INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 27 maja 2010r. (data wpływu do tut. Biura – 31 maja 2010r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie skutków podatkowych przekształcenia osobistego konta bankowego w konto wspólne małżonków - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 31 maja 2010r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie skutków podatkowych przekształcenia osobistego konta bankowego w konto wspólne małżonków.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca pozostaje w związku małżeńskim. Obecnie pomiędzy wnioskodawcą i jego żoną istnieje ustrój wspólności majątkowej. Wnioskodawca rozważa podpisanie z żoną umowy o rozdzielności majątkowej. Po podpisaniu tej umowy wnioskodawca może posiadać rachunki bankowe, na których będzie miał środki finansowe będące jego wyłączną własnością. Z kolei żona może posiadać rachunki bankowe, na których będzie miała środki finansowe będące jej wyłączną własnością. Żona wnioskodawcy być może uczyni z wnioskodawcy współwłaściciela niektórych spośród kont, na których będą środki finansowe będące wyłączną własnością żony wnioskodawcy. Wnioskodawca stanie się w ten sposób współwłaścicielem tych kont wyłącznie dla celów bezpieczeństwa finansowego rodziny. Nie jest intencją żony wnioskodawcy ani wnioskodawcy, aby wnioskodawca korzystał ze środków należących do żony wnioskodawcy, wypłacał je bez zgody żony ani bez jej zgody wydawał na jakikolwiek cel. Środki finansowe zgromadzone na ww. kontach będą faktycznie w wyłącznej dyspozycji żony wnioskodawcy i będą pozostawać jej wyłączną własnością. Wnioskodawca, mimo faktu bycia współwłaścicielem wskazanych kont, będzie faktycznie pełnił funkcję pełnomocnika żony wnioskodawcy. Konta, o których mowa we wniosku, nie są i nie będą rachunkami oszczędnościowo-kredytowymi w kasie mieszkaniowej.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy w związku z uczynieniem wnioskodawcy współwłaścicielem konta lub kont wnioskodawca stanie się właścicielem połowy środków znajdujących się na kontach i będzie zobowiązany do zgłoszenia do urzędu skarbowego darowizny w wysokości połowy znajdujących się na kontach środków, w celu uzyskania zwolnienia, o którym mowa w art. 4a ustawy o podatku od spadków i darowizn...
2. Czy w przypadku wpływu na konta nowych środków, które będą faktycznie przeznaczone dla żony wnioskodawcy i będą jej własnością, przy każdym wpływie środków na rachunek bankowy, wnioskodawca będzie musiał zgłaszać każdorazowo darowiznę do urzędu skarbowego w celu uzyskania zwolnienia z podatku od spadków i darowizn...
   
   

Wnioskodawca uważa, że sam fakt uczynienia go przez żonę współwłaścicielem kont nie będzie oznaczał faktycznego dokonania przez żonę jakichkolwiek darowizn na rzecz wnioskodawcy. Jedynie podpisanie umowy darowizny i/lub faktyczne przekazanie środków finansowych przez żonę wnioskodawcy na rzecz wnioskodawcy oznaczałoby konieczność zgłoszenia otrzymania darowizny w urzędzie skarbowym. Tak długo jak taka umowa nie zostanie podpisana, lub przedmiot darowizny nie zostanie wydany, czyli środki finansowe znajdujące się na kontach żony wnioskodawcy nie zostaną faktycznie wypłacone przez wnioskodawcę na rzecz wnioskodawcy, środki znajdujące się na kontach należących do żony wnioskodawcy będą pozostawały jej wyłączną własnością, a wnioskodawca nie będzie zobowiązany do zgłaszania darowizn do urzędu skarbowego w celu skorzystania ze zwolnienia podatkowego, o którym mowa w art. 4a ustawy o podatku od spadków i darowizn.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 28 lipca 1983r. o podatku od spadków i darowizn (t. j. Dz. U. z 2009r. Nr 93, poz. 768 ze zm.) podatkowi od spadków i darowizn, zwanemu dalej „podatkiem”, podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, tytułem darowizny.

Jako, że przepisy tej ustawy nie definiują pojęcia „darowizna” należy odwołać się do odpowiednich przepisów Kodeksu cywilnego.

Na podstawie art. 888 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964r. – Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.) przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swojego majątku. Darowizna należy do czynności, których celem jest dokonanie aktu przysporzenia majątkowego bez ekwiwalentu i polega najczęściej na przesunięciu jakiegoś dobra majątkowego z majątku darczyńcy do majątku obdarowanego. Świadczenie ma charakter nieodpłatny, gdy druga strona umowy nie zobowiązuje się do jakiegokolwiek świadczenia w zamian za uczynioną darowiznę.

Darowizna jest więc czynnością, której celem jest dokonanie aktu przysporzenia majątkowego (świadczenie musi wzbogacić obdarowanego), a zobowiązanie darczyńcy musi być zamierzone jako nieodpłatne.

Do zawarcia umowy darowizny, podobnie jak każdej innej umowy, niezbędne jest zgodne oświadczenie woli złożone przez obie strony umowy. Umowa darowizny dochodzi do skutku dopiero z chwilą złożenia oświadczenia woli przez obdarowanego o przyjęciu darowizny. Należy zaznaczyć, że ustawodawca nie wymaga żadnej szczególnej formy oświadczenia obdarowanego o przyjęciu darowizny.

Natomiast z treści art. 890 § 1 ww. ustawy wynika, iż oświadczenie darczyńcy powinno być złożone w formie aktu notarialnego. Jednakże umowa darowizny zawarta bez zachowania tej formy staje się ważna, jeżeli przyrzeczone świadczenie zostało spełnione.

Przepisy Kodeksu cywilnego przewidują zatem szczególną formę dla umowy darowizny; umowa taka – pod rygorem nieważności powinna zostać sporządzona w formie aktu notarialnego. Niezachowanie tej formy nie powoduje nieważności umowy tylko wówczas, gdy darowizna została spełniona.

Stosownie do art. 5 ww. ustawy o podatku od spadków i darowizn obowiązek podatkowy ciąży na nabywcy własności rzeczy i praw majątkowych.

W myśl art. 6 ust. 1 pkt 4 ww. ustawy obowiązek podatkowy powstaje – przy nabyciu w drodze darowizny - z chwilą złożenia przez darczyńcę oświadczenia w formie aktu notarialnego, a w razie zawarcia umowy bez zachowania przewidzianej formy - z chwilą spełnienia przyrzeczonego świadczenia; jeżeli ze względu na przedmiot darowizny przepisy wymagają szczególnej formy dla oświadczeń obu stron, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą złożenia takich oświadczeń.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn, opodatkowaniu podlega nabycie przez nabywcę od jednej osoby, własności rzeczy i praw majątkowych o czystej wartości przekraczającej kwotę wolną w wysokości 9.637 zł, jeżeli nabywcą jest osoba zaliczona do I grupy podatkowej.

W myśl art. 14 ust. 2 ww. ustawy zaliczenie do grupy podatkowej następuje według osobistego stosunku nabywcy do osoby, od której lub po której zostały nabyte rzeczy i prawa majątkowe.

Zgodnie z art. 14 ust. 3 pkt 1 ww. ustawy do I grupy podatkowej zalicza się: małżonka, zstępnych, wstępnych, pasierba, zięcia, synową, rodzeństwo, ojczyma, macochę i teściów.

Natomiast stosownie do przepisu art. 4a ust. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn zwalnia się od podatku nabycie własności rzeczy lub praw majątkowych przez małżonka, zstępnych, wstępnych, pasierba, rodzeństwo, ojczyma i macochę, jeżeli:

1. zgłoszą nabycie własności rzeczy lub praw majątkowych właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego w terminie 6 miesięcy od dnia powstania obowiązku podatkowego powstałego na podstawie art. 6 ust. 1 pkt 2-8 i ust. 2, a w przypadku nabycia w drodze dziedziczenia w terminie 6 miesięcy od dnia uprawomocnienia się orzeczenia sądu stwierdzającego nabycie spadku, z zastrzeżeniem ust. 2 i 4, oraz
2. udokumentują – w przypadku gdy przedmiotem nabycia tytułem darowizny lub polecenia darczyńcy są środki pieniężne, a wartość majątku nabytego łącznie od tej samej osoby w okresie 5 lat, poprzedzających rok, w którym nastąpiło ostatnie nabycie, doliczona do wartości rzeczy i praw majątkowych ostatnio nabytych, przekracza kwotę określoną w art. 9 ust. 1 pkt 1 (t. j. 9.637 zł) – ich otrzymanie dowodem przekazania na rachunek bankowy nabywcy albo jego rachunek prowadzony przez spółdzielczą kasę oszczędnościowo-kredytową lub przekazem pocztowym.
   
   

Zgłoszenia o nabyciu własności rzeczy i praw majątkowych dokonać należy na formularzu SD-Z2 zgodnie z rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 18 grudnia 2006r. w sprawie zgłoszenia o nabyciu własności rzeczy i praw majątkowych (Dz. U. Nr 243, poz. 1762 ze zm.).

W przypadku niespełnienia warunków, o których mowa w ust. 1 i 2, nabycie własności rzeczy lub praw majątkowych podlega opodatkowaniu na zasadach określonych dla nabywców zaliczonych do I grupy podatkowej (art. 4a ust. 3 ww. ustawy).

Stosownie do art. 4a ust. 4 ww. ustawy obowiązek zgłoszenia nie obejmuje przypadków, gdy:

1. wartość majątku nabytego łącznie od tej samej osoby lub po tej samej osobie w okresie 5 lat, poprzedzających rok, w którym nastąpiło ostatnie nabycie doliczona do wartości rzeczy i praw majątkowych ostatnio nabytych, nie przekracza kwoty określonej w art. 9 ust. 1 pkt 1 lub
2. gdy nabycie następuje na podstawie umowy zawartej w formie aktu notarialnego.
   
   

Z opisu zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę wynika, że wnioskodawca rozważa podpisanie z żoną umowy o rozdzielności majątkowej. Po podpisaniu tej umowy każdy z małżonków może posiadać rachunki bankowe, na których będzie miał środki finansowe będące jego wyłączną własnością. Żona wnioskodawcy być może uczyni wnioskodawcę współwłaścicielem niektórych kont bankowych będących jej wyłączną własnością - wyłącznie dla celów bezpieczeństwa finansowego rodziny. Nie jest jednak intencją żony wnioskodawcy ani wnioskodawcy, aby korzystał on ze środków należących do jego żony, wypłacał je bez jej zgody ani bez jej zgody wydawał na jakikolwiek cel. Wnioskodawca, mimo faktu bycia współwłaścicielem wskazanych kont, będzie faktycznie pełnił funkcję pełnomocnika żony wnioskodawcy. Konta, o których mowa we wniosku, nie są i nie będą rachunkami oszczędnościowo-kredytowymi w kasie mieszkaniowej.

W świetle powyższego należy stwierdzić, że skoro w przedmiotowym przypadku, jak twierdzi wnioskodawca, żona wnioskodawcy być może uczyni go współwłaścicielem niektórych kont bankowych będących jej wyłączną własnością - wyłącznie dla celów bezpieczeństwa finansowego rodziny i zgodnie z intencją żony wnioskodawca nie będzie korzystał ze środków finansowych należących do żony, wypłacał ich bez jej zgody ani bez jej zgody wydawał na jakikolwiek cel oraz, że wnioskodawca, mimo faktu bycia współwłaścicielem wskazanych kont, będzie faktycznie pełnił funkcję pełnomocnika żony wnioskodawcy, to w świetle powołanych przepisów prawa, brak jest podstaw do stwierdzenia, że poprzez uczynienie wnioskodawcy współwłaścicielem konta jego żona dokonuje kosztem swego majątku darowizny na rzecz wnioskodawcy, a wnioskodawca tę darowiznę przyjmuje. Należy bowiem nadmienić, że posiadanie wspólnego rachunku bankowego nie przesądza o własności środków znajdujących się na tym rachunku.

Tym samym jedynie zawarcie umowy darowizny i/lub faktyczne przekazanie środków finansowych przez żonę na rzecz wnioskodawcy wiązałoby się z koniecznością dokonania – dla celów zachowania zwolnienia z opodatkowania - zgłoszenia otrzymania darowizny przekraczającej kwotę wolna od podatku, we właściwym miejscowo urzędzie skarbowym. Tak długo jak taka umowa nie zostanie zawarta lub nie dojdzie do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego (przedmiot darowizny nie zostanie faktycznie wydany - co oznacza, że środki finansowe znajdujące się na kontach bankowych żony wnioskodawcy nie staną się jego własnością), to brak jest podstaw do zastosowania przepisów ustawy o podatku od spadków i darowizn. To oznacza, że skoro nie dochodzi do aktu darowizny, bo jak twierdzi wnioskodawca – uczynienie go współwłaścicielem konta żony nie oznacza przekazania na jego rzecz jakiejkolwiek darowizny, to wnioskodawca nie będzie zobowiązany do składania zgłoszenia o nabyciu własności rzeczy lub praw majątkowych w ustawowym terminie w celu skorzystania ze zwolnienia podatkowego, o którym mowa w art. 4a ustawy o podatku od spadków i darowizn, bowiem brak jest przedmiotu zwolnienia (brak jest nabycia)

Wobec powyższego stanowisko wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach, ul. Prosta 10, 25-366 Kielce, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.