INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 28.05.2010 r. (data wpływu 11.06.2010 r.) – uzupełnionym w dniu 16.07.2010 r. na wezwanie Organu z dnia 07.07.2010 r. - o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

• uznania otrzymanych premii pieniężnych jako niezwiązanych z wykonywaniem przez Spółkę czynności opodatkowanych VAT i opodatkowania ich po stronie Spółki - jest prawidłowe
• dokumentowania otrzymanych premii pieniężnych - jest nieprawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 11.06.2010 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania otrzymanych premii pieniężnych jako niezwiązanych z wykonywaniem przez Spółkę czynności opodatkowanych VAT i opodatkowania ich po stronie Spółki oraz dokumentowania otrzymanych premii pieniężnych.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Sp. z o.o. (zwana dalej „Wnioskodawcą” lub „Spółką”) należy do grupy kapitałowej stanowiącej sieć domów mediowych, oferujących swoim klientom szeroki zakres usług z dziedziny planowania i doradztwa marketingowego. Działalność Spółki koncentruje się na szeroko rozumianym doradztwie marketingowym rozumianym jako planowanie i wdrażanie komunikacji marketingowej. Obejmuje ona w szczególności planowanie i zakup mediów, kampanie reklamowe, negocjacje cen z dostawcami przestrzeni i czasu reklamowego, dostarczanie reklamodawcom badań mediowych, w oparciu o które tworzone są strategie najskuteczniejszego dotarcia do klienta w celu realizacji celów biznesowych.

W celu realizowania powyższych zadań Wnioskodawca, w kooperacji z innymi podmiotami z grupy kapitałowej, zawiera umowy (spółki należące do grupy kapitałowej zawierają z poszczególnymi dostawcami mediów jedną umowę, podpisywaną przez przedstawicieli wszystkich spółek i przedstawiciela mediów) z różnego rodzaju dostawcami mediów (dalej: „Kontrahenci” lub „Wydawcy”), na mocy których nabywa odpowiednią ilość czasu antenowego w telewizji, radiu lub powierzchnię reklamową w prasie/reklamie zewnętrznej, etc.

Zgodnie z zapisami takich umów, Spółka uprawniona jest do otrzymywania od Kontrahentów premii pieniężnych (bonusów), gdy wartość zleceń złożonych przez Wnioskodawcę przekroczy w ciągu ustalonego okresu czasu (np. roku) pewne progi kwotowe. Zasady udzielania powyższych bonusów są szczegółowo określone w powyższych umowach i mogą stanowić w szczególności określony procent wartości netto dokonanych zakupów u określonego Kontrahenta.

Aktualnie premie pieniężne są rozliczane na podstawie wystawianych przez Spółkę na rzecz Wydawców faktur VAT, w których Spółka naliczała podatek VAT według stawki 22%. Były one bowiem traktowane jako wynagrodzenie za świadczenie usług podlegające opodatkowaniu VAT zgodnie z interpretacją ogólną Ministra Finansów z 30 grudnia 2004 r. (nr PP3-812-1222/2004/ AP/4026) w sprawie premii pieniężnych wypłacanych nabywcom, a także zgodnie z otrzymaną przez Spółkę interpretacją indywidualną, wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, z dnia 26 czerwca 2008 r. (nr IP-PP2-443-546/08-2/SAP).

W związku jednak z interpretacją indywidualną z dnia 26 stycznia 2010 r. (nr IPPP3/443-1 057/09-2/MPe), otrzymaną przez jedną ze spółek należącą do grupy kapitałowej oraz orzecznictwem sądów administracyjnych w tej sprawie, gdzie prezentowane jest jednolite stanowisko, że w analizowanej sytuacji świadczenie usług nie występuje, a zatem wystawianie faktur VAT jest niezasadne, Wnioskodawca postanowił ponownie wystąpić o interpretację.

Ponadto w piśmie będącym uzupełnieniem do wniosku, Spółka wskazała, iż premie pieniężne nie są powiązane z dodatkowymi świadczeniami na rzecz wypłacającego, czyli dostawcy usług mediowych. Spółka otrzymuje premię pieniężną za określony w umowie okres rozliczeniowy tylko w przypadku przekroczenia progu zakupów zapisanego w umowie. W sytuacji, gdy podany w umowie najniższy próg wartości zakupów od danego dostawcy uprawniający Spółkę do otrzymania premii nie zostanie przekroczony, Spółka nie otrzymuje premii pieniężnej.

W związku z powyższym Wnioskodawca prosi o potwierdzenie,

iż w opisanym powyżej stanie faktycznym - na podstawie odpowiednich przepisów ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. nr 54, poz. 535 z późn. zm., dalej: „ustawa o VAT”) - otrzymane premie pieniężne (za osiągnięcie określonego poziomu zakupów) nie podlegają opodatkowaniu VAT, gdyż nie stanowią one wynagrodzenia za czynności opodatkowane VAT na mocy ustawy o VAT. W rezultacie otrzymanie takich premii nie powinno być dokumentowane fakturami VAT wystawianymi przez Wnioskodawcę.

Zdaniem Wnioskodawcy otrzymywane premie pieniężne w związku z przekroczeniem określonych progów zakupów usług od Kontrahentów nie podlegają VAT, gdyż czynności zakupu usług o odpowiedniej wartości (będące podstawą otrzymywanych bonusów) nie stanowią czynności opodatkowanych zgodnie z przepisami ustawy o VAT. W konsekwencji, otrzymywane premie pieniężne, zdaniem Wnioskodawcy, powinny być dokumentowane notami księgowymi (wystawionymi albo przez Spółkę, albo przez Kontrahenta).

Zgodnie z art. 5 ust.1 ustawy o VAT, opodatkowaniu VAT podlegają m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Przez odpłatną dostawę towarów na terytorium kraju rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (art. 7 ust. 1), natomiast przez świadczenie usług rozumie się, co do zasady, każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów (art. 8 ust. 1).

W przypadku Spółki premie pieniężne przyznawane są za dokonanie zakupów o określonej wartości przez Spółkę (tj. czynności opodatkowanych VAT), poza tym nie wiążą się one z żadnym dodatkowym świadczeniem (ewentualnie zaniechaniem podlegającym opodatkowaniu VAT). Innymi słowy Spółka nie zobowiązuje się do dokonywania zakupów o określonej wysokości, a w razie ich niedokonania nie jest zobowiązana do świadczenia zastępczego, a jedynie uprawniona jest do otrzymania wynagrodzenia po przekroczeniu danego progu zakupów. Ponadto, zachowanie Wnioskodawcy wobec dostawców byłoby rodzajowo identyczne (tj. polegałoby na dokonaniu zakupów) również w przypadku braku ustalenia umownych premii pieniężnych. Tym samym należy stwierdzić, iż płatność premii nie jest wynagrodzeniem za usługę w rozumieniu przepisów o VAT.

Istota świadczenia usług za wynagrodzeniem sprowadza się do przekazania lub wykonania czegoś (działanie aktywne) w zamian za ekwiwalent uzgodniony pomiędzy stronami. Nie ulega wątpliwości, iż aby miało miejsce odpłatne świadczenie usług musi istnieć bezpośredni związek o charakterze przyczynowo skutkowym pomiędzy wykonaną usługą (ewentualnie powstrzymaniem się od wykonywania określonych czynności) a otrzymaną zapłatą.

Stanowisko takie potwierdza również w swoim orzecznictwie Europejski Trybunał Sprawiedliwości (dalej ETS) m.in. w sprawie 102/86 Apple Pear Developments Council, w której stwierdził, iż musi być wystarczający związek pomiędzy otrzymywanymi opłatami a świadczonymi usługami aby mogły być uznane za wynagrodzenie w rozumieniu artykułu 2 VI Dyrektywy (patrz VI Dyrektywa VAT pod redakcją K. Sachsa, Wydawnictwo C.H. BECK, Warszawa 2003, s. 33).

Warto też podkreślić, iż zwiększanie ilości zleceń w stosunku do Kontrahenta nie stanowi dodatkowego poprzedzonego świadomą decyzją Wnioskodawcy, aktywnego działania. Odpłatne skorzystanie z usług dostawcy mediów jest nieodłącznym elementem efektywnej realizacji organizowanych przez Spółkę kampanii reklamowych toteż jej zachowanie w stosunku do niego byłoby rodzajowo identyczne niezależnie od faktu zawarcia umowy umożliwiającej uzyskanie premii pieniężnej. Ponadto zapisy umów zawartych między Wnioskodawcą a dostawcą mediów nie zobowiązują Spółki do przekroczenia określonej wartości zleceń a uregulowania umowne precyzują jedynie, jakie skutki wiążą się z przekroczeniem wspomnianego progu nie kreując po stronie Spółki obowiązku jego przekroczenia. Co więcej nie zrealizowanie w ciągu roku określonej wielkości zakupu powierzchni reklamowych nie rodzi konieczności świadczenia zastępczego (np. odszkodowania). Tym samym świadczenie pieniężne (premia pieniężna) jest jedynie elementem towarzyszącym większej wartości nieobowiązkowych zakupów i w żadnym wypadku nie może być postrzegane jako zapłata za konkretną usługę, a w konsekwencji - na mocy powyższego wyroku, nie ma podstaw do stwierdzenia związku pomiędzy otrzymywanymi opłatami, a świadczonymi usługami (co jak zaznaczono powyżej, jest niezbędne dla uznania, iż świadczenie podlega opodatkowaniu VAT). Należy zwrócić uwagę, iż nabyć usług od Kontrahentów (tj. zakupu powierzchni reklamowych, czasu antenowego itp.) Spółka dokonuje w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej, za którą Wnioskodawca otrzymuje wynagrodzenie od swoich klientów i która podlega opodatkowaniu VAT. Opodatkowanie rzekomych usług świadczonych przez Spółkę na rzecz Kontrahenta, w związku z którymi otrzymuje ona bonusy (która to usługa została już opodatkowana przez Spółkę, jako usługa świadczona na rzecz klientów) prowadziłoby do podwójnego opodatkowania jednej transakcji.

Jedną zaś z fundamentalnych zasad podatku VAT jest zasada unikania podwójnego opodatkowania, czyli reguła jednokrotnego opodatkowania transakcji gospodarczej będącej przedmiotem zainteresowania podatku VAT. Zasada ta jest wymieniana w przepisach Dyrektywy VAT i podkreślana jako jeden z głównych celów państw członkowskich w trakcie tworzenia lokalnej legislacji.

Podwójne opodatkowanie stoi również w sprzeczności z konstytucyjną zasadą równości i powszechności opodatkowania. Potwierdzeniem tego mogą być m.in. orzeczenie Trybunału Konstytucyjnego z dnia 25 października 2004 r., sygn. akt SK 33/03 oraz uchwała 7 sędziów NSA z dnia 22 kwietnia 2002 r., sygn. akt FPS 2/02, gdzie odnoszono się do zasady zakazu podwójnego opodatkowania w krajowym systemie prawa podatkowego, w szczególności na gruncie podatku od towarów i usług.

Zakaz podwójnego opodatkowania podatkiem od wartości dodanej znajduje również potwierdzenie w orzecznictwie Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości. W wyroku z dnia 27 czerwca 1989 r., sygn. akt 50/88, w sprawie pomiędzy Heinz Kuhne a Finanzamt Mlinchen III Trybunał postawił tezę, że opodatkowanie wydatków poniesionych na konserwację towarów jest zgodne ze wspólnym systemem VAT, gdyż celem tego systemu jest nie tylko wyeliminowanie podwójnego opodatkowania tych samych transakcji, lecz także braku ich opodatkowania (...). Natomiast w orzeczeniu z dnia 3 października 1985 r., sygn. akt J 249/84, w sprawie Ministere public i Ministry of Finance v. Venceslas Profant ETS stwierdził, że organy Państw Członkowskich nie dysponują pełną swobodą decyzji w zakresie wprowadzania zwolnień w imporcie na podstawie artykułu 14 VI Dyrektywy, gdyż spoczywa na nich obowiązek wypełniania podstawowych celów harmonizacji VAT, zwłaszcza umożliwiania swobodnego przepływu osób i towarów oraz zapobiegania podwójnemu opodatkowaniu. Powyższe świadczy jednoznacznie, iż podstawowym celem wspólnotowego systemu podatku od wartości dodanej, w konsekwencji także polskiego podatku VAT, jest wyeliminowanie podwójnego opodatkowania tych samych transakcji. Wspomnianych wcześniej konkluzji w zakresie braku opodatkowania otrzymywanych premii pieniężnych nie zmienia również fakt, że w części umów z kontrahentami zostało uregulowane, iż premie pieniężne będą płatne na podstawie faktur wystawionych przez Spółkę. W związku z tym, że w opinii Spółki uregulowania umowne nie są w tym zakresie zgodne z polskim prawem podatkowym, będącym prawem powszechnie obowiązującym, zastosowanie znajdą przepisy ogólnie obowiązujące. W rezultacie, mając na względzie, że na podstawie argumentów przytoczonych powyżej, otrzymywane premie pieniężne nie stanowią wynagrodzenia za usługę w rozumieniu ustawy o VAT, ich otrzymanie nie może być dokumentowane fakturą VAT. Spółka może natomiast dokumentować bonusy za pomocą not księgowych.

Stanowisko takie znajduje również poparcie w doktrynie. Przykładowo, w opinii Janusza Zubrzyckiego, wypłacanie premii pieniężnych jest obojętne z punktu widzenia VAT, podlega natomiast u nabywcy towarów, któremu ta premia jest przekazywana, zaliczeniu do przychodów w podatku dochodowym (por Janusz Zubrzycki, „Leksykon VAT 2008” Tom 1, Unimex, Wrocław 2008, s. 181). Podobne stanowisko i analogiczną argumentację zawiera także wyrok WSA w Poznaniu z dnia 26.04.2007 r. (sygn. akt I SA/Po 287/07), w którym zostało stwierdzone, że „jeżeli możliwość uzyskania premii jest jedynie zachętą dla nabywcy do zwiększenia zakupów, a jej uzyskanie jest możliwe przy osiągnięciu określonego poziomu obrotów bez żadnych innych obowiązków po stronie nabywcy, to wówczas w istocie nie ma ze strony nabywcy żadnego świadczenia, które mogłoby zostać uznane za usługę. Oznacza to, że nie dochodzi do żadnego świadczenia i definicja usługi z art. 8 ust. 1 ustawy o VAT nie jest spełniona.” Podobne wnioski zostały zaprezentowane w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, sygnatura III SA/Wa 790/08 z dnia 20 października 2008 roku. Zdaniem sądu „Zrealizowanie przez podatnika określonej wielkości obrotów, po przekroczeniu których wypłacane są premie pieniężne, nie stanowi usługi w rozumieniu ustawy o VAT. Czynność ta nie jest objęta tym podatkiem.”

Powyższe poglądy podzielił również Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w wyroku z dnia 3 marca 2009 roku, sygnatura I SA/Rz 742/08, w którym zostało stwierdzone, iż „Uzyskanie premii pieniężnej lub bonusów niepowiązanych z konkretną dostawą nie jest wynagrodzeniem za świadczone usługi i nie podlega opodatkowaniu VAT. Nie musi zatem być dokumentowane fakturą VAT”.

Potwierdzenie stanowiska Wnioskodawcy w przedmiotowej sprawie można również odnaleźć w interpretacjach indywidualnych wydawanych przez organy podatkowe.

Przykładowo we wspomnianej powyżej (dla jednej ze spółek należących do grupy kapitałowej) decyzji Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie sygn. IPPP3/443-1057/09-2/MPe z dnia 26 stycznia 2010 r. podkreślono iż: „otrzymanie premii pieniężnych przez Wnioskodawcę nie jest uzależnione od spełnienia dodatkowych świadczeń, poza osiągnięciem odpowiedniego progu zakupów. (...) Wnioskodawca otrzymujący premie pieniężne nie świadczy zatem na rzecz wypłacającego premie, usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy, a zatem czynność ta u Wnioskodawcy nie podlega opodatkowaniu nie powinna być dokumentowana fakturami VAT wystawionymi przez Wnioskodawcę”.

Z wielu innych interpretacji podatkowych wynika także, że premie i bonusy uzyskiwane za osiągnięcie określonego poziomu obrotów z kontrahentem nie powinny być opodatkowane jako wynagrodzenie za świadczenie usług, a formą ich dokumentowania nie powinna być faktura VAT.

Przykłady takiego stanowiska odnajdujemy w indywidualnych interpretacjach wydanych przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie np. z dnia 25 czerwca 2009 r., nr IPPP1-443-472/09-3/MP, z dnia 1 lipca 2009 r., nr IPPP2/443-346/09-2/BM czy z dnia 16 lipca 2009 r., nr IPPP3-443-396/09-4/JF, a także Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 10 czerwca 2009 r., nr ITPP2/443-169a/09/EŁ.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie:

• uznania otrzymanych premii pieniężnych jako niezwiązanych z wykonywaniem przez Spółkę czynności opodatkowanych VAT i opodatkowania ich po stronie Spółki - jest prawidłowe
• dokumentowania otrzymanych premii pieniężnych - jest nieprawidłowe.
  
  

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, w myśl art. 7 ust.1 ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…). Natomiast art. 8 ust 1 stanowi, że przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Powołany przepis wskazuje, iż pojęcie świadczenia usług ma bardzo szeroki zakres, gdyż nie obejmuje wyłącznie działań podatnika, lecz również zobowiązanie do powstrzymania się od dokonywania czynności lub do tolerowania czynności bądź sytuacji. Pojęcie usługi, według ustawy, jest bowiem szersze od definicji usługi w rozumieniu klasyfikacji statystycznych. Oznacza to, że w definicji tej mieszczą się również określone zachowania, które nie zostały sklasyfikowane w PKWiU, o której mowa w art. 8 ust. 3 ustawy. Przez świadczenie usług należy zatem rozumieć każde zachowanie się podatnika – nie będące dostawą towarów – na rzecz innego podmiotu.

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne świadczenie usług, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę.

Podatnicy podejmują różnorodne działania w zakresie intensyfikacji sprzedaży towarów, w efekcie których wypłacane są tzw. premie pieniężne nabywcom. Dotyczy to także przypadków, kiedy sprzedawca z różnych przyczyn (np. dokonania u niego zakupów w dużych ilościach w określonym czasie) po dokonaniu dostawy udziela nabywcy tzw. premii pieniężnej, polegającej na wypłacaniu określonych kwot pieniężnych.

Skutki podatkowe dotyczące wypłacania premii pieniężnych nabywcom uzależnione są od wielu czynników, m.in. od ustalenia, za co faktycznie premie pieniężne zostały wypłacone, tzn. czy dotyczą konkretnych dostaw, czy też odnoszą się do wszystkich dostaw w określonym czasie, czy ich przyznanie uwarunkowane jest wykonywaniem dodatkowych czynności itp.

Z opisu zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku wynika, iż działalność Spółki koncentruje się na szeroko rozumianym doradztwie marketingowym rozumianym jako planowanie i wdrażanie komunikacji marketingowej. Obejmuje ona w szczególności planowanie i zakup mediów, kampanie reklamowe, negocjacje cen z dostawcami przestrzeni i czasu reklamowego, dostarczanie reklamodawcom badań mediowych, w oparciu o które tworzone są strategie najskuteczniejszego dotarcia do klienta w celu realizacji celów biznesowych.

W celu realizowania powyższych zadań Wnioskodawca, w kooperacji z innymi podmiotami z grupy kapitałowej, zawiera umowy z różnego rodzaju dostawcami mediów, na mocy których nabywa odpowiednią ilość czasu antenowego w telewizji, radiu lub powierzchnię reklamową w prasie/reklamie zewnętrznej, etc. Zgodnie z zapisami takich umów, Spółka uprawniona jest do otrzymywania od Kontrahentów premii pieniężnych (bonusów), gdy wartość zleceń złożonych przez Wnioskodawcę przekroczy w ciągu ustalonego okresu czasu (np. roku) pewne progi kwotowe. Zasady udzielania powyższych bonusów są szczegółowo określone w powyższych umowach i mogą stanowić w szczególności określony procent wartości netto dokonanych zakupów u określonego Kontrahenta. Premie pieniężne nie są powiązane z dodatkowymi świadczeniami na rzecz wypłacającego, czyli dostawcy usług mediowych. Spółka otrzymuje premię pieniężną za określony w umowie okres rozliczeniowy tylko w przypadku przekroczenia progu zakupów zapisanego w umowie.

Mając na uwadze przedstawione zdarzenie przyszłe oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa, należy uznać, iż w przedmiotowej sprawie, otrzymanie przez Wnioskodawcę premii pieniężnych nie jest związane z jakimkolwiek świadczeniem usług przez Wnioskodawcę na rzecz Spółki. Jak bowiem wskazano we wniosku, otrzymanie premii pieniężnych przez Wnioskodawcę nie jest uzależnione od spełnienia dodatkowych świadczeń, poza osiągnięciem odpowiedniego progu zakupów. W tym konkretnym przypadku Wnioskodawca otrzymujący premie pieniężne nie świadczy zatem na rzecz wypłacającego premie, usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy, a zatem czynność ta u Wnioskodawcy nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT jako świadczenie usług.

Stanowisko Spółki w powyższym zakresie należało zatem uznać za prawidłowe.

Należy jednak w odniesieniu do premii opisanych we wniosku wskazać, iż w sytuacji, gdy wypłacona premia pieniężna jest związana z konkretną dostawą (dostawami) i nie wiąże się z wykonywaniem na rzecz sprzedawcy żadnych usług, to nawet jeżeli jest to premia wypłacona po dokonaniu zapłaty, powinna być traktowana jak rabat, o którym mowa w art. 29 ust. 4 ustawy.

Na podstawie art. 29 ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania jest obrót z zastrzeżeniem ust. 2 -22, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Stosownie do art. 29 ust. 4 ustawy, podstawę opodatkowania zmniejsza się o kwoty udokumentowanych, prawnie dopuszczalnych i obowiązkowych rabatów (bonifikat, opustów, uznanych reklamacji i skont) i o wartość zwróconych towarów, zwróconych kwot nienależnych w rozumieniu przepisów o cenach oraz zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4b.

Rabat rozumieć należy, jako zniżkę od ustalonej ceny określonego towaru lub usługi, wyrażoną procentowo lub kwotowo. Rozróżnia się rabaty na przyznane przed ustaleniem ceny oraz udzielane po jej ustaleniu. Rabat udzielony w momencie wystawienia faktury (rabat transakcyjny), nie ma znaczenia dla ustalenia podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług, ponieważ kwota należna od nabywcy już go uwzględnia – dane dotyczące rabatu znajdą swoje odzwierciedlenie w wystawionej fakturze stwierdzającej dokonanie sprzedaży. Rabat udzielony po sprzedaży i wystawieniu faktury, w której dokonano pierwotnego określenia obrotu (rabat potransakcyjny), wymaga wystawienia faktury korygującej, zgodnie z uregulowaniami zawartymi w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1337 ze zm.), zwanym dalej rozporządzeniem.

Odnosząc się do powyższego, można stwierdzić, że w przedmiotowej sprawie premie pieniężne wypłacone przez kontrahentów można przyporządkować do konkretnych dostaw, gdyż obrót uprawniający do uzyskania gratyfikacji pieniężnych ustalany jest na podstawie wielkości faktycznie zrealizowanych zakupów, dokonanych w konkretnie określonym przedziale czasowym. Premia pieniężna opisana we wniosku jest bowiem przyznawana wtedy, gdy wartość zleceń złożonych przez Wnioskodawcę przekroczy w ciągu ustalonego okresu czasu (np. roku) pewne progi kwotowe i może ona stanowić w szczególności określony procent wartości netto dokonanych zakupów u określonego Kontrahenta. Premie dotyczą więc wszystkich zakupów dokonanych do momentu osiągnięcia ustalonego celu, a sama premia staje się należna dopiero z chwilą przekroczenia przyjętych założeń.

Aby więc ustalić wysokość premii należnej Spółce, zsumowane muszą być poszczególne faktury dokumentujące konkretne dostawy mediów (czasu antenowego w radiu, telewizji, powierzchni reklamowej w prasie), na podstawie których dokonywane jest obliczenie premii stanowiącej w efekcie obniżenie wartości tychże poszczególnych dostaw w całym okresie rozliczeniowym objętym gratyfikacją w postaci przyznanej premii.

W związku z powyższym należy stwierdzić, iż Wnioskodawca, otrzymując premię pieniężną będącą w istocie rabatem, nie powinien dokumentować tego faktu fakturą VAT, gdyż z wypłatą premii nie wiązało się żadne świadczenie ze strony Spółki na rzecz wypłacającego premię.

Z uwagi jednak na stwierdzenie Wnioskodawcy, iż „otrzymywane premie pieniężne, zdaniem Wnioskodawcy, powinny być dokumentowane notami księgowymi (wystawionymi albo przez Spółkę, albo przez Kontrahenta)”, stanowisko Spółki w zakresie dokumentowania otrzymywanych premii pieniężnych należało uznać za nieprawidłowe. Ani bowiem Spółka ani Kontrahent nie są zobowiązani do wystawiania w przedmiotowej sprawie not księgowych.

Reasumując, w sytuacji, gdy Wnioskodawca otrzymuje premie tylko w przypadku spełnienia określonych warunków, w określonym czasie, tzn. gdy wartość zleceń złożonych przez Wnioskodawcę przekroczy w ciągu ustalonego okresu czasu (np. roku) pewne progi kwotowe i z wypłatą premii nie wiąże się świadczenie ze strony Spółki jakichkolwiek usług, stwierdzić należy, że przedmiotowe wynagrodzenia stanowią rabat obniżający wartość konkretnych dostaw mediów udokumentowanych poszczególnymi fakturami.

Biorąc pod uwagę powyższe, w związku z udzielonymi rabatami, sprzedawca (Kontrahent) udzielający premii, na mocy § 13 ust. 1 rozporządzenia, jest zobowiązany wystawić fakturę korygującą uwzględniającą wymogi wynikające z § 13 ust. 2 rozporządzenia.

Odnosząc się natomiast do wyroków sądów administracyjnych oraz interpretacji indywidualnych prezentowanych przez Spółkę we wniosku należy stwierdzić, że przywołane wyroki i interpretacje potwierdzają stanowisko organu przedstawione w niniejszej interpretacji w zakresie uznania otrzymanych premii pieniężnych jako niezwiązanych ze świadczeniem przez Spółkę usług i braku opodatkowania ich po stronie Spółki.

Ponadto należy stwierdzić, że powołana we wniosku uchwała 7 sędziów NSA, sygn. FPS 2/02 nie może stanowić podstawy przy rozstrzygnięciu w niniejszej sprawie, gdyż dotyczy ona przepisów ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm.), a w stanie faktycznym opisano sytuację, gdzie podatnik nie zaewidencjonował w ewidencji sprzedaży za kwiecień i grudzień 1997 r. faktur wystawionych w kwietniu 1997 r. i w grudniu 1997 r., dotyczących sprzedaży tarcicy iglastej i samochodu "Kamaz" i nie odprowadził podatku z tego tytułu, mimo iż jego kontrahent otrzymał te faktury, a wynikający z nich podatek odliczył od podatku należnego. Stan faktyczny jest zatem zupełnie odmienny od sytuacji opisanej przez Wnioskodawcę w niniejszej sprawie.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.