INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 19 lipca 2010r. (data wpływu do tut. Biura – 21 lipca 2010r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie właściwej kwalifikacji przychodu osiągniętego z tytułu wydanej opinii przez biegłego sądowego - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 lipca 2010r. do tut. Biura wpłynął wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie właściwej kwalifikacji przychodu osiągniętego z tytułu wydanej opinii przez biegłego sądowego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą i jest płatnikiem podatku VAT i podatku dochodowego liniowego 19% (tzw. mały podatnik); z podatków tych rozlicza się w okresach kwartalnych. Zakres działalności gospodarczej obejmuje m.in. doradztwo techniczne, wykonywanie opinii i ekspertyz technicznych. Ponadto wnioskodawca zaznacza, iż jest biegłym sądowym Sądu Okręgowego. Na zlecenie Sądu Rejonowego wnioskodawca sporządził opinię w sprawie rozpoznawanej przez ww. Sąd, którą rozliczył w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Za wykonaną opinię wysławił fakturę VAT zawierającą 22% podatku VAT i przekazał ją w dniu 04 stycznia 2010r. Sądowi.

Sąd Rejonowy postanowieniem z dnia 4 lutego 2010r. przyznał wnioskodawcy wynagrodzenie za sporządzenie ww. opinii, w pełnej wysokości łącznie z podatkiem VAT, wg powyższej faktury (m. in. zgodnie z ustawą z dnia 05 listopada 2009r. o zmianie dekretu o należnościach świadków, biegłych i stron w postępowaniu sądowym (DZ. U. Z 2009r. Nr 221 poz. 1739). Wynagrodzenie za ww. opinię zostało zapłacone przelewem bankowym na konto wnioskodawcy w wysokości pomniejszonej o podatek dochodowy od osób fizycznych w wysokości 18% obliczony przy uwzględnieniu 20% kosztów uzyskania przychodów (od kwoty pomniejszonej o podatek VAT). W związku z tym pismem z dnia 17 maja 2010r. wnioskodawca zwrócił się do Sądu o wyjaśnienie podstaw takiego rozliczenia wystawionej faktury. W odpowiedzi otrzymał pismo z dnia 20 maja 2010r. od Księgowej Oddziału Finansowego Sądu Rejonowego, z którego wynikało, że wnioskodawca został rozliczony jako osoba fizyczna wykonująca działalność osobiście (art. 13 pkt 6 ustawy o podatku od osób fizycznych) i z wynagrodzenia potrącono zaliczkę na podatek dochodowy. Wg ww. pisma Księgowej Oddziału Finansowego Sądu Rejonowego "Złożenie przez biegłego oświadczenia o indywidualnym rozliczaniu się z urzędem skarbowym w ramach prowadzonej działalności gospodarczej nie zwalnia Sądu z obowiązku poboru zaliczki na podatek dochodowy od wypłaconej należności". Sytuacja jest zatem taka, że zgodnie z obowiązkami podatkowymi wynikającymi z prowadzonej przez wnioskodawcę działalności gospodarczej odprowadził on należny podatek VAT i zaliczkę na podatek dochodowy 19%. Jednocześnie Księgowa Oddziału Finansowego Sądu Rejonowego potrąciła zaliczkę na podatek dochodowy 18%, który wnioskodawca będzie musiał uwzględnić w rozliczeniu rocznym za 2010r. z dochodów uzyskanych poza prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą. Taki stan faktyczny skutkuje zapłatą podatku dochodowego podwójnie za tą samą czynność.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy wynagrodzenie za sporządzenie opinii jako biegły sądowy wykonane na zlecenie Sądu wnioskodawca winien rozliczyć w ramach prowadzonej działalności gospodarczej czy też jako osoba fizyczna wykonująca działalność osobiście...

Zdaniem wnioskodawcy, wytworzony stan faktyczny powoduje, że musiałby zapłacić podatek dochodowy podwójnie tj. raz w ramach prowadzonej działalności gospodarczej obliczony w wysokości 19%, a drugi raz jako osoba fizyczna wykonująca działalność osobiście, obliczony wg skali w wysokości 18%. W tej konkretnej sprawie skutki finansowe rozliczenia się jako podatnik za wykonaną opinię w obydwu przypadkach będą podobne, ale wysokość podatku wynikająca ze sposobu jego rozliczenia z działalności wykonywanej osobiście będzie nieco korzystniejsza kwotowo. Dlatego też, zdaniem wnioskodawcy najważniejszym jest jednoznaczne określenie sposobu podatkowego rozliczenia się z wykonanej pracy tak aby były spełnione wymagania przepisów w tym zakresie. Mając na uwadze powyższe oraz konieczność prawidłowego i terminowego rozliczenia z obowiązku podatkowego wnioskodawca wyraża stanowisko, iż wykonanie opinii przez biegłego sądowego na zlecenie Sądu należy rozliczyć w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, która obejmuje wykonywanie tego rodzaju opinii, analiz itp. Sąd w wydanym postanowieniu przyznał wynagrodzenie w pełnej wysokości obejmującej 22% podatku VAT spełniając wszystkie wymagania formalne, a problem zaistniał w przyjętym sposobie rozliczenia tego wynagrodzenia przez Księgową Oddziału Finansowego. W tej sytuacji należy zaliczyć zaliczkę na podatek dochodowy odprowadzony przez Oddział Finansowy Sądu na poczet podatku należnego z rozliczenia w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. W przeciwnym wypadku zdaniem wnioskodawcy, tj. rozliczenia poza prowadzoną działalnością gospodarczą, należałoby odpowiednio skorygować rozliczenie faktury wystawionej w ramach działalności gospodarczej i odpowiednio skorygować dokumenty księgowe - podatek dochodowy zapłacić w rozliczeniu rocznym od osób fizycznych w ramach działalności wykonywanej osobiście, a podatek VAT już zapłacony w ramach prowadzonej działalności gospodarczej zaliczyć jako zapłacony w ramach przychodów z działalności wykonywanej osobiście.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam, co następuje:

Zgodnie z treścią art. 10 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tj. Dz. U. z 2000r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) źródłem przychodów jest działalność wykonywana osobiście. Natomiast w myśl art. 10 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy źródłem przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza. Zatem pozarolnicza działalność gospodarcza i działalność wykonywana osobiście stanowią odrębne źródła przychodów.

Stosownie do treści art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej - oznacza to działalność zarobkową:

1. wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,
2. polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
3. polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

-prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Tak więc, dla celów podatkowych działalność prowadzona przez podatnika może być uznana za działalność gospodarczą pod warunkiem, że uzyskanych przychodów nie można zaliczyć do źródeł przychodów, o których mowa wyżej, tj. np. do działalności wykonywanej osobiście.

Zgodnie z treścią art. 13 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się przychody osób, którym organ władzy lub administracji państwowej albo samorządowej, sąd lub prokurator, na podstawie właściwych przepisów, zlecił wykonanie określonych czynności, a zwłaszcza przychody biegłych w postępowaniu sądowym, dochodzeniowym i administracyjnym oraz płatników, z zastrzeżeniem art. 14 ust. 2 pkt 10, i inkasentów należności publicznoprawnych, a także przychody z tytułu udziału w komisjach powoływanych przez organy władzy lub administracji państwowej albo samorządowej, z wyjątkiem przychodów, o których mowa w pkt 9.

Wyodrębnienie w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych w katalogu przychodów z działalności wykonywanej osobiście, przychodów osób, którym organ władzy lub administracji państwowej albo samorządowej, sąd lub prokurator, na podstawie właściwych przepisów, zlecił wykonanie określonych czynności, a zwłaszcza przychodów biegłych w postępowaniu sądowym, dochodzeniowym i administracyjnym - przy jednoczesnym zdefiniowaniu na użytek tej ustawy pojęcia pozarolniczej działalności gospodarczej - nie pozostawia wątpliwości, że źródłem tych przychodów nie jest pozarolnicza działalność gospodarcza, lecz zawsze działalność wykonywana osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy.

Ponadto należy podkreślić, iż na gruncie prawa podatkowego nie ma przeszkód, aby osoby prowadzące działalność gospodarczą równocześnie wykonywały na zlecenie sądów określone czynności i osiągały z tego tytułu przychody, o których mowa w art. 13 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Jednakże przychodów tych nie należy łączyć z przychodami z działalności gospodarczej.

Konsekwencją takiej kwalifikacji przychodu jest spoczywający na organach dokonujących wypłaty przedmiotowych kwot obowiązek płatnika, określony w art. 41 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W myśl art. 41 ust. 1 ww. ustawy osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b), najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Na podstawie art. 42 ust. 1 i ust. 2 powoływanej ustawy, płatnik ma (w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu w którym zaliczkę pobrano) obowiązek przekazania pobranej zaliczki na rachunek urzędu skarbowego właściwego według miejsca zamieszkania lub siedziby płatnika. W terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym, płatnik ma obowiązek przesłać podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, właściwemu ze względu na miejsce zamieszkania podatnika, imienne informacje o wysokości dochodu na formularzu PIT- 11. Jednocześnie, osiągający przedmiotowe dochody podatnicy są obowiązani wykazać je, łącznie z dochodami uzyskanymi z innych źródeł, w składanym do dnia 30 kwietnia następnego roku zeznaniu rocznym i do obliczenia należnego podatku dochodowego, zgodnie z art. 27 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. według obowiązującej w danym roku skali podatkowej.

Zatem organ władzy lub administracji państwowej albo samorządowej, sąd lub prokurator jako płatnik podatku dochodowego od osób fizycznych ma obowiązek pobrać zaliczkę na podatek dochodowy od wypłaconego wynagrodzenia za dokonanie opinii, natomiast wnioskodawca obowiązany jest wykazać przedmiotowe dochody w zeznaniu rocznym na podstawie otrzymanych od płatnika informacji. Oznacza to, iż przychodów, o których mowa w art. 13 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie należy ujmować w podatkowej księdze przychodów i rozchodów, w której rejestrowane są przychody uzyskiwane w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Koniecznym jest wyłączenie z działalności gospodarczej przychodów z tytułu między innymi wydawania opinii na zlecenie organów władzy lub administracji państwowej albo samorządowej, sądów lub prokuratur, co w konsekwencji wyeliminuje podwójne ich opodatkowanie. Przychody te nie są bowiem przychodami uzyskiwanymi w ramach źródła działalności gospodarczej. Zatem osoba w takiej sytuacji nie jest zobowiązana do samodzielnego odprowadzenia zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Reasumując, należności za wydanie opinii przez biegłego sądowego na zlecenie sądów stanowią dla biegłego przychód z działalności wykonywanej osobiście. Dokonując ich wypłaty sąd zobowiązany jest wypełnić ciążące na nim obowiązki płatnika.

Ponadto wyjaśnia się, że zaliczenie przychodów osiąganych przez wnioskodawcę z tytułu wydanych opinii na zlecenie sądów do źródła przychodów z działalności wykonywanej osobiście nie ma wpływu na jego sytuację prawnopodatkową na gruncie ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54 poz. 535 ze zm.). Ustawa ta posługuje się bowiem własną definicją działalności gospodarczej.

Oznacza to, że całokształt czynności podejmowanych przez wnioskodawcę, zarówno w ramach prowadzonej przez niego działalności gospodarczej w zakresie usług doradztwa, wykonywania opinii i ekspertyz, jak i wykonywanych przez wnioskodawcę jako biegłego sądowego opinii dla sądu, stanowi prowadzenie samodzielnej działalności gospodarczej zdefiniowanej w art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, niezależnie od odmiennego sposobu ich traktowania (jako pozarolnicza działalność gospodarcza, czy też jako przychody z działalności wykonywanej osobiście) na gruncie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wobec powyższego stanowisko wnioskodawcy zostało uznane za nieprawidłowe.

Do wniosku wnioskodawca dołączył dokument. Należy jednak zauważyć, że wydając interpretacje w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów nie przeprowadza postępowania dowodowego w związku z czym nie jest obowiązany, ani uprawniony do ich oceny; jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego bądź zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i jego stanowiskiem.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.