Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP1/443-1100/12-6/AW
z 24 stycznia 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012r. poz. 749 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Podatnika, przedstawione we wniosku z dnia 08.10.2012r. (data wpływu do Biura KIP w Płocku 05.11.2012r.), uzupełnione pismem z dnia 10.11.2012 (data wpływu 16.11.2012r.), oraz pismem z dnia 26.12.2012r. (data wpływu 31.12.2012r.) nadesłanym w odpowiedzi na wezwanie z dnia 19.12.2012r. (doręczone w dniu 21.12.2012r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku rozliczenia podatku VAT z uwagi na likwidację działalności - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 05.11.2012r. do Biura KIP w Płocku wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku rozliczenia podatku VAT z uwagi na likwidację działalności.

Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 10.11.2012r. (data wpływu 16.11.2012r., oraz pismem z dnia 26.12.2012r. (data wpływu 31.12.2012r.) stanowiącym odpowiedź na wezwanie Organu z dnia 19.12.2012r. (skutecznie doręczone Wnioskodawcy w dniu 21.12.2012r.).

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca w styczniu 2008r. prowadząc działalność gospodarczą zakupił w kredycie nowy samochód, który został zapisany jako środek trwały. Wtedy też skorzystał z przysługującej ulgi w podatku VAT w kwocie 6.000 zł. W maju 2010r. działalność Wnioskodawcy została zawieszona na okres 24 miesięcy. Po upływie tego czasu firma została wykreślona z rejestru przedsiębiorców. Jednocześnie samochód pozostał a Wnioskodawca wykazał go w remanencie likwidacyjnym. Zainteresowany informuje, iż nie zamierza sprzedawać samochodu.

Na początku działalności Wnioskodawca zakupił komputer, który również pozostał po zamknięciu działalności, ale który nie był amortyzowany. Komputer powyższy Zainteresowany umieścił w końcowym remanencie likwidacyjnym.

W nadesłanym uzupełnieniu do wniosku Podatnik wskazał, iż w stosunku do nabytego komputera przysługiwało mu prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. W jaki sposób Wnioskodawca powinien rozliczyć podatek VAT? Czy jest zobligowany do zwrotu pełnej kwoty ulgi czy też powinien rozliczyć ją proporcjonalnie do czasu korzystania z samochodu?
2. W jaki sposób Wnioskodawca winien rozliczyć VAT z komputera? Czy powinien brać pod uwagę wartość zakupu czy obecną wartość?
   
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy:

1. Podatek VAT z samochodu powinien zostać rozliczony proporcjonalnie do czasu zamknięcia działalności. Przez kilka lat samochód był wykorzystywany w pracy służył do osiągnięcia zakupu.
2. Natomiast w kwestii komputera, ewentualny podatek powinien zostać naliczony od obecnej wartości sprzętu. Kilka lat eksploatacji mocno obniżyło jego wartość.
   
   

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. (t.j. Dz. U. z 2011r. Nr 177 poz. 1054 ze zm. – dalej ustawa), opodatkowaniu podatkiem podlegają towary własnej produkcji i towary, które po nabyciu nie były przedmiotem dostawy towarów, w przypadku:

1. rozwiązania spółki cywilnej lub handlowej niemającej osobowości prawnej;
2. zaprzestania przez podatnika, o którym mowa w art. 15, będącego osobą fizyczną wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu, obowiązanego, na podstawie art. 96 ust. 6, do zgłoszenia zaprzestania działalności naczelnikowi urzędu skarbowego.
   
   

Stosownie do postanowień art. 14 ust. 2 ustawy, przepisu ust. 1 nie stosuje się do podatników zwolnionych od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9.

Natomiast w myśl art. 14 ust. 3 ustawy, przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio, w przypadku gdy podatnik, o którym mowa w art. 15, będący osobą fizyczną nie wykonywał czynności podlegających opodatkowaniu co najmniej przez 10 miesięcy. Nie dotyczy to podatników, którzy zawiesili wykonywanie działalności gospodarczej na podstawie przepisów o swobodzie działalności gospodarczej.

Jak stanowi art. 14 ust. 4 ustawy, przepisy ust. 1 i 3 stosuje się do towarów, w stosunku do których przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

W przypadkach, o których mowa w ust. 1 i 3, podatnicy są obowiązani sporządzić spis z natury towarów na dzień rozwiązania spółki lub zaprzestania wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu, zwany dalej "spisem z natury". Podatnicy są obowiązani załączyć informację o dokonanym spisie z natury, o ustalonej na jego podstawie wartości i o kwocie podatku należnego, do deklaracji podatkowej składanej za okres obejmujący dzień rozwiązania spółki lub zaprzestania wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu (art. 14 ust. 5 ustawy).

Obowiązek podatkowy w przypadku, o którym mowa w ust. 1 zgodnie z art. 14 ust. 6 ustawy, powstaje w dniu rozwiązania spółki lub zaprzestania wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu.

Podstawą opodatkowania jest wartość towarów podlegających spisowi z natury, ustalona zgodnie z art. 29 ust. 10 (art. 14 ust. 8 ustawy).

Stosownie do postanowień art. 29 ust. 10 ustawy, w przypadku dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 2, podstawą opodatkowania jest cena nabycia towarów (bez podatku), a gdy nie ma ceny nabycia, koszt wytworzenia, określone w momencie dostawy tych towarów.

Zauważyć należy, iż ww. opodatkowanie towarów uzasadnione jest także samą konstrukcją podatku od towarów i usług jako podatku konsumpcyjnego, jak również jest przejawem zasady neutralności tego podatku. Jeśli bowiem podatnik odliczył podatek od nabycia towarów, które później zostały przeznaczone w istocie na konsumpcję, to wówczas powinien zostać obciążony podatkiem należnym, aby zapewnić faktyczne, jednokrotne opodatkowanie konsumpcji. W takim bowiem przypadku następuje zrównanie pozycji byłego podatnika, który nabytych towarów nie wykorzystał w opodatkowanej działalności gospodarczej, z pozycją ostatecznego konsumenta, który musi ponieść ciężar podatku zawartego w cenie nabycia towarów.

Z przywołanych regulacji prawnych wynika, że obowiązek opodatkowania podatkiem od towarów i usług dotyczy tej części posiadanych przez osobę fizyczną towarów, które po nabyciu nie zostały odprzedane i w stosunku, do których przysługiwało podatnikowi prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony. A zatem warunkiem koniecznym do opodatkowania towarów w zakresie wynikającym z art. 14 ustawy o podatku od towarów i usług jest istnienie po stronie podatnika prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony przy zakupie towaru. W przypadku zatem zaistnienia określonych okoliczności, wszystkie towary, przy zakupie których został odliczony podatek naliczony muszą zostać opodatkowane podatkiem od towarów i usług, aby zrównoważyć to odliczenie. Towary, które nie spełniają ww. warunku, nie podlegają w takiej sytuacji opodatkowaniu.

Z opisu przedstawionego we wniosku stanu faktycznego sprawy wynika, iż w styczniu 2008r. Wnioskodawca zakupił do prowadzonej działalności gospodarczej samochód, przy nabyciu którego odliczył podatek VAT naliczony w kwocie 6.000 zł. Ponadto na początku prowadzenia działalności gospodarczej Zainteresowany zakupił komputer, w stosunku do którego Wnioskodawcy przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Wnioskodawca w maju 2010r. zawiesił działalność gospodarczą, a po upływie 24 miesięcy firma Zainteresowanego została wykreślona z rejestru przedsiębiorców. Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą rozliczenia podatku VAT od ww. towarów w związku z likwidacją działalności.

Sporządzając spis z natury Wnioskodawca winien rozliczyć podatek należny od objętych spisem towarów na zasadach, jakie obowiązują przy ich dostawie. Właściwie sporządzony spis z natury winien objąć wszelkie towary, które zostały uprzednio zakupione i nie były przedmiotem dostawy, o ile stanowią towar w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy oraz przy nabyciu których podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Wskazać jednocześnie należy, iż w przypadku pewnych kategorii samochodów osobowych ustawodawca przewidział szczególne zasady opodatkowania ich dostawy.

Na podstawie § 13 ust. 1 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 73, poz. 798 ze zm.), zwalnia się od podatku dostawę samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych przez podatników, którym przy nabyciu tych samochodów i pojazdów przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, w wysokości 50% lub 60% kwoty podatku:

1. określonej w fakturze lub
2. wynikającej z dokumentu celnego, z uwzględnieniem kwot wynikających z decyzji, o których mowa w art. 33 ust. 2 i 3 oraz art. 34 ustawy, lub
3. należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, lub
4. należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest nabywca
   
   

nie więcej jednak niż odpowiednio 5.000 zł lub 6.000 zł, jeżeli te samochody i pojazdy są towarami używanymi w rozumieniu art. 43 ust. 2 ustawy.

Na podstawie art. 43 ust. 2 ustawy, przez towary używane, o których mowa w ust. 1 pkt 2, rozumie się ruchomości, których okres używania przez podatnika dokonującego ich dostawy wyniósł co najmniej pół roku po nabyciu prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel.

Przyjmując zasadę, iż towary objęte spisem z natury, o którym mowa w art. 14 ustawy o podatku od towarów i usług należy opodatkować w sposób pozwalający na zachowanie zasady neutralności podatku VAT, a więc m.in. w stawkach podatku przynależnych do dostawy takich towarów, stwierdzić należy, iż ujęty w remanencie likwidacyjnym, przedmiotowy samochód osobowy, przy nabyciu którego dokonano odliczenia podatku naliczonego w kwocie 6.000 zł, korzystać będzie zwolnienia przedmiotowego, gdyż posiada status towaru używanego, zdefiniowanego w art. 43 ust. 2 ustawy.

Zakwalifikowanie tego samochodu w remanencie, jako zwolnionego od podatku powoduje zmianę przeznaczenia środka trwałego, a tym samym zmianę prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zasady dotyczące obowiązku dokonywania korekt podatku naliczonego zostały określone w treści art. 91 ustawy.

Zgodnie z art. 91 ust. 1 ustawy, po zakończeniu roku, w którym podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 1, jest on obowiązany dokonać korekty kwoty podatku odliczonego zgodnie z art. 90 ust. 2-10, z uwzględnieniem proporcji obliczonej w sposób określony w art. 90 ust. 2-6 lub 10 lub przepisach wydanych na podstawie art. 90 ust. 11 i 12, dla zakończonego roku podatkowego.

Stosownie do postanowień art. 91 ust. 2 ustawy, w przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nabywcy, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł, korekty, o której mowa w ust. 1, podatnik dokonuje w ciągu 5 kolejnych lat, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów - w ciągu 10 lat, licząc od roku, w którym zostały oddane do użytkowania. Roczna korekta w przypadku, o którym mowa w zdaniu pierwszym, dotyczy jednej piątej, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów - jednej dziesiątej kwoty podatku naliczonego przy ich nabyciu lub wytworzeniu. W przypadku środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł, przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio, z tym że korekty dokonuje się po zakończeniu roku, w którym zostały oddane do użytkowania.

Z treści art. 91 ust. 3 ustawy wynika, iż korekty, o której mowa w ust. 1 i 2, dokonuje się w deklaracji podatkowej składanej za pierwszy okres rozliczeniowy roku następującego po roku podatkowym, za który dokonuje się korekty, a w przypadku zakończenia działalności gospodarczej - w deklaracji podatkowej za ostatni okres rozliczeniowy.

Powyższe zasady stosuje się w odniesieniu do podatników, u których występuje tzw. sprzedaż mieszana (opodatkowana i zwolniona), a podatnik nie jest w stanie określić odrębnie kwot podatku naliczonego związanych ze sprzedażą zwolnioną i opodatkowaną. Ponadto należy wskazać, iż ustawodawca ustalił też zasady postępowania w sytuacji, gdy w okresie korekty nastąpi sprzedaż towaru lub zmiana jego przeznaczenia.

W myśl art. 91 ust. 4 ustawy, w przypadku gdy w okresie korekty, o której mowa w ust. 2, nastąpi sprzedaż towarów lub usług, o których mowa w ust. 2, lub towary te zostaną opodatkowane zgodnie z art. 14, uważa się, że te towary lub usługi są nadal wykorzystywane na potrzeby czynności podlegających opodatkowaniu u tego podatnika, aż do końca okresu korekty.

Zgodnie z art. 91 ust. 5 ustawy, przypadku, o którym mowa w ust. 4, korekta powinna być dokonana jednorazowo w odniesieniu do całego pozostałego okresu korekty. Korekty dokonuje się w deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym nastąpiła sprzedaż, a w przypadku opodatkowania towarów zgodnie z art. 14 - w deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym w stosunku do tych towarów powstał obowiązek podatkowy.

Stosownie do treści art. 91 ust. 6 ustawy, przypadku gdy towary lub usługi, o których mowa w ust. 4, zostaną:

1. opodatkowane - w celu dokonania korekty przyjmuje się, że dalsze wykorzystanie tego towaru lub usługi jest związane z czynnościami opodatkowanymi;
2. zwolnione od podatku lub nie podlegały opodatkowaniu - w celu dokonania korekty przyjmuje się, że dalsze wykorzystanie tego towaru lub usługi jest związane wyłącznie z czynnościami zwolnionymi od podatku lub niepodlegającymi opodatkowaniu.
   
   

Przepisy ust. 1-6 stosuje się odpowiednio w przypadku, gdy podatnik miał prawo do obniżenia kwot podatku należnego o całą kwotę podatku naliczonego od wykorzystywanego przez siebie towaru lub usługi i dokonał takiego obniżenia, albo nie miał takiego prawa, a następnie zmieniło się prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tego towaru lub usługi (art. 91 ust. 7 ustawy).

W konsekwencji, w rozpatrywanej sprawie zastosowanie będą miały przepisy art. 91 ust. 1-6 ustawy o podatku od towarów i usług, co oznacza, że zaistnieją okoliczności do zastosowania jednorazowej korekty „in minus” odpowiedniej części kwoty odliczonego VAT, w rozliczeniu za okres podatkowy, w którym powstanie obowiązek podatkowy związany z towarami objętymi spisem z natury, przyjmując, że dalsze użytkowanie przedmiotowego samochodu służyłoby wyłącznie sprzedaży zwolnionej. Zmiana prawa do obniżenia podatku należnego, związanego z nabyciem przedmiotowego samochodu nastąpiła bowiem w pięcioletnim okresie korekty.

Zatem należy uznać, iż w stosunku do samochodu osobowego, w stosunku do którego przy nabyciu przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT w kwocie 6.000 zł, wykazanego w remanencie likwidacyjnym, jako zwolniony od podatku od towarów i usług, Wnioskodawca będzie zobowiązany do skorygowania podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 91 ustawy. Zainteresowany zachowuje prawo do dokonania odliczenia podatku naliczonego przy zakupie środka trwałego - w części dotyczącej okresu wykorzystywania go do celów związanych z czynnościami opodatkowanymi, przy czym pięcioletni okres liczy się od roku, w którym przyjęto środek trwały do użytkowania. Natomiast wraz z momentem sporządzenia spisu z natury, w którym przedmiotowy samochód winien być wykazany jako zwolniony od podatku, Wnioskodawca utracił prawo odliczenia podatku naliczonego w części dotyczącej pozostałego okresu korekty – przyjmuje się, że dalsze wykorzystanie tego samochodu związane jest wyłącznie z czynnościami zwolnionymi, co wskazuje, iż Podatnik będzie zobowiązany do dokonania jednorazowej korekty w deklaracji za okres rozliczeniowy, w którym w stosunku do tego samochodu powstał obowiązek podatkowy, w związku z zaprzestaniem wykonywania działalności gospodarczej.

Natomiast w stosunku do komputera zakupionego do prowadzonej działalności, z tytułu którego Wnioskodawcy przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z uwagi na likwidację działalności Wnioskodawca winien wykazać go w spisie z natury, zaś podstawę opodatkowania ustalić na podstawie ceny rynkowej określonej na dzień likwidacji zgodnie z art. 29 ust. 9 ustawy.

Tym samym należy uznać, iż Wnioskodawca zaprezentował prawidłowe stanowisko w sprawie.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.