INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 02.07.2010 r. (data wpływu 05.07.2010 r.) uzupełniony pismem z dnia 22.09.2010 r. (data wpływu 24.09.2010 r.) na wezwanie z dnia 15.09.2010 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży lokali mieszkalnych - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 05.07.2010 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży lokali mieszkalnych.

Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 22.09.2010 r. (data wpływu 24.09.2010 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. Organu Nr IPPP3/443-654/10-2/LK, z dnia 15.09.2010 r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą na własne nazwisko (jako osoba fizyczna ) oraz w formie spółki cywilnej z małżonką.

Przedmiotem działalności prowadzonej na własne nazwisko jest wynajem nieruchomości – PKD 2007 6820 Z, natomiast przedmiotem działalności Spółki jest sprzedaż elektrycznych artykułów użytku domowego 46.43.Z. Sprzedaż hurtowa mebli, dywanów i sprzętu oświetleniowego 46.47.Z, sprzedaż hurtowa zegarków i biżuterii 46.48.Z.

Wnioskodawca jest właścicielem budynku handlowo-mieszkalnego w Ł… wybudowanego przez Wnioskodawcę z przeznaczeniem w części handlowej na działalność gospodarczą w części mieszkalnej – na cele mieszkaniowe Wnioskodawcy i Jego małżonki oraz potrzeby mieszkaniowe dzieci Wnioskodawcy.

Budowa części usługowej sfinansowana została z kredytu zaciągniętego w banku na działalność gospodarczą natomiast część mieszkalna z osobistego kredytu hipotecznego i środków własnych pochodzących m.in. ze sprzedaży w 2007 r. domu w którym mieszkał Wnioskodawca. Po sprzedaży domu Wnioskodawca zamieszkał w częściowo wykończonym lokalu mieszkalnym przy ul. …. Cała powierzchnia mieszkaniowa została ostatecznie zakończona w listopadzie 2009 r. Trudna sytuacja finansowa zmusiła Wnioskodawcę do wydzielenia 3 lokali mieszkalnych z części przeznaczonej na przyszłe potrzeby mieszkaniowe dzieci i wystawienia ich na sprzedaż.

W uzupełnieniu do wniosku Wnioskodawca wskazał, iż od faktur dokumentujących zakupów materiałów i usług związanych z budową części mieszkalnej budynku nie był odliczany podatek naliczony VAT. Podatek naliczony był odliczany wyłącznie od materiałów związanych z budową części handlowo-usługowej na podstawie ustalonego wskaźnika proporcji. Odliczenia te były min. przedmiotem kontroli przez Urząd Skarbowy i nie ustalono w tym przedmiocie nieprawidłowości.

Żadne lokale znajdujące się w części mieszkalnej budynku nie były nigdy przedmiotem najmu, dzierżawy na cele mieszkalne ani na inne cele użytkowe. Nigdy nie była prowadzona w nich żadna działalność przysparzająca nam pożytki.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy transakcja sprzedaży ww. lokali mieszkalnych będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT...

Zdaniem, Wnioskodawcy czynność sprzedaży lokali winna być zwolniona z opodatkowania podatkiem VAT. Opodatkowaniem podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług w kraju. Towarami w myśl ustawy o VAT są m.in. budynki, budowle i ich części będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu od towarów i usług. Natomiast podatnicy to osoby fizyczne i prawne wykonujące działalność gospodarczą.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelka działalność producentów, handlowców nawet wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania ich w sposób częstotliwy.

„Częstotliwy” – należy przez to rozumieć chęć wolę powtarzalnego a nie jednorazowego wykonania określonych czynności.

W przypadku Wnioskodawcy będzie to sprzedaż jednorazowa z majątku osobistego. Wnioskodawca nie dokonywała zakupu nieruchomości w celu jej dalszej odsprzedaży. Wnioskodawca nie prowadził nigdy działalności developerskiej ani handlu nieruchomościami. Działalność Wnioskodawcy polega na wynajmie lokali handlowo-usługowych i z tego tytułu opłaca należne podatki.

Wobec powyższego, iż dokonana w przyszłości transakcja nie będzie miała charakteru działalności handlowej w ramach działalności gospodarczej Wnioskodawcy uważa, że czynność winna być zwolniona z opodatkowania podatkiem VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54 poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, stosownie do przepisu art. 7 ust. 1 cyt. ustawy, należy rozumieć przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Towarami, w świetle art. 2 pkt 6 ww. ustawy, są rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Z cytowanego wyżej brzmienia definicji towaru wynika, iż sformułowanie „ ich części” odnosi się do budynków i budowli. Po pierwsze, mogą to być części wydzielone fizycznie z budynku bądź budowli. W szczególności będą to lokale mieszkaniowe lub użytkowe. Po drugie, za część budynków należy uznać także udziały w budynkach i budowlach. Część budynku lub budowli to także ich część ułamkowa, a więc udział w ich własności.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 7 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonywana przez podatnika.

Treść art. 15 ust. 1 ww. ustawy stanowi, że podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza, stosownie do zapisu ust. 2 wyżej wymienionego artykułu, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto podatnikiem staje się również ten, kto dokonuje czynności handlu, produkcji, świadczenia usług także wtedy, gdy czynność taka dokonywana jest przez niego jednorazowo, lecz w taki sposób, że wyraźnie wynika z niej zamiar handlu, produkcji, świadczenia usługi tj. obiektywny zamiar prowadzenia takiej działalności. W przypadku działalności gospodarczej w zakresie handlu, zamiar częstotliwego wykonywania czynności ujawniony musi być już w momencie nabycia towaru, a nie w momencie jego sprzedaży. Na gruncie powyższego unormowania, dla przypisania danemu podmiotowi statusu podatnika podatku od towarów i usług, tj. działania w charakterze handlowca, nie jest wystarczające ustalenie i ocena okoliczności związanych z samą sprzedażą, lecz konieczne jest również ustalenie i ocena okoliczności towarzyszących nabyciu towarów, a zwłaszcza, czy zostały one nabyte w celu ich odsprzedaży, a czy też na potrzeby własne.

Aby dostawę towarów (nawet jednorazową) uznać za działalność gospodarczą, należy wykazać, że w momencie jej realizacji podatnik miał zamiar dokonywać takie czynności wielokrotnie, a wykorzystywane przez niego towary czy usługi zostały nabyte w celu spożytkowania ich do wykonywania tej czynności.

Zgodnie z ustawą o podatku od towarów i usług nieruchomości spełniają definicję towarów wynikającą z art. 2 pkt 6, a ich sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju, jeżeli jest realizowana przez podatnika w ramach jego działalności gospodarczej.

W oparciu o przedstawiony stan prawny stwierdzić należy, że jeśli osoba fizyczna dokonuje sprzedaży ze swojego majątku prywatnego udziału we współwłasności nieruchomości, a czynność ta wykonywana jest okazjonalnie, w okolicznościach wskazujących, iż działanie to nie jest czynione z zamiarem jego powtarzania (kontynuowania) i nie zmierza do nadania mu stałego charakteru, transakcja taka nie może być uznana za działalność gospodarczą, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca jest obecnie czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT. Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą na własne nazwisko w zakresie wynajmu lokali handlowo-usługowych oraz w formie spółki cywilnej w zakresie sprzedaży elektrycznych artykułów użytku domowego, mebli, dywanów i sprzętu oświetleniowego oraz sprzedaż hurtowa zegarków i biżuterii. Wnioskodawca jest właścicielem budynku handlowo-mieszkalnego wybudowanego przez Wnioskodawcę z przeznaczeniem w części handlowej na działalność gospodarczą w części mieszkalnej – na cele mieszkaniowe Wnioskodawcy i Jego małżonki oraz potrzeby mieszkaniowe dzieci Wnioskodawcy. Część mieszkalna budynku została sfinansowana z osobistego kredytu hipotecznego i ze środków własnych pochodzących m.in. ze sprzedaży w 2007 r. domu, w którym mieszkał uprzednio Wnioskodawca. W wydzielonych lokalach nigdy nie była prowadzona działalność przysparzająca pożytki, nie były też przedmiotem najmu, dzierżawy, na cele mieszkalne ani na inne cele użytkowe.

Wnioskodawca z powodu trudnej sytuacji materialnej wydzielił z części budynku przeznaczonej na przyszłe potrzeby mieszkaniowe dzieci, trzy lokale mieszkalne. Z faktur dokumentujących zakupów materiałów i usług związanych z budową części mieszkalnej budynku nie był odliczany podatek naliczony VAT.

W świetle powyższego stwierdzić należy, że Wnioskodawca zbywając lokale mieszkalne wydzielone z części mieszkalnej przeznaczonej na cele osobiste Wnioskodawcy i Jego dzieci korzysta z przysługującego mu prawa do rozporządzania majątkiem osobistym.

Zatem w świetle cytowanych wyżej przepisów art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o VAT brak jest podstaw do uznania Wnioskodawcy za podatnika podatku od towarów i usług, prowadzącego działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ww. ustawy w odniesieniu do transakcji sprzedaży lokali będących przedmiotem wniosku.

W związku z powyższym w tak opisanym zdarzeniu przyszłym zbycie trzech lokali mieszkalnych nie podlega przepisom ustawy o podatku od towarów i usług i w zakresie tej transakcji Wnioskodawca nie występuje w charakterze podatnika podatku VAT.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie, ul. M. C. Skłodowskiej 40, 20-029 Lublin po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.