INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani przedstawione we wniosku z dnia 16.06.2010 r. (data wpływu 18.06.2010 r. ) oraz w piśmie z dnia 31.08.2010 r. (data nadania 31.08.2010 r., data wpływu 03.09.2010 r.) stanowiącym odpowiedź na wezwanie z dnia 20.08.2010 r. (data nadania 20.08.2010 r., data odbioru 26.08.2010 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania w Polsce zasiłku rodzinnego po zmarłym mężu - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18.06.2010 r. złożyła Pani wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania w Polsce zasiłku rodzinnego po zmarłym mężu.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawczyni posiada podwójne obywatelstwo polskie, oraz USA. Wnioskodawczyni mieszkała w USA od 1973 roku, obecnie po śmierci męża - obywatela USA, powróciła do Polski na stałe. W Polsce pobiera emeryturę w najniższej wysokości, przed wyjazdem pracowała 22 lata w Polsce. Wnioskodawczyni wskazuje, iż za pośrednictwem Biura Świadczeń Emerytalnych przy Ambasadzie USA w W. wypłacany jest Jej zasiłek rodzinny po zmarłym mężu w wysokości 1.013,00 USD/m-c. Czek realizowany jest za pośrednictwem Banku Oddział w P. Wypłata świadczenia następuje przez przesyłanie czeku za pośrednictwem poczty, bezpośrednio na adres domowy. Następnie czek Wnioskodawczyni dostarcza osobiście do Banku w P. w celu jego realizacji. Wypłacany zasiłek rodzinny ma charakter renty. Od świadczenia tego potrącany jest przez bank i odprowadzany do I US w R. podatek dochodowy. Wnioskodawczyni nadmienia, że w USA po ukończeniu 70 roku życia, od dochodów w takiej wysokości obywatel jest zwolniony z płacenia podatku dochodowego. W związku z tym taki podatek w USA nie był potrącany.

Pismem z dnia 20.08.2010 r. wezwano Wnioskodawczynię do uzupełnieniu wniosku poprzez doprecyzowanie stanu faktycznego oraz przedstawienie własnego stanowiska w sprawie. Wnioskodawczyni pismem z dnia 31.08.2010 r. (data nadania 31.08.2010 r., data wpływu 03.09.2010 r.) uzupełniła powyższe w terminie.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

1. Czy zwolnienie nie powinno obowiązywać w przypadku dochodu Wnioskodawczyni wypłacanego przez organ emerytalny USA, pomimo Jej stałego pobytu w Polsce... Czy nie ma zastosowania zasada, że prawo nie może być „gorsze” dla Wnioskodawczyni po przeniesieniu wypłaty świadczeń z USA do Polski...
2. Czy umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania zawarta pomiędzy rządami Polski a USA nie zwalnia z płacenia podatku dochodowego od świadczeń rodzinnych wypłacanych przez organy emerytalne USA osobom o podwójnym obywatelstwie, przebywającym w Polsce w przypadku, kiedy od tego świadczenia nie jest pobierany podatek dochodowy na terenie USA...
   
   

Zdaniem Wnioskodawczyni, jeśli Jej dochody w USA były zwolnione z podatku dochodowego z uwagi na wiek (ukończone 70 lal) oraz niski dochód, po przeniesieniu ich wypłaty do Polski powinna obowiązywać ta sama zasada. Tym bardziej, że jest potrącany podatek dochodowy od najniższej emerytury wypłacanej Wnioskodawczyni w Polsce.

Przebywając w USA Wnioskodawczyni zwolniona była z płacenia podatku dochodowego od osiąganych dochodów z dwóch powodów:

• niskiego dochodu,

• wieku powyżej 70 roku życia.
  
  

W opinii Wnioskodawczyni, zawarta umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania pomiędzy rządami Polski a USA gwarantuje Jej, że przenosząc wypłatę świadczeń do Polski podatek dochodowy nie powinien być pobierany, tak jak to miało miejsce w USA (Umowa art. 21 pkt 1 Zapobieżenie dyskryminacji).

Na tle przedstawionego stanu faktycznego, stwierdzam, co następuje.

W myśl art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.) osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Zgodnie z art. 3 ust. 1a za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1. posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
2. przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.
   
   

Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 4a ww. ustawy).

Definicja „osoby mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie” odnosi się zatem bezpośrednio do określenia „miejsca zamieszkania” przyjętego w ustawodawstwach wewnętrznych państw i uwzględnia różne formy więzi osobistej z państwem, które we własnym ustawodawstwie ustala podstawę do nieograniczonego obowiązku podatkowego.

Jeżeli natomiast wymienione powyżej kryteria okażą się niewystarczające dla ustalenia rezydencji podatkowej, należy sięgnąć do stosownych postanowień umów o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Ustalenie miejsca zamieszkania podatnika decyduje o zakresie ciążącego na nim obowiązku podatkowego. Inaczej mówiąc, od miejsca zamieszkania zależy, czy podatnik podlega nieograniczonemu, czy ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. Nieograniczonym obowiązkiem podatkowym objęci są podatnicy, którzy w Polsce mają miejsce zamieszkania.

Podlegają oni obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów. Natomiast jeśli podatnik będzie miał miejsce zamieszkania za granicą, to w Polsce będzie płacił podatek tylko od dochodów (przychodów) uzyskanych w danym roku podatkowym w Polsce (ograniczony obowiązek podatkowy).

W przedmiotowym wniosku wskazała Pani, iż obecnie po śmierci męża - obywatela USA, powróciła do Polski na stałe, a więc w Polsce ma Pani stałe miejsce zamieszkania.

Biorąc pod uwagę opisany we wniosku stan faktyczny oraz przedstawiony powyżej stan prawny, należy więc stwierdzić, iż ma Pani miejsce zamieszkania dla celów podatkowych (nieograniczony obowiązek podatkowy) w Polsce.

W myśl art. 5 ust. 1 umowy z dnia 8 października 1974 r. między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Stanów Zjednoczonych Ameryki o uniknięciu podwójnego opodatkowania i zapobieżeniu uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu (Dz. U. z 1976 r. Nr 31, poz.178) osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie może być opodatkowana przez drugie Umawiające się Państwo z tytułu dochodu pochodzącego ze źródeł drugiego Umawiającego się Państwa i tylko z tytułu takiego dochodu, zgodnie ze wszystkimi ograniczeniami zawartymi w niniejszej Umowie.

Ograniczenie takie wprowadza art. 19 ust. 1 umowy. Zgodnie z tym przepisem, płace, wynagrodzenia i podobne świadczenia, włączając emerytury i renty lub podobne dochody, wypłacane z funduszy publicznych jednego z Umawiających się Państw obywatelowi tego Umawiającego się Państwa z tytułu pracy lub osobiście świadczonych usług jako pracownikowi Rządu tego Umawiającego się Państwa lub jakiejkolwiek jego agendy w związku z pełnionymi funkcjami rządowymi, będą zwolnione od opodatkowania przez drugie Umawiające się Państwo.

Zatem, emerytury i renty wypłacane ze Stanów Zjednoczonych Ameryki, z wyjątkiem wskazanym w art. 19 ust. 1 umowy, podlegają opodatkowaniu zarówno w Polsce, jak i Stanach Zjednoczonych Ameryki.

Jednocześnie art. 20 ust. 1 powołanej umowy wskazuje sposób unikania podwójnego opodatkowania dochodów. W myśl tego przepisu, zgodnie z postanowieniami prawa polskiego i z zachowaniem przewidzianych w nim ograniczeń (z uwzględnieniem dokonywanych zmian bez naruszenia podstawowych zasad) Polska zezwoli osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce na zaliczenie na poczet należnych w Polsce podatków odpowiednich kwot podatków, zapłaconych w Stanach Zjednoczonych.

Mając na uwadze opisany we wniosku stan faktyczny oraz przedstawiony powyżej stan prawny uznać należy, że otrzymywana przez Panią z USA renta po zmarłym małżonku (renta wdowia), podlega opodatkowaniu w Polsce, stosownie do art. 3 ust. 1 ustawy, w związku z art. 5 ust. 1 umowy. Przy czym do obliczenia podatku należnego za dany rok ma zastosowanie tzw. metoda proporcjonalnego zaliczenia (odliczenia podatku zapłaconego za granicą). Bez znaczenia pozostaje natomiast fakt, że dochody te nie podlegają opodatkowaniu w kraju ich uzyskania (w USA).

W Polsce dochody podlegają opodatkowaniu według skali podatkowej określonej w art. 27 ust. 1 ustawy i przy zastosowaniu zasady określonej w art. 27 ust. 9 lub 9a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 27 ust. 9 ww. ustawy jeżeli podatnik, o którym mowa w art. 3 ust. 1, osiąga również dochody z tytułu działalności wykonywanej poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub ze źródeł przychodów znajdujących się poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, a umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania nie stanowi o zastosowaniu metody określonej w ust. 8, lub z państwem, w którym dochody są osiągane, Rzeczpospolita Polska nie zawarła umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, dochody te łączy się z dochodami ze źródeł przychodów położonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. W tym przypadku od podatku obliczonego od łącznej sumy dochodów odlicza się kwotę równą podatkowi dochodowemu zapłaconemu w obcym państwie. Odliczenie to nie może jednak przekroczyć tej części podatku obliczonego przed dokonaniem odliczenia, która proporcjonalnie przypada na dochód uzyskany w państwie obcym. Przepisy art. 11 ust. 3 i 4 stosuje się odpowiednio.

Uwzględniając powyższe, metodę unikania podwójnego opodatkowania określaną jako metoda proporcjonalnego odliczenia (zaliczenia) stosuje się w przypadku, gdy umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania nie stanowi o zastosowaniu metody wyłączenia z progresją.

Zgodnie z tą metodą, podatnik osiągający dochody z zagranicy ma obowiązek wykazać łączne dochody (zarówno krajowe, jak i zagraniczne) w zeznaniu, a od podatku dochodowego obliczonego według skali podatkowej ma prawo odliczyć podatek zapłacony za granicą. Odliczenie to możliwe jest tylko do wysokości podatku przypadającego proporcjonalnie na dochód uzyskany w obcym państwie. W związku z tym, przy zastosowaniu tej metody nie powstanie obciążenie dochodu podwójnym opodatkowaniem.

Mając na uwadze opisany we wniosku stan faktyczny oraz przedstawiony powyżej stan prawny uznać należy, że otrzymywana przez Wnioskodawczynię z USA renta po zmarłym mężu, podlega opodatkowaniu w Polsce, stosownie do art. 3 ust. 1 ustawy, w związku z art. 5 umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania. Zatem rentę wypłaconą ze Stanów Zjednoczonych, należy wykazać i rozliczyć w zeznaniu o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) na zasadach określonych w art. 27 ust. 9 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Bez znaczenia pozostaje natomiast fakt, że dochody te nie podlegają opodatkowaniu w kraju ich uzyskania (w USA).

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.