INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowejw Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 23 czerwca 2010r. (data wpływu do tut. Biura – 28 czerwca 2010r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania kosztów badań lekarskich oraz dofinansowania zakupu okularów dla pracownika - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 czerwca 2010r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania kosztów badań lekarskich oraz dofinansowania zakupu okularów dla pracownika.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca kieruje pracowników na badania lekarskie zgodnie z przepisami obowiązującego prawa pracy, które mają potwierdzić zdolność pracownika do wykonywania pracy na danym stanowisku. Obowiązkowe badania profilaktyczne to: wstępne (przed zatrudnieniem pracownika), okresowe (co kilka lat w zależności od warunków pracy i decyzji lekarza) oraz kontrolne (po każdej nieobecności w pracy spowodowanej chorobą, która trwała dłużej niż 30 dni) zgodnie z art. 229 kp oraz par. 1 ust. 1 i par. 4 rozporządzenia MZiOS z 30 maja 1996r. w sprawie przeprowadzania badań lekarskich pracowników, zakresu opieki profilaktycznej nad pracownikami oraz orzeczeń lekarskich wydawanych do celów przewidzianych w Kodeksie pracy (Dz. U. Nr 69, poz.332 ze zm.). Jeżeli wyniki badań okulistycznych przeprowadzonych w ramach profilaktycznej opieki zdrowotnej wskażą potrzeby używania okularów korygujących wzrok podczas pracy przy obsłudze monitora ekranowego, pracodawca ma obowiązek zapewnienia pracownikowi okularów zgodnie z par. 8 ust. 2 rozporządzenia MPIPS z 01 grudnia 1998r. w sprawie bezpieczeństwa i higieny pracy na stanowiskach wyposażonych w monitory ekranowe (Dz. U. Nr 148, poz. 973). Na podstawie wewnętrznego regulaminu określającego zasady zakupu okularów korygujących wzrok pracownikom zatrudnionym przy obsłudze komputera, kwota dofinansowania do zakupu okularów wynosi 150 zł i jest ona zwolniona z podatku na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Pomimo ważnych badań okresowych (data następnego badania za rok) pracownik stwierdził, że pogorszył mu się wzrok i zwrócił się z wnioskiem do pracodawcy o przeprowadzenie badań w jednostce medycyny pracy, z którą pracodawca współpracuje. Jeżeli otrzyma skierowanie na badanie, które potwierdzi konieczność stosowania okularów korygujących pracodawca zgodnie z regulaminem zobowiązany jest dofinansować zakup okularów.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy koszty przeprowadzonych badań lekarskich z zakresu medycyny pracy na wniosek pracownika stwierdzającego pogorszenie wzroku stanowi przychód dla pracownika i podlega w tym przypadku opodatkowaniu...
2. Czy kwota dofinansowania do zakupu okularów korygujących wzrok wypłacona pracownikowi na podstawie zaświadczenia lekarza w wyniku przeprowadzenia powyższych badań stanowi przychód pracownika i podlega opodatkowaniu...

Zarówno dofinansowanie do zakupu okularów, jak i koszty badań lekarskich przeprowadzonych bez ustawowego obowiązku stanowią podstawę opodatkowania, albowiem są to dodatkowe świadczenia na rzecz pracownika nie wynikające z obowiązujących w tym zakresie przepisów bhp, a wolne od podatku zgodnie z art. 21. ust. 1 pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych są świadczenia przysługujące na podstawie przepisów bhp.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 11 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.), wolne od podatku dochodowego są świadczenia rzeczowe i ekwiwalenty za te świadczenia, przysługujące na podstawie przepisów o bezpieczeństwie i higienie pracy, jeżeli zasady ich przyznawania wynikają z odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw.

Dokonując analizy tego przepisu należy zatem stwierdzić, iż dla rozstrzygnięcia przedmiotowej sprawy istotna będzie kwestia ustalenia, czy dofinansowanie kosztów zakupu okularów korygujących wzrok przysługiwał na podstawie przepisów o bezpieczeństwie i higienie pracy, a zasady jego przyznawania wynikają z odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw.

Z opisu zdarzenia przyszłego wynika, że wnioskodawca kieruje pracowników na badania lekarskie zgodnie z przepisami obowiązującego prawa pracy, które mają potwierdzić zdolność pracownika do wykonywania pracy na danym stanowisku. Na podstawie wewnętrznego regulaminu określającego zasady zakupu okularów korygujących wzrok pracownikom zatrudnionym przy obsłudze komputera, kwota dofinansowania do zakupu okularów wynosi 150 zł i jest ona zwolniona z podatku na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Pomimo ważnych badań okresowych (data następnego badania za rok) pracownik stwierdził, że pogorszył mu się wzrok i zwrócił się z wnioskiem do pracodawcy o przeprowadzenie badań w jednostce medycyny pracy, z którą pracodawca współpracuje. Jeżeli otrzyma skierowanie na badanie, które potwierdzi konieczność stosowania okularów korygujących pracodawca zgodnie z regulaminem zobowiązany jest dofinansować zakup okularów.

Stosownie do art. 2376 § 1 i 3 ustawy z dnia 26 czerwca 1974r. - Kodeks pracy (Dz. U. z 1998r. Nr 21, poz. 94 ze zm.) pracodawca jest obowiązany dostarczyć pracownikowi nieodpłatnie środki ochrony indywidualnej zabezpieczające przed działaniem niebezpiecznych i szkodliwych dla zdrowia czynników występujących w środowisku pracy oraz informować go o sposobach posługiwania się tymi środkami. Pracodawca jest obowiązany dostarczyć pracownikowi środki ochrony indywidualnej, które spełniają wymagania dotyczące oceny zgodności określone w odrębnych przepisach.

Przepis art. 23715 § 1 i 2 Kodeksu pracy wskazuje natomiast, iż Minister Pracy i Polityki Socjalnej w porozumieniu z Ministrem Zdrowia i Opieki Społecznej określi, w drodze rozporządzenia, ogólnie obowiązujące przepisy bezpieczeństwa i higieny pracy dotyczące prac wykonywanych w różnych gałęziach pracy oraz, że ministrowie właściwi dla określonych gałęzi pracy lub rodzajów prac w porozumieniu z Ministrem Pracy i Polityki Socjalnej oraz Ministrem Zdrowia i Opieki Społecznej określą, w drodze rozporządzenia przepisy bezpieczeństwa i higieny pracy dotyczące tych gałęzi lub prac.

Stosownie do powyższego przepisy § 8 ust. 1 i 2 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 01 grudnia 1998r. w sprawie bezpieczeństwa i higieny pracy na stanowiskach wyposażonych w monitory ekranowe (Dz. U. Nr 148, poz. 973) stanowią, iż:

• pracodawca jest obowiązany zapewnić pracownikom zatrudnionym na stanowiskach z monitorami ekranowymi profilaktyczną opiekę zdrowotną w zakresie i na zasadach określonych w odrębnych przepisach, a także
• jest obowiązany zapewnić pracownikom okulary korygujące wzrok zgodnie z zaleceniem lekarza, jeżeli wyniki badań okulistycznych przeprowadzonych w ramach profilaktycznej opieki zdrowotnej, o której mowa w ust. 1 wykażą potrzebę ich stosowania podczas pracy przy obsłudze monitora ekranowego.
  
  

Z przedstawionych powyżej uregulowań Kodeksu pracy oraz rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 1 grudnia 1998r. wynika, że jeżeli:

• badania okulistyczne przeprowadzone w ramach profilaktycznej opieki zdrowotnej wykażą potrzebę stosowania okularów korygujących wzrok podczas pracy przy obsłudze monitora ekranowego, co potwierdzi aktualne zaświadczenie lekarza medycyny pracy;
• pracodawca w regulaminie pracy lub innym akcie wewnętrznym określił maksymalną kwotę dofinansowania;
• zakup udokumentowany jest fakturą;
• pracownicy stosownie do § 2 pkt 4 Rozporządzenia użytkują monitor ekranowy co najmniej przez połowę dobowego wymiaru czasu pracy;
• okulary, skoro zostały przewidziane do pracy przy obsłudze monitora ekranowego są zaopatrzone w specjalne powłoki antyrefleksyjne (okulary korygujące), przy czym mogą to być zarówno okulary, które jednocześnie korygują wadę wzroku, jak i okulary, które tej dodatkowej właściwości nie mają – w przypadku pracowników nie posiadających wady wzroku

-to uzyskane przez pracownika, do wysokości określonej w wewnętrznym regulaminie, dofinansowanie kosztów zakupu okularów korygujących wzrok korzysta ze zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle przedstawionych powyżej przepisów należy jednak stwierdzić, że w analizowanym przypadku – jak stwierdza wnioskodawca – nie mamy do czynienia z badaniami okulistycznymi przeprowadzonymi w ramach profilaktycznej opieki zdrowotnej, bowiem pracownik posiadał ważne badania lekarskie i sam zwrócił się z wnioskiem do pracodawcy o przeprowadzenie badań w jednostce medycyny pracy, z którą wnioskodawca współpracuje. Zatem nie można uznać, że koszty przeprowadzonych badań lekarskich na wniosek pracownika oraz kwota dofinansowania do zakupu okularów korygujących wzrok wynikają z obowiązujących w tym zakresie przepisów ww. rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej w sprawie bezpieczeństwa i higieny pracy na stanowiskach wyposażonych w monitory ekranowe. W związku z tym koszty przeprowadzonych badań lekarskich oraz kwota dofinansowania do zakupu okularów korygujących wzrok – jeżeli istotnie, jak stwierdza wnioskodawca, wydatki te nie zostały poniesione w ramach ustawowego obowiązku nałożonego na pracodawcę – stanowić będą dodatkowe świadczenia na rzecz pracownika nie podlegające zwolnieniu na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zatem od wartości ww. świadczeń jako przychodu pracownika ze stosunku pracy, wnioskodawca powinien pobrać zaliczkę na podatek dochodowy.

Wobec powyższego stanowisko wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Wskazać przy tym należy, iż stosownie do treści § 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. ww. w związku z art. 14b § 6 ustawy Ordynacja podatkowa, Dyrektorzy Izb Skarbowych upoważnieni są w imieniu ministra właściwego do spraw finansów publicznych do udzielania pisemnych interpretacji indywidualnych w zakresie przepisów prawa podatkowego w rozumieniu art. 3 pkt 2 ustawy Ordynacja podatkowa w sprawach pozostających we właściwości naczelników urzędów i dyrektorów izb skarbowych oraz naczelników urzędów i dyrektorów izb celnych.

Zgodnie z art. 3 pkt 2 Ordynacji podatkowej, pod pojęciem przepisów prawa podatkowego rozumie się przepisy ustaw podatkowych, postanowienia ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską umów o unikaniu podwójnego opodatkowania oraz ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską innych umów międzynarodowych dotyczących problematyki podatkowej, a także przepisy aktów wykonawczych wydanych na podstawie ustaw podatkowych, przy czym mianem ustaw podatkowych – w rozumieniu art. 3 pkt 1 Ordynacji podatkowej określa się ustawy dotyczące podatków, opłat oraz niepodatkowych należności budżetowych określające podmiot, przedmiot opodatkowania, powstanie obowiązku podatkowego, podstawę opodatkowania, stawki podatkowe oraz regulujące prawa i obowiązki organów podatkowych, podatników, płatników i inkasentów, a także ich następców prawnych oraz osób trzecich.

Z powyższych regulacji wynika, że upoważniony dyrektor izby skarbowej ma obowiązek udzielić pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania ustaw podatkowych oraz wydanych na ich podstawie aktów wykonawczych i ratyfikowanych umów międzynarodowych związanych z materią podatkową. Tym samym wydając niniejszą interpretację, Organ podatkowy nie rozstrzyga – ponieważ nie ma takich uprawnień – czy poniesienie kosztów przez pracodawcę na sfinansowanie badań oraz okularów, na wniosek pracownika (tj. poza badaniami okresowymi), mieści się lub nie w granicach obowiązku ustawowego ciążącego na pracodawcy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.