INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 29 czerwca 2010r. (data wpływu do tut. organu 1 lipca 2010r.), uzupełnionym pismami z dnia 17 września 2010r. (data wpływu 27 września 2010r.) oraz z dnia 24 września 2010r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania otrzymanego odszkodowania za utracone prawo własności nieruchomości na mocy decyzji administracyjnej – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 1 lipca 2010r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania otrzymanego odszkodowania za utracone prawo własności nieruchomości na mocy decyzji administracyjnej.

Wniosek został uzupełniony pismami z dnia 17 września 2010r. (data wpływu 27 września 2010r.) oraz z dnia 24 września 2010r., będącymi odpowiedziami na wezwanie tut. organu z dnia 8 września 2010r. IBPP1/443-626/10/AW.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Nieruchomości gruntowe, stanowiące własność Gminy, objęte zostały decyzją Wojewody z dnia 27 września 2005r. o ustaleniu lokalizacji autostrady. Decyzja ta została utrzymana w mocy decyzją Ministra Budownictwa z dnia 24 października 2006r. i z tym dniem – stosownie do obowiązującego wówczas art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 10 kwietnia 2003r. o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych (Dz. U. Nr 80, poz. 721 ze zm.), Wojewoda decyzją z dnia 5 lutego 2007r. stwierdził, że określone w decyzji nieruchomości stanowiące własność Gminy, z mocy prawa stały się własnością Skarbu Państwa.

Zgodnie z art. 14 ust. 3 ww. ustawy, za powyższe nieruchomości Gminie przysługuje odszkodowanie ustalone według zasad obowiązujących przy wywłaszczeniu nieruchomości, natomiast zgodnie z art. 18 ust. 1 tej ustawy, wysokość odszkodowania ustala się według stanu nieruchomości na dzień wydania decyzji o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej przez organ I instancji oraz według jej wartości z dnia, w którym następuje ustalenie wysokości odszkodowania.

W decyzji Wojewody z dnia 17 czerwca 2010r. zostało ustalone odszkodowanie za przedmiotowe nieruchomości. Odszkodowanie to będzie płatne w terminie 30 dni licząc od dnia, w którym decyzja o odszkodowaniu stanie się ostateczna.

W uzupełnieniu wniosku podano ponadto, że:

1. Wnioskodawcą jest Gmina, która jest zainteresowaną w sprawie zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.

Urząd Miejski jest jednostką budżetową Gminy utworzoną z mocy prawa, przy pomocy której Prezydent Miasta (jako organ gminy) realizuje ustawowe zadania (na podstawie art. 11a ust. 1 pkt 2 oraz art. 33 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990r. o samorządzie gminnym – t. j. Dz. U. z 2001r. Nr 142, poz. 1591 ze zm.). Gmina nie jest zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT i nie posiada nadanego numeru NIP.

2. Grunty, które na mocy decyzji Ministra Budownictwa z dniem 24 października 2006r. stały się własnością Skarbu Państwa, znajdowały się w ewidencji księgowej Urzędu Miejskiego, w której znajdują się również inne nieruchomości Gminy, nie przekazane innym jednostkom organizacyjnym gminy (zgodnie z zasadami określonymi w rozporządzeniu wykonawczym o szczególnych zasadach rachunkowości dla jednostek budżetowych, wydanym na podstawie art. 40 ust. 3 i 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009r. o finansach publicznych). Urząd Miejski rozlicza podatek VAT wynikający z obrotu i zarządzania ww. nieruchomościami, zgodnie z przepisami ustawy o podatku od towarów i usług.
3. Odszkodowanie, które wpłynie na mocy odrębnej decyzji Wojewody, zostanie ujęte w księgach rachunkowych Urzędu Miejskiego zgodnie z obowiązującym (do końca 2010r.) rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 28 lipca 2006r. w sprawie szczególnych zasad rachunkowości oraz planów kont dla budżetu państwa, budżetów jednostek samorządu terytorialnego oraz niektórych jednostek sektora finansów publicznych, i będzie jedynym wynagrodzeniem z tytułu utraconego w 2006r. prawa własności nieruchomości na mocy decyzji administracyjnej.
4. W odniesieniu do dokumentu, jaki zostanie wystawiony przez Urząd Miejski na potwierdzenie otrzymania odszkodowania: przedmiotowy wniosek dotyczy zdarzenia przyszłego, sposób postępowania w zakresie wystawienia dokumentu jest determinowany uzyskaną interpretacją w przedmiotowej sprawie. Zgodnie z przedstawionym stanowiskiem własnym, w którym podniesiono, iż otrzymanie odszkodowania nie podlega ustawie o podatku od towarów i usług, nie stosuje się przepisów ustawy w zakresie dokumentowania tych czynności.
   
   

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy otrzymanie (na podstawie odrębnej decyzji w 2010r.) odszkodowania za utracone prawo własności nieruchomości (na mocy decyzji z 2006r.) jest czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT w rozumieniu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.)...

Zdaniem Wnioskodawcy, w opisanej sytuacji otrzymane odszkodowanie za utracone prawo własności nieruchomości na mocy decyzji Wojewody z 2006r. nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem VAT.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Wobec braku wyjaśnienia pojęcia „odpłatności” w obowiązującej ustawie, należy wyjaśnić to pojęcie w oparciu o orzecznictwo Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości, zgodnie z którym przyjmuje się następujące zasady:

• wymagany jest bezpośredni związek pomiędzy dostawą towarów lub świadczeniem usług a otrzymanym wynagrodzeniem, będącym świadczeniem wzajemnym,
• dostawcę towarów lub usługodawcę musi łączyć z odbiorcą stosunek prawny (umowa), z którego wynika obowiązek dostawy towarów lub świadczenie usług oraz wysokość wynagrodzenia za dokonanie tych czynności,
• wynagrodzenie musi być wyrażone w pieniądzu,
• wynagrodzenie stanowi kwotę jaką nabywca zgadza się w danych warunkach zapłacić.
  
  

Odpłatna dostawa, która nie spełnia łącznie wszystkich ww. kryteriów nie może być uznana za odpłatną.

W odniesieniu do problemu, będącego przedmiotem zapytania:

W przypadku przejęcia gruntów pod inwestycję drogową prowadzone są 2 postępowania: pierwsze – w wyniku którego zostaje wydana decyzja Wojewody o ustalenie lokalizacji drogi (w momencie gdy decyzja staje się ostateczna, grunty Gminy stają się własnością Skarbu Państwa) oraz drugie – w wyniku którego zostaje wydana decyzja Wojewody ustalająca odszkodowanie za utracone prawo własności nieruchomości. Nie ma wiec tu bezpośredniego związku pomiędzy wydaniem nieruchomości, które nastąpiło w przedmiotowej sprawie w październiku 2006r., a odszkodowaniem, które zostanie wypłacone w 2010r. (po dniu, w którym decyzja o odszkodowaniu stanie się ostateczna) na mocy innej decyzji wydanej w odrębnym postępowaniu.

Gminy nie łączy stosunek prawny (umowa) ani ze Skarbem Państwa, na rzecz którego nastąpiła utrata prawa własności, ani z Wojewodą Śląskim, który wydał decyzję i działał jako organ władzy publicznej na mocy przyznanych mu uprawnień władczych oraz jako organ realizujący konstytucyjną zasadę zadośćuczynienia w związku z utratą prawa własności, natomiast czynność opodatkowana powstaje wyłącznie w związku z zaistnieniem stosunku prawnego określonego umową między stronami. Wartość odszkodowania jest określana na mocy przepisów – w tym przypadku na podstawie ustawy z dnia 10 kwietnia 2003r. o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych (Dz. U. Nr 80, poz. 721 ze zm.), natomiast nie ma tu zasady dobrowolnego stosowania cen sprzedaży nieruchomości, pod warunkiem jednak zgodności z ustawą z dnia 21 sierpnia 1997r. o gospodarce nieruchomościami (t. j. Dz. U. z 2004r. Nr 261, poz. 2603 ze zm.), w której cena sprzedaży nie powinna być niższa niż określona przez rzeczoznawcę.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem VAT podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Ilekroć w ustawie o podatku od towarów i usług jest mowa o sprzedaży należy przez to rozumieć odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów (art. 2 pkt 22 ww. ustawy).

W świetle art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, przez towary rozumie się rzeczy ruchome jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Pojęcie dostawy towarów ustawodawca zdefiniował w art. 7 ust. 1 tej ustawy. Zgodnie z tym przepisem, pod pojęciem tym należy rozumieć przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

1. przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie;
2. wydanie towarów na podstawie umowy dzierżawy, najmu, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze zawartej na czas określony lub umowy sprzedaży na warunkach odroczonej płatności, jeżeli umowa przewiduje, że w następstwie normalnych zdarzeń przewidzianych tą umową lub z chwilą zapłaty ostatniej raty prawo własności zostanie przeniesione;
3. wydanie towarów na podstawie umowy komisu: między komitentem a komisantem, jak również wydanie towarów przez komisanta osobie trzeciej;
4. wydanie towarów komitentowi przez komisanta na podstawie umowy komisu, jeżeli komisant zobowiązany był do nabycia rzeczy na rachunek komitenta;
5. ustanowienie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego, ustanowienie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu oraz przekształcenie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego na spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, a także ustanowienie na rzecz członka spółdzielni mieszkaniowej odrębnej własności lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu oraz przeniesienie na rzecz członka spółdzielni własności lokalu lub własności domu jednorodzinnego;
6. oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste;
7. zbycie praw, o których mowa w pkt 5 i 6.
   
   

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ustawy o VAT podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podmiot działający dla tej czynności w charakterze podatnika.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza – stosownie do art. 15 ust. 2 cyt. ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Konieczność implementacji przepisów prawa wspólnotowego do prawa krajowego wymusiła na ustawodawcy odrębne określenie statusu organów władzy publicznej. I tak na podstawie art. 15 ust. 6 ww. ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych. Z przytoczonego przepisu wynika, że organy władzy publicznej oraz urzędy obsługujące te organy działają w charakterze podatników tylko wtedy, gdy:

1. wykonują czynności, które nie mieszczą się w ramach ich zadań albo
2. wykonują czynności, które wprawdzie mieszczą się w ramach ich zadań, jednak są wykonywane na podstawie umów cywilnoprawnych.
   
   

Zgodnie z przepisem § 12 ust. 1 pkt 12 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 24 grudnia 2009r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 224, poz. 1799 ze zm.), jednostki samorządu terytorialnego korzystają ze zwolnienia od podatku w zakresie czynności związanych z wykonywaniem zadań publicznych nałożonych odrębnymi przepisami, wykonywanych w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

W myśl art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990r. o samorządzie gminnym (t. j. Dz. U. z 2001r. Nr 142, poz. 1591 ze zm.), gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Natomiast zgodnie z art. 6 ust. 1 ww. ustawy, do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów. Do zadań własnych gminy należy zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty. W szczególności zadania własne obejmują m. in. sprawy ładu przestrzennego, gospodarki nieruchomościami, ochrony środowiska i przyrody oraz gospodarki wodnej (art. 7 ust. 1 pkt 1 cyt. ustawy o samorządzie gminnym).

Zgodnie z art. 11a ust. 1 pkt 1 i 2 ww. ustawy o samorządzie gminnym, organami gminy są rada gminy i wójt (burmistrz, prezydent). W myśl art. 33 ust. 1, wójt wykonuje zadania przy pomocy urzędu gminy. Jak wynika z powyższego, urząd gminy nie jest jednostką organizacyjną w rozumieniu ww. art. 9 ustawy o samorządzie gminnym. Jest wyłącznie zorganizowanym zespołem osób i środków służących do pomocy organowi administracyjnemu. Urząd gminy jest jednostką pomocniczą służącą do wykonywania zadań gminy oraz obsługi techniczno organizacyjnej gminy. Biorąc pod uwagę nierozerwalne i niepodzielne powiązania podmiotowe gminy i urzędu gminy, również na gruncie podatku od towarów i usług należy stwierdzić, iż nie występuje odrębna od podmiotowości gminy podmiotowość urzędu gminy. Zatem Urząd Gminy działając w imieniu Gminy realizuje zadania własne Gminy. Natomiast zdolność prawną i zdolność do dokonywania czynności prawnych ma Gmina, nie zaś Urząd Gminy.

Z opisu zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę wynika, że nieruchomości gruntowe, stanowiące własność Gminy, objęte zostały decyzją Wojewody z dnia 27 września 2005r. o ustaleniu lokalizacji autostrady. Decyzja ta została utrzymana w mocy decyzją Ministra Budownictwa z dnia 24 października 2006r. i z tym dniem – stosownie do obowiązującego wówczas art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 10 kwietnia 2003r. o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych (Dz. U. Nr 80, poz. 721 ze zm.), Wojewoda decyzją z dnia 5 lutego 2007r. stwierdził, że określone w decyzji nieruchomości stanowiące własność Gminy, z mocy prawa stały się własnością Skarbu Państwa.

Zgodnie z art. 14 ust. 3 ww. ustawy, za powyższe nieruchomości Gminie przysługuje odszkodowanie ustalone według zasad obowiązujących przy wywłaszczeniu nieruchomości, natomiast zgodnie z art. 18 ust. 1 tej ustawy, wysokość odszkodowania ustala się według stanu nieruchomości na dzień wydania decyzji o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej przez organ I instancji oraz według jej wartości z dnia, w którym następuje ustalenie wysokości odszkodowania.

W decyzji Wojewody z dnia 17 czerwca 2010r. zostało ustalone odszkodowanie za przedmiotowe nieruchomości. Odszkodowanie to będzie płatne w terminie 30 dni licząc od dnia, w którym decyzja o odszkodowaniu stanie się ostateczna.

W przypadku wywłaszczenia nieruchomości na cele budowy lub poszerzenia dróg w roli organu władzy publicznej wykonującego zadania z zakresu administracji rządowej występuje organ dokonujący wywłaszczenia. Organem tym może być wojewoda lub starosta (na podstawie ustawy z dnia 21 sierpnia 1997r. o gospodarce nieruchomościami – t. j. Dz. U. z 2004r. Nr 261, poz. 2603 i ustawy z dnia 10 kwietnia 2003r. o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych – t. j. Dz. U. z 2008r. Nr 193, poz. 1194 ze zm.) dokonujący wywłaszczenia w imieniu Skarbu Państwa.

W przedmiotowej sytuacji, opodatkowaniu podlega przeniesienie własności nieruchomości gruntowej na rzecz Skarbu Państwa w zamian za odszkodowanie (art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy). Odszkodowanie to pełni funkcję wynagrodzenia z tytułu dostawy towaru, czyniąc tego rodzaju dostawę faktycznie odpłatną i pozostaje, wbrew twierdzeniom Wnioskodawcy, w bezpośrednim związku z wydaną nieruchomością, gdyż przysługuje właśnie za tę konkretna nieruchomość, a nie żadną inną.

Organem dokonującym wywłaszczenia może być wojewoda lub starosta, dokonujący wywłaszczenia w imieniu Skarbu Państwa. Czynność wykonywana przez organ dokonujący wywłaszczenia nie stanowi dostawy towaru, a zatem nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Podmiotem, który dokonuje dostawy towaru jest dotychczasowy właściciel nieruchomości, czyli Gmina. Zbywając nieruchomość Wnioskodawca nie realizuje ani zadań własnych, ani zadań zleconych.

Ani organ władzy publicznej (wójt, burmistrz), ani urząd obsługujący ten organ wydając nieruchomość za odszkodowaniem nie może skorzystać z wyłączenia od opodatkowania na podstawie art. 15 ust. 6 ustawy o podatku od towarów i usług. Zarówno organy władzy publicznej, jak i urzędy obsługujące te organy nie są uznawane za podatników w zakresie czynności, które mieszczą się w ramach zadań, dla realizacji których zostały one powołane, dodatkowo pod warunkiem, że czynności te nie są wykonywane na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych. W przypadku przeniesienia z mocy prawa prawa własności nieruchomości nie są realizowane zadania, dla realizacji których organy te zostały powołane.

Z kolei Gmina jako jednostka samorządu terytorialnego nie może również skorzystać ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w przepisie § 12 ust. 1 pkt 12 cytowanego powyżej rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 24 grudnia 2009r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług. Dokonując przeniesienia prawa do rozporządzania nieruchomością Gmina nie realizuje ani zadań własnych, ani zadań zleconych przez organ administracji rządowej.

Zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy o VAT, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-22, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Zasadą podatku od towarów i usług jest powszechność opodatkowania. Zatem przedmiotowa dostawa, za która Wnioskodawca otrzyma wynagrodzenie w postaci odszkodowania, będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Nadmienia się, że niniejsza interpretacja indywidualna traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem.Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.).Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.