INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 12 lipca 2010 r. (data wpływu do tut. BKIP w dniu 19 lipca 2010 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie opodatkowania dodatkowych opłat związanych z nieterminowym regulowaniem przez Spółkę zobowiązań handlowych w związku z art. 11 polsko-niemieckiej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 lipca 2010 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie opodatkowania dodatkowych opłat w związku z nieterminowym regulowaniem przez Spółkę zobowiązań handlowych w związku z art. 11 polsko-niemieckiej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka dokonywała zakupów towarów handlowych i usług od niemieckich kontrahentów, za które zapłata następowała z opóźnieniem. Strony postanowiły, iż ustalona cena zakupu towarów, w przypadku nieterminowego regulowania przez Spółkę zobowiązań handlowych, będzie zwiększana proporcjonalnie do długości przekroczenia terminu płatności. W związku powyższym dostawcy obciążyli Spółkę odsetkami od nieterminowych płatności. Kwoty należne z tytułu nieterminowych płatności, mają stanowić rekompensatę za zatrzymanie kapitału kontrahentów i są wyliczane w oparciu o stopy procentowe EURIBOR.

Odsetki od zaległości ustalono stosując :

• w okresie do 01 lipca 2007 roku stopy procentowe EURIBOR + 0,5%
• w okresie od 01 lipca 2007 do 01.07.2009 roku marżę uzależnioną od płynności finansowej kontrahenta, tzn. w okresie, kiedy kontrahent ma nadmiar środków (Anlagephase), wówczas zastosowanie znajdzie ta stawka dla dokonywania depozytów (EURIBOR - 0,75 %), w okresie, kiedy kontrahent ma niedomiar środków (Aufnahmephase), wówczas zastosowanie znajdzie stawka dla zaciąganych pożyczek (EURIBOR + 0,75 %)
• w okresie od 01 lipca 2009 roku marżę uzależnioną od płynności finansowej kontrahenta, tzn. w okresie, kiedy grupa ma nadmiar środków (Anlagephase), wówczas zastosowanie znajdzie ta stawka dla dokonywania depozytów (EURIBOR - 0,25 %), w okresie, kiedy grupa ma niedomiar środków (Aufnahmephase), wówczas zastosowanie znajdzie stawka dla zaciąganych pożyczek (EURIBOR + 0,25 %)
  
  

Taki sposób wyliczenia wynagrodzenia, miał na celu faktyczną rekompensatę kosztów kapitału oraz utraconych korzyści, które kontrahent mógłby osiągnąć dysponując nim. Podmioty niemieckie nie posiadają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej "zakładu" prowadzącego działalność gospodarczą. Spółka jest w posiadaniu certyfikatów rezydencji.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy dodatkowe opłaty, o które zwiększana jest cena zakupu towarów handlowych i usług, płacone niemieckim kontrahentom przez Spółkę, mające na celu zrekompensowanie braku należności w ustalonym pierwotnie terminie płatności, są w rozumieniu art. 11 Umowy o unikania podwójnego opodatkowania między Polską a Republiką Federalną Niemiec uważane za odsetki ...

Zdaniem Spółki, zgodnie z treścią art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.) podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

W świetle art. 21 ust. 1 pkt 1 tej ustawy podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, przychodów z odsetek, (...) ustala się w wysokości 20% przychodów.

Jednakże ust. 2 tego artykułu nakazuje stosowanie powyższej dyspozycji z uwzględnieniem postanowień umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Polska.

W sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, miedzy Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalna Niemiec zastosowanie znajduje umowa w sprawie unikania podwójnego opodatkowania z dnia 14 maja 2003r. (Dz. U. 2005r. Nr 12, poz. 90). Zgodnie z treścią art. 11 ust. 1 tej Konwencji "Odsetki, które powstają, w Umawiającym się Państwie i są wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie, mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie”.

Definicję "odsetek" zawarto w art. 11 ust. 4 tej Konwencji zgodnie, z którą, "Użyte w niniejszym artykule określenie "odsetki" oznacza dochód z wszelkiego rodzaju wierzytelności, zarówno zabezpieczonych, jak i niezabezpieczonych hipotektą lub prawem do uczestniczenia w zyskach dłużnika, a w szczególności dochody z pożyczek rządowych oraz dochody z obligacji lub skryptów dłużnych włącznie z premiami i nagrodami związanymi z takimi pożyczkami, obligacjami lub skryptami dłużnymi. Opłat karnych z tytułu opóźnionej zapłaty nie uważa się za odsetki w rozumieniu niniejszego artykułu".

Ponieważ wypłacone przez Spółkę odsetki stanowią, w istocie opłaty karne z tytułu opóźnionej zapłaty, które wyłączone są z wyżej zacytowanej definicji odsetek, Spółka powinna takie zobowiązania traktować jako zyski przedsiębiorstw i nie pobierać podatku u źródła.

Naliczanie odsetek nie stanowi, zdaniem Spółki, odrębnej transakcji między podmiotami, lecz stanowi jeden z warunków finansowych w odniesieniu do transakcji pierwotnych, z których salda brane są pod uwagę przy naliczaniu odsetek.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm., dalej „ustawa o pdop”) podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Stosownie do art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o pdop, podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, przychodów z odsetek, z praw autorskich lub praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, w tym także środka transportu, urządzenia handlowego lub naukowego, za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how) ustala się w wysokości 20% przychodów.

W myśl art. 21 ust. 2 tej ustawy, przepisy ust. 1 stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Zgodnie z art. 11 ust. 1 umowy z dnia 14 maja 2003 r. zawartej między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku (Dz. U. z 2005 r. Nr 12, poz. 90), odsetki, które powstają w Umawiającym się Państwie i są wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie, mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie. Na podstawie ust. 2 tegoż artykułu, takie odsetki mogą być także opodatkowane w Umawiającym się Państwie, w którym powstają, i zgodnie z ustawodawstwem tego Państwa, ale jeżeli osoba uprawniona do odsetek ma miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie, to podatek w ten sposób ustalony nie może przekroczyć 5 procent kwoty brutto tych odsetek. Właściwe organy Umawiających się Państw rozstrzygną w drodze wzajemnego porozumienia sposób stosowania tego ograniczenia.

Z punktu widzenia możliwości zastosowania do opisanego we wniosku stanu faktycznego przepisów umowy polsko-niemieckiej zasadnicze znaczenie ma ustalenie charakteru prawnego płatności z tytułu opóźnienia w zapłacie świadczenia umownego.

Definicja pojęcia „odsetki”, zawarta w art. 11 ust. 4 umowy polsko-niemieckiej wskazuje, jakiego rodzaju dochody należy uznać za odsetki. Zgodnie z tym przepisem, określenie „odsetki” oznacza dochód z wszelkiego rodzaju wierzytelności, zarówno zabezpieczonych, jak i niezabezpieczonych hipoteką lub prawem do uczestniczenia w zyskach dłużnika, a w szczególności dochody z pożyczek rządowych oraz dochody z obligacji lub skryptów dłużnych, włącznie z premiami i nagrodami związanymi z takimi pożyczkami, obligacjami lub skryptami dłużnymi. Opłat karnych z tytułu opóźnionej zapłaty nie uważa się za odsetki w rozumieniu niniejszego artykułu.

Należy zaznaczyć, że pomocnym w interpretacji tej Umowy może być też tekst Modelowej Konwencji OECD, stanowiącej wzór umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, zawieranych przez Polskę, jak i brzmienie Komentarza do niej. Zostały one wypracowane w drodze konsensusu przez wszystkie państwa członkowskie OECD, które zobowiązały się tym samym do stosowania zawartych w nich postanowień. Modelowa Konwencja, jak i Komentarz do niej nie są źródłem powszechnie obowiązującego prawa, natomiast stanowią wskazówkę, jak należy interpretować zapisy umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania. Zatem, obowiązki podatkowe podmiotów z siedzibą w odrębnych państwach należy rozpatrywać z uwzględnieniem postanowień umowy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania oraz Modelowej Konwencji OECD wraz z Komentarzem.

I tak, w pkt 22 Komentarza do art. 11 Modelowej Konwencji OECD (opodatkowanie odsetek) wskazano, iż ”Opłaty karne, których zapłata wynika z umowy, zwyczaju lub orzecznictwa sądowego, polegają na płatnościach obliczonych proporcjonalnie do długości przekroczenia terminu lub w postaci ustalonych kwot, a w niektórych przypadkach mogą one stanowić połączenie obu tych form płatności. Nawet jeżeli są one obliczone stosownie do długości przekroczenia terminu, stanowią raczej szczególną formę zadośćuczynienia okazaną wierzycielowi przez dłużnika z powodu opóźnionej zapłaty niż dochód z kapitału. Zaleca się ponadto, z uwagi na bezpieczeństwo prawne i ze względów praktycznych, poddanie jednakowemu traktowaniu podatkowemu wszelkich kar tego rodzaju, bez względu na sposób, w jaki są płacone.”

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Spółka dokonywała zakupu towarów handlowych i usług od niemieckich kontrahentów, za które zapłata następowała z opóźnieniem. Strony postanowiły, iż ustalona cena zakupu towarów, w przypadku nieterminowego regulowania przez Spółkę zobowiązań handlowych, będzie zwiększana proporcjonalnie do długości przekroczenia terminu płatności. W związku powyższym dostawcy obciążyli Spółkę odsetkami od nieterminowych płatności. Kwoty należne z tytułu nieterminowych płatności, mają stanowić rekompensatę za zatrzymanie kapitału kontrahentów i są wyliczane w oparciu o stopy procentowe EURIBOR.

Tak wiec kwoty zapłacone przez Spółkę na rzecz kontrahentów niemieckich uiszczane były z tytułu nieterminowej zapłaty, a wiec miały charakter opłat karnych w rozumieniu art. 11 ust. 4 umowy polsko-niemieckiej, które nie podlegają opodatkowaniu na zasadach przewidzianych w ust. 1 i 2 tegoż artykułu.

Kwoty uzyskane przez niemieckich kontrahentów z tytułu dodatkowych opłat związanych z nieterminowym regulowaniem przez Spółkę zobowiązań handlowych, podlegać będą zatem uregulowaniom zawartym w art. 7 umowy polsko-niemieckiej, rozstrzygającym kwestie opodatkowania zysków przedsiębiorstwa. Zgodnie z nim zyski przedsiębiorstwa niemieckiego, które nie prowadzi działalności gospodarczej w Polsce poprzez położony na terytorium Polski zakład, podlegają opodatkowaniu tylko w Republice Federalnej Niemiec, tj. w państwie, w którym przedsiębiorstwo ma swoją siedzibę lub ma miejsce zamieszkania osoba prowadząca to przedsiębiorstwo (art. 7 ust. 1 umowy polsko-niemieckiej).

W świetle powyższego stanowisko Spółki jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.