INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 04.06.2010 r. (data wpływu 07.06.2010 r.) uzupełnione pismem z dnia 08.09.2010 r. (data nadania 08.09.2010 r., data wpływu 13.09.2010 r.) złożonym na wezwanie Nr IPPB1/415-691/10-2/AM z dnia 23.08.2010 r. (data doręczenia 01.09.2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości:

• w części odpowiadającej udziałowi nabytemu w drodze spadku - jest prawidłowe,

• w części odpowiadającej udziałowi nabytemu w drodze zniesienia współwłasności – jest nieprawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 07.06.2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest właścicielem lokalu mieszkalnego położonego w P. przy ul. K. Lokal nie jest ujęty w ewidencji środków trwałych i nie jest wykorzystywany w ramach działalności gospodarczej. Własnościowe spółdzielcze prawo do lokalu mieszkalnego opisanego lokalu mieszkalnego nabył w drodze dziedziczenia po swoim ojcu - Stanisławie M. w 1/3 części wraz z mamą Marią M. i bratem Marianem M. na mocy postanowienia Sądu Rejonowego z dnia 30 czerwca 2005 r. Następnie aktem notarialnym z dnia 21 sierpnia 2006 r. spadkobiercy znieśli współwłasność wskazanego prawa do lokalu w ten sposób, że prawo to wraz ze związanym z nim wkładem budowlanym przekazane zostało w całości na rzecz wnioskodawcy.

Później, aktem notarialnym z dnia 20 września 2007 r. ustanowiono odrębną własność przedmiotowego lokalu mieszkalnego wraz ze związanym z nim udziałem i przeniesiono na rzecz Wnioskodawcy. Obecnie, w 2010 roku Wnioskodawca zamierza sprzedać wyżej opisany lokal mieszkalny.

Jednocześnie pismem z dnia 08.09.2010 r. (data wpływu 13.09.2010 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie organu z dnia 23.08.2010 r. Nr IPPB1/415-691/10-2/AM Wnioskodawca doprecyzował przedstawiony we wniosku opis zdarzenia przyszłego a mianowicie podał iż:

• ojciec jego Stanisław M. zmarł w dniu 27 maja 2001 roku, a Sąd stwierdził nabycie spadku postanowieniem z dnia 30 czerwca 2005 r.,

• zniesienie współwłasności nastąpiło na mocy Umowy zawartej w formie aktu notarialnego w dniu 21 sierpnia 2006 roku,

• w wyniku zniesienia współwłasności nie zmieniła się wielkość udziałów współspadkobierców, lecz wnioskodawca stał się właścicielem całej nieruchomości (dowód zawiadomienia z Sądu o wpisach do KW z dnia 3.01.2006 r. i z dnia 28.08.2006 r.,

• zniesienie współwłasności nastąpiło bez żadnych spłat i dopłat (vide: § 3 Umowy z dnia 21 sierpnia 2006 roku).
  
  

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Czy w świetle tak opisanego stanu faktycznego sprzedaż przedmiotowego lokalu mieszkalnego spowoduje obowiązek uiszczenia podatku dochodowego...

W opinii wnioskodawcy nie powstanie po jego stronie przychód w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych z tytułu sprzedaży opisanego lokalu. Do przychodu (dochodu) z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U z 2000 r. Nr 14, poz. 176, z późn. zm.; dalej: updof), nabytych lub wybudowanych (oddanych do użytkowania) do dnia 31 grudnia 2006 r., stosuje się zasady określone we wskazanej ustawie w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 stycznia 2007 r. zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy dnia 16 listopada 2006 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U z 2006 r. Nr 217 poz. 1588).

Zgodnie z art. 10 ust 1 updof, źródłami przychodów są m. in pozarolnicza działalność gospodarcza, najem, dzierżawa z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą. Na podstawie art. 10 ust 1 pkt 8 źródłami przychodów są także odpłatne zbycie z zastrzeżeniem ust. 2a) nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości, b) spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej, c) prawa wieczystego użytkowania gruntów, d) innych rzeczy, jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane: w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych pod lit. a-c, przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamian.

Stosownie do treści art. 21 ust. 1 pkt 32 lit. d updof w brzmieniu sprzed 1 stycznia 2007 r., a mającym zastosowanie w niniejszym stanie faktycznym, wolne od podatku dochodowego są przychody uzyskane ze sprzedaży nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) jeżeli ich nabycie nastąpiło w drodze spadku lub darowizny.

Stanowisko takie jest uzasadnione, gdyż, ani dział spadku w wyniku, którego wnioskodawca stał się właścicielem całej nieruchomości, ani późniejsze przekształcenie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu w prawo odrębnej własności tego lokalu nie mogą być uznane za nabycie w rozumieniu przepisów o podatku od sprzedaży.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera własnej definicji pojęcia nabycie”. Potoczne rozumienie pojęcia nabycia jest dość szerokie i oznacza przeniesienie na nabywcę własności rzeczy, w ramach spadku, innej czynności jednostronnej, na podstawie aktu prawnego, umowy sprzedaży, zamiany, darowizny lub innej umowy zobowiązującej do przeniesienia własności rzeczy oznaczonej, co do tożsamości.

Jednakże jak podkreślono w wyroku NSA z 28 stycznia 1998 r. w sprawie I SA/Gd 208/96 LEX nr 32916, bezkrytyczne przeniesienie poglądów i teorii prawa rzeczowego na grunt prawa podatkowego powodowałoby skutki nienadające się do akceptacji. Odnosi się to także do przyznania danej osobie na wyłączną własność rzeczy w drodze zniesienia współwłasności (działu spadku, podziału majątku wspólnego), które także jest nabyciem rzeczy. Konsekwencją tego jest stanowisko wyrażone we wskazanym wyroku, iż nabyciem rzeczy w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 updof nie jest zdarzenie prawne polegające na przyznaniu własności rzeczy w drodze zniesienia współwłasności. Dla spadkobiercy, termin z art. 10 ust. 1 pkt 8 updof biegłby, bowiem dwukrotnie - raz od daty nabycia udziału w spadku i drugi raz od daty zniesienia współwłasności. W takim stanie rzeczy przedmiotowy przepis tworzyłby niczym nieusprawiedliwiony fiskalizm. Taki też był zamiar ustawodawcy, który ustanawiając zwolnienie od opodatkowania podatkiem dochodowym od przychodów uzyskanych ze sprzedaży nieruchomości i prawa majątkowych nabytych w drodze spadku lub darowizny (art. 21 ust. 1 pkt 32 lit. d updof) miał na uwadze zapobieżenie podwójnemu opodatkowaniu nabytych praw.

Art. 21 ust. 1 pkt 32 lit. d updof zwalniając od opodatkowania przychód ze sprzedaży nieruchomości i praw majątkowych nabytych w drodze spadku, swoim zakresem pojęciowym obejmuje zwolnienie od opodatkowania przychodu ze sprzedaży nieruchomości i praw majątkowych, których nabycie nastąpiło zarówno w wyniku postanowienia o stwierdzeniu nabycia spadku, jak i na podstawie postanowienia lub umowy dokonujących działu spadku.

Zasadnicze w tej mierze jest rozumienie zwrotu „nabycie nastąpiło w drodze spadku lub darowizny”. Zwrot ten, pomimo, iż jest nieprecyzyjny, gdyż w prawie polskim nie występuje pojęcie „droga spadku”, ale „droga dziedziczenia”, w orzecznictwie Sądu Najwyższego konsekwentnie przyjmuje się szerokie rozumienie nabycia „w drodze spadku” (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 25 lutego 1997 r. sygn. akt III RN 117/97, OSNP 1998/24/702, Glosa 1998/5/32, Pr. Gosp. 1998/7/16, OSP 1999/4/75, POP 2001/3/66). Zasadą jest, bowiem, że poprzez dziedziczenie spadkobierca nabywa określone prawo podmiotowe. W przypadku współspadkobiercy, na co wskazuje literatura prawnicza (System prawa cywilnego, t. II, Wyd. PAN 1977, s. 363 i n.) współwłasność jest także własnością. Jest ona taką własnością rzeczy, która przysługuje niepodzielnie kilku osobom (art. 195 k.c.). Nie jest, więc instytucją samodzielną lecz stanowi odmianę własności, polegającą na tym, że wszyscy współwłaściciele są właścicielami całej rzeczy, ale żaden z nich nie jest właścicielem całości. Niepodzielność wspólnego prawa własności oznacza, że żaden z współwłaścicieli nie ma fizycznie wydzielonej części rzeczy na swoją wyłączną własność. Zarówno rzecz jako całość, jak i każda część rzeczy należy do wszystkich współwłaścicieli.

Stosownie do powyższego późniejszy dział spadku w wyniku, którego jeden ze spadkobierców stał się właścicielem całej nieruchomości, nie może uzasadniać poglądu, że nabycie nieruchomości ponad odziedziczony udział nie nastąpiło w drodze spadku (wyrok NSA w Warszawie z dnia 8 lutego 2007 r. sygn. akt II FSK 187(06, LEX nr 302867).

Jednocześnie wskazać należy, iż kwestia dokonania przekształcenia spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu w prawo odrębnej własności tego lokalu również nie powoduje, iż można uznać takie przekształcenie za nabycie w rozumieniu przepisów o podatku od sprzedaży. Nabycie następuje, bowiem już w momencie nabycia spadku w drodze dziedziczenia, gdyż w tej dacie było już ustanowione spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu. Jest to prawo zbywalne, które przechodzi na spadkobierców. A więc przekształcenie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu w prawo odrębnej własności nie zmienia zasadniczo jego charakteru, gdyż oznacza ono tylko zmianę sposobu użytkowania nabytego wcześniej prawa własnościowego (Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu, w interpretacji z dnia 21 listopada 2008 r. (nr ILPB1/415-670/08-2/TW).

W związku z tym za datę nabycia lokalu, od której liczy się pięcioletni okres wymieniony w art. 10 ust. 1 pkt 8 updof, należy przyjąć rok 2005, tj. rok, w którym nastąpiło nabycie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego w drodze dziedziczenia.

Podsumowując, w opinii Wnioskodawcy przychód ze sprzedaży opisanego lokalu nie będzie opodatkowany podatkiem dochodowym od osób fizycznych, ponieważ ten składnik majątku nie był objęty w ewidencji środków trwałych, nie był wykorzystywany w działalności gospodarczej, jego nabycie nastąpiło w drodze spadku (postanowienie Sądu Rejonowego z dnia 30 czerwca 2005 r. stwierdzające nabycie spadku), a późniejszy jego dział w wyniku, którego Wnioskodawca stał się właścicielem całej nieruchomości nie może być traktowane, w ten sposób, iż nabycie nieruchomości ponad odziedziczony udział nie nastąpiło w drodze spadku. Dlatego, więc będę zwolniony z opodatkowania podatkiem PIT z tytułu sprzedaży tego lokalu. Fakt późniejszego przekształcenia tego prawa we własność nie ma w tym wypadku najmniejszego znaczenia dla opodatkowania tej transakcji.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego stwierdzam, co następuje.

Zasadą podatku dochodowego od osób fizycznych jest zasada powszechności opodatkowania, która wyrażona została w treści w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.). Zgodnie z tym przepisem opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z przepisami art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych źródłem przychodów jest odpłatne zbycie:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonywaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)-c) – przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

W kwestii zasad opodatkowania sprzedaży nieruchomości, należy stwierdzić, iż na mocy przepisu art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2006 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 217, poz. 1588 ze zm.) do przychodu (dochodu) z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)–c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nabytych lub wybudowanych (oddanych do użytkowania) do dnia 31 grudnia 2006 r., stosuje się zasady określone w tejże ustawie, w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 stycznia 2007 r.

Wobec wyżej powołanych regulacji ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w przedstawionym stanie faktycznym dla zastosowania zasad opodatkowania przychodów z odpłatnego zbycia nieruchomości istotne znaczenie ma data nabycia udziałów w przedmiotowej nieruchomości i forma prawna ich nabycia.

W tym miejscu należy wskazać, iż zgodnie z art. 922 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.) spadek to prawa i obowiązki zmarłego wynikające ze stosunków cywilnoprawnych, które z chwilą jego śmierci przechodzą na następców prawnych. W myśl art. 924 Kodeksu cywilnego spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy, natomiast spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku (art. 925 Kodeksu cywilnego).

Oznacza to, iż dniem nabycia przez Wnioskodawcę spadku jest data śmierci spadkodawcy. Natomiast postanowienie Sądu o nabyciu spadku potwierdza jedynie prawo spadkobiercy do tego spadku od momentu jego otwarcia.

W myśl art. 1035 ustawy Kodeks cywilny, jeżeli spadek przypada kilku spadkobiercom, do wspólności majątku spadkowego stosuje się przepisy o współwłasności w częściach ułamkowych. Do momentu zniesienia tej współwłasności lub dokonania działu spadku, spadkobiercy są współwłaścicielami rzeczy i praw wchodzących w skład spadku. Jednak zgodnie z art. 1036 ww. ustawy istnieje możliwość rozporządzenia przez spadkobierców prawem lub rzeczą należącą do spadku, mimo istnienia współwłasności, jeśli następuje to za zgodną wolą wszystkich spadkobierców.

Z instytucją działu spadku mamy do czynienia w sytuacji, w której spadek przypada kilku spadkobiercom. W postanowieniu o stwierdzeniu praw do nabycia sąd nie określa bowiem składników masy spadkowej i nie dokonuje podziału tych składników pomiędzy poszczególnych spadkobierców. Wskutek działu spadku poszczególni spadkobiercy stają się podmiotami wyłącznie uprawnionymi względem przyznanych im praw majątkowych, stanowiących do chwili działu przedmiot wspólności. Nie zmienia to faktu, iż dział spadku jest zawsze konsekwencją wcześniejszego nabycia spadku. Na skutek działu spadku następuje konkretyzacja składników masy spadkowej przypadających poszczególnym spadkobiercom. Dział spadku jest więc czynnością wtórną do nabycia spadku, nie można nabyć własności rzeczy tylko i wyłącznie w drodze działu spadku, bez nabycia spadku.

Współwłasność jest instytucją prawa cywilnego polegającą na tym, iż własność tej samej rzeczy przysługuje niepodzielnie kilku osobom (art. 195 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.). Zgodnie z art. 196 § 1 Kodeksu cywilnego, współwłasność jest albo współwłasnością w częściach ułamkowych albo współwłasnością łączną. Współwłasność łączną regulują przepisy dotyczące stosunków, z których ona wynika. Do współwłasności w częściach ułamkowych stosuje się przepisy Działu IV Księgi drugiej Kodeksu cywilnego – art. 196 § 2 tej ustawy. Zgodnie z art. 210 i nast. K.c., każdy ze współwłaścicieli w każdym czasie może domagać się zniesienia współwłasności. Jednym ze sposobów zniesienia współwłasności jest fizyczny podział rzeczy wspólnej między współwłaścicielami. Następuje to w drodze przyznania każdemu ze współwłaścicieli wyodrębnionej (podzielonej) rzeczy wspólnej. Wielkość tej części powinna odpowiadać wielkości udziału we współwłasności. W wyniku podziału fizycznego powstają nowe rzeczy.

Nabyciem rzeczy - w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – nie jest przyznanie jej na wyłączną własność jednemu z współwłaścicieli w wyniku podziału, jeśli:

• podział taki jest ekwiwalentny w naturze i nie towarzyszą mu spłaty i dopłaty lub

• wartość otrzymanej w wyniku podziału przez daną osobę rzeczy, mieści się w udziale, jaki przysługiwał jej w rzeczy wspólnej.
  
  

A zatem zniesienie współwłasności nie stanowi nabycia rzeczy, jeżeli mieści się w ramach udziału jaki przypadał byłym współwłaścicielom w rzeczy wspólnej i odbył się bez spłat i dopłat.

W przypadku, gdy udział danej osoby ulega powiększeniu musi być traktowany w kategorii nabycia, ponieważ w ten sposób ulega powiększeniu zarówno zakres dotychczasowego władztwa tej osoby nad rzeczą (nieruchomością), jak i stan jej majątku osobistego.

Za datę nabycia nieruchomości, w przypadku gdy była ona przedmiotem zniesienia współwłasności, uważa się datę, w której dokonano przeniesienia własności nieruchomości na nowego właściciela. Jeżeli w wyniku zniesienia współwłasności takiej nieruchomości udział w niej się zwiększa, tj. przekracza udział nabyty uprzednio w spadku, to data zniesienia współwłasności będzie również datą nabycia tej części nieruchomości, o którą zwiększył się udział w niej po dokonaniu zniesienia współwłasności.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca w drodze dziedziczenia ustawowego po zmarłym ojcu w 2001 r. jako jeden ze spadkobierców, nabył udział 1/3 w nieruchomości. Na skutek zniesienia współwłasności dokonanej dnia 21 sierpnia 2006 roku Wnioskodawcy zostało przyznane w całości prawo do lokalu wraz ze związanym nim wkładem budowlanym.

Na gruncie rozpatrywanej sprawy zastosowanie znajdą przepisy, które obowiązywały do 31.12. 2006 roku.

Oznacza to, iż dokonując oceny skutków prawnych przedstawionego w sprawie zdarzenia przyszłego należy wskazać, że przychód uzyskany przez Wnioskodawcę ze sprzedaży nieruchomości odpowiadający udziałowi nabytemu w drodze spadku nie będzie podlegał opodatkowaniu zgodnie z przepisem art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ww. ustawy, gdyż od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie udziału w nieruchomości upłynęło już 5 lat.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w tym zakresie należało uznać za prawidłowe.

Natomiast przychód ze sprzedaży nieruchomości w części odpowiadającej udziałowi nabytemu w 2006 r. roku w drodze zniesienia współwłasności, będzie podlegał opodatkowaniu na zasadach obowiązujących do 31.12.2006 roku.

Mając na uwadze ww. przepisy prawa podatkowego stwierdzić należy, iż nabyte w 2006 roku udziały należy traktować w kategorii przysporzenia. Bowiem w wyniku zniesienia współwłasności majątku spadkowego, który należał do wszystkich spadkobierców Wnioskodawca otrzymał udział przekraczający pierwotny udział spadkowy.

Ponadto wyjaśnić należy, iż spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego jest ograniczonym prawem rzeczowym. Jest to prawo zbywalne, przechodzi na spadkobierców i podlega egzekucji. Umożliwia ono korzystanie z lokalu oraz rozporządzanie tym prawem, z pewnymi ograniczeniami, na zasadach zbliżonych do prawa własności. Świadczy o tym chociażby umiejscowienie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego w Księdze Drugiej Kodeksu cywilnego – „Własność i inne prawa rzeczowe”.

Natomiast ustanowienie prawa odrębnej własności lokalu mieszkalnego powoduje, że osoba, której przysługuje to prawo, uzyskuje pełnię uprawnień właścicielskich do lokalu mieszkalnego oraz prawo do udziału w związanej z tym lokalem nieruchomości gruntowej.

W świetle powyższego należy stwierdzić, iż w przypadku przekształcenia prawa wieczystego użytkowania w prawo własności za datę nabycia nieruchomości od której upływa 5-letni termin określony w powołanym powyżej art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie można uznać momentu przekształcenia prawa wieczystego użytkowania w prawo własności na podstawie aktu administracyjnego jakim jest decyzja administracyjna. Jest to bowiem tylko zmiana formy prawnej faktycznego prawa do nieruchomości a co za tym idzie nie wpływa również na sposób opodatkowania przychodu uzyskanego ze sprzedaży nieruchomości.

Biorąc pod uwagę powyższe należy stwierdzić, iż:

• przychód uzyskany przez wnioskodawcę ze sprzedaży nieruchomości w części nabytej w drodze spadku podlega zwolnieniu od podatku dochodowego,

• przychód uzyskany ze sprzedaży nieruchomości w części nabytej w drodze zniesienia współwłasności, nie został objęty zwolnieniem określonym w art. 21 ust. 1 pkt 32 lit d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i podlega opodatkowaniu 10% zryczałtowanym podatkiem dochodowym.
  
  

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie ul. M.C. Skłodowskiej 40, 20-029 Lublin po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1Maja 10, 09-402 Płock.