnie z art. 5 powołanej ustawy, w latach podatkowych rozpoczynających się w 2009r. i 2010r., kwota limitu odpisów amortyzacyjnych, o której mowa w art. 22k ust. 7 ustawy zmienianej w art. 1 (tj. ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych) oraz art. 16k ust. 7 ustawy zmienianej w art. 2 (tj. ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych), wynosi 100.000 euro w każdym z tych lat podatkowych.

W 2010 roku limit jednorazowych odpisów amortyzacyjnych stosownie do postanowień ww. ustawy wynosi 422 000 zł. Pamiętać jednakże należy, iż w myśl art. 22k ust. 13 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w przypadku spółki nie mającej osobowości prawnej (a więc również spółki cywilnej) kwota limitu odpisów amortyzacyjnych, o której mowa w ust. 7, dotyczy spółki.

Zgodnie z art. 22k ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podatnicy mogą dokonywać odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w ust. 7, nie wcześniej niż w miesiącu, w którym środki trwałe zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, lub stosować zasady określone w art. 22h ust. 4. Od następnego roku podatkowego podatnicy dokonują odpisów amortyzacyjnych zgodnie z ust. 1 lub art. 22i; suma odpisów amortyzacyjnych, w tym dokonanych w pierwszym roku podatkowym oraz niezaliczonych do kosztów uzyskania przychodów zgodnie z art. 22 ust. 1, nie może przekroczyć wartości początkowej tych środków trwałych. W myśl natomiast art. 22g ust. 1 pkt 1 ww. ustawy za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-18, w razie nabycia w drodze kupna uważa się cenę ich nabycia.

Określenie „mały podatnik” zdefiniowane zostało w art. 5a pkt 20 ww. ustawy. Zgodnie z jego treścią jest to podatnik, u którego wartość przychodu ze sprzedaży (wraz z kwotą należnego podatku od towarów i usług) nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 1.200.000 euro. Przeliczenia kwot wyrażonych w euro dokonuje się według średniego kursu euro ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy października poprzedniego roku podatkowego, w zaokrągleniu do 1.000 zł.

Zatem, w 2010 roku za małego podatnika można uznać tego, którego przychód ze sprzedaży wraz z podatkiem od towarów i usług za 2009 rok nie przekroczył 5.067.000 zł.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca, dla celów (na potrzeby) prowadzonej działalności zakupił pojazd, który w dniu 12 maja 2010r. został wprowadzony do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych.

Jak wskazano we wniosku, pojazd ten został zaliczony przez Wnioskodawcę do grupy 7 Środki transportu, rodzaju 746 Ciągniki, Klasyfikacji Środków Trwałych, stanowiącej załącznik do Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999r. w sprawie Klasyfikacji Środków Trwałych (KŚT), (Dz. U. Nr 112, poz. 1317).

Mając powyższe na względzie, stwierdzić należy, iż jeżeli w istocie w świetle odrębnych przepisów, nie będących przepisami prawa podatkowego, a tym samym nie mogących być przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej, wskazany we wniosku pojazd należy do grupy 7, podgrupy 74, rodzaju 746 Klasyfikacji Środków Trwałych, to zważywszy, iż w 2010 roku Wnioskodawca spełnia kryteria małego podatnika może dokonać jego jednorazowej amortyzacji.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zważywszy na fakt, iż wnioskodawcą jest Spółka Cywilna, niniejsza interpretacja, stosownie do postanowień m. in. art. 14k Ordynacji podatkowej, jest wiążąca tylko dla tej Spółki co oznacza, iż nie wywołuje bezpośrednio skutków dla jej wspólników.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44 – 100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.